Στη δίψα του να διαχειριστεί το σύστημα, δε διστάζει να φέρει στα μέτρα του
ακόμα και το Πρόγραμμα του ΚΚΕ
Τη στρατηγική επιλογή του κόμματός του να υπερασπιστεί τα «ιερά και όσια» της
αστικής εξουσίας και της ευρωενωσιακής της συμμαχίας, επαναβεβαίωσε ο επικεφαλής
του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, στη διακαναλική συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την
Κυριακή, κοροϊδεύοντας ωμά το λαό ότι...
θα καταγγείλει το μνημόνιο και θα το επαναδιαπραγματευτεί με την ΕΕ, τάχα προς όφελός του.
Αναγορεύοντας αυτόν το λάκκο των λεόντων στο πεδίο όπου όλα κρίνονται, ο Αλ. Τσίπρας ουσιαστικά έκανε σινιάλο «σιγής» στο εργατικό λαϊκό κίνημα και στην ανάγκη να δρομολογήσει με την πάλη του αλλαγές πρώτα απ' όλα στη χώρα του, ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.
Επιβεβαιώνοντας ότι θέλει το ΚΚΕ στην κυβέρνηση για να μην το έχει απέναντί του στο κίνημα, έφτασε να διαστρεβλώσει το Πρόγραμμά του, εγκαλώντας το ότι αρνούμενο να συνδιαχειριστεί τον καπιταλισμό μαζί του, παρεμποδίζει την επαναστατική διαδικασία! Ο Αλ. Τσίπρας διάβασε στη συνέντευξή του απόσπασμα από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, στο οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:
«Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το Κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα. Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην εξάρτηση της χώρας και την εξάρτηση από συμμετοχή της σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι δυνατόν να συσπειρώνει και να πείθει την ανάγκη γενικότερης ρήξης. Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση. Με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη επαναστατικής διαδικασίας"».
Κόβοντας στα μέτρα του το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, ισχυρίστηκε λίγο ως πολύ ότι το Κόμμα πάει ενάντια στις αποφάσεις των συνεδρίων του με το να αρνείται να συνεργαστεί εκλογικά και σε κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ! Είναι τέτοια η δίψα τους να κάτσουν σε κυβερνητικές καρέκλες και να σύρουν - για λογαριασμό του συστήματος - το ΚΚΕ στην ενσωμάτωση, που δε διστάζουν να παραποιούν τις θέσεις του. Γιατί είναι εξόφθαλμο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή δύναμη είναι, ούτε οι συνθήκες τις οποίες περιγράφει το Πρόγραμμα του ΚΚΕ είναι αυτές που ισχύουν σήμερα, όσο και αν ο τυχοδιώκτης ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο, καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες και απογοήτευση στο λαό.
Οπως κάνει πάντα, μάσησε τα λόγια του όμως ως προς το τι θα κάνει η «κυβέρνηση της αριστεράς» στις 7 του Μάη απέναντι σε μια χιονοστιβάδα λαϊκών αιτημάτων. Αρκέστηκε να δηλώσει: «Αρκεί μια κυβέρνηση της Αριστεράς; Οχι βεβαίως» και πρόσθεσε ότι χρειάζεται και γερό κίνημα. Ομως, όπου στο κίνημα πλειοψηφούν, μαζί με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, υπογράφουν τη μία μετά την άλλη τις συμβάσεις που περιλαμβάνουν μειώσεις μισθών, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων.
Μάλιστα, σε σχετική ερώτηση του «Ρ», η απάντησή του ήταν άλλα αντί άλλων. Αρχικά, προσπάθησε να ισχυριστεί ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, όμως μην μπορώντας να αντικρούσει την πραγματικότητα ανέφερε: «Ακόμα και έτσι να είναι και να έχετε δίκιο σε αυτά που λέτε, πιστεύετε ότι τούτη την ώρα το κρίσιμο είναι να πιαστούμε κάνοντας την τρίχα τριχιά από την πιθανότητα κάποιο στέλεχος συνδικαλιστικό σε ένα μαζικό χώρο να έκανε λάθος;». Παραδέχεται, δηλαδή, ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα, υπηρετώντας τη γραμμή του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, υπογράφουν για μείωση του εργατικού εισοδήματος και την ίδια ώρα κοροϊδεύει ότι σαν κυβέρνηση θα κάνει «αναδιανομή του πλούτου», χωρίς να συγκρουστεί με την εργοδοσία και το κράτος της!
Ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι αν το κόμμα του αναδειχτεί στη διακυβέρνηση, θα καταγγείλει αμέσως τη δανειακή σύμβαση, προσθέτοντας ότι «το μέλλον της χώρας μας σε μεγάλο βαθμό κρίνεται από τη δυνατότητα που θα έχουμε να επαναδιαπραγματευτούμε τους όρους ένταξής μας στον ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό εργασίας, στις διεθνείς εξελίξεις». Ωστόσο, «κονταίνοντας» τις προσδοκίες που ο ίδιος προσπαθεί ψηφοθηρικά να καλλιεργήσει, πρόσθεσε πως «η διαπραγμάτευση σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ζήτημα πολιτικών συσχετισμών», πετώντας την μπάλα στο γήπεδο της ΕΕ, για να κρύψει ότι στο εθνικό πεδίο είναι με τα μονοπώλια και με την εξουσία του, την οποία θέλει και αυτός να διαχειριστεί.
Πάντως, διαβεβαίωσε ότι πρόθεσή τους είναι η αποπληρωμή του χρέους καθώς «δεν μπορείς να το αντιμετωπίζεις με τη λογική ότι θα το λύσεις μονάχα με μια μονομερή απόφαση απέναντι στους πιστωτές (...) Είναι και ζήτημα διακρατικών σχέσεων». Και είχε το θράσος να ζητήσει απ' το λαϊκό κίνημα «στήριξη σ' αυτή την προοπτική», αποπληρωμής δηλαδή του χρέους που σώρευσε η πλουτοκρατία.
Πέφτοντας απ' τη μια αντίφαση στην άλλη πανηγύρισε τη διαφαινόμενη επικράτηση Ολάντ στη Γαλλία, λέγοντας ότι «η κινητοποίηση των ευρωπαϊκών λαών γίνεται δύναμη αλλαγής που έρχεται να γκρεμίσει τις καταστροφικές πολιτικές επιλογές του διδύμου Μέρκελ - Σαρκοζί» και ότι «οι προτάσεις μας βρίσκονται σήμερα στην ατζέντα προεκλογικών αναμετρήσεων». Ο ίδιος προσπέρασε το γεγονός ότι οι ομοϊδεάτες του στη Γαλλία έχουν ήδη δώσει στήριξη στον Ολάντ με τη φράση «ούτε είμαι εγώ αυτός ο οποίος θα κρίνω τον τρόπο με τον οποίο οι σύντροφοί μας στη Γαλλία παίρνουν τις αποφάσεις τους (...) τους συγχαίρω γιατί κατάφεραν και μετατόπισαν την πολιτική συζήτηση της Γαλλίας σε θέσεις και σε προτάσεις της Αριστεράς».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
θα καταγγείλει το μνημόνιο και θα το επαναδιαπραγματευτεί με την ΕΕ, τάχα προς όφελός του.
Αναγορεύοντας αυτόν το λάκκο των λεόντων στο πεδίο όπου όλα κρίνονται, ο Αλ. Τσίπρας ουσιαστικά έκανε σινιάλο «σιγής» στο εργατικό λαϊκό κίνημα και στην ανάγκη να δρομολογήσει με την πάλη του αλλαγές πρώτα απ' όλα στη χώρα του, ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.
Επιβεβαιώνοντας ότι θέλει το ΚΚΕ στην κυβέρνηση για να μην το έχει απέναντί του στο κίνημα, έφτασε να διαστρεβλώσει το Πρόγραμμά του, εγκαλώντας το ότι αρνούμενο να συνδιαχειριστεί τον καπιταλισμό μαζί του, παρεμποδίζει την επαναστατική διαδικασία! Ο Αλ. Τσίπρας διάβασε στη συνέντευξή του απόσπασμα από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, στο οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:
«Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το Κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα. Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην εξάρτηση της χώρας και την εξάρτηση από συμμετοχή της σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι δυνατόν να συσπειρώνει και να πείθει την ανάγκη γενικότερης ρήξης. Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση. Με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη επαναστατικής διαδικασίας"».
Κόβοντας στα μέτρα του το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, ισχυρίστηκε λίγο ως πολύ ότι το Κόμμα πάει ενάντια στις αποφάσεις των συνεδρίων του με το να αρνείται να συνεργαστεί εκλογικά και σε κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ! Είναι τέτοια η δίψα τους να κάτσουν σε κυβερνητικές καρέκλες και να σύρουν - για λογαριασμό του συστήματος - το ΚΚΕ στην ενσωμάτωση, που δε διστάζουν να παραποιούν τις θέσεις του. Γιατί είναι εξόφθαλμο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή δύναμη είναι, ούτε οι συνθήκες τις οποίες περιγράφει το Πρόγραμμα του ΚΚΕ είναι αυτές που ισχύουν σήμερα, όσο και αν ο τυχοδιώκτης ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο, καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες και απογοήτευση στο λαό.
Υπερασπίζεται τον εργοδοτικό συνδικαλισμό
Εκτεθειμένος απ' τον καιροσκοπισμό του φορέα που εκπροσωπεί, ο Αλ. Τσίπρας
προσπάθησε να «μαζέψει» τις δηλώσεις περί αναζήτησης στήριξης στον Π. Καμμένο,
λέγοντας ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν «με κόμματα με τα οποία μας χωρίζει
προγραμματικό και ιδεολογικό χάσμα». Ωστόσο, λίγο μετά επανέλαβε ότι το
κόμμα του αν πάρει διερευνητική εντολή θα απευθυνθεί στο κοινοβούλιο, δηλαδή
στους βουλευτές όλων των κομμάτων, για στήριξη. Με άλλα λόγια, προσδοκά να τον
στηρίξουν βουλευτές που τώρα πολιτεύονται με το αντιλαϊκό πρόγραμμα των κομμάτων
τους και οι οποίοι, κατά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε μια νύχτα, μετά τις εκλογές, θα
μετατραπούν σε υπερασπιστές των λαϊκών δικαιωμάτων!Οπως κάνει πάντα, μάσησε τα λόγια του όμως ως προς το τι θα κάνει η «κυβέρνηση της αριστεράς» στις 7 του Μάη απέναντι σε μια χιονοστιβάδα λαϊκών αιτημάτων. Αρκέστηκε να δηλώσει: «Αρκεί μια κυβέρνηση της Αριστεράς; Οχι βεβαίως» και πρόσθεσε ότι χρειάζεται και γερό κίνημα. Ομως, όπου στο κίνημα πλειοψηφούν, μαζί με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, υπογράφουν τη μία μετά την άλλη τις συμβάσεις που περιλαμβάνουν μειώσεις μισθών, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων.
Μάλιστα, σε σχετική ερώτηση του «Ρ», η απάντησή του ήταν άλλα αντί άλλων. Αρχικά, προσπάθησε να ισχυριστεί ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, όμως μην μπορώντας να αντικρούσει την πραγματικότητα ανέφερε: «Ακόμα και έτσι να είναι και να έχετε δίκιο σε αυτά που λέτε, πιστεύετε ότι τούτη την ώρα το κρίσιμο είναι να πιαστούμε κάνοντας την τρίχα τριχιά από την πιθανότητα κάποιο στέλεχος συνδικαλιστικό σε ένα μαζικό χώρο να έκανε λάθος;». Παραδέχεται, δηλαδή, ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα, υπηρετώντας τη γραμμή του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, υπογράφουν για μείωση του εργατικού εισοδήματος και την ίδια ώρα κοροϊδεύει ότι σαν κυβέρνηση θα κάνει «αναδιανομή του πλούτου», χωρίς να συγκρουστεί με την εργοδοσία και το κράτος της!
Ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι αν το κόμμα του αναδειχτεί στη διακυβέρνηση, θα καταγγείλει αμέσως τη δανειακή σύμβαση, προσθέτοντας ότι «το μέλλον της χώρας μας σε μεγάλο βαθμό κρίνεται από τη δυνατότητα που θα έχουμε να επαναδιαπραγματευτούμε τους όρους ένταξής μας στον ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό εργασίας, στις διεθνείς εξελίξεις». Ωστόσο, «κονταίνοντας» τις προσδοκίες που ο ίδιος προσπαθεί ψηφοθηρικά να καλλιεργήσει, πρόσθεσε πως «η διαπραγμάτευση σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ζήτημα πολιτικών συσχετισμών», πετώντας την μπάλα στο γήπεδο της ΕΕ, για να κρύψει ότι στο εθνικό πεδίο είναι με τα μονοπώλια και με την εξουσία του, την οποία θέλει και αυτός να διαχειριστεί.
Λιβανίζει σοσιαλδημοκρατία και ΕΕ
Αναμηρυκάζοντας τα ανιστόρητα και αντιεπιστημονικά περί «ισότιμης σχέσης
μας στην Ευρωζώνη και στην Ευρώπη», που αποτελεί δήθεν «ισχυρό
διαπραγματευτικό χαρτί», ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επανέλαβε το φαιδρό ότι
οι διαπραγματεύσεις δε θα γίνουν «με τους υπαλληλίσκους του Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου, αυτό είναι μεγάλη ντροπή», αλλά «στην Κομισιόν, στο
Eurogroup, στη Σύνοδο Κορυφής», όπου, όπως είπε, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν
διαπραγματεύτηκαν σωστά!Πάντως, διαβεβαίωσε ότι πρόθεσή τους είναι η αποπληρωμή του χρέους καθώς «δεν μπορείς να το αντιμετωπίζεις με τη λογική ότι θα το λύσεις μονάχα με μια μονομερή απόφαση απέναντι στους πιστωτές (...) Είναι και ζήτημα διακρατικών σχέσεων». Και είχε το θράσος να ζητήσει απ' το λαϊκό κίνημα «στήριξη σ' αυτή την προοπτική», αποπληρωμής δηλαδή του χρέους που σώρευσε η πλουτοκρατία.
Πέφτοντας απ' τη μια αντίφαση στην άλλη πανηγύρισε τη διαφαινόμενη επικράτηση Ολάντ στη Γαλλία, λέγοντας ότι «η κινητοποίηση των ευρωπαϊκών λαών γίνεται δύναμη αλλαγής που έρχεται να γκρεμίσει τις καταστροφικές πολιτικές επιλογές του διδύμου Μέρκελ - Σαρκοζί» και ότι «οι προτάσεις μας βρίσκονται σήμερα στην ατζέντα προεκλογικών αναμετρήσεων». Ο ίδιος προσπέρασε το γεγονός ότι οι ομοϊδεάτες του στη Γαλλία έχουν ήδη δώσει στήριξη στον Ολάντ με τη φράση «ούτε είμαι εγώ αυτός ο οποίος θα κρίνω τον τρόπο με τον οποίο οι σύντροφοί μας στη Γαλλία παίρνουν τις αποφάσεις τους (...) τους συγχαίρω γιατί κατάφεραν και μετατόπισαν την πολιτική συζήτηση της Γαλλίας σε θέσεις και σε προτάσεις της Αριστεράς».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου