υποτίθεται ασχολείται με τα του 2ου συνεδρίου του Σύριζα αποφεύγει επιμελώς να κάνει την οποιαδήποτε αναφορά και σύγκριση με τον Σύριζα της πρόσφατης εποχής, τον Σύριζα στον οποίο συμμετείχαν όλες οι δυνάμεις που συγκρότησαν αρχικά την ΛΑΕ.
Ο κ. Αντωνίου αρθρογραφεί στο Rproject και μπορείτε να δείτε το άρθρο του στην δεξιά στήλη και στην αριστερή στήλη το σχόλιό μου.
Είναι πολύ εκνευριστικό να επιμένουν πολιτικοί και
αρθρογράφοι της ΛΑΕ στο ίδιο μότο, ότι όσο ήταν μέσα στον Σύριζα όλα ήταν
καλά και μόλις αυτοί αποχώρησαν το κόμμα μετατράπηκε σε σοσιαλφιλελεύθερο.
Πρέπει να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους ατομικά και για την
συλλογικότητά τους γενικά.
Διάβασα ένα άρθρο (δίπλα) που υπογράφει ο κ. Αντωνίου στο rproject που επιχειρεί να
αναλύσει τα του συνεδρίου του Σύριζα. Θεωρώ ότι όντας εγκλωβισμένος στην
παραπάνω λογική αναπαράγει φτηνά επιχειρήματα και ρηχές διαπιστώσεις χωρίς να
προχωράει στον στοιχειώδη πλην όμως λυτρωτικό για τον ίδιο, την ΛΑΕ αλλά και
για το κίνημα αυτοκριτική.
Πάμε λοιπόν να δούμε ένα ένα τα επιχειρήματα του συντάκτη
του άρθρου. Αναφέρει και ορθώς ότι στον χώρο του συνεδρίου υπάρχουν ασφαλίτες
και μπάτσοι. Ορθόν το ξαναλέω αλλά έτσι είναι τα κόμματα εξουσίας. Ωστόσο,
και οι υπουργοί της ΛΑΕ όσο ήταν μαζί στο ίδιο κόμμα είχαν δεσμευτεί
προγραμματικά ότι μόλις γινότανε κυβέρνηση θα καταργούσαν τα ΜΑΤ. Έγινε κάτι
τέτοιο και δεν το μάθαμε;
Αναφέρει ο κ. Αντωνίου ότι στο συνέδριο ήταν την πρώτη
μέρα ο «ακροδεξιός Καμμένος» που απευθύνθηκε στους συνέδρους με τον
χαρακτηρισμό «σύντροφοι». Πολύ σωστά. Ωστόσο, ουδεμία αυτοκριτική αναφορά του
συντάκτη όσον αφορά το γεγονός ότι οι υπουργοί της ΛΑΕ και ο Λαφαζάνης
προσωπικά συγκυβέρνησε μ΄ αυτόν τον ακροδεξιό επί επτά μήνες. Γιατί άραγε;
Επιλεκτική μνήμη ή αποφεύγουμε τις κακοτοπιές;
Είδε επίσης ότι ήταν εκεί
πρόσωπα που προέρχονται από το Πασόκ όπως η Ξενογιανακοπούλου που ψήφισε
μνημόνια. Ξέχασε βέβαια να αναφέρει ότι στην πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς
(έτσι δεν έλεγαν;) μετείχε και συνεχίζει να μετέχει ένας έμπιστος του
Καραμανλή, ο υπουργός Παπαγγελόπουλος και ότι όλοι πλην Γαϊτάνη είχαν
υπερψηφίσει τον Παυλόπουλο για πρόεδρο Δημοκρατίας. Και πάλι επιλεκτική
κριτική; Ή μήπως οι υπουργικές καρέκλες που τώρα κατηγορεί ότι ορέγονται όλοι
αυτοί ήταν «γλυκιές» για τους υπουργούς της ΛΑΕ;
Είδε καμιά 100αριά νεολαίους να βεβηλώνουν «ξερονήσια και
κομμουνιστές». Πολύ σωστά είδε αλλά και πάλι ξέχασε ότι επί πρώτης κυβέρνησης
της Αριστεράς ο Τσίπρας πήγε εν χορδαίς και παιάνοις στην Καισαριανή για
κατάθεση στεφανιού και αμέσως μετά όλοι μαζί άρχισαν να ψηφίσουν πράξεις
νομοθετικού περιεχομένου και να μεθοδεύουν μνημόνια και βέβαια ξέχασε ότι ο
Λαφαζάνης μέχρι την τελευταία στιγμή δήλωνε έξω από τη Βουλή ότι στηρίζει
Τσίπρα και δεν πρόκειται να διασπάσει τον Σύριζα. Και εδώ έχουμε επιλεκτική
μνήμη ή κάνω λάθος;
Ο συντάκτης του άρθρου είδε ότι οι περισσότεροι των
συνέδρων είχαν επιλεκτική αμνησία και διαστρέβλωναν την πραγματικότητα.
Εδώ
αρχίζουν τα δύσκολα. Προφανώς ο συντάκτης θεωρεί ότι η πορεία του Σύριζα προς
την σοσιαλφιλελευθεροποίηση άρχισε αμέσως μόλις αποχώρησε η ΛΑΕ. Δεν πήρε
χαμπάρι ότι αυτό ήταν προδιαγεγραμμένο από το 2012 όταν όλοι τότε έλεγαν με
μια φωνή ότι ο Σύριζα θα κάνει πράξη το σύνθημα «ούτε ρήξη ούτε υποταγή»
εντός της ΕΕ και ότι θα ακυρώσει τα μνημόνια χωρίς να φύγει από το ευρώ και
την ΕΕ. Προφανώς ο συντάκτης που απηχεί τις απόψεις της ΛΑΕ συνεχίζει να μας δουλεύει
αναπαράγοντας μια συλλογιστική που θέλει να δικαιολογήσει την συμμετοχή της ΛΑΕ
στην εγκληματική πολιτική που άσκησε ο Σύριζα από το 2012 και ιδιαίτερα ως
κυβέρνηση όταν ψήφιζε το σκούπισμα των διαθεσίμων των ασφαλιστικών ταμείων
και έλεγε ότι κάνει αριστερή πολιτική. Γιατί να μην επικαλούνται το ίδιο
επιχείρημα οι Συριζαίοι;
Διαπιστώνει «αυταπάτες» ο συντάκτης του άρθρου όταν βλέπει
ότι αρκετοί σύνεδροι λένε ότι η υποχώρηση της κυβέρνησης είναι προσωρινή και
ότι αναζητείται ένα σχέδιο απεμπλοκής από την λιτότητα. Προφανώς ο κ.
Αντωνίου δεν θυμάται ότι την ίδια επιχειρηματολογία είχαν και οι υπουργοί της
ΛΑΕ στο επτάμηνο που συγκυβέρνησαν. Και αυτοί οι ίδιοι ακόμα λένε ότι η
απεμπλοκή θα γίνει εντός της ΕΕ και χωρίς καμιά αναφορά στην ανατροπή του
καπιταλιστικού συστήματος. Σε τί άραγε διαφέρουν;
Διαπιστώνει ο συντάκτης ότι οι συνέδροι αναφέρονται σε
κάποιο «παράλληλο πρόγραμμα». Αλήθεια, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης τί
ακριβώς ήταν; Δεν ήταν …παράλληλο δούλεμα;
Διαπιστώνει ο συντάκτης ότι στις οργανώσεις του Σύριζα
επικρατούν διαλυτικά φαινόμενα. Προφανώς αγνοεί την πραγματικότητα. Θα του
δώσω ένα παράδειγμα από την οργάνωση της Αλεξάνδρειας Ημαθίας. Επί Σύριζα
μαζί με την ΛΑΕ η οργάνωση αριθμούσε πάνω από 90 μέλη. Στις διαδικασίες
συγκεντρώνονταν μετά βίας 15 και στις ανοιχτές εκδηλώσεις δεν ξεπερνούσαν τους
50. Ενδεχομένως να εκτιμά ότι τότε ήταν μαζικές οι οργανώσεις ενώ τώρα που
έφυγε η ΛΑΕ απομαζικοποίθηκαν. Τι να πω;
Αναφέρεται ο συντάκτης σε ένα αυτονομημένο προεδρικό
περιβάλλον. Αλήθεια, αυτό το περιβάλλον προέκυψε μετά την φυγή της ΛΑΕ από τον
Σύριζα ή προϋπήρχε; Είναι γνωστό τοις πάσι ότι υπήρχε και κανείς δεν έλεγε
τίποτα γιατί η εξουσία λειτουργούσε ως συγκολλητική ουσία. Ψέματα είναι;
Αναφέρεται ο συντάκτης ότι ασκήθηκε κριτική γιατί
παραβιάζονται συλλογικές αποφάσεις Προς τι η έκπληξη; Τώρα συμβαίνει αυτό ή
ήταν καθεστώς που ξεπερνιούνταν γιατί δεν έπρεπε να λέμε και πολλά πολλά
γιατί η εξουσία ήταν μπροστά μας; Ας ειπωθεί μια φορά η αλήθεια.
Αναφέρεται ο συντάκτης στον Σκουρλέτη και στα όσα αυτός είπε.
Μπορεί να έχει δίκιο αλλά το χαρτοφυλάκιο που τώρα έχει ο Σκουρλέτης νομίζω
ότι το είχε ο Λαφαζάνης. Θωράκισε την ΔΕΗ από πιθανή πώληση; Αντικατέστησε
κανέναν περιφερειακό διευθυντή που έκοβε ρεύματα στους πολίτες που
αδυνατούσαν να πληρώσουν; Τι ακριβώς έκανε ο Λαφαζάνης στο υπουργείο του προς
την κατεύθυνση του σοσιαλισμού που ο συντάκτης σήμερα σατιρίζει όταν το ακούει από τους συνέδρους του Σύριζα ενώ όταν το έλεγαν οι του Αριστερού
Ρέυματος μπορεί και να χειροκροτούσε;
Τέλος, ο συντάκτης προχωρά και σε ψυχιατρική προσέγγιση.
Εμένα μ΄ αρέσει αυτή η οδός γιατί εξηγεί πολλά πράγματα. Λέει ότι υπάρχει
σκηνικό διπολικής διαταραχής. Μπορεί και να υπάρχει στο μυαλό ορισμένων που
συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι ο Σύριζα είναι «αριστερά» ενώ υλοποιεί με
απόλυτη συνέπεια μνημόνια. Ωστόσο ο συντάκτης αποφεύγει να γνωματεύσει την
περίοδο της συγκυβέρνησης Σύριζα, Καμμένου και ΛΑΕ κατά την οποία και τότε
ακούγαμε ότι ο Σύριζα είναι αριστερό κόμμα. Ένα αριστερό κόμμα που
λειτουργούσε αρχηγοκεντρικά.
Επιλεκτική μνήμη, αμνησία ή ενοχές που πρέπει να κρυφτούν
κάτω από το χαλί;
|
2ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ:
Σήψη και «παράνοια» στο Φάληρο
Σπύρος Αντωνίου | 15.10.2016
Εν αναμονή της ψήφισης των ντοκουμέντων του 2ου συνεδρίου
του ΣΥΡΙΖΑ (που θα επιβεβαιώσει τη μετατροπή του σε κόμμα της
σοσιαλφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας) και της εκλογής των μελών της Κ.Ε. (που
θα αποτυπώσει και τους νέους συσχετισμούς στο εσωτερικό του κόμματος), μερικά
στιγμιότυπα από το κλειστό του Ταε-Κβον Ντο αρκούν για να αναδείξουν τόσο τη
διαδικασία συστημικής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το «προσωπικό σύμπαν»
στο οποίο κατοικούν αρκετά από τα εναπομείναντα μέλη του.
Οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις στους δρόμους γύρω από το
κλειστό του Φαλήρου, αλλά και έξω από αυτό, μαρτυρούν τι θα αντιμετωπίσει
κάποιος που θέλει να προχωρήσει στο εσωτερικό του γηπέδου. Μηχανήματα
ανίχνευσης μετάλλων και αστυνομικός έλεγχος για πρόσωπα και αντικείμενα, στη
μία και μοναδική είσοδο. Τώρα, πώς ο καθεστωτικός φόβος του νεομνημονιακού
ΣΥΡΙΖΑ αντιστοιχεί με τη μόνιμο επωδό πολλών ομιλιών συνέδρων για «κόμμα
ανοιχτό στην κοινωνία», μόνο οι δημιουργοί του συριζαϊκού σουρεαλισμού
μπορούν να το εξηγήσουν.
Και δεν ήταν μόνο αυτό. Και τι δεν είδαμε τις δύο πρώτες
μέρες του συνεδρίου. Τον ακροδεξιό Καμμένο να απευθύνεται στους συνέδρους με
τον χαρακτηρισμό «σύντροφοι», βαφτίζοντας τη συναλλαγή με το Μαξίμου «νέο
Γοργοπόταμο». Την επικύρωση της πολιτικής διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά
με χρεωκοπημένα στελέχη της κεντροαριστεράς και του ΠΑΣΟΚ όλων των εκδοχών.
Πρόσωπα με βαρύτατες ευθύνες για τη λεηλασία των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων
(Φ. Κουβέλης, Μ. Ξενογιανακοπούλου κ.α.), βρέθηκαν στην πρώτη σειρά προβάροντας
υπουργικές καρέκλες. Μπλουζάκια της ΒΙΟΜΕ και των Ευρωπαϊκών Φόρουμ να
συνυπάρχουν με κοστουμαρισμένους κρατικοδίαιτους τεχνοκράτες.
Καμιά 100αριά
νεολαίους όλους και όλους να βεβηλώνουν «ξερονήσια και κομμουνιστές». Γεμάτες
κερκίδες (χωρίς παλμό και ενθουσιασμό) και προσωπολατρία στην εισηγητική
ομιλία Τσίπρα, τα συνήθη άδεια καθίσματα τις ώρες που δόθηκε ο λόγος στα
«ταπεινά» μέλη της βάσης.
Οι ομιλίες των περισσότερων συνέδρων-εκτός από τα στοιχεία
επιλεκτικής αμνησίας και πλήρους διαστρέβλωσης της πραγματικότητας για να
μπορεί να γίνεται ανεκτή-περιείχαν τα γνωστά απολογητικά επιχειρήματα της
ακολουθούμενης μνημονιακής πολιτικής ή τον υπερτονισμό πτυχών της
σοσιαλφιλελεύθερης διαχείρισης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιαζόταν σαν
«αριστερό πρόγραμμα».
Με αυταπάτες ή μη, αρκετοί/ες σύνεδροι μίλησαν περί
«προσωρινής υποχώρησης σε έναν μακροπρόθεσμο πόλεμο θέσεων» και για την
αναζήτηση ενός «σχεδίου απεμπλοκής από τη λιτότητα», όταν έχει περάσει ήδη
πάνω από 1 χρόνος μετά την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου (με υπόσχεση κάποιο
ανύπαρκτο «παράλληλο πρόγραμμα») και με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει υιοθετήσει πλήρως
το μνημόνιο Τσίπρα.
Και φυσικά, όλα αυτά τα αντιφατικά, στο όνομα της
Αριστεράς και με στόχο τον «σοσιαλιστικό κοινωνικό μετασχηματισμό», στον
οποίο φαίνεται ότι καταλήγεις υπηρετώντας τα συμφέροντα διάφορων κέντρων του
κατεστημένου, διευθύνοντας πολιτικά την επίθεση στις εργατικές κατακτήσεις
και τα κοινωνικά δικαιώματα και στοιβάζοντας πρόσφυγες σε στρατόπεδα
(«κουτσά-στραβά καλά τα καταφέραμε», που είπε και ο Μουζάλας…)
Συγχρόνως, δεν έλειψαν οι φωνές που επισήμαναν τα
διαλυτικά φαινόμενα στις οργανώσεις μελών, ενώ κοινή ήταν η διαπίστωση ότι
ακόμα και τα ηγετικά κομματικά όργανα απλά επικυρώνουν ή παρακολουθούν
αμήχανα τις αποφάσεις της κυβέρνησης και ενός αυτονομημένου προεδρικού
περιβάλλοντος.
Πάντως, η (υποκριτική και εντελώς άσφαιρη) κριτική στον
παραγοντισμό και την παραβίαση των συλλογικών αποφάσεων έγινε δεκτή με
χειροκροτήματα από τους συνέδρους, που βλέπουν τις γέφυρες προς διάφορα
συστήματα εξουσίας, τις εξυπηρετήσεις και το νεποτισμό κεντρικών στελεχών να
ελαχιστοποιούν (αν δεν εξαλείφουν) τις διαχωριστικές του ΣΥΡΙΖΑ με τα αστικά
κόμματα. Το ίδιο θετική αποδοχή στο ακροατήριο συνάντησαν και όποιοι/ες
σύνεδροι άσκησαν κριτική με αριστερή φρασεολογία (κυρίως από την ομάδα των
«53», π.χ. ο Π. Λάμπρου, που επανέφεραν τις πάγιες θέσεις τους-«όχι πάση
θυσία στην κυβέρνηση»), έστω και αν φαντασιώνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι
«κανονικό» κόμμα, ότι τα ΜΑΤ ψέκασαν χωρίς εντολή τους συνταξιούχους και ότι
ο Φίλης-δήθεν-αμφισβητεί τα ισχυρά προνόμια της Εκκλησίας.
Από τις τοποθετήσεις πρωτοκλασάτων στελεχών, ξεχώρισαν οι
αιχμές του Π. Σκουρλέτη που απλά παρουσίασε την αλήθεια: «το πρόγραμμα (σ.σ.
μνημόνιο 3) μάλλον δεν βγαίνει, είναι ακραία νεοφιλελεύθερο, επιχειρείται να
εμπεδωθεί στο λαό η πολιτική του μνημονίου». Ο υπουργός Ενέργειας, είτε γιατί
βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός υπουργικού συμβουλίου με προορισμό τη θέση του
Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ (όπως επέμεναν τα δημοσιογραφικά «πηγαδάκια»-ο ίδιος δεν
το επιθυμεί), είτε γιατί βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το ΤΑΙΠΕΔ για την
ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, είτε γιατί απλά αναζητούσε αριστερή «αναβάπτιση»
μπροστά στο κομματικό ακροατήριο, ομολόγησε ανοιχτά αυτό που αντιλαμβάνεται η
συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Η απάντηση ήρθε από τον Ν. Παππά («τα
ακραία νεοφιλελεύθερα προγράμματα δεν εξασφαλίζουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη σε όλους») και τον Ε. Τσακαλώτο που υπενθύμισε ότι κανείς δε
δικαιούται να δραπετεύσει από το βούρκο που έχουν βουτήξει («όλοι μαζί τα κάναμε,
όλοι μαζί τα εφαρμόζουμε»).
Το σκηνικό ιδεολογικοπολιτικής σήψης στο 2ο συνέδριο του
ΣΥΡΙΖΑ και «διπολικής διαταραχής» ορισμένων συνέδρων ολοκληρώνεται απόψε με
την έγκριση των θέσεων και των τροποποιήσεων του καταστατικού. Αύριο (16/10),
ακολουθεί η εκλογή της νέας Κ.Ε. και του Τσίπρα στη θέση του προέδρου,
πιθανότατα δια βοής, όπως αρμόζει σε κάθε σωστό αρχηγοκεντρικό κομματικό
οργανισμό.
|
Χάρης Μόχλας
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου