 |
| του Χ. Μόχλα* |
Διαβάζω άρθρα και αναλύσεις για την συγκυρία και βέβαια
συμφωνώ στις διαπιστώσεις αλλά διαφωνώ με τις λύσεις που προτείνονται. Λύσεις
που έχουν χιλιοειπωθεί, που έχουν δοκιμαστεί αλλά εκ του αποτελέσματος έχουν
κριθεί ως ακατάλληλες, ατελέσφορες, χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα.
Όταν ως λύση, ως πρόταση για το κίνημα είναι ο
συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων που είναι ανύπαρκτα ή όπου υπάρχουν
είναι αδύναμα και χωρίς επιρροή, όταν η πρόταση είναι οι καταλήψεις και οι
αγώνες διαρκείας χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι η απεύθυνση αυτή έχει ως.....
αποδέκτη ένα κοινό που είναι κουρασμένο, απογοητευμένο, αδύναμο οικονομικά ή
εξαθλιωμένο και το κυριότερο, απευθύνεται σε ένα κοινό που όταν ακούει τέτοιες
προτάσεις εκ προοιμίου μαξιμαλιστικές κλείνει τα αφτιά του. Ένα κοινό που χωρίς
όραμα και χειροπιαστή λύση στα προβλήματά του δεν πρόκειται να συγκινηθεί, να
ξεκουνηθεί, να ενεργοποιηθεί ώστε να δυναμώσει το κίνημα για να υλοποιήσει όλα
αυτά που του προτείνονται από τις οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς.
Συνεπώς, αυτό που προέχει δεν είναι η επανάληψη της ίδιας
συνταγής μήπως και πούμε πράγματα που δεν εμπίπτουν στην γνωστή αργκό για τους μυημένους αλλά παντελώς άγνωστη στους πολλούς , μήπως
και εμφανιστούν κάποιοι πούροι "επαναστάτες" που γράφουν «σεντόνια» αλλά έχουν
μαύρα μεσάνυχτα από τις διαθέσεις του λαού και τους κάνουν κριτική για «δεξιά
στροφή» κλπ. Αυτό που προέχει είναι να αποκτήσει πρώτα η επαναστατική αριστερά,
η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προγραμματικό λόγο που θα απαντάει στα σημερινά προβλήματα του λαού,
του εργάτη και του αγρότη, του επαγγελματία και του ανέργου. Απαντήσεις
συγκεκριμένες και όχι του στυλ «θα δώσει λύσεις το κίνημα την κατάλληλη στιγμή».
Όταν αυτό γίνει πράξη τότε θα αρχίσει να κατανοεί ο εργάτης, ο άνεργος, ο
εξαθλιωμένος τί ακριβώς του λέμε και πιθανόν να στρατευτεί στον αγώνα διότι θα
αποκτήσει και ο ίδιος έναν στόχο, θα έχει όραμα.
Αλλιώς, θα συνεχιστεί η ίδια θλιβερή κατάσταση όπου θα
γίνονται συνέδρια, κάμπινγκ και ημερίδες, διαδηλώσεις μεταξύ γνωστών και φίλων
και αποτέλεσμα μηδέν. Χωρίς τον κόσμο ανατροπές δε γίνονται και αυτό νομίζω
είναι το «α» της …αλφαβήτας.
*δημοσιογράφος
Κύριε Χ.Μόχλα συνάντησα το άρθρο σας 3 μήνες σχεδόν αφού το γράψατε...το θεώρησα ενδιαφέρον και θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια: ΠΡΩΤΟ οι παρατηρήσεις σας για την κατάσταση του κόσμου, την έλλειψη προγραμματικού λόγου της επαναστατικής αριστεράς αλλά και το ότι χωρίς τον κόσμο δεν γίνεται τίποτα...τις θεωρώ απολύτως σωστές αλλά πολύ γενικές ΔΕΥΤΕΡΟ κατά τη γνώμη μου πρέπει να αναδείξουμε θέματα που είναι "βασικοί κρίκοι" για τις εξελίξεις και σαν τέτοια θεωρώ την ανεργία (που έχει διαλύσει την εργατική τάξη) και την επίθεση του ρατσισμού (που προσπαθεί να διαιρέσει τους "απο κάτω" σε έλληνες και ξένους).ΤΡΙΤΟ για να πιάσουμε αυτούς τους κρίκους στα χέρια μας απαιτείται δουλειά θεωρίας αλλά και δράσης κάτω στο δρόμο...ΤΕΤΑΡΤΟ με αυτή την έννοια μου κάνει εντύπωση ότι δεν αναφέρεστε καθόλου στην ιστορία με τα προσφυγόπουλα στην πόλη σας (δεν εννοώ αυτό το άρθρο...).Αυτό είναι αποτέλεσμα κάποιας βαριάς ήττας της Αριστεράς στη συγκεκριμένη μάχη ...; Ευχαριστώ για την φιλοξενία...
ΑπάντησηΔιαγραφή