 |
| του Τ. Κανταρά* |
Στην προχθεσινή Γενική Συνέλευση της ΚΕΔΕ,
«συγκλονιστική» ήτανε η παρέμβαση του υπουργού ΥΠΕΣΔΑ κ. Κουρουμπλή. Τόσο που
κάποιοι αφελείς Δήμαρχοι -ευτυχώς ελάχιστοι- χειροκρότησαν κιόλας. Δεν ήτανε
βέβαια ξεκάθαρο, αν το χειροκρότημα αφορούσε τις υποσχέσεις του για τις
εκταμιεύσεις μέρους των υποχρεώσεων του κράτους η την αποστροφή του να παραιτηθεί
αν δεν πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις αυτές εντός του Δεκεμβρίου! Σύμφωνα με
τον υπουργό, όλες οι οικονομικές υποχρεώσεις της κεντρικής διοίκησης που
αφορούν στον προϋπολογισμό του 2015, θα τηρηθούν μέχρι «ενός ευρώ». Πέραν
τούτων, υποσχέθηκε περίπου τον δεύτερο χρυσό αιώνα μετά τον Περικλή, αυτή τη
φορά στην Αυτοδιοίκηση, «με θεσμούς αντιπροσωπευτικούς και αμεσοδημοκρατικούς,
ώστε ο πολίτης να καταστεί ενεργός και να .....
μη νιώθει απλά ένας υπήκοος». Να μην
τον αδικήσουμε βέβαια, κατέχει εκ καταγωγής την απαραίτητη τεχνογνωσία της
εξαπάτησης, περισσότερο και από τους προσχωρήσαντες τελευταία στο σπόρ,
κλασσικούς ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ!
Για του λόγου το αληθές, διαβεβαίωσε ότι σε
σχέση με το νέο «ριζικό αναπτυξιακό θεσμικό πλαίσιο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση»,
Αυτοδιοίκηση και ΥΠΕΣΔΑ μπορούν από κοινού να οικοδομήσουν ένα νέο πλαίσιο, το
οποίο θα έχει ως στόχο την οικοδόμηση ενός επιτελικού κράτους με πολυεπίπεδες
εξουσίες όπου δεν θα υπάρχουν επικαλύψεις και θα επικρατεί η ισοπολιτεία!!!!
Για τυχόν παρεκτροπές μάλιστα, θα επιδιωχθεί να καθιερωθεί ειδικός μηχανισμός
για τους μικρούς νησιωτικούς και ορεινούς δήμους. Και μετά, πήρε τους δικούς του
και αποχώρησε για να συνεχίσει μαζί με τα υπόλοιπα μνημονιακά ανδρείκελα, το
εκτελεστικό τους έργο στην Βουλή!
Το σώμα της Γ.Σ της ΚΕΔΕ έμεινε εκεί, για να
αντιμετωπίσει την κατάρρευση των οικονομικών και την γενικότερη απαξίωση του
θεσμού. Να αναμετρηθεί με την σκληρή πραγματικότητα. Που ακόμα και αυτοί που
θέλουν να την ξορκίσουν, η ωμή αλήθεια λέει πως οι βασικοί παράγοντες που
έφεραν την Τ.Α σ αυτή την κατάσταση, είναι οι περιοριστικές πολιτικές
(μνημόνια), είναι το θεσμικό πλαίσιο του Καλλικράτη και η μη αντιστοίχηση πόρων
και αρμοδιοτήτων, είναι τα μη αποδοθέντα παρακρατηθέντα από το 2008, είναι η
φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και η αδυναμία τους να ανταποκριθούν στα
δημοτικά τέλη και τις εισφορές.
Το σώμα της Γ.Σ της ΚΕΔΕ γνωρίζει πολύ καλά,
πως στο πεδίο των επενδύσεων η εικόνα είναι ακόμη πιο ζοφερή. Πως τα
εναπομείναντα έργα του ΕΣΠΑ βρίσκονται στον αέρα. Πως το Πρόγραμμα Δημοσίων
Επενδύσεων έχει σχεδόν εξανεμιστεί (από 9,5 δις ευρώ το 2008, σε 6,4δις το
2014). Πως η (ΣΑΤΑ) των Δήμων, η οποία χρηματοδοτεί έργα και υποδομές, μειώθηκε
κατά 85%. Πως το σύνολο του ΠΔΕ για το 2016 από εθνικούς πόρους, διαμορφώνεται
συνολικά στα 750 εκ. Και πως στο σύνολο της επομένης περιόδου(2015-20), η Τ.Α
θα δικαιούται λιγότερα από 2 δις.
Το σώμα της Γ.Σ της ΚΕΔΕ γνωρίζει πολύ καλά,
πως με το επιχείρημα ότι οι ελληνικοί ΟΤΑ είναι χρεωμένοι και διεφθαρμένοι
επεβλήθησαν μέτρα επιτήρησης. Εκ του αποτελέσματος τα μέτρα επιτήρησης, δεν
περιόρισαν ούτε τη διαπλοκή ούτε το πελατειακό κράτος, αλλά λειτούργησαν ως εργαλείο
πειθάρχησης των ΟΤΑ στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και στόχους. Μιλάμε για το
Παρατηρητήριο, το οποίο ορίζει τον τρόπο κατάρτισης των προϋπολογισμών και
παρακολουθεί την πορεία υλοποίησης των. Μιλάμε για το Ελεγκτικό Συνέδριο, που
πραγματοποιεί προληπτικό έλεγχο σχεδόν στο σύνολο των δαπανών. Παρατηρητήριο
και Ελεγκτικό Συνέδριο, εξυπηρετούν την εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου
Προγράμματος, με βάση το οποίο οι προϋπολογισμοί οφείλουν να είναι
ισοσκελισμένοι η πλεονασματικοί. Μόνο για το 2016 το πρωτογενές πλεόνασμα
υπολογίζεται κοντά στα 300 εκατ, ενώ το 2015 θα φτάσει στα 263 εκατ. Με
δεδομένες τις τεράστιες περικοπές, που τώρα υπόσχεται ο κ. Κουρουμπλής να
σταματήσει, το 1/3 των Δήμων αδυνατούν να συντάξουν προϋπολογισμούς, ενώ οι
λεγόμενοι «υγιείς» Δήμοι υποχρεούνται σε μια αδιάκοπη περικοπή δαπανών.
Και φτάνομαι στο δια ταύτα της Αυτοδιοίκησης
Το σώμα της Γ.Σ της ΚΕΔΕ αποδέχεται όλες αυτές
τις διαπιστώσεις. Εξάλλου αυτές και άλλες πολλές συμπεριλαμβάνονται στο ψήφισμα
της Γενικής Συνέλευσης. Θα έπρεπε ως εκ τούτου η ΚΕΔΕ να «σηκώσει» τον τόπο.
Κάτι που θα έπρεπε αλήθεια να είχε κάνει, εδώ και 5 χρόνια! Έστω και τώρα όμως,
που το βάρος τριών συνολικά μνημονίων θα συνθλίψουν το κορμί της Αυτοδιοίκησης,
δεν είναι αργά. Να προκαλέσει δημοτικές συνελεύσεις, κοινές συγκεντρώσεις με
εργαζόμενους, αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων, κλιμάκωση των πιέσεων. Σε μια
κυβέρνηση μάλιστα, που ευελπιστεί στην στήριξη του Β. Λεβέντη!
Δεν το κάνει. Κρατάει αποστάσεις από την
σημερινή πανελλαδική κινητοποίηση. Μένει καθηλωμένη σ ένα συνεχόμενο σημειωτόν
απλών διαπιστώσεων, το οποίο εξυπηρετεί την κυβερνητική -τροϊκανή πολιτική και
πληγώνει όλο και πιο πολύ το πληττόμενο κοινωνικό σώμα.
Η πλειοψηφία της Γ.Σ της ΚΕΔΕ, φαίνεται πως
δεν μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό της. Και αυτό έχει την ερμηνεία του. Πιστεύει
ακράδαντα στη λογική του ΝΑΙ του δημοψηφίσματος του Ιούλη. Τρία πρώτα στελέχη
της (Πατούλης, Καμίνης, Μπουτάρης) χρησιμοποιήθηκαν μάλιστα ως γκεσέμια της
εκστρατείας του ΝΑΙ! Επί της ουσίας η πλειοψηφία αυτών των αιρετών, αποδέχεται
την αρχιτεκτονική του κυρίαρχου νεοφιλελεύθερου συστήματος και όσων δεσμεύσεων
συνοδεύουν αυτή. Αποδέχεται την αφήγηση που κάνει η κεντρική εξουσία, χθεσινή
και σημερινή. Οι περιοριστικές πολιτικές είναι απότοκος αυτών των κεντρικών
επιλογών και η προσπάθεια ανακούφισης μέσω διορθώσεων, αποβαίνει μάταιη. Η
απαίτηση της απόδοσης του ΕΝΦΙΑ στους ΟΤΑ, αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα.
Περίπου σαν την πολιτική της κυβέρνησης με το παράδειγμα -φιάσκο των
ισοδυνάμων.
Η πλειοψηφία των αιρετών τρέχει εδώ και εκεί
να κάνει μια ρύθμιση, να πάρει ένα πρόγραμμα, για να εμφανίσει έργο και να
κριθεί θετικά στο μέλλον από τους δημότες. Δεν είναι αυτό κατακριτέο. Αυτό
«δούλευε» στις καλές εποχές του συστήματος. Σήμερα όμως τα μόνα κλασσικά
εργαλεία επενδύσεων είναι οι κοινοτικοί πόροι, οι οποίοι βαίνουν μειούμενοι. Οι
δε εθνικοί πόροι εξέλιπαν. Οφείλει επίσης η Αυτοδιοίκηση, να γνωρίζει πως τα
περισσότερα έργα των προγραμμάτων έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικά, γιατί επί
της ουσίας δεν υπηρετούν αναπτυξιακές συνθήκες. Μια ματιά στην
αποβιομηχανοποιημένη νεκρή Ελλάδα αρκεί.
Η αναποτελεσματικότητα αυτή, έχει να κάνει με
τις αναπτυξιακές κατευθύνσεις των προγραμμάτων και το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο
που επικρατεί στη Ε.Ε. και το οποίο η πλειοψηφία των Αιρετών στηρίζει ακόμη. Η
αναποτελεσματικότητα αυτή οφείλεται, στο ότι μπαίνουν μπροστά, οι ανάγκες των
συμφερόντων -επενδυτών, από τις ανάγκες του τόπου και της κοινωνίας. Οφείλεται
στο ότι κυριαρχεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών δράσεων, η ενίσχυση
της κινητικότητας και των ευέλικτων μορφών εργασίας, η ενίσχυση των συμπράξεων
Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα, ιδιαίτερα με τα πιο διαπλεκόμενα αεριτζίδικα
κρατικοδίαιτα ιδιωτικά συμφέροντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απαξίωση της
τουριστικής και αγροτικής Χαλκιδικής με το έργο της περίφημης ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ! Η δε
ζούγκλα της περίφημης ελεύθερης αγοράς, πληγώνει περισσότερο τους ΟΤΑ, οι
οποίοι δεν διαθέτουν επενδυτικά όπλα και υποδομές, δηλαδή την ελληνική
περιφέρεια.
Οφείλουν επίσης οι Αιρετοί να γνωρίζουν, πως
το τελειωτικό χτύπημα για την Τ.Α έρχεται από τις βαριές δεσμεύσεις των
Ευρωπαϊκών συμφωνιών, οι οποίες προβλέπουν και απαιτούν οι τοπικές δημόσιες
επενδύσεις να καταχωρούνται στις δαπάνες και να συνυπολογίζονται στις ετήσιες
εθνικές δαπάνες. Το χρέος δηλαδή που προκύπτει για δημόσιες επενδύσεις να
αθροίζεται στο γενικό χρέος και έλλειμμα του προϋπολογισμού. Μία εξέλιξη η
οποία θα οδηγήσει μεγάλο μέρος των ΟΤΑ στην χρεοκοπία.
Εν κατακλείδι: Δεν μπορείς να είσαι Αιρετός
των ΟΤΑ σήμερα, φανατικός υποστηρικτής του ΝΑΙ και των υποχρεώσεων που
απορρέουν απ αυτό και να ελπίζεις κάτι διαφορετικό απ αυτό που βιώνει η Τ.Α.
Δεν μπορείς σε συνθήκες μνημονίων και πλήρους υποταγής, να είσαι υποστηρικτής
του ΝΑΙ και να περιμένεις να καταργηθούν οι μηχανισμοί πειθάρχησης και
επιτήρησης. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για όσους υποστηρικτές του ΟΧΙ, επιλέγουν
το ΝΑΙ ως αναγκαιότητα.
Μπήκαμε σε τροχιά εξελίξεων. Δυόμισι μήνες
μετά τις εκλογές δοκιμάζεται σοβαρά η αξιοπιστία της κυβέρνησης. Δοκιμάζεται
όμως και η αξιοπιστία των δημοτικών αρχών. Και το «τι να κάνουμε αφού δεν μας
δίνουν χρήματα», δεν αρκεί πια ως δικαιολογία. Η κατάρρευση της οικονομίας υπό
το βάρος των αδιέξοδων μνημονιακών πολιτικών, κινδυνεύει να συμπαρασύρει και τη
δεύτερη μετά το Κράτος θεσμική συγκρότηση, την Αυτοδιοίκηση. Με μεγαλύτερες
συνέπειες για τα κοινωνικά στρώματα, που δεν αντέχουν άλλο. Δυστυχώς η όλη
στάση της πλειοψηφίας των αιρετών, στο διάστημα του καθεστώτος των μνημονίων,
νέων και παλιών, δε φαίνεται να αλλάζει σήμερα. Παραμένει στις φλύαρες
«επαναστατικές» αερολογίες προς την κεντρική εξουσία και το σφίξιμο της
μέγγενης προς τους πληττόμενους δημότες. Υπάρχει άλλος δρόμος για την Τ.Α;
Ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο τοπίο των δυσμενών συσχετισμών; Υπάρχει. Αν η ίδια η
Αυτοδιοίκηση ξεπεράσει τον εαυτό της. Διεκδικήσει ένα άλλο ρόλο. Ένα ρόλο,
στήριγμα των λαϊκών αναγκών και παράγοντα της κοινωνικής συνοχής. Η κοινωνία το
απαιτεί!
*Τάσος Κανταράς μέλος του Δ.Σ της ΚΕΔΕ
-αντιπρόεδρος επιτροπής Αγροτικής Ανάπτυξης -επικεφαλής του ψηφοδελτίου της ΛΑΕ
στο Ν. Χαλκιδικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου