 |
| του Ζ. Ζάννα* |
Η Ιστορία της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα είναι
συνδεδεμένη με τα μεγάλα κινήματα που άνθισαν την τελευταία δεκαετία και
δημιούργησαν την προοπτική, την ελπίδα και την δυνατότητα το σύνθημα "Ένας
άλλος κόσμος είναι εφικτός" να γίνει πραγματικότητα.
Την ίδια περίοδο, η κρίση του καπιταλισμού έκανε την
αμφισβήτηση στο κυρίαρχο μοντέλο να .....
ξαναμπεί στο προσκήνιο πολύ πριν τα σημάδια
της κρίσης γίνουν εμφανή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Από τα αντιπολεμικά
συλλαλητήρια του 2003 μέχρι τις μεγαλειώδεις απεργίες του αντι-μνημονιακού
κινήματος, από τις πλατείες του 2011 μέχρι και το δημοψήφισμα της 5 Ιούλη έχει
μπει πολύ νερό στο αυλάκι. Έτσι η πρωτοφανής τρομοκρατία και οικονομική
ασφυξία, αντί να φοβίσει και να εγκλωβίσει τον κόσμο, τον κινητοποίησε με
αποφασιστικό τρόπο. Παρά τις απειλές, την επίθεση από τα συστημικά και
διαπλεκόμενα ΜΜΕ, τη λογική του μονόδρομου, ο ελληνικός λαός με χιλιάδες
αλληλέγγυους στην Ευρώπη και στον κόσμο είπε ένα μεγαλειώδες ΟΧΙ.
Η απόφαση αυτή πρέπει να είναι δεσμευτική για όλους μας.
Αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο ότι είναι πια ώρα να χαράξουμε μια διαφορετική
πορεία που θα απελευθερώνει το λαό και τη χώρα από τις πολιτικές λιτότητας και
τα μνημόνια.
Όμως το παράδοξο είναι το τι ακολούθησε αυτήν την ταξική
και ριζοσπαστική επιλογή που πήρε ο λαός μας. Όπως αποδείχθηκε ο λαός είναι
βήματα μπροστά από τις κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατάφερε την αμέσως
επόμενη μέρα να μετατρέψει το ΟΧΙ σε ΝΑΙ και την πολιτική εντολή ρήξης με την
λιτότητα σε εντολή μνημονιακής υποταγής.
Σήμερα, μετά από πέντε χρόνια ύφεσης και βίαιης
φτωχοποίησης (σε σημείο εξόντωσης για πολλούς συνανθρώπους μας) οι εργαζόμενοι,
οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι και η νεολαία καλούνται να πληρώσουν εκ νέου τα
βάρη των τραπεζών και του χρέους με πρόσχημα μια υποτιθέμενη απουσία
εναλλακτικής πρότασης. Το ερώτημα, όμως, παραμένει και ζητά μια απάντηση πιο
επίμονα παρά ποτέ: ο μονόδρομος της λιτότητας είναι μια φυσική επιλογή που
κανένας "ρεαλιστής" δεν μπορεί να αγνοήσει ή αποτελεί μια επιλογή που
πάντα θα οδηγεί στο ίδιο αδιέξοδο, σε ένα διαρκές σπιράλ θανάτου;
Η μόνη αδιάψευστη πραγματικότητα είναι ότι όντως είναι
μονόδρομος η εφαρμογή μνημονιακών και αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων εντός της
Ευρωζώνης. Είναι μονόδρομος αφού η γερμανική κυριαρχία στην ΕΕ ευνοείται τόσο
από την αρχιτεκτονική του Ευρώ όσο και από το συσχετισμό δύναμης στο εσωτερικό
της ΕΕ. Κοιτάζοντας πίσω στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ το σύνθημα "Καμιά θυσία
για το Ευρώ" είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, ιδιαίτερα σήμερα που η
διαπραγμάτευση εντός ευρωζώνης έχει δείξει τα αδιέξοδα και τα όριά της.
Η άμεση και συντεταγμένη αποδέσμευση από το κοινό
νόμισμα και τους αποικιοκρατικούς του μηχανισμούς επιβολής αποτελεί την
εναλλακτική πρόταση για την απελευθέρωση από τη λιτότητα και τα μνημόνια.
Βεβαία η αποδέσμευση αυτή, απολύτωςς ρεαλιστική και βιώσιμη, δεν είναι μια
διαδικασία βελούδινη, χωρίς συγκρούσεις, απαιτεί την στήριξη του ελληνικού λαού
ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί να την δώσει. Είναι μια αναγκαία συνθήκη,
όχι όμως και επαρκής για μια προοδευτική πορεία της χώρας. Η πολιτική απόφαση
αποδέσμευσης και ρήξης με αυτούς τους μηχανισμούς προϋποθέτει τη θαρραλέα και
άμεση υλοποίηση ενός εναλλακτικού και ριζοσπαστικού προγράμματος στη βάση της
εθνικοποίησης/κοινωνικοποίησης του τραπεζικού τομέα και των στρατηγικών κλάδων
της οικονομίας, της μονομερούς διαγραφής του χρέους και της στάσης πληρωμών,
της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, της στήριξης των αδύναμων κοινωνικών
ομάδων και μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής με στόχο την κάλυψη των
βασικών αναγκών της χώρας στο μεταβατικό διάστημα για την έξοδο της χώρας από
την κρίση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή την στιγμή βρίσκεται σε πορεία προς το
έκτακτό του συνέδριο. Ένα συνέδριο όμως που θα πραγματοποιηθεί σε ύστερο χρόνο
από την υπερψήφιση του 3ου μνημονίου. Δηλαδή ένα συνέδριο που θα επικυρώσει
τετελεσμένα, θα επισφραγήσει την μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος
ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας με αγώνες και πρόγραμμα σε πλήρη
αντιδιαστολή με την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική. Αν η κυβέρνηση με κορμό
τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να αποτελέσει μία παρένθεση πρέπει να απεμπλακεί τώρα από
την μνημονιακή ενσωμάτωση αλλιώς μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου θα είναι
πλέον πολύ αργά. Μετά απαιτείται την αντιμνημονιακή σκυτάλη να την πάρουν
δυνάμεις της αριστεράς, πατριωτικές δυνάμεις, οι οποίες αποφασισμένες μαζί με
τον κόσμο του ΟΧΙ να φτάσουν μέχρι τέλος, μέχρι την πλήρη δικαίωση.
* Ο Ζήσης Ζάννας είναι βουλευτής Πιερίας του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου