Κ. Παπαδάκης: Το αντιφασιστικό κίνημα επέβαλε τις χειροπέδες / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Προϊόν της λαϊκής κινητοποίησης και της πίεσης του αντιφασιστικού κινήματος προς την κυβέρνηση θεωρεί τις διώξεις εναντίον του ηγετικού πυρήνα της Χρυσής Αυγής ο δικηγόρος και μέλος της Κίνησης για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας, Κώστας Παπαδάκης. Μιλώντας στο Πριν επισημαίνει και τους κινδύνους που κρύβει η κυβερνητική πολιτική.

Συνέντευξη στον Μάκη Γεωργιάδη

– Στελέχη της Χρυσής Αυγής διώκονται με βάση το νόμο περί οργανωμένου εγκλήματος. Δημιουργείται ωστόσο ένα...
ζήτημα στο πώς αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση από την Αριστερά.

– Οι προοδευτικοί δικηγόροι ανέκαθεν –όπως και η παράταξη μου η Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων– σταθήκαμε στην πρώτη γραμμή απέναντι στον τρομονόμο. Ο τρομονόμος από το 2001 και σε όλες τις τροποποιήσεις του είναι μια σειρά ποινικών διατάξεων οι οποίες αποποινικοποιούν και διώκουν το φρόνημα και όχι τη συμμετοχή συγκεκριμένες αξιόποινες πράξεις και το χειρότερο, νομιμοποιούν μια σειρά παράνομα αποδεικτικά μέσα, όπως είναι οι ανώνυμοι μάρτυρες. Συνεπώς θα ήταν αίσχιστος οπορτουνισμός να καταδικάζουμε και να αντιπαλεύουμε τον τρομονόμο από τη θέσπιση και καθ’ όλη τη διάρκεια της εφαρμογής του, ενώ τώρα που χρησιμοποιείται εναντίον της Χρυσής Αυγής, να τον επιδοκιμάζουμε και να τον υμνούμε.

– Ακόμη κι έτσι ωστόσο, φαίνεται πως υπάρχουν τεράστιες αντιφάσεις, καθώς οι φυσικοί αυτουργοί δεν διώκονται με τόσο βαριές κατηγορίες, ενώ σε άλλες περιπτώσεις όπως για παράδειγμα στις Σκουριές, η δικαιοσύνη εμφανίζεται αμείλικτη…

– Ο τρομονόμος θεσπίστηκε και λειτούργησε σαν ένα εργαλείο πολιτικών διώξεων. Είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται εναντίον φασιστών αλλά με ελλείψεις. Αυτές δεν εντοπίζονται όμως μόνο στο γεγονός ότι δεν προφυλακίστηκαν οι τρεις βουλευτές. Στην περίπτωση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα δεν έχει ασκηθεί δίωξη με βάση οποιαδήποτε διάταξη του τρομονόμου, δηλαδή δεν αντιμετωπίζει ο Γ. Ρουπακιάς κατηγορίες για ένταξη σε εγκληματική τρομοκρατική οργάνωση. Ούτε καν την επιβαρυντική περίσταση της τρομοκρατικής δολοφονίας. Όταν στη θέση των κατηγορουμένων βρίσκονται αριστεροί, αντιεξουσιαστές ή απλώς κοινωνικοί αγωνιστές, εκεί επιστρατεύεται ο νόμος και κυρίως επιστρατεύεται όλη η εισαγγελική, ανακριτική και αστυνομική φαντασία προκειμένου να στήνονται σκευωρίες, να διογκώνονται κατηγορίες, να πολλαπλασιάζονται διώξεις, να προστίθενται 18μηνα απανωτά σε προφυλακίσεις και ούτω καθ’ εξής. Δεν θα μπορούσα ποτέ να δω τις διώξεις χρυσαυγιτών ή ακόμα και επωνύμων, όπως ο Τσοχατζόπουλος ή Παπαγεωργόπουλος με αίσθηση ικανοποίησης και δικαίωσης, διότι φοβάμαι πως αποτελούν άλλοθι για το σύστημα να ισχυροποιεί την αυθαιρεσία του και στη συνέχεια να την επιβάλει εναντίον των πραγματικών του αντιπάλων, που είναι το λαϊκό κίνημα.

– Οι μη προφυλακίσεις των τριών βουλευτών της Χρυσής Αυγής είναι αποτέλεσμα της ανεξάρτητης λειτουργίας της δικαιοσύνης ή απλώς εντάσσονται σε αυτήν την ετεροβαρή αντίληψη απονομής δικαίου;

– Η μη προφυλάκιση των στελεχών της Χρυσής Αυγής αποτελεί μέγιστη πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα και δίνει τη χαριστική βολή στα θύματά της. Από την κοινή πείρα που έχουμε όλοι μας, εάν στη θέση των χρυσαυγιτών βρίσκονταν αριστεροί, αναρχικοί ή κάποιοι μετανάστες από τα θύματά τους, θα είχαν προφυλακιστεί με συνοπτικές διαδικασίες και ίσως θα είχαν μείνει στη φυλακή ακόμη και μετά την παρέλευση του 18μηνου. Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις. Είναι αναμφισβήτητο ότι δεν έχει εφαρμοστεί η ισονομία.

– Ποιοι μπορεί να είναι οι κίνδυνοι από αυτήν την αντίληψη και κατά συνέπεια τις μη προφυλακίσεις;

– Θεωρώ μεγαλύτερο κίνδυνο από το εάν κυκλοφορούν ο Κασιδιάρης και ο Παναγιώταρος ελεύθεροι πως μέσα από όλο αυτό το πολιτικό και επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης επιδιώκεται να νομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις του κόσμου ο τρομονόμος. Υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να νομιμοποιηθούν στην κοινή συνείδηση διατάξεις οι οποίες στρέφονται ευθέως εναντίον δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων και φυσικά εναντίον των δικαιωμάτων και της υπεράσπισης των κατηγορουμένων.

– Διακρίνεις εκτός από επικοινωνιακή και πολιτική σκοπιμότητα της κυβέρνησης πίσω από την ταχεία άσκηση διώξεων;

– Πιστεύω ότι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα βρήκε τα ηγετικά επιτελεία της Νέας Δημοκρατίας έτοιμα να την αξιοποιήσουν με ένα εκπονημένο πολιτικό σχέδιο, το οποίο περιείχε σαν στόχο την ανάκτηση των δεξιών ψηφοφόρων από τη ΝΔ και από την άλλη την επίδειξη κρατικής ισχύος απέναντι στη Χρυσή Αυγή για χρήση στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, καθώς επίσης και στη νομιμοποίηση της πολιτικής περιθωριοποίησης και της δίωξης του άλλου άκρου, μέσα από τη θεωρία των «δύο άκρων», η οποία θα ισχυροποιούταν μέσα από τις διώξεις των χρυσαυγιτών. Έτσι λοιπόν, βλέπουμε ότι το επιτελείο Σαμαρά το οποίο κατά σύμπτωση μια ημέρα πριν είχε προσπαθήσει να εκτοπίσει από την πολιτική σκηνή τον Πάνο Καμμένο με τη γνωστή δήλωση για το «λιντσάρισμα Πάχτα» –και θα το είχε πετύχει αν ο Πάνος Καμμένος δεν κινδύνευε με το δικό του λιντσάρισμα την επόμενη μέρα στην κηδεία του Παύλου Φύσσα– ξαφνικά βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης εναντίον του ναζισμού, με τη συνδρομή της κυβέρνησης, των δικαστών, των ΜΜΕ, του Νίκου Δένδια και όλων των κρατικών μηχανισμών. Ποιοι; Αυτοί οι οποίοι ως τώρα συγκάλυπταν τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής με πρώτο τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Έχω ξαναπεί για το Νίκο Δένδια ότι πρέπει να πάει κατηγορούμενος για παράβαση καθήκοντος και με βάση το νόμο περί ευθύνης υπουργών, διότι πέρυσι τέτοια εποχή ο ίδιος έδινε εξετάσεις στη Χρυσή Αυγή. Πέρυσι τέτοια εποχή εμείς οι δικηγόροι δίναμε μάχη για να μην προφυλακιστούν οι διαδηλωτές της μοτοπορείας που δεν έκαναν τίποτα από αυτά για τα οποία κατηγορούνται οι χρυσαυγίτες. Όλοι αυτοί λοιπόν καθώς και τα κανάλια τα οποία εξέθρεψαν τους βουλευτές του ΛΑΟΣ και μετέπειτα της ΝΔ και διέχυσαν ένα ρατσιστικό, φασιστικό και ακροδεξιό λόγο για πάνω από μια δεκαετία σε καθημερινή βάση, ξαφνικά όλοι αυτοί γίνανε αντιφασίστες.

– Πέραν των σχεδιασμών της κυβέρνησης, ποιος ήταν ο ρόλος του κινήματος;

– Είναι γεγονός ότι δεν είναι οι παραπάνω οι μοναδικοί παράγοντες που εξώθησαν τον Σαμαρά να προχωρήσει σε συλλήψεις. Η πίεση του κινήματος, της Αριστεράς και της ΚΕΕΡΦΑ και των αντιεξουσιαστών και άλλων ήταν καθημερινή και αποκάλυπτε τόσο τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής όσο και τη συγκάλυψη των εγκλημάτων από την πλευρά της αστυνομίας. Το έγκλημα της κυβέρνησης και του Νίκου Δένδια είναι ότι αυτοί οι 32 φάκελοι και πόσοι άλλοι, έμεναν για χρόνια στα συρτάρια και εάν έβγαιναν νωρίτερα, μπορεί ο Παύλος Φύσσας να ζούσε σήμερα και πολλά από τα θύματα της Χρυσής Αυγής να μην είχαν υποστεί τις συνέπειες των εγκληματικών ενεργειών της.

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

Κρατικό μονοπώλιο η φασιστική και ρατσιστική βία

– Χρησιμοποιεί η κυβέρνηση τις διώξεις εναντίον των χρυσαυγιτών ως το άλλοθι για να επιτεθεί στην Αριστερά;

– Η κυβέρνηση ακόμη και με τη δήλωση του Σαμαρά από τις ΗΠΑ, η οποία απαράδεκτα και προκλητικά ονομάζει ως άλλο άκρο όσους είναι εναντίον της παραμονής της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ, ολοκληρώνει το σχέδιό της. Επιδιώκει την ανάκτηση των δεξιών ψηφοφόρων, την επίδειξη πυγμής προς το εξωτερικό και την τρόικα, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους δείχνουν ανήσυχοι από την άνοδο του ναζισμού στην Ελλάδα και επίδειξη αντίστοιχης πυγμής προς το κίνημα. Δεν είναι οι διώξεις προάγγελος κατάκτησης δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτές θα επιβληθούν μόνο από το κίνημα. Δεν είναι όμως αυτές οι προθέσεις της κυβέρνησης και αυτό αποκαλύπτεται από τις 15 συλλήψεις και προσαγωγές μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ την περασμένη εβδομάδα, επειδή έντεκα από αυτούς έσβηναν ναζιστικά συνθήματα και σβάστικες κι από αυτούς τους έντεκα, οι τέσσερις παραπέμφθηκαν για φθορά ξένης περιουσίας. Φαίνεται από τις δύο συλλήψεις των διαδηλωτών στην αντιφασιστική πορεία και βεβαίως, από την απίστευτης ταχύτητας και αυθαιρεσίας δίωξη του Πέτρου Κωνσταντίνου για δημόσιες δηλώσεις του, με τις οποίες ασκούσε κριτική στον τρόπο λειτουργίας της αστυνομίας.

– Η κυβέρνηση έστειλε μερικούς φασίστες στη φυλακή. Η πολιτική και η ανοχή της απέναντι στο φασισμό αλλάζει;

– Στην προκειμένη περίπτωση οι φασίστες έπρεπε να μπουν φυλακή, διότι το νομικό πλαίσιο με το οποίο διώχθηκαν το επέτρεπε και η επικινδυνότητά τους φαίνεται ακόμη και με τη συμπεριφορά τους πριν και μετά την απελευθέρωσή τους και τους τραμπουκισμούς στους οποίους επιδίδονται. Αυτά τα πράγματα δεν θα τολμούσε ποτέ να τα κάνει άνθρωπος αριστερός ή αντιεξουσιαστής. Δεν θα είχε αφεθεί ποτέ ελεύθερος. Εκείνο το οποίο βλέπω συνεπώς μέσα από τις ενέργειες της κυβέρνησης είναι η προσπάθεια ανάκτησης του μονοπωλίου της κατασταλτικής και ρατσιστικής βίας από την ίδια την κυβέρνηση, καθώς μέχρι τώρα η ίδια η αστυνομία φερόταν σαν Χρυσή Αυγή και η Χρυσή Αυγή φερόταν σαν αστυνομία. Όλα αυτά είναι πράγματα για τα οποία οι υπεύθυνοι και οι υπουργοί πρέπει να λογοδοτήσουν. Έχουμε μια μετατόπιση του κέντρου άσκησης της κατασταλτικής και ρατσιστικής βίας και επαναφορά του στο φυσικό του ταξικό φορέα, που είναι η κυβέρνηση.

– Πώς πολεμιέται λοιπόν ο φασισμός;

– Ο φασισμός δεν καταστέλλεται από το κράτος που τον γεννά. Δεν καταστέλλεται από καμία εξουσία και ειδικά από τη δικαστική, η οποία είναι η πιο αυταρχική από όλες. Η πίεση του αντιφασιστικού κινήματος είναι αυτή που ανάγκασε τον Δένδια να προχωρήσει σε αυτές τις ενέργειες. Οι δεκάδες μικρές και μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις, η αντιρατσιστική διαδήλωση στην Αθήνα το καλοκαίρι του 2012, η Μανωλάδα, μικρές και μεγάλες πορείες σε γειτονιές, στα Πετράλωνα, στη Νίκαια και αλλού διαμόρφωσαν συνθήκες πίεσης για την κυβέρνηση και αγωνιστικής εγρήγορσης και αφύπνισης του κόσμου.