H ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Μιά απεργία που προκηρύχθηκε χωρίς να πραγματοποιηθεί. Μια απεργία που κηρύχθηκε παράνομη πριν καν αποφασιστεί. Μια απεργία όπου οι επιστρατευμένοι απεργοί ψήφιζαν ΝΑΙ στην απεργία σε ποσοστά πάνω από 90%. Μια απεργία που συγκλόνισε τη χώρα και κλόνισε την...
κυβέρνηση της Τρόικας, ενώ αντίθετα ενέπνευσε μαθητές και αγωνιζόμενους ανθρώπους.Μια απεργία ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ από την πολιτική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Ενώ δεκάδες χιλιάδες καθηγητές σε όλη την χώρα, αψηφώντας την κρατική τρομοκρατία της επιστράτευσης και τον πόλεμο λάσπης των ΜΜΕ, υπερψήφισαν με συντριπτικές πλειοψηφίες την πρόταση για απεργία διαρκείας μέσα στις εξετάσεις, ένα μαύρο μέτωπο πολιτικο-συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας επενέβη για να μπλοκάρει την απόφαση.
Μετά τη μαζική υπερψήφιση της πρότασης για απεργία μέσα στις εξετάσεις από τις γενικές συνελεύσεις σε όλη τη χώρα, με συντριπτικά ποσοστά, στη συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, την Τετάρτη 15/5, εκεί που όλοι περίμεναν την τυπική επικύρωση των αποφάσεων της βάσης των καθηγητών, ξαφνικά, αργά το βράδυ, μετά από 10ωρη συνεδρίαση, κατατέθηκε στο προεδρείο της ολομέλειας των προέδρων των ΕΛΜΕ κοινή πρόταση ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ-Αυτόνομη Παρέμβαση (ΠΑΣΟΚ -ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ) να εξεταστεί «αν υπάρχουν κοινωνικοί και πολιτικοί όροι στήριξης της απεργίας».
Από το σημείο αυτό και μετά άρχισαν τα τραγελαφικά τερτίπια της γραφειοκρατίας που έβαλε σε ψηφοφορία δύο προτάσεις: μια για ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην απεργία και μια δεύτερη, ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο «αν υπάρχουν οι όροι…». Στην πρώτη ψηφοφορία προέκυψε 92% υπέρ της απεργίας. Ως προς το δεύτερο ερώτημα, φυσικά, δεν υπήρχαν αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ, γιατί τέτοιο ερώτημα δεν είχε τεθεί. Έτσι, οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ ψήφιζαν αυθαίρετα με αποτέλεσμα να ψηφίσουν 24% ναι, 57% λευκό και 19% οχι. Με αυτόν το τρόπο, στηριζόμενη στο καταστατικό που απαιτεί 66% υπέρ για κήρυξη απεργίας, η ηγεσία της ΟΛΜΕ αυθαίρετα και απροσχημάτιστα αποφάσισε ότι δεν γίνεται η απεργία.
Το αίσχος της παραπάνω απόφασης το δικαιολόγησαν με το ότι την απεργία δεν την στήριζαν η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ. Ωστόσο, αυτή η προδοτική στάση των ανώτατων συνδικαλιστικών ηγεσιών ήταν γνωστή όταν οι τοπικές Γενικές Συνελεύσεις, την Τρίτη 15/5, έπαιρναν την απόφαση για την απεργία. Μάλιστα σε όλες τις Γ.Σ. καταγγελθηκε ως ανταπεργία η απεργία που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ στις 13/5, αντί για απεργία συμπαράστασης την Παρασκευή 17/5 πρώτη μέρα της απεργίας. Αυτή η διασπαστική, αποπροσανατολιστική και απεργοσπαστική, σε τελευταία ανάλυση, απεργία της ΑΔΕΔΥ προέκυψε ύστερα από πρόταση του ΠΑΜΕ.
Αλλά το καινούργιο δεδομένο της Τετάρτης 15 Μαΐου ήταν η κήρυξη απεργίας από την ΔΟΕ (την ομοσπονδία των δασκάλων), σε συντονισμό με την πρόταση των καθηγητών, για απεργία την Παρασκευή, πρώτη ημέρα των πανελληνίων εξετάσεων και 5θήμερη απεργία την επόμενη εβδομάδα και γενικές συνελεύσεις. Αυτή ήταν και η αιτία που η τροϊκανή κυβέρνηση προχώρησε στην επίταξη των δημοτικών σχολείων.
Επιπλέον, και άλλες ομοσπονδίες του Δημοσίου ήταν έτοιμες κάτω από την πίεση των εργαζομενων να προχωρήσουν σε παρόμοιες αποφάσεις. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ούτε το αναγκαίο «φύλλο συκής» για την απεργοσπαστική απόφαση του Δ.Σ της ΟΛΜΕ.
Καταγγέλουμε ότι το αντιαπεργιακό πραξικόπημα έγινε μετά από πολιτική συμφωνία κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι το βράδυ της Τετάρτης εμφανιζόταν υπέρμαχος της απεργίας επενέβη, την τελευταία στιγμή, για να την υπονομεύσει και να την σπάσει.
Τις προηγούμενες ημέρες, ο αγώνας των καθηγητών δεν είχε μόνο να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις της κυβέρνησης και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, ούτε την συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ, αλλά και την σταλινική γραφειοκρατία του Περισσού. Ο ρόλος του ΠΑΜΕ ήταν από την πρώτη στιγμή υπονομευτικός της απεργίας. Όχι μόνο καταψήφισε την πρόταση για απεργία στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ, αλλά και στη συνέχεια, στις Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου τα στελέχη του εμφάνισαν την μόνη αντίθετη πρόταση - πρόταση για μια 48ωρη ντουφεκιά, ενάντια στην απεργία διαρκείας στις εξετάσεις. Αυτό είχε σαν συνέπεια να εισπράξει το ΠΑΜΕ την μαζική αποδοκιμασία από το σύνολο των καθηγητών, σε όλες τις γενικές συνελεύσεις.
Αλλά η τελική επίθεση, που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι, ήταν από το «Δούρειο Ίππο» του συστήματος, τον ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται ότι δίνει εξετάσεις στην κυρίαρχη τάξη ως εναλλακτική κυβερνητική λύση. Φωτίζονται έτσι, στην πράξη, τα ανοίγματα του Τσίπρα προς την αστική τάξη την ντόπια (ομιλία στο ίδρυμα Καραμανλή, στους βιομηχάνους, άνοιγμα στον Καμμένο) όσο και στη διεθνή μπουρζουαζία ευρωπαϊκή και αμερικανική. Όλοι εκείνοι οι αγωνιστές που μπλοκαρίστηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ στη βάση της ενότητας της αριστεράς και οι κεντριστικές ομάδες που έβαλαν πλάτη για να αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να αναλογιστούν: αν από τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ προδίδει ανοιχτά τους αγώνες των εργαζομένων τί θα συμβεί αύριο αν έλθει στην εξουσία;
Το μάθημα που βγαίνει από αυτόν τον αγώνα είναι ότι η γραφειοκρατία δεν είναι απλώς ανίκανη να οργανώσει τις μάχες που απαιτούνται, αλλά είναι το κύριο εμπόδιο στην πάλη των εργαζομένων. Οι κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες που έχουμε μπροστά μας, μέσα στην κατάσταση καπιταλιστικής οικονομικής χρεοκοπίας και Μνημονίων, με το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τις φασιστικές παρακρατικές ομάδες, απαιτούν την πάλη για την οργάνωση από τα κάτω, με μαχητικά σωματεία, απεργιακές επιτροπές και Κέντρα αγώνα, συνελεύσεις γειτονιών και κάθε μορφής αυτο-οργάνωσης, της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας. Είναι ο μόνος δρόμος των εργαζομένων για την ζωή ενάντια στην κοινωνική καταστροφή που προκαλεί η χρεοκοπία του καπιταλισμού και οι κυβερνήσεις που υπηρετούν το σύστημα. Οι αγώνες πρέπει να έχουν στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και της Τρόικας, με την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ για την εργατική εξουσία.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Αθήνα 16 Μάη 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου