Μήτσου Βασιλείου στον 902.gr
Στην ιστοσελίδα 902.gr, ιστοσελίδα που εκφράζει τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, και με τον τίτλο «το πλήρες ξεγύμνωμα μιας γνωστής ιστοσελίδας» γίνεται μια έντονη πολεμική ενάντια στον «Εργατικό Αγώνα», με αφορμή άρθρο μου το οποίο ασκούσε κριτική στην ηγεσία του κόμματος ειδικά στην πολιτική του συμμαχιών και...
ενόψει του 19ου συνεδρίου του ΚΚΕ.
Είναι γνωστό ότι κάθε κριτική που γίνεται στην ηγεσία του ΚΚΕ βαφτίζεται οπορτουνισμός, αντικομουνισμός και όσοι την ασκούν είναι εχθροί του κόμματος. Προσπαθεί η κυρίαρχη ηγετική ομάδα να βάλει ταμπέλες στους πάντες, σε αντιπάλους, σε πρώην μέλη του κόμματος που πέρασαν απέναντι, αλλά και σε φίλους, σε οπαδούς ακόμα και σε μέλη και στελέχη του κόμματος που αγωνιούν για την πορεία του. Δεν ξεχωρίζει, ξερά, χλωρά, όλα μαζί!
Εμείς, πάντως, θα επιμείνουμε στο κρίσιμο ζήτημα των συμμαχιών, (δηλαδή των πραγματικών συμμαχιών και όχι των «συμμαχιών» με τον εαυτό μας), ώστε να δούμε τι κρύβει ο ανέξοδος επαναστατικός βερμπαλισμός της ηγεσίας του ΚΚΕ και τι προσπαθούν να διορθώσουν όσοι τον απορρίπτουν.
1.Χωρίς καμιά αμφιβολία η πολιτική συμμαχιών είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Έχει να κάνει όχι μόνο με την υπεράσπιση των άμεσων συμφερόντων του λαού αλλά με την υπόθεση του στρατηγικού στόχου κάθε ΚΚ που μένει συνεπές στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Απαιτείται τέχνη, ειλικρίνεια, σταθερότητα και πάνω απ’ όλα σωστή ανάλυση της κατάστασης κάθε φορά ώστε να δει κανείς το εύρος της συμμαχίας, ποιους επιλέγει ως συμμάχους, μέχρι που μπορεί να πάει μαζί τους. Είναι κραυγαλέα φανερό ότι συμμαχία, συνεργασία, κοινή δράση κάνεις με δυνάμεις που δεν είναι δικές σου, συχνά είναι πολιτικά και ιδεολογικά αντίπαλοι αλλά συμπίπτεις μαζί τους σε κάποια σημεία και ή προσπαθείς να τους έχεις μαζί σου όσο γίνεται πιο μακριά, ή σε κάποιο σημείο μπορεί να χωρίσουν οι δρόμοι σας. Έτσι είναι η συμμαχία, αλλιώς δεν θα ήταν τέτοια. Φοβική στάση απέναντι στις συμμαχίες για λόγους που έχουν να κάνουν με τους κινδύνους του συγχρωτισμού, με «μαγάρισμα» από ιδέες λαθεμένες κλπ, βλάφτει και το κόμμα και πολύ περισσότερο βλάφτει τα συμφέροντα του λαού και σε τελική ανάλυση δείχνει τις ανασφάλειες, την έλλειψη αυτοπεποίθησης ενός ΚΚ.
Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες άμυνας, διεθνώς, του κινήματος η πολιτική συμμαχιών είναι ακόμα πιο απαραίτητη από εποχές που το «νερό έχει μπει στο αυλάκι». Παρά το γεγονός ότι η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ, κατά τη γνώμη μας, έχει πάρει τις αποστάσεις της από το λενινισμό και όχι μόνο γι’ αυτό το ζήτημα, εμείς θα επικαλεστούμε το Λένιν σχετικά με τις συμμαχίες γιατί οι απόψεις του αρχηγού της Οκτωβριανής επανάστασης σε πλήθος ζητήματα –και σ΄ αυτό- έχουν διαχρονική σημασία και αξία.
Έγραφε, λοιπόν, στον «Αριστερισμό»:
«Μπορείς να νικήσεις έναν πιο ισχυρό αντίπαλο μόνο με την πιο μεγάλη ένταση των δυνάμεων και με τον όρο ότι θα χρησιμοποιήσεις με υποχρεωτικά επιμελημένο, φροντισμένο, προσεχτικό και επιδέξιο τρόπο την πιο παραμικρή «σχισμάδα» ανάμεσα στους αντιπάλους, την κάθε αντίθεση συμφερόντων ανάμεσα στην αστική τάξη των διάφορων χωρών, ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ή κατηγορίες της αστικής τάξης στο εσωτερικό κάθε χώρας, όπως επίσης και την παραμικρή δυνατότητα ν’ αποχτήσεις ένα μαζικό σύμμαχο, ας είναι και προσωρινός, ταλαντευόμενος, ασταθής, όχι σίγουρος, και με όρους. Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κουκούτσι από το μαρξισμό και από τον επιστημονικό, σύγχρονο σοσιαλισμό γ ε ν ι κ ά». (Τα υπογραμμισμένα δικά μας).
Στη βάση αυτής της διαχρονικά ορθής θέσης, το ΚΚΕ σ’ όλη την 95χρονη, σχεδόν, ιστορία του, προσπάθησε να εφαρμόσει την πολιτική συμμαχιών. Αυτή την πολιτική εξέφραζε η επιδίωξη για αντιφασιστική συμμαχία την περίοδο της δεκαετίας του 1930 με το γνωστό σύμφωνο «Σκλάβαινα-Σοφούλη». Το ίδιο και σε πιο πλατύτερο βαθμό ήταν η πρωτοβουλία του για την ίδρυση του ΕΑΜ και ο αγώνας για την απελευθέρωση της χώρας από το ναζισμό. Ανάλογη και απόφασή του για την ίδρυση της ΕΔΑ και την πάλη για δημοκρατία και ειρήνη ενάντια στο κράτος και το παρακράτος της δεξιάς. Το ΚΚΕ ήταν βασικός παράγοντας για τη δημιουργία του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος (ΔΣΚ) το 1955, αλλά και της συνδικαλιστικής κίνησης «115 ΣΕΟ» λίγα χρόνια αργότερα. Στο πλαίσιο αυτής της γραμμής συμμαχιών εντάσσονται και οι αποφάσεις του για την Ενωμένη Αριστερά μετά την πτώση της χούντας και οι πρωτοβουλίες για τη δημιουργία του παλιού Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου.
Σ’ όλες αυτές τις σημαντικές, για να μην παραθέσουμε πλήθος άλλες πρωτοβουλίες, σημειώθηκαν λάθη χειρισμών; Ναι, σημειώθηκαν και δεν γινόταν να μη σημειωθούν. Λάθη δεν κάνεις όταν συμμαχείς μόνο με τον εαυτό σου. Όποιος δεν βρέξει τον πισινό του, όπως λέει και η λαϊκή παροιμία, ψάρι δεν τρώει. Μένει στεγνός, «καθαρός», αλλά νηστικός!
Το ζήτημα, λοιπόν, που οφείλουμε να απαντήσουμε, είναι:
Φταίει αυτή καθ’ αυτή η πολιτική συμμαχιών ή ο τρόπος που εφαρμόστηκε σε ορισμένες περιπτώσεις και δεν είχε τα προσδοκόμενα αποτελέσματα;
Σε τίποτα δεν φταίει η πολιτική συμμαχιών, αυτή είναι ακρογωνιαίος λίθος για την οικοδόμηση των προϋποθέσεων για να αλλάξουμε ριζικά τα πράγματα. Τέτοια στόχευση είχαν οι αποφάσεις και του 15ου συνεδρίου του ΚΚΕ για τη δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου τις οποίες επιχειρεί να καταργήσει η ηγεσία του ΚΚΕ σήμερα.
2.Γράφαμε στο άρθρο μας το Δεκέμβρη του 2012 στον «Εργατικό Αγώνα» για τις συμμαχίες:
«Η στάση του κόμματος απέναντι στην Αριστερά, συνολικά, είναι στάση σεχταριστική, φοβική. Ακόμα και απέναντι σε δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τις οποίες ταυτίζεται, γενικά, στις στρατηγικές επιδιώξεις έχει την ίδια επιθετική και απόλυτα αρνητική σκέψη για οποιαδήποτε συμπόρρευση».
Απαντούν οι συντάκτες του πολεμικού σχολίου στον 902.gr:
«Καμία ταύτιση του ΚΚΕ δεν υπάρχει με τη λεγόμενη ριζοσπαστική αριστερά. Αυτούς, που σε κρίσιμες περιόδους εγκατέλειψαν το ΚΚΕ και πολέμησαν μαζί με το σύστημα το ΚΚΕ και τη σοσιαλιστική προοπτική».
Αν διαβάσουν οι σ. του 902 και της ηγεσίας του ΚΚΕ τα κείμενα αυτών των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς, στις οποίες αναφερθήκαμε εμείς, θα διαπιστώσουν την ταύτιση στρατηγικών επιδιώξεων. Είναι άλλο ζήτημα αυτό που γράφουν –και το είπε πιο χοντρά η Αλ. Παπαρήγα σε συνέντευξή της- ότι δεν κάνουμε καμιά κουβέντα με αυτούς που έφυγαν (ή διώχτηκαν προσθέτουμε εμείς!) και πολέμησαν το ΚΚΕ. Αν θέλουν να έρθουν στο ΚΚΕ –λένε στην ουσία- ας κάνουν μια δήλωση μετανοίας και πάλι θα δούμε αν θα τους δεχτούμε σύμφωνα με το νέο καταστατικό που προτείνεται!
Αλλά σύντροφοι της ηγεσίας του ΚΚΕ κανείς δεν μιλάει ούτε για επιστροφή, ούτε πολύ περισσότερο για δηλώσεις μετανοίας και υποταγής. Το ζήτημα των συμμαχιών θέσαμε και θέτουμε και την ανάγκη συσπείρωσης δυνάμεων για την απόκρουση της πρωτοφανούς επίθεσης από τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού. Την ανάγκη επιστροφή του ΚΚΕ στον πραγματικό κόσμο και στις ρίζες του υπογραμμίζουμε.
Σε τέτοια ζητήματα βρίσκονται οι διαφορές μας με τις προσεγγίσεις που κάνει η ηγετική ομάδα του κόμματος για το ζήτημα των συμμαχιών. Και μην ισχυριστούν οι συντάκτες της πρότασης προς το 19ο συνέδριο νέου προγράμματος του κόμματος ότι δεν αρνούνται τις συμμαχίες. Τότε γιατί επιχειρούν να ακυρώσουν τις αποφάσεις του 15ου συνεδρίου για το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο; Μήπως γιατί άλλαξαν οι συνθήκες που προφανώς άλλαξαν; Αλλά αν υπήρχε η ανάγκη για τη δημιουργία του ΑΑΔΕ το 1996, σήμερα αυτή η ανάγκη είναι δέκα φορές πιο επιτακτική για συσπείρωση δυνάμεων στον αγώνα ενάντια στην ανάλγητη, αντεργατική, αντιλαϊκή, αντιδραστική πολιτική του κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που το υπηρετούν.
Το ΚΚΕ μπορεί να αλλάξει την ατζέντα. Η
ηγετική του ομάδα θέλει;
3.Να θυμίσουμε στους εκφραστές τέτοιων σεχταριστικών απόψεων όπως αυτές της σ. Αλ. Παπαρήγα, τη γνωστή λαϊκή παροιμία που λέει «μέτρα δέκα, κόψε μία»… Μα με ποιους να συνεργαστούμε σήμερα; Με αυτούς που έφυγαν, (ή διώχτηκαν για τις απόψεις τους), από το ΚΚΕ και βρέθηκαν απέναντι στο κόμμα από τα αριστερά; Με αυτούς που έφυγαν από το κόμμα και βρέθηκαν απέναντί του από τα δεξιά; Με τους ΠΑΣΟΚους συνδικαλιστές που για χρόνια υπηρέτησαν το ΠΑΣΟΚ και τώρα που πονάνε με τα μνημόνια αντιδρούν γιατί χάνουν μισθούς και συντάκτες; Αν η πολιτική συμμαχιών εννοείται ως περιπτωσιακή διαδικασία, δηλαδή μου ξινίζει ο ένας μου μυρίζει ο άλλος, δεν πρόκειται να ασκηθεί στον αιώνα τον άπαντα!
Το ΚΚΕ, στην πολυτάραχη ιστορία του, συνεργάστηκε, συμμάχησε με ανθρώπους και με δυνάμεις που κάθε άλλο παρά φίλοι του ήταν. Ο Καλομοίρης, εργατοπατέρας συνδικαλιστής και άλλοι στο ΕΑΜ ήταν δεδηλωμένοι αντίπαλοι του ΚΚΕ για πολλά χρόνια. Ο Μιχάλης Κύρκος με τον οποίο συνεργαστήκαμε στην ΕΔΑ δεν έτρεφε αισθήματα αγάπης για το ΚΚΕ. Ο Γιάννης Πασαλίδης ήταν Υπουργός των Μενσεβίκων στη Ρωσία πριν έρθει στην Ελλάδα και παίξει το ρόλο που έπαιξε στον αγώνα για τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού ως επικεφαλής της ΕΔΑ με τη στήριξη του ΚΚΕ. Ο Δημήτρης Στρατής, επικεφαλής του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος, ήταν για πολλά χρόνια σε ανοιχτή ρήξη με το ΚΚΕ και όμως συνεργαστήκαμε μαζί του. Ο άλλος Κύρκος, ο Λεωνίδας, ήταν παλιό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πολέμησε το κόμμα περισσότερο από πολλούς άλλους και μ’ αυτόν συνεργαστήκαμε... (Μήπως πρέπει να θυμίσουμε με την ευκαιρία στους συντάκτες τέτοιων σχολίων στον 902 και στη σ. Αλ. Παπαρήγα με ποιους συμμάχησε κατά διαστήματα ο Λένιν και το κόμμα των μπολσεβίκων, να θυμίσουμε πως αντιμετώπισε τους «προδότες» της Οκτωβριανής επανάστασης Κάμενεφ και Ζηνόβιεφ…;).
4.Διαβάζοντας κανείς κείμενα κεντρικών στελεχών του ΚΚΕ σήμερα, τις θέσεις που αναπτύσσονται στο βιβλίο με τίτλο «Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ 1949-1968», (που μόνο δοκίμιο ιστορίας δεν είναι!), τις προτάσεις προς το 19ο συνέδριο για το νέο πρόγραμμα και το καταστατικό του κόμματος, η ηγεσία του ΚΚΕ ακυρώνει, στην ουσία της, τη λενινιστική θέση για τις συμμαχίες. Κατά την άποψη της ηγετικής ομάδας του κόμματος όλη η ζωή και δράση του ΚΚΕ, σ’ αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα, ήταν μια αλυσίδα λαθών δεξιού οπορτουνισμού.
Οπορτουνιστικές οι επεξεργασίες και ενωτικές προσπάθειες του ΚΚΕ προδικτατορικά. Οπορτουνιστικές οι αποφάσεις του 9ου συνεδρίου του κόμματος στην περίοδο της δικτατορίας. Οπορτουνιστικό το πρόγραμμα του 10ου συνεδρίου το Μάη του 1978 για τη δημοκρατική αλλαγή. Οπορτουνιστικό το πρόγραμμα του 15ου συνεδρίου το Μάη του 1996 για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού μετώπου…
Αν είναι έτσι τότε γιατί σύντροφοι της ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ, τολμάτε και τιμάτε τον συντροφο Χαρίλαο Φλωράκη και ιστορικά στελέχη του ηρωϊκού ΚΚΕ που δεν βρίσκονται σήμερα στη ζωή και υπηρέτησαν, διαχρονικά, αυτή την … οπορτουνιστική γραμμή, όπως τι λέτε, και πολλοί από αυτούς έδωσαν και τη ζωή τους ακόμα;
Η αλήθεια είναι ότι επιμένετε σε μια γραμμή που θέλει να δικαιώσει το σεχταρισμό σας, τον αριστερισμό που τον βαφτίζεται «επαναστατική γραμμή», να συνεχίσετε στον αδιέξοδο δρόμο. Και μοιραία θα θέσετε εκτός κόμματος χιλιάδες μέλη και στελέχη τα οποία θα τολμήσουν να διαφωνήσουν ή να ψελλίσουν ότι ένα μαρξιστικό-λενινιστικό, επιστημονικό κόμμα πρέπει να «δένει» σωστά ταχτική και στρατηγική, να υποστηρίξουν ότι το μίνιμουμ πρόγραμμα δεν ακυρώνει την ιδεολογία μας, αντίθετα την υπηρετεί;
5.Το ΚΚΕ, ακόμα πιστεύουμε, μπορεί να παρέμβει, ίσως και καταλυτικά, τόσο στις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις όσο και στις διεργασίες που συντελούνται στο χώρο της Αριστεράς. Δυστυχώς η σημερινή ηγεσία του και δεν μπορεί και δεν θέλει.
Στο προηγούμενο σημείωμα μας υπογραμμίσαμε την αναγκαιότητα να αποχωρήσει η σημερινή ηγεσία του κόμματος, γιατί, κατά την άποψή μας, ξεπέρασε τα όρια της … ανικανότητάς της! Για να δρομολογηθούν εντός και εκτός κόμματος θετικές εξελίξεις, για την προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα, πρέπει να υπάρξει μια μεταβατική ηγεσία, να επαναφέρει στην επικαιρότητα, πιο δυναμικά, το πρόγραμμα και τις αποφάσεις του 15ου συνεδρίου και να διαμορφώσει μια άμεση πρόταση για τα καυτά προβλήματα του λαού, μια πρόταση-έκκληση για κοινή δράση ώστε να σταματήσουμε τον οδοστρωτήρα των μνημονίων, του νεοφιλελευθερισμού, της καταστροφής θεμελιακών εργασιακών, δημοκρατικών, συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Προς την κατεύθυνση αυτή θα επιμείνουμε και θα κάνουμε ότι μπορούμε για την ενημέρωση των απλών μελών του κόμματος. Οι κατηγορίες περί οπορτουνισμού και άλλα ηχηρά παρόμοια που λέγονται και γράφονται στον 902, στο Ριζοσπάστη, στην ΚΟΜΕΠ κλπ, για τις επισημάνσεις και αγωνίες που κατατίθενται και στον «Εργατικό Αγώνα» αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφτεί ότι δεν κρύβουν παρά το «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!»
Σημείωση: Στο σχόλιό του ο 902.gr αναφέρεται και στο σημείο που μιλούσαμε για το χρέος που στο μεγαλύτερο μέρος του, τονίζαμε, είναι επονείδιστο. Δεν έχει κανένα νόημα να επιμείνουμε στην άποψη αν είναι το μεγαλύτερο μέρος ή το σύνολο και ότι δεν είναι χρέος του λαού που δυστυχώς αυτός καλείται να πληρώσει. Δεν πρόκειται να κάνουμε συναγωνισμό αριστεροσύνης. Το θέμα που τίθεται είναι το όριο, οι όροι μιας συμμαχίας και για το ζήτημα του χρέους. Η θέση για το χρέος ότι στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι επονείδιστο είναι μια θέση-όρος που δεν ξεπερνάει τα όρια μιας πρότασης συμμαχίας στις σημερινές συνθήκες και συμβάλει για τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων. Δεν είναι ούτε αυτό κάτι εύκολο και όσο η κρίση συνεχίζεται, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ προσεγγίζει τις παρυφές της κυβερνητικής εξουσίας και προσπαθεί να στρογγυλέψει και σ΄ αυτό το θέμα τις απόψεις του, τα πράγματα θα γίνονται πιο δύσκολα. Αυτά τα απλά λέγαμε και λέμε και δεν είναι ανάγκη να επικαλεστούμε ξανά το Λένιν για να τα ισχυροποιήσουμε!
ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου