ΑΠ Ροσινάντε: Είμαστε όλοι οροθετικές, πίσω σκουλήκια ρατσιστές!

Ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ του ολοκληρωτικού σκηνικού που στήνεται μπροστά μας, έχει προστεθεί τις τελευταίες μέρες. Η αρχική δημοσιοποίηση των στοιχείων και της φωτογραφίας μιας φορέας του AIDS με την «εξήγηση» πως πρέπει «να προστατευτεί το κοινωνικό σύνολο» ήταν απλά η αρχή. Σύντομα, η...
διαπόμπευση και ο δημόσιος εξευτελισμός πολλών περισσότερων γυναικών ήταν πραγματικότητα και ξαφνικά οι εκδιδόμενες γυναίκες έγιναν δημόσιος κίνδυνος. Στην θέση των θυμάτων; Φυσικά, οι πελάτες…
Αυτή η προεκλογική περίοδος καθορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την εξάπλωση του ρατσισμού και σε νέες εποχές χρειάζονται και νέες πρακτικές. Οι ρατσιστικές στοχοποιήσεις μάλλον έπρεπε να διευρυνθούν και από εκεί που είχαν να κάνουν μόνο με τους μετανάστες έπρεπε να στοχεύσουν και σε μια ακόμα κατηγορία αδύνατων, τις ιερόδουλες. Πλέον, η κοινωνία μπορεί να αισθάνεται ήσυχη: Τα πρόσωπα των τεράτων, που παρεμπιπτόντως δεν ψηφίζουν, είναι γνωστά.
Το ιατρικό απόρρητο πήγε περίπατο, τα προσωπικά στοιχεία έπαψαν να είναι προσωπικά και οι εξαθλιωμένες γυναίκες που πουλάνε το κορμί τους έγιναν απειλή. Φυσικά, για το σύστημα που τις εκμεταλλεύεται και την οικονομική πραγματικότητα που τις ωθεί σε αυτή την κατάσταση ούτε λόγος. Είναι η ώρα να κατασκευαστούν φοβισμένοι υπήκοοι. Άλλωστε, ο φασισμός πατούσε πάντα πάνω στον φόβο…
Η υπόθεση αυτή στέκεται πλάι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, την ολοένα και περισσότερο αυξανόμενη καταστολή στους δρόμους αλλά και μια σειρά από εξελίξεις που φανερώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πώς έχει επιλέξει η πολιτική εξουσία να διαχειριστεί την οικονομική δικτατορία που επιβάλλεται. Απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση δεν πρέπει να ξεχάσουμε κάποια βασικά πράγματα: Όσο φόβο και να προσπαθήσουν να επιβάλουν, όσο τερατώδης και αν γίνει η καπιταλιστική μηχανή, ούτε ένα γρανάζι της δεν μπορεί να γυρίσει χωρίς την εργατική τάξη.
Να σταματήσουμε την μηχανή που θέλει να μας εξοντώσει, να μπλοκάρουμε στην πράξη τον φόβο που πάει να σπείρει. Να σταθούμε στο πλάι όσων αδύνατων στοχοποιούνται και να αντισταθούμε μαζί τους. Στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στους δρόμους. Παντού.