Κ. Βεξεβάνη
Όταν δημιουργήθηκε το ΠΑΣΟΚ, εκείνα τα χρόνια που ο Άκης φόραγε ζιβάγκο και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί πως υπάρχει πιθανότητα ο Ανδρέας να επιλέγει συνεργάτες στα γυμναστήρια (άντε το πολύ στη Ρίτα), προφανώς απαντούσε σε ένα αίτημα της ελληνικής κοινωνίας. Εκείνο του εκδημοκρατισμού. Κάτω από αυτό το αίτημα, πολύ αποδοτικό... εκλογικά, συστρατεύθηκαν οι πάντες.
Η Αριστερά είδε τα συνθήματα της να γίνονται πολιτικές διακηρύξεις από τον Ανδρέα, να μπουρδουκλώνονται λεκτικά από τον Άκη, να χρωματίζονται συναισθηματικά από τον Κίμωνα και να διασκευάζονται από τον Λαλιώτη. Όσα ακολούθησαν είναι γνωστά. Το ΠΑΣΟΚ έγινε εξουσία και με αντάλλαγμα τον εκδημοκρατισμό που πρόσφερε ή που επικαλέσθηκε, δημιούργησε ένα κράτος ρουσφετιού, αναξιοκρατίας, οικονομικού και κυρίως πολιτικού νεοπλουτισμού, θεσμοθέτησης της απάτης και κυριάρχησης της πολιτικής αυταπάτης. Όχι μόνο του, βέβαια. Μαζί με το κόμμα που επίσης κυβέρνησε, τη ΝΔ, αλλά και την Αριστερά που δεν κυβέρνηση ποτέ, αλλά έφτασε στο σημείο να νομιμοποιεί το ρουσφέτι και την αναξιοκρατία, ζητώντας για παράδειγμα να νομιμοποιηθούν πάντα οι ρουσφετολογικά προσληφθέντες.
Από το ΠΑΣΟΚ πέρασαν οι πάντες. Από τον αντιμνημονιακό σήμερα Τζουμάκα, έως τον εθνικόφρονα Παπαθεμελή. Χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Βλέπετε υπήρχε η ενοποιητική εξουσία ή το όραμά της και δεν υπήρχε κρίση. Το ΠΑΣΟΚ δεν διαμόρφωσε ποτέ ταυτότητα ενός σοσιαλοδημοκρατικού ευρωπαϊκού κόμματος, όπως η ΝΔ δεν διαμόρφωσε ποτέ στοιχεία ενός κόμματος ευρωπαϊκής δεξιάς. Και τα δύο κόμματα είχαν τα δικά τους στοιχεία που τους έδιναν τη δυνατότητα να επικρατούν χωρίς κραδασμούς στην ελληνική κοινωνία. Πελατειακό σύστημα, Δημόσιο- αποθήκη κομματικών κλητήρων, διαπλοκή με επιχειρηματίες και συμφέροντα, οικονομική και πολιτική σχέση με συγκροτήματα Τύπου που έπειθαν πάντα για την αναγκαιότητά τους.
Σήμερα τα πράγματα είναι οριακά. Τίποτα απ όλα αυτά δεν μπορεί να δώσει το φιλί της ζωής στο πολιτικό σύστημα. Και μπορεί στη ΝΔ όλα να μοιάζουν καλύτερα απ ό,τι είναι στο όνομα της πιθανότητας της εξουσίας, στο ΠΑΣΟΚ όμως είναι εμφανής η κατάρρευση. Παρότι η εσωκομματική αντιπαράθεση είναι σκληρή, δεν είναι πολιτική. Δεν λύνεται δηλαδή εσωκομματικά το ερώτημα τι ΠΑΣΟΚ θα υπάρχει στο μέλλον, αλλά ποιος θα είναι αρχηγός.
Αν λοιπόν πρέπει να απαντήσω με αυτούς τους όρους, ποιος είναι καλύτερος για ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, απαντώ χωρίς περιστροφές ,ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Το ΠΑΣΟΚ σήμερα όχι μόνο δεν εκφράζει και πολλά πράγματα πολιτικά, όχι μόνο έχει καταστρέψει οικονομικά τα μεσαία στρώματα που δημιούργησε, αλλά αυτό που κατανοεί από την πολιτική είναι ο τρόπος που πρέπει να βρει για να αυτοπροστατευτεί και να επιβιώσει ως κομμάτι μια διακομματικής εξουσίας διαφθοράς.
Επιπλέον στο ΠΑΣΟΚ κανέναν δεν φαίνεται να απασχολεί σοβαρά πως ο Ευαγ. Βενιζέλος όχι μόνο είναι ο πιο αποτυχημένος υπουργός Οικονομικών της Ευρώπης, αλλά ένας πάμπλουτος πολιτικός που αποφασίζει για το πώς θα γίνουν φτωχοί οι υπόλοιποι. Για αυτό του τον πλούτο κανένας δεν έβαλε κανένα θέμα. Επίσης κανέναν δεν ενοχλεί ότι ο κύριος Βενιζέλος που ενδεχομένως να διεκδικήσει την αρχηγία του κόμματος, είναι ένα σύμβολο πολύ συγκεκριμένων πραγμάτων. Φαντάζομαι πως ακόμη και αν δεν παρακολούθησαν την δημόσια αντιπαράθεσή μου με τον κύριο Βενιζέλο, έπρεπε να γνωρίζουν γιατί οι ίδιοι ψήφισαν τα νομοθετήματα Βενιζέλου. Τον νόμο που έσωσε από την τιμωρία τους υπουργούς που ενέχονταν στο Βατοπέδι, τη SIEMENS,τις μίζες και τόσα άλλα. Τον νόμο για τα ΜΜΕ, τον νόμο με τον οποίο πήγε να σώσει τον Λαυρεντιάδη, τον νόμο με τον οποίο ο Βενιζέλος αυτοαμνηστεύεται για όσα κάνει, τον νόμο με τον οποίο 400 Θεσσαλονικείς της καλής κοινωνίας δεν μπήκαν φυλακή παρότι είχαν κάνει πλαστογραφίες και παράνομες μεταγραφές σε ελληνικά Πανεπιστήμια, το νόμο με τον οποίο χαρίζει στους Γερμανούς τις ρήτρες από τα ναυπηγεία και τα υποβρύχια την ώρα που μας πιέζουν ως ανέντιμους, και τόσους νόμους που είναι σφραγίδα της διαπλοκής και της εξυπηρέτησης πάντα κάποιων συγκεκριμένων.
Στον Βενιζέλο μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αποδίδουν διάφορα. Για το πώς κινήθηκε στην εσωκομματική μάχη, τι έκανε εναντίον του Γιώργου, πώς εξουδετέρωσε αντιπάλους κάνοντας συμμαχίες με το διάβολο. Του αποδίδουν βυζαντινισμούς, συνωμοσίες, υπόγειες κινήσεις, συμμαχίες και σχέσεις με καναλάρχες. Τον μισούν σχεδόν για όλα αυτά. Αλλά δεν του αποδίδουν τίποτα από όσα πρέπει να του αποδώσουν πολιτικά. Για την εξυπηρέτηση συμφερόντων μέσα από νόμους, για την τακτοποίηση εκκρεμοτήτων με την ίδια την χρήση του ελληνικού Κοινοβουλίου, για τον τρόπο που πολιτεύτηκε για να συναντηθεί κατ επανάληψη με συμφέροντα και ηχηρά ονόματα τα οποία έλυσαν προβλήματά τους. Πρόσφατα ο Βενιζέλος στο υπουργικό συμβούλιο επιχειρηματολογούσε γιατί πρέπει να ψηφιστεί ο νόμος για την «αποσυμφόρηση» των φυλακών που αποφυλακίζει τους εγκληματίες του λευκού κολάρου, χωρίς να προκαλέσει οποιαδήποτε αντίδραση στο βαθύ, το ρηχό ή το ΠΑΣΟΚ της πισίνας.
Ίσως τελικώς το ΠΑΣΟΚ έχει φτάσει σε σημείο που μόνο από τον Ευάγγελο Βενιζέλο μπορεί να εκπροσωπηθεί. Γιατί όσο και να φαίνεται να διαφωνεί μαζί του, καθώς είναι ανίκανο να καταλάβει τι είναι αυτό που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία, μοιραία πολιτικά μπορεί να εκπροσωπείται μόνο από τον Βενιζέλο. Την ρητορεία που βαφτίζει το χαράτσι στα ακίνητα «ασφάλιστρο κινδύνου», την πολιτική που υποκρίνεται πως εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και την εικόνα του βουλιμικού της εξουσίας. Αρκεί να το καταλάβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου