Η ΛΑ.Ε., η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ του ΄12 - Αντί αυτοκριτικής επιχειρείται η επανάληψη ενός αποτυχημένου εγχειρήματος

Αρκετά χρόνια τώρα θεωρούσα ότι το επονομαζόμενο «Αριστερό Ρεύμα» του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι συνασπίστηκαν γύρω από αυτό ήταν το πιο «επικίνδυνο» πολιτικά τμήμα στην αριστερά και δη στον ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από την πάροδο τεσσάρων ετών και με την σύντομη συμμετοχή των στελεχών του εν λόγω τμήματος στην κυβέρνηση από τον Ιανουάριο του 2015 ως και τον Ιούνιο του .....

ίδιου χρόνου αποδείχτηκε περίτρανα το λόγου το αληθές.

Το «Ρεύμα» και οι σύμμαχοί του όλα τα χρόνια του μνημονίου και του ΣΥΡΙΖΑ που ανέλπιστα μετατράπηκε σε κόμμα εξουσίας με συνέπεια υποστήριζε ότι τα μνημόνια ακυρώνονται εντός της ΕΕ και με ευρώ, υποστήριζε ότι θα γίνει ανατροπή και ανακατανομή του πλούτου και μια σειρά άλλων τέτοιων ανεδαφικών προταγμάτων εντός του συστήματος. Ο συγκεκριμένος χώρος δεν παρέλειπε να εγκαλεί όλους εκείνους που επέμεναν να αντιλέγουν, να ισχυρίζονται με βάση την μαρξιστική ανάλυση αλλά και με βάση την κοινή λογική ότι τίποτα από αυτά δεν μπορεί να συμβεί εάν και εφόσον η χώρα δεν αποχωρήσει από την ΕΕ και δεν απαγκιστρωθεί από το ευρώ και δεν διαγράψει το χρέος και εν τέλει αν δεν υπάρχει κίνημα να στηρίξει όλη αυτή την πολιτική ρήξης.

Με την τακτική αυτή η συγκεκριμένη πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ προσεταιρίστηκε ένα μεγάλο τμήμα του λαού που ριζοσπαστικοποιήθηκε και έφυγε από τα καθεστωτικά κόμματα που κυβερνούν τον τόπο δεκαετίες τώρα. Με την τακτική αυτή αυτό το τμήμα του λαού πίστεψε ότι η ανατροπή και η ρήξη θα γίνει από τον καναπέ και δια του κοινοβουλευτικού δρόμου. Στην συνέχεια και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και τα στελέχη αυτής της πτέρυγας έγιναν υπουργοί η κοροϊδία ολοκληρώθηκε. Μέχρι την τελευταία στιγμή έδιναν όρκους πίστης στην κομματική ενότητα και πολιτική στήριξη στον Τσίπρα, δεν αποχωρούσαν ρίχνοντας τον Τσίπρα και την ηγετική ομάδα που κατήγγειλαν για τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Μετείχαν στην κυβέρνηση βεβαίως βεβαίως. Βέβαια, είχαν προλάβει να ψηφίσουν την επαίσχυντη συμφωνία της 20^ης Φεβρουαρίου του 2015 και ορισμένες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Τα στελέχη αυτά που νομίζουν ότι με την αποχώρησή τους από την κυβέρνηση και τον αποχωρισμό τους από τα κρατικά αυτοκίνητα και τα καλά της εξουσίας θα εξιλεωθούν στα μάτια των φτωχών και εξαθλιωμένων που τους εμπιστεύθηκε συνεχίζουν την ίδια αδιέξοδη τακτική ως ΛΑ.Ε αυτή τη φορά. 

Ενόψει του συνεδρίου τους συνεχίζουν να δίνουν την εντύπωση ότι ο μοναδικός λόγος ύπαρξής τους είναι ένας ιδιότυπος «αντιΣυριζισμός». Ούτε κουβέντα για ουσιαστικό απογαλακτισμό που σημαίνει ότι αναγνωρίζω ότι το πλαίσιο στο οποίο κινήθηκα και πολιτεύτηκα ακυρώθηκε από τα πράγματα γιατί φταίει το πλαίσιο και όχι η «ηθική του Τσίπρα», γιατί φταίει το πλαίσιο και όχι η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ που κατά την άποψή μου ουδέποτε συνέβη αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε ήταν ανατρεπτική αριστερά αλλά μια δεξιά εκδοχή ενός ρεφορμιστικού κόμματος με ευρωπαϊκό (ΕΕ) πρόσημο. Τουτέστιν, όποιος έβλεπε χωρίς παρωπίδες διαπίστωνε ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καμιά ανατροπή δεν πρόκειται να γίνει εφόσον το μότο είναι «πάση θυσία ευρώ» και μάλιστα αυτό επικυρώνεται από το εκλογικό σώμα με ψηφισμένο το «αριστερό» μνημόνιο!

Συνεπώς, η ΛΑ.Ε. ως πολιτικός χώρος και μάλιστα ως πολιτικό μέτωπο που επιδίωξε να γίνει και στο οποίο στρατεύτηκαν τμήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ακόμα ένα ρεφορμιστικό ανάχωμα στην κίνηση των εργαζομένων προς την επαναστατική αριστερά και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Πιθανή ανοχή και το χειρότερο, συνεργασία μαζί του σε εργασιακούς χώρους ή αλλού όπως έγινε στα πανεπιστήμια, θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στον φαύλο κύκλο που κινείται το κίνημα χρόνια τώρα και απογοητεύει αγωνιστές. Πιθανή ανοχή στην ΛΑ.Ε. ή και συνεργασία μαζί της σε εκλογικό επίπεδο θα είναι καταστροφική για την επαναστατική αριστερά που εκφράζεται από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί επιτέλους θα πρέπει ο χώρος να αποκτήσει κουλτούρα συνεργασιών που όμως θα έχουν προοπτική και δεν θα υπακούουν σε προσωπικές επιλογές και δε θα βασίζονται σε αποφάσεις που ζυμώνονται σε κλειστά δωμάτια και μακρυά από τη βάση που έρχεται να επικυρώσει τις αποφάσεις των «σοφών» και των «ηγετών» της. 

Πιθανή ανοχή και συνεργασία ακόμα χειρότερα με την ΛΑ.Ε. θα είναι σαν να μετανιώνει έμπρακτα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί δεν συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2012 αφού κατά κοινή ομολογία και εκτίμηση η σημερινή ΛΑ.Ε φιλοδοξεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της εποχής.

Ή μήπως όχι;

Χάρης Μόχλας

Δημοσιογράφος, μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ημαθίας- Πέλλας