ιμπεριαλιστική ΕΕ κηρύσσει τον πόλεμο στους
πρόσφυγες και μετανάστες, που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον με μύριες όσες
ταλαιπωρίες και κινδύνους και πληρώνοντας ένα ολοένα και βαρύτερο τίμημα σε
ανθρώπινες ζωές, εμπλέκοντας στην αντιμετώπισή τους την πολεμική μηχανή του
ΝΑΤΟ.
Η απόφαση, που έχει ήδη εγκριθεί από τη σύνοδο των υπουργών του ΝΑΤΟ, συνιστά από μόνη της υπέρβαση των όσων γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως στρατός και η αντιμετώπισή τους ανατίθεται σε μια στρατιωτική δύναμη. Οι κανόνες εμπλοκής της αστυνομικής δύναμης (ελληνικό Λιμενικό Σώμα και Frontex) κρίνονται ανεπαρκείς, προφανώς διότι περιλαμβάνουν αρχικά την προσπάθεια ανάσχεσης και μετά τη διάσωση. Στη θέση τους μπαίνουν οι κανόνες εμπλοκής μιας στρατιωτικής δύναμης, οι οποίοι είναι εντελώς διαφορετικοί, αφού μια στρατιωτική δύναμη πρώτα επιδιώκει την ανάσχεση κι αν ο «εισβολέας» δεν υπακούσει, προχωρά στη βύθισή του.
Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην ανάσχεση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών δεν έγινε από τη Γερμανία επειδή δήθεν Ελλάδα και Τουρκία αρνήθηκαν τις κοινές περιπολίες. Αν επρόκειτο απλά για περιπολίες, θα αύξαναν τη δύναμη της Frontex. Εμπλέκουν το ΝΑΤΟ γιατί θέλουν ν' αλλάξουν τους κανόνες εμπλοκής και να τους κάνουν πολεμικούς. Θέλουν να στείλουν έμπρακτο μήνυμα στους πρόσφυγες και μετανάστες, πως από τώρα και μετά δε θα μπορούν να υπολογίζουν σε διάσωσή τους. Αντίθετα, θα έχουν ν' αντιμετωπίσουν ανατροπές και βυθίσεις των σκαφών που τους μεταφέρουν, αν οι ίδιοι δεν τα γυρίσουν πίσω. Ευελπιστούν ότι μερικές εμπλοκές των νατοϊκών πολεμικών σκαφών με τα πλοιάρια που μεταφέρουν πρόσφυγες και μετανάστες και μερικά πολύνεκρα ναυάγια θα στείλουν το μήνυμα στις χώρες προέλευσης των μεταναστών ότι το Αιγαίο είναι πια σφραγισμένο.
Αυτή η απόφαση, που πριν την προωθήσει η Γερμανία δε ζήτησε καν τη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης (η Μέρκελ απλά τηλεφώνησε εκ των υστέρων στον Τσίπρα για να του ανακοινώσει τη συμφωνία της με τον Νταβούτογλου), έγινε δεκτή στην Ελλάδα από μια κυβέρνηση που αυτοχαρακτηρίζεται ως αριστερή! Δε χρειάζεται να θυμίσουμε τη σχέση της Αριστεράς με το ΝΑΤΟ, ιστορικά, από τότε που ιδρύθηκε. Εδώ, όμως, δεν έχουμε να κάνουμε απλά με αποδοχή της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, αλλά με αποδοχή της χρήσης της στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ ενάντια σε άοπλους πολίτες, οι οποίοι προσπαθούν να διασχίσουν ειρηνικά το Αιγαίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίστηκε με τη μνημονιακή πολιτική και τώρα ταυτίζεται και με την κήρυξη πραγματικού πολέμου στους απελπισμένους που προσπαθούν να διασχίσουν το Αιγαίο. Αυτό το στίγμα θα το φέρουν ανεξίτηλα τα στελέχη και τα μέλη του που συναινούν στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ.
Φυσικά, πέρα από την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών με τον πιο βίαιο τρόπο, με πολεμικά μέσα, παίζονται και γεωστρατηγικά παιχνίδια. Για παράδειγμα, το προσφυγικό πρόβλημα συνδέεται με τον πόλεμο στη Συρία και η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στις επιχειρήσεις κατά των προσφύγων στο Αιγαίο έρχεται να προστεθεί στις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές κινήσεις στη συριακή σκακιέρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τουρκικό καθεστώς εκμεταλλεύεται τη θέση-κλειδί που κατέχει για να αναβαθμίσει το ρόλο του. Οπως ζητά τη δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στα τουρκοσυριακά σύνορα και εντός του συριακού εδάφους, υπό τουρκικό έλεγχο και υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, έτσι συμφώνησε και στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, προσδοκώντας ότι μπορεί να κερδίσει πόντους στην πολιτική των «γκρίζων ζωνών», που αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού κράτους.
Η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δεν έφερε καμιά αντίρρηση στην απαίτηση των Γερμανών για εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρθηκε ήταν οι βλέψεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Αυτές οι βλέψεις, όμως, είναι συνυφασμένες με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις κατά πολιτών. Το ΝΑΤΟ θα είναι όχημα για την προβολή των τουρκικών βλέψεων και όχι για την ανάσχεσή τους. Στο πλαίσιο των επιχειρήσεων της τουρκικής αρμάδας, η τουρκική πλευρά θα προβάλλει διάφορες αξιώσεις ως προς τα όρια ευθύνης της. Θα τις προβάλλει, χωρίς αναγκαστικά να προχωρά σε εκβιαστικές ενέργειες ή να της κάνει πλάτες η νατοϊκή διοίκηση. Ομως και μόνο η προβολή τους θα είναι νόμιμη ως ενέργεια και σ' αυτό το κέρδος αποβλέπει η τουρκική πλευρά. Δηλαδή, ακόμα και στον τομέα των υποτιθέμενων «εθνικών συμφερόντων», το ελληνικό κράτος χάνει και δεν κερδίζει.
Ομως το πιο σημαντικό -επαναλαμβάνουμε- είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα εμπλέκεται σε πόλεμο κατά των προσφύγων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η απόφαση, που έχει ήδη εγκριθεί από τη σύνοδο των υπουργών του ΝΑΤΟ, συνιστά από μόνη της υπέρβαση των όσων γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως στρατός και η αντιμετώπισή τους ανατίθεται σε μια στρατιωτική δύναμη. Οι κανόνες εμπλοκής της αστυνομικής δύναμης (ελληνικό Λιμενικό Σώμα και Frontex) κρίνονται ανεπαρκείς, προφανώς διότι περιλαμβάνουν αρχικά την προσπάθεια ανάσχεσης και μετά τη διάσωση. Στη θέση τους μπαίνουν οι κανόνες εμπλοκής μιας στρατιωτικής δύναμης, οι οποίοι είναι εντελώς διαφορετικοί, αφού μια στρατιωτική δύναμη πρώτα επιδιώκει την ανάσχεση κι αν ο «εισβολέας» δεν υπακούσει, προχωρά στη βύθισή του.
Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην ανάσχεση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών δεν έγινε από τη Γερμανία επειδή δήθεν Ελλάδα και Τουρκία αρνήθηκαν τις κοινές περιπολίες. Αν επρόκειτο απλά για περιπολίες, θα αύξαναν τη δύναμη της Frontex. Εμπλέκουν το ΝΑΤΟ γιατί θέλουν ν' αλλάξουν τους κανόνες εμπλοκής και να τους κάνουν πολεμικούς. Θέλουν να στείλουν έμπρακτο μήνυμα στους πρόσφυγες και μετανάστες, πως από τώρα και μετά δε θα μπορούν να υπολογίζουν σε διάσωσή τους. Αντίθετα, θα έχουν ν' αντιμετωπίσουν ανατροπές και βυθίσεις των σκαφών που τους μεταφέρουν, αν οι ίδιοι δεν τα γυρίσουν πίσω. Ευελπιστούν ότι μερικές εμπλοκές των νατοϊκών πολεμικών σκαφών με τα πλοιάρια που μεταφέρουν πρόσφυγες και μετανάστες και μερικά πολύνεκρα ναυάγια θα στείλουν το μήνυμα στις χώρες προέλευσης των μεταναστών ότι το Αιγαίο είναι πια σφραγισμένο.
Αυτή η απόφαση, που πριν την προωθήσει η Γερμανία δε ζήτησε καν τη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης (η Μέρκελ απλά τηλεφώνησε εκ των υστέρων στον Τσίπρα για να του ανακοινώσει τη συμφωνία της με τον Νταβούτογλου), έγινε δεκτή στην Ελλάδα από μια κυβέρνηση που αυτοχαρακτηρίζεται ως αριστερή! Δε χρειάζεται να θυμίσουμε τη σχέση της Αριστεράς με το ΝΑΤΟ, ιστορικά, από τότε που ιδρύθηκε. Εδώ, όμως, δεν έχουμε να κάνουμε απλά με αποδοχή της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, αλλά με αποδοχή της χρήσης της στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ ενάντια σε άοπλους πολίτες, οι οποίοι προσπαθούν να διασχίσουν ειρηνικά το Αιγαίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίστηκε με τη μνημονιακή πολιτική και τώρα ταυτίζεται και με την κήρυξη πραγματικού πολέμου στους απελπισμένους που προσπαθούν να διασχίσουν το Αιγαίο. Αυτό το στίγμα θα το φέρουν ανεξίτηλα τα στελέχη και τα μέλη του που συναινούν στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ.
Φυσικά, πέρα από την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών με τον πιο βίαιο τρόπο, με πολεμικά μέσα, παίζονται και γεωστρατηγικά παιχνίδια. Για παράδειγμα, το προσφυγικό πρόβλημα συνδέεται με τον πόλεμο στη Συρία και η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στις επιχειρήσεις κατά των προσφύγων στο Αιγαίο έρχεται να προστεθεί στις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές κινήσεις στη συριακή σκακιέρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τουρκικό καθεστώς εκμεταλλεύεται τη θέση-κλειδί που κατέχει για να αναβαθμίσει το ρόλο του. Οπως ζητά τη δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στα τουρκοσυριακά σύνορα και εντός του συριακού εδάφους, υπό τουρκικό έλεγχο και υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, έτσι συμφώνησε και στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, προσδοκώντας ότι μπορεί να κερδίσει πόντους στην πολιτική των «γκρίζων ζωνών», που αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού κράτους.
Η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δεν έφερε καμιά αντίρρηση στην απαίτηση των Γερμανών για εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρθηκε ήταν οι βλέψεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Αυτές οι βλέψεις, όμως, είναι συνυφασμένες με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις κατά πολιτών. Το ΝΑΤΟ θα είναι όχημα για την προβολή των τουρκικών βλέψεων και όχι για την ανάσχεσή τους. Στο πλαίσιο των επιχειρήσεων της τουρκικής αρμάδας, η τουρκική πλευρά θα προβάλλει διάφορες αξιώσεις ως προς τα όρια ευθύνης της. Θα τις προβάλλει, χωρίς αναγκαστικά να προχωρά σε εκβιαστικές ενέργειες ή να της κάνει πλάτες η νατοϊκή διοίκηση. Ομως και μόνο η προβολή τους θα είναι νόμιμη ως ενέργεια και σ' αυτό το κέρδος αποβλέπει η τουρκική πλευρά. Δηλαδή, ακόμα και στον τομέα των υποτιθέμενων «εθνικών συμφερόντων», το ελληνικό κράτος χάνει και δεν κερδίζει.
Ομως το πιο σημαντικό -επαναλαμβάνουμε- είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα εμπλέκεται σε πόλεμο κατά των προσφύγων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου