Όχι στο όνομά μας το νέο Μνημόνιο κύριε Τσίπρα! - Φ. Πολίτη

της Φ. Πολίτη*

Η απεγνωσμένη προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα σ’ αυτές τις εκλογές να πείσει τον ελληνικό λαό ότι όποιος διαφωνεί με το νέο Μνημόνιο «παίζει το παιχνίδι του Σόιμπλε» και ότι «Μνημόνιο από Μνημόνιο έχει διαφορά» είναι εξοργιστική.

Πρώτα απ’ όλα, ο ίδιος ο Σόιμπλε δήλωσε στη σχετική συζήτηση στη γερμανική Βουλή ότι στηρίζει το νέο Μνημόνιο και ότι θέμα Grexit θα προκύψει μόνο αν το θελήσει η ελληνική κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, η γερμανική κυβέρνηση δέχτηκε από την .....

κυβέρνηση Τσίπρα ένα πολύτιμο δώρο, καθώς η επιμονή της ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στη συνέχιση της λιτότητας πήρε τη σφραγίδα και του ΣΥΡΙΖΑ. Έστειλε έτσι ένα σκληρό μήνυμα στους ευρωπαίους εργαζόμενους που κινητοποιήθηκαν στο πλευρό της ελληνικής αντίστασης και του ΟΧΙ.

Πέρα, όμως, από αυτό το πολιτικό δώρο στην πιο συντηρητική κυβέρνηση της Ευρώπης, το τρίτο Μνημόνιο συμβάλλει και στην περιβόητη τραπεζική ενοποίηση της Ευρωζώνης. Μια από τις κολώνες του «βαθέματος της ευρωπαϊκής ενοποίησης» και της ισχυροποίησης του Ευρώ απέναντι στο δολάριο και τους άλλους ανταγωνιστές του, είναι η προοπτική να φύγει η αρμοδιότητα κρατικής διάσωσης των τραπεζών από τα κράτη μέλη και να περάσει στους θεσμούς της Ευρωζώνης. Το νέο Μνημόνιο είναι ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, καθώς οι μετοχές των τραπεζών μετά τη νέα ανακεφαλαιοποίησή τους θα βρίσκονται στα χέρια του περιβόητου Ταμείου που δημιουργεί το Μνημόνιο Τσίπρα και η νέα ιδιωτικοποίησή τους θα γίνει κάτω από την εποπτεία της νέας Τρόικας-Κουαρτέτου.

Δεν είναι τυχαίο ότι η κινδυνολογία που ζήσαμε πριν από τις εκλογές του Γενάρη, αλλά και πριν από το δημοψήφισμα από το στρατόπεδο του ΝΑΙ, τώρα επανέρχεται «βελτιωμένη και επαυξημένη» από το στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς ντροπή, στελέχη της Αριστεράς προσχωρούν στη θατσερική ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) και ισχυρίζονται ότι η απόρριψη του νέου Μνημονίου θα σήμαινε καταστροφή της οικονομίας, υποτιμημένη δραχμή, πληθωρισμό και συντάξεις που δεν θα φτάνουν ούτε για τρεις μέρες. Οι ίδιοι που τα λένε αυτά αμέσως μετά το δημοψήφισμα έδιναν συγχαρητήρια εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το ρόλο της στην σαρωτική επικράτηση του ΟΧΙ. Θα έπρεπε να ντρέπονται για την κωλοτούμπα τους και την ταύτιση απόψεων με το συρφετό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι και όχι να κουνάνε το δάχτυλο στον κόσμο που επιμένει να απορρίπτει τα μνημόνια της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι περήφανη για τη συμβολή της στην ανάδειξη της εναλλακτικής λύσης απέναντι στο μονόδρομο του εναγκαλισμού με τον Σόιμπλε. Από την πρώτη στιγμή, όταν άνοιξε η προοπτική της χρεοκοπίας και το σίριαλ της «διάσωσης» με τα μνημόνια το 2010, επιμείναμε και επιμένουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος, ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Τα δισεκατομμύρια των μνημονίων απλά ανακυκλώνουν το χρέος βυθίζοντας στη φτώχεια όλο και μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης ενώ ο αριθμός των ελλήνων δισεκατομμυριούχων αυξάνεται. Η στάση πληρωμών για τα τοκοχρεολύσια και η διαγραφή του χρέους είναι το πρώτο και απαραίτητο βήμα για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, ώστε να βρεθούν τα λεφτά για την παιδεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση. Συνακόλουθο είναι το βήμα της κρατικοποίησης των τραπεζών χωρίς ούτε ένα ευρώ σαν αποζημίωση για τους μετόχους τους. Το σίριαλ των «ανακεφαλαιοποιήσεων» αποτελεί βασική εστία ανακύκλωσης του χρέους και βασικό μηχανισμό με τον οποίο οι καπιταλιστές φυγαδεύουν τα κεφάλαιά τους ενώ οι φτωχοί φορτώνονται τα βάρη του νέου δανεισμού. Γιατί χρειάζονται ξανά ανακεφαλαιοποίηση οι τράπεζες αν όχι επειδή οι καταθέσεις των πλουσίων διαρρέουν συστηματικά κάτω από την εποπτεία του Μάριο Ντράγκι με τη βοήθεια του Γιάννη Στουρνάρα;

Αυτά τα προφανή βήματα δεν μπορούν να γίνουν χωρίς ρήξη με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την ΕΕ. Όσο πιο πολύ περνάει η εποπτεία του τραπεζικού συστήματος στα χέρια της Φρανκφούρτης και των Βρυξελλών τόσο πιο πολύ απομακρύνεται κάθε δυνατότητα αντίστασης στην κερδοσκοπία που έφερε τη χρεοκοπία. Η έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ είναι αναγκαίος όρος, όχι για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας μέσα από την υποτίμηση του νομίσματος όπως προτείνει η ΛΑΕ, αλλά για να επιβληθούν λύσεις βασισμένες στη συλλογική δύναμη της εργατικής τάξης.

Ο εργατικός έλεγχος δεν είναι ούτε μακρινή ουτοπία ούτε κάποιο επόμενο στάδιο, αλλά απαραίτητο όπλο για να υλοποιηθεί ένα ρεαλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Το αντίδοτο σε μια νέα αναζήτηση «έντιμων συμβιβασμών» με στόχο την «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας είναι να περάσει ο έλεγχος στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο, στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Η αντίσταση στο νέο Μνημόνιο έχει ξεκινήσει, η εργατική τάξη που ψήφισε μαζικά ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δεν θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια απέναντι στις νέες επιθέσεις, όποια κυβέρνηση μνημονιακής συνεργασίας και αν προκύψει από τις κάλπες. Η πολιτική στήριξη που απαιτεί και αξίζει όλος αυτός ο κόσμος της αντίστασης μπορεί και πρέπει να είναι αντίστοιχη με τις αναζητήσεις και τις ανάγκες του. Η στήριξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 20 Σεπτέμβρη είναι αναγκαία για να ανοίξουμε το δρόμο στη μόνη ρεαλιστική εναλλακτική λύση για τον κόσμο της εργασίας, στην αντικαπιταλιστική ανατροπή.

* Η Πολίτη Τριανταφυλλιά (Φύλλια) είναι υποψήφια Α΄ Θεσσαλονίκης με την εκλογική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το ΕΕΚ και ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες της Αριστεράς