 |
| του Κ. Λαπαβίτσα άρθρο στον CUARDIAN |
Η Ελλάδα υφίσταται εκβιασμό. Η έξοδος από την ευρωζώνη
είναι η διέξοδος. Αντί να υποχωρήσει στις καταστροφικές απαιτήσεις της τρόικας,
ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να απαλλάξει τη χώρα από την παγίδα του κοινού νομίσματος,
αν ο ελληνικός λαός συμφωνεί.
Πριν από λίγες ημέρες η ελληνική κυβέρνηση υπέβαλε
κατάλογο προτάσεων ελπίζοντας να σπάσει το αδιέξοδο με τα "θεσμούς" -
την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το...
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα. Η κυβέρνηση βασικά συμφώνησε με σκληρά πρωτογενή πλεονάσματα:
1% το 2015 και 2% το 2016. Για την επίτευξη αυτών των στόχων η Επιτροπή
πρότεινε να αυξηθεί το ΦΠΑ σε μια σειρά εμπορευμάτων ευρείας κατανάλωσης, καθώς
και την επιβολή φόρων για τις επιχειρήσεις υψηλής κερδοφορίας και τις
οικογένειες "υψηλών "εισοδημάτων. Πρότεινε επίσης σημαντική
εξοικονόμηση για τις συντάξεις. Τα μέτρα αθροίζονται σε περίπου € 8 δις πάνω
από 2015 - 16, και θα πρέπει να εφαρμοστούν αμέσως.
Το πακέτο είναι σίγουρα αποπληθωριστικό σε μια στιγμή
που η ελληνική οικονομία βρίσκεται και πάλι στο κατώφλι της ύφεσης. Δεν υπάρχει
αμφιβολία ότι θα συμβάλει στη συρρίκνωση της παραγωγής και στην αύξηση της
ανεργίας στο 2015-16, ιδιαίτερα καθώς υπάρχει μικρή προοπτική αντισταθμίσης από
ένα επενδυτικό πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από την ΕΕ. Πρόκειται για μια
σημαντική υποχώρηση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Προς γενική έκπληξη, η απάντηση των «θεσμών», υπό την
ηγεσία του ΔΝΤ, ήταν να απαιτήσει ακόμα σκληρότερα μέτρα για την επίτευξη των
ίδιων στόχων. Αυτά περιλαμβάνουν μεγαλύτερες αυξήσεις του ΦΠΑ, μείωση της
φορολογικής επιβάρυνσης για τις επιχειρήσεις και μεγαλύτερη εξοικονόμηση πόρων
από το συνταξιοδοτικό. Εάν οι απαιτήσεις αυτές ικανοποιηθούν, η κυβέρνηση δεν
θα είναι καν σε θέση να ισχυριστεί ότι έχει μετατοπιστεί μέρος της αύξησης της
φορολογικής επιβάρυνσης μακριά από τους εργαζόμενους και τους φτωχούς.
Για την Ελλάδα συνολικά, η προοπτική επίτευξης μια
ςσυμφωνίας σε αυτή τη βάση θα ήταν απλά φρικτή. Η χώρα θα αναγκαστεί να
υιοθετήσει σκληρά μέτρα λιτότητας υπαγορευμένα από τους δανειστές, χωρίς καμία
ρεαλιστική πιθανότητα για σημαντική ελάφρυνση του χρέους, ή ενός σημαντικού
επενδυτικού προγράμματος. Οι «θεσμοί» για άλλη μια φορά προσπαθούν να επιβάλουν
τις πολιτικές που έχουν αποτύχει παταγωδώς από το 2010, προκαλώντας τεράστια
συρρίκνωση του ΑΕΠ, τεράστια ανεργία και μαζική πτώχευση. Θα ήταν μια εθνική
καταστροφή συνοδευόμενη από την πλήρη ταπείνωση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Για εκείνους που βλέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς ροζ
γυαλιά, δεν υπάρχει καμία έκπληξη σχετικά με τη στάση των δανειστών. Η ΕΕ και η
ευρωζώνη συγκεκριμένα είναι δέσμιες της λιτότητας. Οι δανειστές έχουν
αναπόφευκτα αντιρρήσεις για την άρση της λιτότητας στην Ελλάδα, και φαίνεται να
πιστεύουν - ανόητα - ότι η λιτότητα «δουλεύει». Επιπλέον, είναι πρόθυμοι να
επιβάλουν μια πολιτική ήττα στην αριστερή κυβέρνηση που τόλμησε να αμφισβητήσει
το ευρωπαϊκό status quo. Η Ευρώπη έχει δείξει μια σκληρή και κυνική όψη προς
την Ελλάδα, όποια κι αν είναι τα ελαττώματα της ίδιας Ελλάδας.
Το πραγματικό ερώτημα είναι, αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ
θα προσχωρήσει σε αυτές τις έξωφρενικές απαιτήσεις. Προτίθεται να υποκύψει στον
εκβιάσμό; Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015, με μια
στρατηγική που υποσχέθηκε να άρει τη λιτότητα και να φέρει ριζικές αλλαγές στην
Ελλάδα, με παραμονή εντός της ευρωζώνης. Πιστεψε ότι η ισχυρή δημοκρατική
εντολή που έλαβε η κυβέρνηση του θα τη βοηθήσει να επιτύχει στις σκληρές
διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Η πραγματικότητα έχει αποδειχθεί ότι είναι
πολύ διαφορετική καθώς οι δανειστές έχουν χρησιμοποιήσει το πλαίσιο της
ευρωζώνης για να δημιουργήσουν μια έλλειψη ρευστότητας και χρηματοδότησης που
έχουν παραλύσει την Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, τόσο οι δανειστές και οι εγχώριες δυνάμεις
που επιθυμούν να συνεχίσουν με τις πολιτικές της λιτότητας -
συμπεριλαμβανομένων, ως επί το πλείστον, των πλούσιων και των οικονομικών ελίτ
– κινδυνολογούν ξεδιάντροπα με το Grexit. Αντιμέτωποι με την δύναμη του «χρήματος»,
η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψε τα όρια της .
Η Ελλάδα και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πλέον έρθει
πρόσωπο με πρόσωπο με την αδίστακτη πραγματικότητα της ευρωζώνης. Για να
κρατήσουν τη χώρα στη νομισματική ένωση, οι δανειστές εννοούν να υποβάλλουν την
κυβέρνηση στον εκβιάσμό να αποδεχθεί πολιτικές που θα οδηγήσουν σε εθνική
παρακμή. Η ελληνική κοινωνία θα αντιμετωπίσει χαμηλή ανάπτυξη, υψηλή ανεργία,
παγιωμένη φτώχεια και τη μετανάστευση της καταρτισμένης νεολαία της, όπως η
εμπειρία των τελευταίων πέντε χρόνων έχει δείξει.
Υπάρχει μια εναλλακτική διαδρομή για την Ελλάδα, και θα
περιλαμβάνει την έξοδο από την ευρωζώνη. Η έξοδος θα απαλλάξει τη χώρα από την
παγίδα του κοινού νομίσματος, θα της επιτρέψει να εφαρμόσει πολιτικές που θα
μπορούσαν να αναζωογονήσουν την οικονομία και για την κοινωνία. Θα ανοίξει μια
εφικτή προοπτική που θα μπορούσε να προσφέρει νέα ελπίδα, ακόμη και αν αυτό
συνεπάγεται σημαντικές δυσκολίες προσαρμογής κατά την αρχική περίοδο.
Η επιλογή εναπόκειται εν τέλει με τον ελληνικό λαό. Παρά
αναφερόμενα, συχνά, σε δημοσκοπήσεις που δείχνουν ισχυρή υποστήριξη του λαού
για την ευρωζώνη, η ζώσα πραγματικότητα είναι ο θυμός και η απογοήτευση μεταξύ
των εργαζομένων, των φτωχών και της ρημαγμένης μικρο-μεσαίας τάξη. Αυτά είναι
τα κοινωνικά στρώματα που θα μπορούσε να θέσει τη χώρα σε μια διαφορετική
τροχιά ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη. Στο πλαίσιο αυτό, εναπόκειται στο
ΣΥΡΙΖΑ να επανεξετάσει τη στρατηγική του και να προσφέρει μια νέα ηγεσία στον
ελληνικό λαό. Μέσα στις επόμενες ημέρες ενδέχεται να υπάρξει μια σημαντική
παρέμβαση της ισχυρής αριστερής πτέρυγας του, της Αριστερής Πλατφόρμας. Η
Ελλάδα χρειάζεται μια ταχεία δημόσια συζήτηση και την αναμόρφωση της πολιτικής.
Η χώρα έχει τη δύναμη να επιβιώσει και θα επιβιώσει.
πηγή: ΙΣΚΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου