ΟΚΔΕ - ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ! - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΡΤ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Γενάρη, που έδωσε ένα ηχηρό χτύπημα στο μνημονιακό καθεστώς, είναι μια νίκη των εργαζομένων, των άνεργων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, όλων μας που τα...

προηγούμενα χρόνια αγωνιστήκαμε με Γενικές Απεργίες, διαδηλώσεις, απεργίες σε εργασιακούς χώρους καταλήψεις σε πλατείες, σχολές και σχολεία. Για να ολοκληρωθεί αυτή η νίκη, απαιτείται η δικαίωση αυτών των αγώνων που ξήλωσαν τη χουντική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Ο αγώνας των αγωνιζόμενων εργαζομένων της ΕΡΤ είναι ένας τέτοιος παραδειγματικός αγώνας, που συνέβαλε τα μέγιστα στην πτώση της χούντας Σάμαρά-Βενιζέλου, έβαλε πρακτικά το ζήτημα της άμεσης οργάνωσης του αγώνα ενάντια στο κύμα των απολύσεων και των «ξαφνικών θανάτων», οδήγησε στον ακρωτηριασμό (με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ) της τρικομματικής τότε κυβέρνησης. Η κατάληψη και η συνέχιση εκπομπής προγράμματος 21 μήνες τώρα, αποτελούν παράδειγμα για όλους τους εργαζόμενους, ότι μπορούν να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους τις υπηρεσίες, την παραγωγή και την οικονομία, λειτουργώντας τα κάτω από τη δική τους διαχείριση και για τους δικούς τους σκοπούς.

Δυστυχώς, το σχέδιο νόμου που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 9/3, αγνοεί επιδεικτικά και ακυρώνει στην πράξη τις περισσότερες από τις κατακτήσεις και τα αιτήματα των αγωνιζόμενων εργαζομένων της ΕΡΤ. Όχι μόνο δεν πρόκειται για «νέα αρχή, με νέο νόμο από μηδενική βάση», όχι μόνο δεν έχει σχέση με τις εξαγγελίες ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά προκαλεί (δυσάρεστη) έκπληξη ότι το νομοσχέδιο αποτελείται από τροποποιήσεις του Ν.4173, του νόμου δηλαδή με τον οποίο δημιουργήθηκε το έκτρωμα της ΝΕΡΙΤ. Έτσι αντί να χρησιμοποιηθεί και να αξιοποιηθεί η πολύτιμη πείρα της πολύμηνης αυτοδιαχείρισης με την ανάδειξη εκλεγμένων και άμεσα ανακλητών συντονιστών (στα παλιά διευθυντικά πόστα) από την γενική συνέλευση των εργαζομένων, με την οποία ξεπερνιούνται στην πράξη οι παθογένειες της παλιάς ΕΡΤ, αναπαράγεται και νομιμοποιείται το εκτρωματικό μοντέλο διοίκησης της ΝΕΡΙΤ. Επανέρχεται ένα αυταρχικό και μακριά από κάθε κοινωνικό και εργατικό έλεγχο μοντέλο διοίκησης, με ένα επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο στο οποίο ο Διευθύνων Σύμβουλος έχει απόλυτη εξουσία. Όλα τα κρίσιμα θέματα ανατίθενται στο δίδυμο υπουργού-διευθύνοντα συμβούλου. Η δε συμμετοχή 2 εργαζομένων στο 7μελές ΔΣ δεν μπορεί να ειδωθεί καν σαν χαπάκι που χρυσίζει, μάλλον μοιάζει με τυρί στη φάκα της συνδιαχείρισης ή άθλια καρικατούρα «εργατικού ελέγχου», για όποιον έχει βιώσει την εμπειρία 21 μηνών αυτοδιαχείρισης. Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για το Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου, για το οποίο προβλέπονται μηδενικές αρμοδιότητες και ούτε κατά διάνοια δεν προσεγγίζει σύμφωνα με το σχέδιο νόμου τον ρόλο που υπόσχεται το όνομά του.

Επίσης, το σχέδιο νόμου δεν προβλέπει την επαναλειτουργία όλων των δομών της ΕΡΤ, των δικτύων εκπομπής, την λειτουργία των περιφερειακών ραδιοσταθμών της ΕΡΑ, και την διοικητική αυτοτέλεια της ΕΡΤ3. Όλα αυτά παραπέμπονται στις μελλοντικές αποφάσεις του Δ.Σ. με προαπαιτούμενο όμως πάντα τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς της ΕΡΤ. Την ίδια στιγμή από το ανταποδοτικό τέλος μέσω ΔΕΗ (βασική πηγή χρηματοδότησης της ΕΡΤ) αφαιρούνται 100 εκ. €, που έχουν υπολογιστεί στο πλεόνασμα του κατάπτυστου προϋπολογισμού 2015 της χούντας Σαμαρά-Βενιζέλου, αυτό απλά σημαίνει ότι οι δομές της ΕΡΤ οικονομικά στραγγαλίζονται. Χαρακτηριστικό είναι ότι το οργανόγραμμα, ο κανονισμός προσωπικού κ.λπ. «καταρτίζονται από το Διευθύνοντα Σύμβουλο» χωρίς συζήτηση με τη γενική συνέλευση των εργαζομένων ή τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις.

Ακόμη το σχέδιο νόμου, δημιουργεί και πάλι εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων (συμβασιούχους αορίστου και ορισμένου χρόνου, χωρίς έστω να διευκρινίζεται η αναλογία). Μισθολόγιο και ισχύουσα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας μένουν αδιευκρίνιστα. Αφήνει ακάλυπτους όσους εξαναγκάστηκαν να συνταξιοδοτηθούν. Αδιαφορεί για την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση των συμβασιούχων, που ενώ δεν είχε λήξει η σύμβαση τους όταν επιβλήθηκε το «μαύρο», επέλεξαν να παραμείνουν στον αγώνα, καθώς και των δεκάδων αλληλέγγυων που συμμετέχουν λειτουργικά στο πρόγραμμα και κρατούν μαζί με τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους την ΕΡΤ ανοιχτή. Δεν υπάρχει καν μέριμνα για τις οικογένειες των 17 νεκρών εργαζομένων της ΕΡΤ. Αντίθετα προβλέπεται πως παραμένουν σε ισχύ οι συμβάσεις αορίστου χρόνου που έχουν συναφθεί με τη ΝΕΡΙΤ Α.Ε., παρά τον οργιώδη τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκαν οι προσλήψεις αυτές, σε σχέση με τα κριτήρια του διαγωνισμού, τους πλαστούς τίτλους σπουδών, τις εξόφθαλμες αδικίες κ.α.

Μέρα με τη μέρα γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι, θα πρέπει να επέμβουμε ενεργά στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, για να δώσουμε μια οριστική λύση με βάση τα δικά μας συμφέροντα. Δεν μπορούμε να μείνουμε ικανοποιημένοι από ατέρμονες «διαπραγματεύσεις». Δεν μπορούμε να επαναπαυθούμε στα διαρκή «στρογγυλέματα», τους συμβιβασμούς, τη διγλωσσία ή την αναβολή ακόμη και ορισμένων (σωστών) μετριοπαθών προεκλογικών υποσχέσεων. Πρέπει να αναπτύξουμε αγώνες για να αντιστρέψουμε τη μνημονιακή καταστροφή, για να αντιμετωπίσουμε πραγματικά την τεράστια ανθρωπιστική κρίση και να ανασυγκροτήσουμε/επανεκινήσουμε την οικονομία με βάση τα δικά μας συμφέροντα, για να επιβάλουμε στην πράξη τα αιτήματα για τα οποία αγωνιστήκαμε τα μνημονιακά χρόνια.

Η νίκη των αγωνιζόμενων εργαζομένων της ΕΡΤ θα είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα, μια μεγάλη παρακαταθήκη σε αυτή την προσπάθεια. Η άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ με αυτοδιαχείριση, εδώ και τώρα, με ένα νομικό πλαίσιο που θα αναγνωρίζει και θα δικαιώνει τον αγώνα, τους πόθους, τα αιτήματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων της ΕΡΤ όπως αυτά έχουν καταγραφεί στις αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων είναι αναγκαία και αποτελεί παλλαϊκή απαίτηση. Η νίκη των αγωνιζόμενων εργαζομένων της ΕΡΤ θα είναι νίκη όλων μας και πρέπει να παλέψουμε για αυτήν με κάθε τρόπο.