ρίζες του ση «σοσιαλιστική Αριστερά».
Η πλειονότητα των στελεχών του προέρχεται από την ΠΑΣΠ και τη νεολαία ΠΑΣΟΚ. Το δίκτυο επιδιώκει όπως τονίζειτην έκφραση της ριζοσπαστικής, εναλλακτικής στρατηγικής που μέσα από το λαϊκοαπελευθερωτικό πρόταγμα θα διαθέτει μια ουσιαστικά προοδευτική και επαναστατική κατεύθυνση Τα μέλη της κίνησης δηλώνουν πρόθυμα να πάρουν μέρος σε κάθε τέτοια διεργασία εφόσον διεξάγεται με αξιοπιστία και σοβαρότητα, μεταξύ σχημάτων του σοσιαλιστικού, κομμουνιστικού και εν γένει προοδευτικού χώρου.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Η χώρα οδεύει σε εκλογές ενώ η κρίση στο οικονομικό, κοινωνικό, εσωτερικό και διεθνές πολιτικό επίπεδο εισέρχεται σε νέα φάση επιδείνωσης
Στην οικονομική βάση λαμβάνει χαρακτηριστικά ασφυξίας των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων εντός παραγωγικών σχέσεων υποταγμένων στον παρασιτισμό και σε μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου, εγχώριου και βεβαίως ξένου, μετατρέποντας την Ελλάδα σε χώρα- “εξαγωγέα” εξειδικευμένου ανθρωπίνου δυναμικού και σε χώρα παροχής φθηνών υπηρεσιών, χαμηλής ειδίκευσης.
Στον κοινωνικό τομέα προχωρά η διάλυση του κοινωνικού ιστού και η διαμόρφωση ενός νέου τύπου ανθρώπου- ιδιώτη, αποκομμένου από την κοινωνική, συλλογική διεργασία.
Συντηρητικά έως φασιστικά ρεύματα επιχειρούν μέσα από τον αποπροσανατολισμό, τα θεωρήματα περί νόμου και τάξης, τον ηθικισμό και την εκμετάλλευση της οργής του κόσμου να εδραιώσουν την ηγεμονία τους και να πάρουν τη “ρεβάνς” για το προοδευτικό πρόσημο της μεταπολίτευσης, κατ” εντολή του συστήματος εξουσίας
Στο πολιτικό επίπεδο, το σύστημα εξουσίας ακολουθώντας τον ξένο παράγοντα προωθεί την εμπέδωση της νεοαποικιακής δέσμευσης του λαού και της χώρας. Ένας συρφετός από παρασιτικές, συντηρητικές έως ακροδεξιές, ένοχες για τις μνημονιακές πολιτικές και εξωνημένες ψευτό- σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις από κοινού με υπαλλήλους των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και με λούμπεν στοιχεία αποπειρώνται να ελέγξουν τις πολιτικές εξελίξεις προκειμένου να υπερασπιστούν μέχρι τέλους το νέο, ολότελα αντιδραστικό μοντέλο καπιταλισμού στη χώρα που επιβάλλουν τα απανωτά μνημόνια- ασχέτως του πώς κάθε φορά ονομάζονται.
Ο ξένος παράγοντας με προεξάρχουσες τη Γερμανία, την ηγεσία της ΕΕ και της Ευρωζώνης αλλά και άλλες δυνάμεις δίνουν μάχη υπέρ του συστήματος εξουσίας παρά τις διαφορές τους μεταξύ τους και με αυτό, προκειμένου επίσης να διασφαλίσουν τον έλεγχο της χώρας και της οικονομίας της μέσα στο πλαίσιο έντασης των αντιθέσεων στο διεθνές επίπεδο.
Παράλληλα, με μια εκστρατεία πιέσεων και εκβιασμών οι εντέλλουσες την τρόικα δυνάμεις επιδιώκουν να δεσμεύσουν και την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πλαίσιο που γεννά τις μνημονιακές πολιτικές, κάτι που σε μεγάλο βαθμό έχουν επιτύχει.
Επιπλέον, οι εξελίξεις στη χώρα δεν μπορούν να γίνουν πλήρως κατανοητές αν δεν αντιληφθούμε ότι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση μεταφέρεται στις διεθνείς σχέσεις ως ένταση των ενδό- ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μεταξύ διαφορετικών μπλοκ, καθένα εκ των οποίων- και εν προκειμένω το λεγόμενο “δυτικό”- επιχειρεί να περιορίσει τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις του και τις αντιθέσεις μελών του απέναντι στις ηγετικές του δυνάμεις.
Εξ ου και η Ευρωζώνη όπως και η ΕΕ, ενώ βιώνουν υπαρξιακή κρίση λόγω της ταυτόχρονης κυριαρχίας της Γερμανίας και του μείγματος νεοφιλελευθερισμού και δημοσιονομισμού εμμένουν πιστά στην ίδια καταστροφική πολιτική. Παράλληλα φέρουν βαριά ευθύνη για την όξυνση των συγκρούσεων σε μια ευρύτατη γεωγραφική περιοχή, συνθήκη που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη διεθνή ασφάλεια και ειρήνη.
Σε αυτό το κλίμα οι εκλογές αντικειμενικά σηματοδοτούν και εν μέρει πραγματώνουν το πέρασμα στην επόμενη φάση της κρίσης που θα σημαδευτεί αφενός από μεγάλες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εντάσεις και αφετέρου από την επιτυχία ή όχι της εδραίωσης του μοντέλου καπιταλισμού και του συστήματος εξουσίας που διαμορφώθηκε και ενισχύθηκε αντίστοιχα, χάρη στις μνημονιακές πολιτικές.
Οι επερχόμενες εκλογές καθ” εαυτές διαπερνώνται από μια αντίφαση: ενώ είναι απολύτως απαραίτητο να αναδείξουν την πρωτεύουσα αντίθεση, οι πρωταγωνιστικές κομματικές δυνάμεις ούτε μπορούν ούτε και θέλουν να την εκφράσουν. Γι” αυτό το λόγο ο ελληνικός λαός οδεύει στις εκλογές κυριαρχούμενος από την ανάγκη απαλλαγής και όχι από την ελπίδα της αλλαγής.
Η πρωτεύουσα αντίθεση τίθεται στο δίπολο νεοαποικιακής εξάρτησης από τη μια και λαϊκό- απελευθερωτικής στρατηγικής από την άλλη. Εξέλιξη της κρίσης προς την παρακμή που προκαλείται από την υπό- ανάπτυξη, τον περιορισμό της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και την υποχώρηση του ρόλου της χώρας διεθνώς από τη μια ή ανάδειξη μιας ριζικά διαφορετικής στρατηγικής η οποία προτάσσει το δημοκρατικό σχεδιασμό για την παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση βάσει των αναγκών του λαού, την επαναθεμελίωση της δημοκρατίας και το στόχο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού στον 21ο αιώνα.
Η υλοποίηση της δεύτερης στρατηγικής περνά βεβαίως μέσα από την ενημέρωση του λαού για τις δυσκολίες, για την πολεμική που μπορεί να δεχτεί, για τον αγώνα που απαιτείται και για τις πιθανές ρήξεις, προφανώς με το ασφυκτικό πλαίσιο της ευρωζώνης που προβάλλει ως πολύ ισχυρή πιθανότητα και αναγκαιότητα, δεδομένων των συνθηκών, μέσα από το αναγκαίο σχέδιο βεβαίως.
Η επεξεργασία και η υλοποίηση της λαϊκοαπελευθερωτικής στρατηγικής με κύριο στόχο την Ελλάδα μετά την κρίση, την Ελλάδα της ελευθερίας, της βιώσιμης ανάπτυξης, της κοινωνίας αλληλεγγύης και του σοσιαλισμού, προϋποθέτει ένα στέρεο κοινωνικό μπλοκ εργαζομένων, νεολαίας, ανέργων, αγροτών, ελευθεροεπαγγελματιών και μερίδων ακόμα του παραγωγικού κεφαλαίου.
Η έλλειψη αυτής της στρατηγικής ως εκφρασμένης θέσης κάποιας εκ των πρωταγωνιστικών πολιτικών δυνάμεων θα οδηγήσει σε σοβαρό κλονισμό την όποια επόμενη κυβέρνηση. Ακόμα και πριν από την εκλογή της νέας κυβέρνησης αλλά σίγουρα αμέσως μετά θα ασκηθούν πιθανότατα πιέσεις τύπου Κύπρου από την ηγεσία της Ευρωζώνης, της ΕΕ και της ΕΚΤ αλλά και από το εγχώριο σύστημα εξουσίας ώστε να εξαναγκάσουν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να συρθεί στην ίδια με την έως σήμερα ακολουθούμενη πολιτική. Χωρίς εναλλακτική στρατηγική και ώριμο το λαό οι πιέσεις αυτές θα επιδράσουν καταλυτικά εις βάρος των επιδιώξεων του λαού μας.
Εδώ και αρκετό καιρό ως Δίκτυο Σοσιαλιστών επισημάναμε ότι απαιτείται κόμμα ή έστω συμμαχικό σχήμα σοσιαλιστών- κομμουνιστών- προοδευτικών δημοκρατών που θα διαμορφωθεί μέσα από μια διαλεκτική σχέση βάσης και στελεχών, με ανοιχτές διαδικασίες διαλόγου και δράσης και το οποίο θα φέρει κοντά τις δυνάμεις εκείνες που αντιλαμβάνονται το μείζον διακύβευμα και τη πρωτεύουσα αντίθεση. Επισημάναμε επίσης ότι η ευκολία και η προχειρότητα στον προγραμματικό λόγο, οι διεργασίες μόνο στελεχών, οι γραφειοκρατικές αντιλήψεις και οι ανούσιες κατατμήσεις οδηγούν στη διάλυση και στην ήττα το λαό.
Δυστυχώς αυτή η διαδικασία δεν προχώρησε στον αναγκαίο βαθμό. Μετά τις ευρωεκλογές η ηττοπάθεια και ο αποπροσανατολισμός κυριάρχησαν επιφέροντας την αδράνεια και την αποδιοργάνωση των δυνάμεων που θα μπορούσαν να υλοποιήσουν το προαναφερθέν σχέδιο. Ωστόσο τις τελευταίες ημέρες αναφύεται μια κινητικότητα στην αριστερά την οποία παρακολουθούμε με ενδιαφέρον και ελπίζουμε ότι θα εξελιχθεί βιώσιμα και αποτελεσματικά για τις ανάγκες του λαού. Για εμάς είναι μια σημαντικές και κρίσιμες οι διεργασίες όπως αυτή μεταξύ Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Φτάνουμε λοιπόν σε εκλογές οι οποίες από τη μια είναι κρισιμότατες γιατί σηματοδοτούν την είσοδο στην επόμενη φάση της κρίσης αλλά από την άλλη κατά την εκτίμησή μας δε θα μπορέσουν να δώσουν αποτέλεσμα που να βγάζει το λαό από την κρίση. Εκλογές των οποίων το διακύβευμα ο λαός το οσμίζεται αλλά οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις αποτυγχάνουν να εκφράσουν.
Για εμάς είναι σημαντικό να υπάρχουν καθαρές θέσεις ως σημεία αναφοράς τόσο για τις εκλογές αλλά ακόμα περισσότερο για μετά τις εκλογές όταν οι αντιφάσεις μιας πολιτικής που πρεσβεύει ρήξη με τα μνημόνια αλλά όχι με το πλαίσιο που τα επιβάλλει και η οποία εκλογικά θα κυριαρχήσει θα εκδηλωθούν.
Με αυτή τη λογική υποστηρίζουμε ότι:
– Πρώτη προτεραιότητα στις επερχόμενες εκλογές είναι η καταψήφιση των κομμάτων της συγκυβέρνησης και των υποστηρικτών και συνενόχων αυτής της πολιτικής- βλ. ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜΑΡ κλπ- όπως βεβαίως και η εξαφάνιση της Χρυσής Αυγής. Όσο πιο ηχηρό το μήνυμα της καταψήφισης των δυνάμεων αυτών τόσο το καλύτερο για τον ελληνικό λαό.
– Θα θέλαμε να είναι η λύση η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ όμως με δεδομένες τις αντιφάσεις και τις ανεπάρκειες της κυρίαρχης και ηγετικής του μερίδας δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε μια τέτοια επιλογή, παρότι εκλογικά και δεδομένων των συνθηκών την κατανοούμε ως συμπεριφορά ενός τμήματος του λαού. Ωστόσο επειδή μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν κρίσιμες διαφοροποιήσεις που θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο αμέσως μετά τις εκλογές, σε ό, τι αφορά όσους έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν ούτως ή άλλως ΣΥΡΙΖΑ προτείνουμε την ψήφο στους υποψηφίους της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ.
– Επιδιώκαμε και επιδιώκουμε ακόμα και τώρα την έκφραση της ριζοσπαστικής, εναλλακτικής στρατηγικής που μέσα από το λαϊκοαπελευθερωτικό πρόταγμα θα διαθέτει μια ουσιαστικά προοδευτική και επαναστατική κατεύθυνση. Το αίτημα μιας Ελλάδας του λαού της. Είμαστε έτοιμοι να συμμετέχουμε σε κάθε τέτοια διεργασία εφόσον διεξάγεται με αξιοπιστία και σοβαρότητα, μεταξύ σχημάτων του σοσιαλιστικού, κομμουνιστικού και εν γένει προοδευτικού χώρου. Υπ” αυτήν την έννοια ελπίζουμε να ολοκληρωθεί η συνεργασία μεταξύ Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως πρώτο βήμα μιας ευρύτερης συνεργασίας με ισχυρές βάσεις στο λαό, του τύπου που περιγράψαμε πιο πάνω.
– Θεωρούμε αναγκαίο, από σήμερα να υπάρξει μια ουσιαστική προγραμματική συζήτηση μέσα από κατά τόπους συνελεύσεις σοσιαλιστών, κομμουνιστών, εν γένει αριστερών και προοδευτικών πολιτών και δυνάμεων, ασχέτως της επερχόμενης εκλογικής τους θέσης, όπως και σε κεντρικό επίπεδο, με το βλέμμα στη μέρα μετά τις εκλογές προκειμένου να αποπειραθούν προγραμματική και οργανωτική σύγκληση. Σύντομα οι συνθήκες θα θέσουν ενώπιον όλων μας νέες υποχρεώσεις και δεν πρέπει να αποτυχούμε να ανταποκριθούμε σε αυτές.
7 Γενάρη, 2015 Δίκτυο Σοσιαλιστών
mao.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου