Ευρωεκλογές στη Γαλλία: Ένα πολιτικό τοπίο γεμάτο ερείπια / Γιάννης Καυκιάς

Θρίαμβος της ακροδεξιάς αντί-ΕΕ Λεπέν, νέος καταποντισμός των σοσιαλιστών, αποσύνθεση της πα­ραδοσιακής Δεξιάς, αποδε­κατισμός των Πράσινων υπέρμαχων της EE, ανικανότητα της «Αριστεράς της Αρι­στεράς» να αρθρώσει αριστερό αντι-ΕΕ λό­γο! Με μια αποχή που φτάνει το δυσθεώ­ρητο επίπεδο του 58% (64% στους μισθω­τούς και 73% στους ψηφοφόρους κάτω των 35 χρονών!) και την ακατανίκητη προέλα­ση του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου που κατέβηκε με σημαία του την έξοδο από το ευρώ και...

απογειώθηκε στο 25,2% (υπερτετραπλασιάζοντας το ποσοστό του των αντί­στοιχων εκλογών του 2009), η επομένη των ευρωεκλογών βρίσκει τη Γαλλία σ' ένα πο­λιτικό τοπίο γεμάτο ερείπια.

Πρώτο και κύριο θύμα το προεδρικό Σο­σιαλιστικό Κόμμα που κάνει ένα άλλο, τερά­στιο άλμα προς... τον αφανισμό του, δύο μό­λις μήνες μετά την καταβαράθρωσή του στις δημοτικές του Μαρτίου. Με 13,9%, (και μό­λις... 5,7% των εγγεγραμμένων) το κυβερ­νών κόμμα πέφτει στο χειρότερο ποσοστό που πήρε ποτέ σε αυτού του είδους ης εκλο­γές από το 1979 που διεξάγονται. Το νέο τρομακτικό χαστούκι πλήττει και πάλι άμε­σα τον Ολάντ, σαν σκληρή τιμωρία για την περιφρόνηση με την οποία αντιμετώπισε το μήνυμα του Μαρτίου αναθέτοντας την πρω­θυπουργία σε έναν ακροδεξιό σοσιαλιστή, αλλά και τον ίδιο τον Βαλς, παρά τις φορο-ελαφρύνσεις για τα φτωχότερα νοικοκυριά που έσπευσε να τάξει λίγες μέρες πριν από την ψηφοφορία. Θεωρείται βέβαιο ότι ο λό­γος του εκτελεστικού ζεύγους δεν ακούγε­ται πλέον από κανέναν και ότι ο Ολάντ δεν έχει ελπίδα ανάκαμψης, ενώ το κόμματου, πεσμένο σχεδόν στα επίπεδα του ΠΑΣΟΚ του 2012, βρίσκεται σε κατάσταση αφασίας που προαναγγέλλει την αποσύνθεση.

Δεύτερο θύμα το δεξιό UMP που με 20,2% βρίσκεται πέντε ολόκληρες μονάδες πίσω από το λεπενικό κόμμα, γεγονός το οποίο επέδρασε ήδη σαν καταλύτης στη σοβούσα κρίση των τε­λευταίων μηνών στο εσωτερικό του, με αποτέ­λεσμα την παραίτηση, υπό την πίεση των εσω­κομματικών του αντιπάλων, του προέδρου του Φρανσουά Κοπέ, εμπλεκόμενου σε υπόθεση απάτης εις... βάρος του κόμματος του! Υπόθε­ση που δεν αφήνει αλώβητο άλλωστε τον προ­στάτη του Κοπέ Ν. Σαρκοζί και πιστεύεται ότι ψαλιδίζει σοβαρά τις ελπίδες επανάκαμψής του στις προεδρικές εκλογές του 2017. Εν πάση πε­ριπτώσει, ο στόχος διάλυσης του εν λόγω κόμ­ματος που είχε βάλει η Λεπέν μετά τις προε­δρικές του 2012 φαίνεται ότι βαίνει ταχύτατα προς ευόδωση...

Μεταξύ των μεγάλων χαμένων συγκαταλέ­γονται ασφαλώς οι Πράσινοι (οι mo φανατι­κοί υπερασπιστές της EE ειρήσθω εν παρόδω), οι οποίοι κατρακυλούν από το 16,3% που πή­ραν το 2009 στο 8,9% πληρώνοντας έτσι ακρι­βά τόσο τις παθιασμένες εκκλήσεις τους υπέρ της ομοσπονδοποίησης της EE όσο και τη δι­ετή συμμετοχή τους (μέχρι την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Βαλς) στην κυβέρνη­ση του Ολάντ.

Η συντριβή του Ολάντ και της κυβερνητι­κής Αριστεράς δεν αφήνει αλώβητη τη λεγό­μενη «Άλλη Αριστερά». Το Αριστερό Μέτωπο (FG), με κύριες συνιστώσες το ΓΚΚ και το Αρι­στερό Κόμμα (PG) του Ζ.-Λ. Μελανσόν χάνει 5 ολόκληρες μονάδες σε σχέση με τις προεδρι­κές του 2012 καταφέρνοντας μόλις και μετά βί­ας να διατηρήσει το ποσοστό που πήρε σης ευ­ρωεκλογές του 2009 (6,3%). Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι τα κέρδη του από τη λεηλασία των ψηφοφόρων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (ΝΡΑ και Εργατική Πάλη) που είχε πάρει 6% σης εν λόγω εκλογές έγιναν κυριολεκτικά κα­πνός... Πάντως δεν επέστρεψαν σε αυτές ης ορ­γανώσεις, οι οποίες περιορίστηκαν στα ισχνό­τατα 0,30% (ΝΡΑ) και 1,2% (Εργατική Πάλη).

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το Αριστερό Μέτωπο πληρώνει έτσι τη «μη επαρκή διαφο­ροποίηση του από το Σοσιαλιστικό Κόμμα» (Μ. Νταρλέ, ηγετικό στέλεχος του FG), πόσο μάλλον όταν η βασικότερη συνιστώσα του, το ΓΚΚ, συμμάχησε με το κυβερνών κόμμα στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Μαρτίου. Δεν πρέπει να λησμονούμε όμως ένα άλλο, βα­σικότατο στοιχείο που αφόπλισε τη γαλλική αντιφιλελεύθερη και αντικαπιταλιστική Αρι­στερά, ανοίγοντας λεωφόρους για την προέ­λαση του λεπενικού κόμματος (αλλά και άλ­λων δεξιών σχημάτων, όπως το ντεγκωλικό Debout la France που πήρε 4%) και αφήνο­ντας «ορφανό» το μεγαλειώδες αριστερό και λαϊκό «όχι» του 2005 στο ευρωσύνταγμα: την αθεράπευτη αδυναμία της να αρθρώσει συ­γκροτημένο αντικαπιταλιστικό κι επαναστατι­κό αντι-ΕΕ λόγο.

Βρίσκεται έτσι αντιμέτωπη με το τρομακτι­κό φάσμα της αποκοπής της από την εργατι­κή τάξη και τα λαϊκά στρώματα που αποτελούν το λόγο ύπαρξης της. Αξίζει να παραθέσουμε σχετικά τα στοιχεία μιας έρευνας για την ψήφο των μισθωτών σε αυτές τις εκλογές που δημοσιεύει η εφημερίδα του ΓΚΚ Ουμανιτέ.

Το 64% των μισθωτών «ψήφισε» αποχή. Από όσους εκφράσθηκαν το 30% (25% των συνδικαλισμένων) ψήφισε Λεπέν, το 13% (19% των συνδικαλισμένων) Σοσιαλιστικό Κόμμα, το 13% (8% των συνδικαλισμένων) δεξιά UMP, το 8% (7% των συνδικαλισμένων) Κέντρο, το 10% (9% των συνδικαλισμένων) Πράσινους, το 8%( 14% των συνδικαλισμένων) FG, το 2% (4% των συνδικαλισμένων) αντικα­πιταλιστική Αριστερά. Ακόμη πιο ανησυχητικό: το 22% των συνδικαλισμένων στην υπό κομ­μουνιστική επιρροή CGT ψήφισε Λεπέν (το 30% FG και το 4% αντικαπιταλιστική Αριστε­ρά), ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά στους συνδι­καλισμένους στην τοποθετούμενη αριστερό­τερα της CGT συνομοσπονδία Sud/Solidaires είναι 27% Λεπέν, 17% FG, 2% αντικαπιταλι­στική Αριστερά...

ΠΡΙΝ 1/6/2014

http://aristeroblog.gr/node/2542