Ένας ανασχηματισμός που δεν θα αλλάξει τίποτα; /Αλεξ. Πολιτάκη

της Αλεξ. Πολιτάκη

Ο ανασχηματισμός έγινε και αποδόθηκε με τον κυρίαρχο μιντιακό λόγο, που λίγο θύμιζε πολιτικό. Διαβάζω σχετικά με την κυβέρνηση που πήρε ή δεν πήρε το μήνυμα και σχετικά με τον ανασχηματισμό που τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Θεωρώ το πρώτο μία συζήτηση χωρίς περιεχόμενο και το δεύτερο μία επιπόλαιη εκτίμηση.

Αν το “μήνυμα” των εκλογών ήταν “χώρος” θα...

ήταν χωρίς άλλο η Γης της Επαγγελίας. Αυτός ο υπερβατικός τόπος όπου θα εκπληρωθούν οι προσδοκίες και τα όνειρα κι ένας καλύτερος κόσμος θα προκύψει. Έτσι και τα εκλογικά “μηνύματα”. Θα τα στείλει ο λαός, θα τα λάβει η εξουσία και μέσω της πίστης ότι η εξουσία θα τα ακολουθήσει, θα εκπληρωθούν όνειρα, προσδοκίες, αιτήματα και ο καλύτερος κόσμος θα ξεπροβάλλει. Υπερβατικό, ουτοπικό, αγαθό.

Τα “μηνύματα” των εκλογών – από τότε που υπάρχουν εκλογές και “μηνύματα” - κατασκευάζονται πολύ πριν τις εκλογές, ή αν χρειαστεί και μετά, ανασκευάζονται, παραφράζονται και ένα σωρό άλλα και οπωσδήποτε όχι από τον λαό. Και δεν παραβλέπω την ισχύ του κλισέ “ο λαός θα στείλει το μήνυμά του μέσα από τις κάλπες”.

Και όλοι σχεδόν κατάλαβαν ακαριαία πριν καν οι κάλπες κλείσουν και ενώ τα exit polls ζητούσαν συγνώμη σαν μετανοημένες Μαγδαληνές, ποιο ήταν το “μήνυμα” αυτών των εκλογών. Κι όσοι δεν πρόλαβαν, βγήκαν την επόμενη να δηλώσουν με περίσσια σιγουριά ποιο ήταν αυτό το “μήνυμα”. Το πήραν, το ήξεραν, το είχαν καταλάβει, ακόμη και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της πολιτικής αστάθειας, της κοινωνικής αποδιάρθρωσης, της βαθιάς κρίσης, της σύγχυσης και της αδυναμίας. Και γυρνούσαν τώρα να πούνε στο λαό, ο οποίος ήταν ο αποστολέας του μηνύματος, ποιο ήταν αυτό το “μήνυμα”! Και ήταν τέτοιος ο υπερκαθορισμός του “μήνυματος”, σχεδόν όση και η υπερπαραγωγή του, που δεν χρειαζόταν καμία αρχή επαληθευσιμότητας περί αληθείας ή ψεύδους του μηνύματος, καμία μερική ή συνολική επιβεβαίωση, κανένα σημασιολογικό κριτήριο, καμία συζήτηση. Το “μήνυμα” θα δοκιμαζόταν άμεσα στη εμπειρική βάσανο. Και αυτή δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από τον ανασχηματισμό. Κι έτσι, καθώς το “μήνυμα ελήφθη” και κόπασαν οι διαβεβαιώσεις, όλα τα βλέμματα στράφηκαν στον ανασχηματισμό, για να δούνε αν το μήνυμα θα γίνει πράξη. Γιατί όταν το μήνυμα γίνεται πράξη, τότε η Γη της Επαγγελίας είναι κοντά.

Δεν καταλαβαίνω σε ποια εκδοχή “του πραγματικού”, σε ποια εκτίμηση “επί πραγματικού”, αυτός ο ανασχηματισμός, ή ο όποιος ανασχηματισμός, θα μπορούσε να κριθεί και το αποτέλεσμα αυτής της κρίσης να αποφαίνεται για την ωφέλεια ή μη των λαϊκών στρωμάτων. Με ποιο σκεπτικό δηλαδή, αυτή η  κυβέρνηση θα έκανε έναν ανασχηματισμό για

να ωφελήσει τον λαό και όχι τον εαυτό της. Μυστήριο!

Ο ανασχηματισμός αυτός ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να προσφέρει αυτή η κυβέρνηση στον εαυτό της.

Με τη χώρα να βγαίνει από έναν δύσκολο χειμώνα με μεγάλο αριθμό νοικοκυριών χωρίς επαρκή ή καθόλου θέρμανση, με τα κοινωνικά παντοπωλεία και κοινωνικά ιατρεία να αποτελούν πλέον σύνηθη πρακτική επιβίωσης, με τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες κυριολεκτικά ρημαγμένες, με μόνο σύμμαχο τα ΜΜΕ που δεν παρουσιάσαν ούτε ένα ρεπορτάζ για την αδυναμία της κυβέρνησης να αναχαιτήσει την φτωχοποίηση που εξαπλώνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση χρειαζόταν έναν ανασχηματισμό – απάντηση.

Κι έτσι, τις υπουργικές θέσεις ζεσταίνουν σήμερα όλοι εκείνοι οι βουλευτές που φώναζαν μέχρι χτες από κανάλι σε κανάλι, ότι πηγαίνουν ακόμα στις λαϊκές, ότι μιλούν με τον κόσμο στην εκλογική τους περιφέρεια και όχι μόνο, ότι γνωρίζουν από κοντά τη δυστυχία και την ανέχεια των ελληνικών νοικοκυριών. Εκείνοι που πετούσαν ασυναρτησίες περί Αργεντινής μέσα σε υστερικά παραληρήματα. Που επιχειρηματολογούσαν υπέρ του φόβου, υψώνοντας τη φωνή και κουνώντας το δάχτυλο. Η “λαϊκή δεξιά” αφού έκανε ένα καλό μιντιακό ζέσταμα τον προηγούμενο καιρό ήρθε να κυβερνήσει, με κύριο μέλημά της να ανακουφίσει τον ταλαιπωρημένο λαό και σύνθημα: “περασμένα ξεχασμένα”.

Από κοντά τα ηχηρά ονόματα του προηγούμενου κυβερνητικού σχήματος, γιατί δεν αλλάζεις εύκολα έναν Μητσοτάκη και μία Κεφαλογιάννη, όταν είσαι απλώς ένας Σαμαράς. Και από ακόμη πιο κοντά όλο το παλιό, θλιβερό ΠΑΣΟΚ, πιστό στη μεγάλη πολιτική αρχή “έξω από το μαντρί σε τρώει ο λύκος”. Το παλιό ΠΑΣΟΚ που θριάμβευσε σύμφωνα με τον αρχηγό του με το 8% των εκλογών και δεν εννοεί να καταλάβει πως ιστορικά έχει κλείσει τον κύκλο του και ο αλαζονικός και υπεροπτικός βενιζελικός λόγος, ο γεμάτος σοφιστίες και στρεψοδικίες είναι εκτός κοινωνίας πλέον.

Αυτό το φιλολαϊκό προφίλ του ανασχηματισμού, που θα ρίξει τόση στάχτη στα μάτια που μπορεί να τυφλώσει, θα ενισχύσουν και τα επόμενα δείγματα της οικονομίας. Η κατρακύλα κάποτε θα τελείωνε και η κυβέρνηση Σαμαρά κατάφερε να κρατηθεί.

Η ελληνική οικονομία παρουσίασε ύφεση κατά 0,9% (Ιανουάριος – Μάιος 2014), η συνολική καταναλωτική δαπάνη παρουσίασε αύξηση κατά 0,8% για την ίδια περίοδο, οι εξαγωγές αγαθών αυξήθηκαν κατά 0,5% και οι εξαγωγές υπηρεσιών κατά 13,1%, η απασχόληση αυξήθηκε κατά 0,1% και το υπουργείο Οικονομικών έσπευσε να κάνει λόγο για “σαφή τάση αποκλιμάκωσης της ύφεσης σε ετήσια βάση”. Καθώς το καλοκαίρι είναι μπροστά, οι περισσότεροι από τους δείκτες αυτούς αναμένεται να βελτιωθούν κι άλλο, ενώ τα “δυσάρεστα” για την κυβέρνηση θέματα, όπως η θέρμανση και το επίδομά της, οι εκπαιδευτικοί, το καθεστώς της εκπαίδευσης, δεν θα υπάρχουν στο κάδρο.

Και καθώς κυβέρνηση θα κερδίζει χρόνο και νούμερα και με τους φιλολαϊκούς υπουργούς της στα κανάλια να κραυγάζουν και να διατυμπανίζουν τις μεγάλες επιτυχίες της, είναι πιθανό να συνεχίσει την “επιδοματική πολιτική” που γνωρίσαμε με τα 500 ευρώ. Και μην εκπλαγείτε αν η ίδια αυτή κυβέρνηση που έκοψε το ρεύμα σε χιλιάδες οικογένειες, δώσει εντολή τους επόμενους μήνες για δωρεάν επανσύνδεσή του και δίπλα σε αυτό έρθουν να προστεθούν κι άλλες “κοινωνικές πολιτικές” που από αλλού τις περιμέναμε και από αλλού μπορεί να έρθουν.

Αναμφίβολα, προβλέψεις δεν μπορούν να γίνουν σε μια τέτοια περίοδο αστάθειας και πολλά θα συμβούν μέχρι την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας.  Είναι πιθανόν, παρόλο που η εξουσία πάντα ενώνει και τα συμφέροντα πάντα βρίσκουν τρόπο να συνενώνονται, αυτός ο κυβερνητικός θίασος να διαλυθεί μην αντέχοντας την ανομοιογένειά του. Η αντιπολίτευση κάτι θα πρέπει να κάνει και αυτή. Πολιτικοί σχηματισμοί θα αναδυθούν, άλλοι θα εκλείψουν, άλλοι συνεχίσουν τη μάχη για να κρατηθούν στην πολιτική ζωή. Είναι πολύ πιθανόν να έχουμε και ενδιαφέρουσες “επιστροφές”, καθώς “χρυσές εφεδρείες” μάλλον δεν υπάρχουν. Και όλα αυτά στο προσκήνιο της πολιτικής, γιατί το παρασκήνιο έχει πολύ χαμηλό φωτισμό και δύσκολα διακρίνεται.