γράφει ο Στ. Καραγιαννόπουλος
Διαβάστε την πολιτική αποτίμηση της κρίσιμης συνεδρίασης της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ του περασμένου Σαβ/κου.
Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το Σαβ/κο 21-22/6 ανέδειξε μια εξελισσόμενη διαδικασία σημαντικών...
μεταβολών στους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Η ντε φάκτο διάσπαση της ηγετικής πλειοψηφίας που προαναγγέλθηκε από την δημοσιοποίηση του «κειμένου των 53», οριστικοποιήθηκε, παρά την τυπική συναίνεση του συνόλου της ηγετικής πτέρυγας στις ψηφοφορίες. Την ίδια στιγμή όμως, η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας (ΑΠ) επέδειξε για μια ακόμα φορά, ατολμία και αδυναμία να αξιοποιήσει τα ρήγματα στην ηγετική πλειοψηφία ώστε να μεταβληθεί η κυρίαρχη σοσιαλδημοκρατική γραμμή. Έτσι η Κομμουνιστική Τάση ήταν και πάλι η μόνη πολιτική συλλογικότητα στην ΚΕ που καταψήφισε τις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις της ηγετικής ομάδας.
Στην πολιτική συζήτηση κυριάρχησε η αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος. το ζήτημα των συμμαχιών και γενικότερα των πολιτικών καθηκόντων του κόμματος μέχρι το κρίσιμο χρονικό σημείο της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Η συζήτηση αντανακλούσε ξεκάθαρα τις συνέπειες από τις ασφυκτικές πιέσεις της άρχουσας τάξης πάνω στην ηγεσία με σκοπό το κόμμα να «ωριμάσει», να κλιμακώσει τη δεξιά – σοσιαλδημοκρατική του στροφή και να αποδεχθεί την προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας με τα αστικά κόμματα. Αντανάκλαση αυτής της ασφυκτικής πίεσης ήταν η δειλή, αποσπασματική, αλλά σαφής τάση αμφισβήτησης των επιλογών του πυρήνα της ηγετικής ομάδας από της συσπείρωση των 53 στελεχών (43 μέλη της ΚΕ και 10 βουλευτές) που εντάσσονται στην αριστερά της ηγετικής πλειοψηφίας και προέρχονται κύρια από τις ομαδοποιήσεις της ΑΡΕΝ και της ΑΝΑΣΑ.
Το κείμενο των 53 (διαβάστε εδώ) είναι μια απόπειρα να εξηγηθεί το πρόσφατο μη ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να ενοχοποιηθεί ο βασικός κορμός και η λογική της πολιτικής και του προγράμματος που υπερασπίζεται η ηγεσία. Τα προβλήματα του κόμματος αποδίδονται στους λαθεμένους χειρισμούς του ηγετικού πυρήνα, σε φαινόμενα παραγοντισμού και σε αφομοίωση πολιτικών συνθημάτων και εννοιών του ταξικού αντιπάλου, κύρια πατριωτικού περιεχομένου. Προτείνεται η επιμονή στην «αριστερή ριζοσπαστική γραμμή», καθαρά διαχωρισμένη όμως από τον «κομμουνιστικό δογματισμό», χωρίς να εξηγείται ποιες πολιτικές και προγραμματικές θέσεις θα πρέπει να υιοθετηθούν συγκεκριμένα, ούτε το τι εννοείται με τον όρο «κομμουνιστικός δογματισμός».
Πρόκειται για ένα κείμενο γεμάτο γενικόλογους αριστερούς υπαινιγμούς, χωρίς καθαρή ταξική και πολιτική γλώσσα και κυρίως χωρίς αντιπρόταση στην πολιτική του ηγετικού πυρήνα. Αντανακλά τη δυσαρέσκεια «θεσμικών» παραγόντων του κομματικού μηχανισμού μπροστά στον παραμερισμό τους από ένα στενό ηγετικό κύκλο που μοιάζει να αυτονομείται από την ίδια την κυρίαρχη κομματική γραφειοκρατία, να συνομιλεί και να αναζητά συμμάχους απευθείας με εκπροσώπους του κεφαλαίου και των διαφόρων ντόπιων και ξένων κέντρων του.
Η εισήγηση του προέδρου και το προτεινόμενο σχέδιο πολιτικής απόφασης αντανακλούσε την αντιφατική πραγματικότητα που διαμορφώνεται από τις πιέσεις της άρχουσας τάξης πάνω στην ηγετική ομάδα. Στα βασικά τους σημεία αμνηστεύουν την κεντρική πολιτική γραμμή και τις επίσημες θέσεις της ηγεσίας, ρίχνουν τις ευθύνες για τις αποτυχίες στη λειτουργία του τοπικού κομματικού μηχανισμού και των δημοτικών σχημάτων που υποστήριξε το κόμμα, ενώ με προσεκτικές, διπλωματικές εκφράσεις, ανοίγουν την πόρτα για συνεργασίες με την Κεντροαριστερά και όσους από αυτήν αλλάξουν στάση για το Μνημόνιο (ΔΗΜΑΡ, παράγοντες από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ κ.α).
Το τελικό σχέδιο πολιτικής απόφασης που τελικά υπερψηφίστηκε, αντανακλά μια πιο αριστερή προσέγγιση στα ζητήματα των συμμαχιών και στη γενική πολιτική φυσιογνωμία της κυβερνητικής λύσης που υπερασπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο σε κανένα του σημείο δεν αναφερεται η αναγκαιότητα για μια αποφασιστική αριστερή στροφή στο πρόγραμμα, την πολιτική και την τακτική του κόμματος. Η ευκαιριακή επιδίωξη που αντανακλά είναι να αποφευχθεί μια διαφοροποίηση από τους 53 στις ψηφοφορίες και να δοθεί η δυνατότητα στην ηγεσία της ΑΠ να δικαιολογήσει την ατολμία της για μια συνολική αντιπαράθεση με την ηγετική ομάδα και να μην καταψηφίσει τελικά την πολιτική απόφαση.
Ο στόχος αυτός τελικά επιτεύχθηκε. Οι 53 παρά τις πολύ επιθετικές έναντι των προεδρικών σε ύφος ομιλίες τους, τελικά στη μεγάλη τους πλειονότητα συντάχθηκαν στην ψηφοφορία με την ηγετική ομάδα. Η δε ηγεσία της ΑΠ, απέσυρε την τροπολογία της για το κόμμα, η οποία κινούταν σε μια γενικά σωστή, αριστερή κατεύθυνση και επιδεικνύοντας μια συναινετική στάση που απογοητεύει πολλούς αριστερούς αγωνιστές της βάσης της, ψήφισε «λευκό» στην ψηφοφορία για την πολιτική απόφαση.
Για μια ακόμα φορά η μόνη τάση που, έχοντας καταθέσει ένα κείμενο αποτίμησης του εκλογικών αποτελεσμάτων που έμεινε μακριά από τη ρουτίνα της πολιτικής αυτοϊκανοποίησης με ξεκάθαρες μαρξιστικές θέσεις για τα καθήκοντα του κόμματος, είπε ένα καθαρό όχι στις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις της ηγεσίας και στο διπλωματικό τους φτιασίδωμα ήταν η Κομμουνιστική Τάση. Οι δύο εκπρόσωποί της στην ΚΕ, ήταν τα μόνα μέλη του οργάνου που καταψήφισαν την πολιτική απόφαση. Η καταψήφιση αυτή δεν έχει μόνο την έννοια της εναντίωσης σε ένα κείμενο ανεπαρκές, γεμάτο αντιφάσεις, με σοσιαλδημοκρατικό περιεχόμενο και διπλωματικές – αφηρημένες αριστερές κορώνες. Συνιστά μια συγκεκριμένη πολιτική πράξη συνολικής αποδοκιμασίας των ηγετικών πολιτικών που έχουν οδηγήσει τον ΣΥΡΖΑ σήμερα σε στασιμότητα, όπως έχουν εκφραστεί με την παθητική στάση στα μαζικά κινήματα, τις δημόσιες υπαναχωρήσεις από βασικές ριζοσπαστικές αριστερές θέσεις σχετικά με το ζήτημα του χρέους, της οικονομικής πολιτικής και του χαρακτήρα της κυβέρνησης που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, με πιο ακραία παραδείγματα τις συνεντεύξεις ηγετικών στελεχών (Γ. Δραγασάκης, Σταθάκης κ.α), τις ομιλίες – διαπιστευτήρια του προέδρου στις συνελεύσεις του ΣΕΒ και σε άλλες εκδηλώσεις οργανώσεων του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, αλλά και την ίδια την προσωποπαγή και πατριωτική πρόσφατη εκλογική εκστρατεία, που υπονομεύθηκε εξ αρχής με συντηρητικές και «ατυχείς» επιλογές υποψηφίων τύπου Βουδούρη, Καρυπίδη και Σαμπιχά.
Η ψηφοφορία για τη μοναδική τροπολογία που κατέθεσε η Αριστερή Πλατφόρμα και αναφερόταν στις συμμαχίες και κινούταν σε μια γενικά αριστερή κατεύθυνση (διαβάστε εδώ), ανέδειξε τις μεγάλες δυνατότητες που αναδεικνύονται - ακόμα και στο σημερινό αρχικό στάδιο διάσπασης στις γραμμές της ηγετικής πλειοψηφίας - για το πέρασμα του κόμματος από τον έλεγχο μια ηγετικής ομάδας που με σταθερά βήματα επιδιώκει την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, στα χέρια της αριστερής του πτέρυγας.
Η τροπολογία έλαβε 59 ψήφους υπέρ, 84 κατά, 4 λευκά και 7 αποχές. Η Κομμουνιστική Τάση ψήφισε – όπως κάνει πάντα με τις τροπολογίες της ΑΠ που κινούνται σε μια γενικά σωστή αριστερή κατεύθυνση – υπέρ αυτής της τροπολογίας. Το αποτέλεσμα αυτής της ψηφοφορίας που ανέδειξε την αδυναμία της ηγετικής ομάδας να συγκεντρώσει στις θέσεις της την υποστήριξη περισσότερων από τα μισά μέλη της ΚΕ, φανερώνει ότι το πέρασμα ενός εναλλακτικού αριστερού κειμένου απόφασης που θα άλλαζε αποφασιστικά τη σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση του κόμματος ήταν απόλυτα εφικτό και δικαιώνει την κριτική της Κομμουνιστικής Τάσης για την άτολμη στάση της ηγεσίας της ΑΠ.
Σε κάθε περίπτωση οι πολιτικές ευκαιρίες για τον αποφασιστικό πολιτικό αναπροσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ θα πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα. Στην πραγματικότητα η ομάδα του προέδρου βγαίνει πολιτικά αποδυναμωμένη από την συνεδρίαση της ΚΕ. Η πολιτική της δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει. Θα συνεχίζει να χρησιμοποιεί μια γενικόλογη αριστερή ρητορική στο εσωτερικό του κόμματος και σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής, εξαιτίας των αυταπατών της για έναν «δημοκρατικό και κοινωνικό» δρόμο πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού, θα γίνεται όλο και πιο ευάλωτη στις πιέσεις και τους πολιτικούς σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης. Σε αυτές τις συνθήκες το καθήκον του αποφασιστικού πολιτικού αναπροσανατολισμού του κόμματος για την υπηρέτηση των αναγκών της εργατικής τάξης, μπορεί να εκπληρωθεί μόνο στη βάση μια γνήσιας μαρξιστικής πολιτικής και ενός σοσιαλιστικού προγράμματος. Γι’ αυτό, είναι ζωτική ανάγκη όλοι οι αριστεροί αγωνιστές του κόμματος και της Νεολαίας που καταλαβαίνουν την ανάγκη να αποτραπεί η σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, να υποστηρίξουν ενεργά τη μόνη τάση που υπερασπίζει με συνέπεια αυτό το πρόγραμμα και αυτή την πολιτική, δηλαδή με την Κομμουνιστική Τάση.
πηγή: marxismos.com
Διαβάστε την πολιτική αποτίμηση της κρίσιμης συνεδρίασης της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ του περασμένου Σαβ/κου.
Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το Σαβ/κο 21-22/6 ανέδειξε μια εξελισσόμενη διαδικασία σημαντικών...
μεταβολών στους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Η ντε φάκτο διάσπαση της ηγετικής πλειοψηφίας που προαναγγέλθηκε από την δημοσιοποίηση του «κειμένου των 53», οριστικοποιήθηκε, παρά την τυπική συναίνεση του συνόλου της ηγετικής πτέρυγας στις ψηφοφορίες. Την ίδια στιγμή όμως, η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας (ΑΠ) επέδειξε για μια ακόμα φορά, ατολμία και αδυναμία να αξιοποιήσει τα ρήγματα στην ηγετική πλειοψηφία ώστε να μεταβληθεί η κυρίαρχη σοσιαλδημοκρατική γραμμή. Έτσι η Κομμουνιστική Τάση ήταν και πάλι η μόνη πολιτική συλλογικότητα στην ΚΕ που καταψήφισε τις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις της ηγετικής ομάδας.
Στην πολιτική συζήτηση κυριάρχησε η αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος. το ζήτημα των συμμαχιών και γενικότερα των πολιτικών καθηκόντων του κόμματος μέχρι το κρίσιμο χρονικό σημείο της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Η συζήτηση αντανακλούσε ξεκάθαρα τις συνέπειες από τις ασφυκτικές πιέσεις της άρχουσας τάξης πάνω στην ηγεσία με σκοπό το κόμμα να «ωριμάσει», να κλιμακώσει τη δεξιά – σοσιαλδημοκρατική του στροφή και να αποδεχθεί την προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας με τα αστικά κόμματα. Αντανάκλαση αυτής της ασφυκτικής πίεσης ήταν η δειλή, αποσπασματική, αλλά σαφής τάση αμφισβήτησης των επιλογών του πυρήνα της ηγετικής ομάδας από της συσπείρωση των 53 στελεχών (43 μέλη της ΚΕ και 10 βουλευτές) που εντάσσονται στην αριστερά της ηγετικής πλειοψηφίας και προέρχονται κύρια από τις ομαδοποιήσεις της ΑΡΕΝ και της ΑΝΑΣΑ.
Το κείμενο των 53 (διαβάστε εδώ) είναι μια απόπειρα να εξηγηθεί το πρόσφατο μη ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να ενοχοποιηθεί ο βασικός κορμός και η λογική της πολιτικής και του προγράμματος που υπερασπίζεται η ηγεσία. Τα προβλήματα του κόμματος αποδίδονται στους λαθεμένους χειρισμούς του ηγετικού πυρήνα, σε φαινόμενα παραγοντισμού και σε αφομοίωση πολιτικών συνθημάτων και εννοιών του ταξικού αντιπάλου, κύρια πατριωτικού περιεχομένου. Προτείνεται η επιμονή στην «αριστερή ριζοσπαστική γραμμή», καθαρά διαχωρισμένη όμως από τον «κομμουνιστικό δογματισμό», χωρίς να εξηγείται ποιες πολιτικές και προγραμματικές θέσεις θα πρέπει να υιοθετηθούν συγκεκριμένα, ούτε το τι εννοείται με τον όρο «κομμουνιστικός δογματισμός».
Πρόκειται για ένα κείμενο γεμάτο γενικόλογους αριστερούς υπαινιγμούς, χωρίς καθαρή ταξική και πολιτική γλώσσα και κυρίως χωρίς αντιπρόταση στην πολιτική του ηγετικού πυρήνα. Αντανακλά τη δυσαρέσκεια «θεσμικών» παραγόντων του κομματικού μηχανισμού μπροστά στον παραμερισμό τους από ένα στενό ηγετικό κύκλο που μοιάζει να αυτονομείται από την ίδια την κυρίαρχη κομματική γραφειοκρατία, να συνομιλεί και να αναζητά συμμάχους απευθείας με εκπροσώπους του κεφαλαίου και των διαφόρων ντόπιων και ξένων κέντρων του.
Η εισήγηση του προέδρου και το προτεινόμενο σχέδιο πολιτικής απόφασης αντανακλούσε την αντιφατική πραγματικότητα που διαμορφώνεται από τις πιέσεις της άρχουσας τάξης πάνω στην ηγετική ομάδα. Στα βασικά τους σημεία αμνηστεύουν την κεντρική πολιτική γραμμή και τις επίσημες θέσεις της ηγεσίας, ρίχνουν τις ευθύνες για τις αποτυχίες στη λειτουργία του τοπικού κομματικού μηχανισμού και των δημοτικών σχημάτων που υποστήριξε το κόμμα, ενώ με προσεκτικές, διπλωματικές εκφράσεις, ανοίγουν την πόρτα για συνεργασίες με την Κεντροαριστερά και όσους από αυτήν αλλάξουν στάση για το Μνημόνιο (ΔΗΜΑΡ, παράγοντες από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ κ.α).
Το τελικό σχέδιο πολιτικής απόφασης που τελικά υπερψηφίστηκε, αντανακλά μια πιο αριστερή προσέγγιση στα ζητήματα των συμμαχιών και στη γενική πολιτική φυσιογνωμία της κυβερνητικής λύσης που υπερασπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο σε κανένα του σημείο δεν αναφερεται η αναγκαιότητα για μια αποφασιστική αριστερή στροφή στο πρόγραμμα, την πολιτική και την τακτική του κόμματος. Η ευκαιριακή επιδίωξη που αντανακλά είναι να αποφευχθεί μια διαφοροποίηση από τους 53 στις ψηφοφορίες και να δοθεί η δυνατότητα στην ηγεσία της ΑΠ να δικαιολογήσει την ατολμία της για μια συνολική αντιπαράθεση με την ηγετική ομάδα και να μην καταψηφίσει τελικά την πολιτική απόφαση.
Ο στόχος αυτός τελικά επιτεύχθηκε. Οι 53 παρά τις πολύ επιθετικές έναντι των προεδρικών σε ύφος ομιλίες τους, τελικά στη μεγάλη τους πλειονότητα συντάχθηκαν στην ψηφοφορία με την ηγετική ομάδα. Η δε ηγεσία της ΑΠ, απέσυρε την τροπολογία της για το κόμμα, η οποία κινούταν σε μια γενικά σωστή, αριστερή κατεύθυνση και επιδεικνύοντας μια συναινετική στάση που απογοητεύει πολλούς αριστερούς αγωνιστές της βάσης της, ψήφισε «λευκό» στην ψηφοφορία για την πολιτική απόφαση.
Για μια ακόμα φορά η μόνη τάση που, έχοντας καταθέσει ένα κείμενο αποτίμησης του εκλογικών αποτελεσμάτων που έμεινε μακριά από τη ρουτίνα της πολιτικής αυτοϊκανοποίησης με ξεκάθαρες μαρξιστικές θέσεις για τα καθήκοντα του κόμματος, είπε ένα καθαρό όχι στις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις της ηγεσίας και στο διπλωματικό τους φτιασίδωμα ήταν η Κομμουνιστική Τάση. Οι δύο εκπρόσωποί της στην ΚΕ, ήταν τα μόνα μέλη του οργάνου που καταψήφισαν την πολιτική απόφαση. Η καταψήφιση αυτή δεν έχει μόνο την έννοια της εναντίωσης σε ένα κείμενο ανεπαρκές, γεμάτο αντιφάσεις, με σοσιαλδημοκρατικό περιεχόμενο και διπλωματικές – αφηρημένες αριστερές κορώνες. Συνιστά μια συγκεκριμένη πολιτική πράξη συνολικής αποδοκιμασίας των ηγετικών πολιτικών που έχουν οδηγήσει τον ΣΥΡΖΑ σήμερα σε στασιμότητα, όπως έχουν εκφραστεί με την παθητική στάση στα μαζικά κινήματα, τις δημόσιες υπαναχωρήσεις από βασικές ριζοσπαστικές αριστερές θέσεις σχετικά με το ζήτημα του χρέους, της οικονομικής πολιτικής και του χαρακτήρα της κυβέρνησης που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, με πιο ακραία παραδείγματα τις συνεντεύξεις ηγετικών στελεχών (Γ. Δραγασάκης, Σταθάκης κ.α), τις ομιλίες – διαπιστευτήρια του προέδρου στις συνελεύσεις του ΣΕΒ και σε άλλες εκδηλώσεις οργανώσεων του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, αλλά και την ίδια την προσωποπαγή και πατριωτική πρόσφατη εκλογική εκστρατεία, που υπονομεύθηκε εξ αρχής με συντηρητικές και «ατυχείς» επιλογές υποψηφίων τύπου Βουδούρη, Καρυπίδη και Σαμπιχά.
Η ψηφοφορία για τη μοναδική τροπολογία που κατέθεσε η Αριστερή Πλατφόρμα και αναφερόταν στις συμμαχίες και κινούταν σε μια γενικά αριστερή κατεύθυνση (διαβάστε εδώ), ανέδειξε τις μεγάλες δυνατότητες που αναδεικνύονται - ακόμα και στο σημερινό αρχικό στάδιο διάσπασης στις γραμμές της ηγετικής πλειοψηφίας - για το πέρασμα του κόμματος από τον έλεγχο μια ηγετικής ομάδας που με σταθερά βήματα επιδιώκει την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, στα χέρια της αριστερής του πτέρυγας.
Η τροπολογία έλαβε 59 ψήφους υπέρ, 84 κατά, 4 λευκά και 7 αποχές. Η Κομμουνιστική Τάση ψήφισε – όπως κάνει πάντα με τις τροπολογίες της ΑΠ που κινούνται σε μια γενικά σωστή αριστερή κατεύθυνση – υπέρ αυτής της τροπολογίας. Το αποτέλεσμα αυτής της ψηφοφορίας που ανέδειξε την αδυναμία της ηγετικής ομάδας να συγκεντρώσει στις θέσεις της την υποστήριξη περισσότερων από τα μισά μέλη της ΚΕ, φανερώνει ότι το πέρασμα ενός εναλλακτικού αριστερού κειμένου απόφασης που θα άλλαζε αποφασιστικά τη σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση του κόμματος ήταν απόλυτα εφικτό και δικαιώνει την κριτική της Κομμουνιστικής Τάσης για την άτολμη στάση της ηγεσίας της ΑΠ.
Σε κάθε περίπτωση οι πολιτικές ευκαιρίες για τον αποφασιστικό πολιτικό αναπροσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ θα πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα. Στην πραγματικότητα η ομάδα του προέδρου βγαίνει πολιτικά αποδυναμωμένη από την συνεδρίαση της ΚΕ. Η πολιτική της δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει. Θα συνεχίζει να χρησιμοποιεί μια γενικόλογη αριστερή ρητορική στο εσωτερικό του κόμματος και σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής, εξαιτίας των αυταπατών της για έναν «δημοκρατικό και κοινωνικό» δρόμο πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού, θα γίνεται όλο και πιο ευάλωτη στις πιέσεις και τους πολιτικούς σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης. Σε αυτές τις συνθήκες το καθήκον του αποφασιστικού πολιτικού αναπροσανατολισμού του κόμματος για την υπηρέτηση των αναγκών της εργατικής τάξης, μπορεί να εκπληρωθεί μόνο στη βάση μια γνήσιας μαρξιστικής πολιτικής και ενός σοσιαλιστικού προγράμματος. Γι’ αυτό, είναι ζωτική ανάγκη όλοι οι αριστεροί αγωνιστές του κόμματος και της Νεολαίας που καταλαβαίνουν την ανάγκη να αποτραπεί η σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, να υποστηρίξουν ενεργά τη μόνη τάση που υπερασπίζει με συνέπεια αυτό το πρόγραμμα και αυτή την πολιτική, δηλαδή με την Κομμουνιστική Τάση.
πηγή: marxismos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου