 |
| του Σ. Ανδρονίδη* |
Η ώρα της αυριανής εκλογικής
αναμέτρησης έφθασε. Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ψηφίζουμε για ένα
καλύτερο αύριο. Απαντούμε στα τρομοκρατικά και ψεύτικα διλήμματα της
συγκυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, καθώς και στη διαχειριστική λογική του ΣΥΡΙΖΑ. Ο
ΣΥΡΙΖΑ θέτει στην πολιτική κονίστρα το δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ ή Μέρκελ,
περιχαρακώνοντας τα όρια της ταξικής σύγκρουσης και αθωώνοντας με αυτόν τον
τρόπο την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Δευτέρα 19 Μάη πρέπει να βρει τους
εργαζόμενους σε καλύτερη θέση, σε θέση ιδεολογικής και πολιτικής μάχης.
Η
εκλογική καταδίκη των πολιτικών που...
τείνουν στην υπεράσπιση των συμφερόντων του
κεφαλαίου πρέπει να βρει το οργανικό της συμπλήρωμα στις καθημερινές
διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις, οι οποίες και περικλείουν τον αξιακό κόσμο των
εργαζομένων.
Η καθημερινή, σκληρή πάλη με την εργοδοσία
και τους εργοδοτικούς-κρατικούς μηχανισμούς έρχεται να ορίσει και να
προσδιορίσει το πλαίσιο της σκληρής ταξικής σύγκρουσης η οποία επισφραγίζεται
από την αναδιανομή του πλούτου, όχι πλέον από τα άνω προς τα κάτω, αλλά από τα
κάτω προς τα άνω. Η διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου της Μεταπολίτευσης, κάτι
που επέφεραν οι αντιλαϊκές-αντεργατικές πολιτικές σκληρής λιτότητας, τέμνουν
εγκάρσια το όλο πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων. Πλέον κεκτημένα δικαιώματα που
κατακτήθηκαν μετά από σκληρούς αγώνες και θυσίες των εργαζομένων δίνουν την
θέση τους σε πολιτικές που μεταβάλλουν δομικά και ριζικά το ευρύτερο
εργασιακό-κοινωνικό πλαίσιο.
Η σταδιακή κατίσχυση της ελαστικής εργασίας,
η εκτίναξη του ποσοστού ανεργίας, η ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών
συμβάσεων εργασίας, τα γλίσχρα επιδόματα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας που
μόνο κατ’ευφημισμόν ονομάζονται μισθοί, έχουν συμβάλλει στη δημιουργία τομών
εντός του κοινωνικού «σώματος». Η χώρα, σε μία στιγμή πύκνωσης και επιτάχυνσης
του πολιτικού χρόνου και της πολιτικής κίνησης έχει μετατραπεί σε έναν απέραντο
κοινωνικό ερειπιώνα, με τους
εργαζόμενους να βιώνουν τις βαθιές και πολύπλευρες συνέπειες των πολιτικών που
συντείνουν στην διαχείριση και στη ρύθμιση των χρηματικών και οικονομικών
«ροών» προς όφελος του κεφαλαίου. Η άυξηση του αριθμού των αυτοκτονιών, η
αύξηση των κρουσμάτων του ιού AIDS/HIV, η επανεμφάνιση της ελονοσίας για πρώτη
φορά από το 1974, η αύξηση των κρουσμάτων κατάθλιψης περιγράφουν επακριβώς την
νέα κοινωνική πραγματικότητα, μία πραγματικότητα η οποία ισούται με την πλήρη
κυριαρχία της άρχουσας τάξης, η οποία σε αυτή την περίπτωση, και για να
διασφαλίσει τα συμφέροντα της, συμφύεται οργανικά με το αστικό κράτος και τους
κατασταλτικούς μηχανισμούς του. Για
όλους τους παραπάνω λόγους, είναι αναγκαία η ενίσχυση των συνεπών αριστερών
πολιτικών δυνάμεων.
Η ενίσχυση της συνεπούς και μαχητικής
αντικαπιταλιστικής αριστεράς θα συμβάλλει στην αύξηση της μαχητικότητας και της
«κινητικότητας» της εργατικής τάξης. Όλο το προηγούμενο διάστημα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
(Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή) στήριξε την δράση της
πάνω σε δύο άξονες: 1. Υπερασπίστηκε με σθένος τα συμφέροντα και τις ανάγκες
των εργαζομένων. Άλλωστε, μία από τις ποιοτικές και δομικές μεταβολές που
επέφερε η οικονομική-καπιταλιστική κρίση αφορά και την αύξηση της επιρροής της
ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο κοινωνικό πεδίο, στους χώρους εργασίας. Αυτή η ποιοτική διεύρυνση
της κοινωνικής απεύθυνσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε ως αποτέλεσμα το βάθεμα της πάλης
και της διεκδίκησης μέσα στους χώρους εργασίας, εκεί όπου βρίσκεται και το
υπόστρωμα της ταξικής πάλης και σύγκρουσης. 2. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αντιπάλεψε καθημερινά
το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Έτσι η δράση της απέκτησε ένα εξόχως
φορτισμένο αντιφασιστικό-αντιναζιστικό εργατικό πρόσημο, αναδεικνύοντας
ταυτόχρονα την αντικαπιταλιστική αριστερά στην
κορυφή και στην εμπροσθοφυλακή του αντιφασιστικού αγώνα.
Η δράση της ΚΕΕΡΦΑ (Κίνηση ενωμένοι ενάντια
στο Ρατσισμό και στη Φασιστική απειλή) προσδιόρισε το ποιοτικό και οργανικό
ταυτόχρονα πλάτεμα της κοινωνικής συμμαχίας που δραστηριοποιήθηκε ενάντια στο
μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Η συμβολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον καθημερινή αντιφασιστική
πάλη είναι πολλαπλάσια της επιρροής της στο πολιτικό πεδίο. Η ώσμωση της
εργατικής-ταξικής διεκδίκησης και σύγκρουσης με τον αντιφασιστικό αγώνα ώθησε
την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο πολιτικό προσκήνιο, σε μία διαδικασία που σφραγίστηκε από την
συντελούμενη πύκνωση και συμπύκνωση του κοινωνικού προτσές και της πολιτικής
κίνησης. Η εκλογική καταδίκη των κομμάτων της συγκυβέρνησης και των πολιτικών
που έχουν λάβει είναι αναγκαία προϋπόθεση για την αναδιαμόρφωση των όρων της
σύγκρουσης κεφαλαίου-εργασίας. Βέβαια οι εκλογές δεν αποτελούν το κορυφαίο
διακύβευμα, την κορύφωση της ταξικής πάλης αλλά μπορούν να αξιοποιηθούν από
τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να «ανοίξουν» την καρδιά τους και να
προσεγγίσουν την αντικαπιταλιστική αριστερά. Η δυναμική καταγραφή και αποκρυστάλλωση
στο εκλογικό πεδίο είναι απαραίτητη στο βαθμό που κατευθύνεται ποιοτικά ενάντια
στη «φιλοαστική» διαχείριση της κρίσης και στην ταυτόχρονη επιδείνωση της θέσης
της εργατικής τάξης. Πάμε για την ανατροπή. Μπορούμε να το κάνουμε, έχοντας
εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις.
*πολιτικός επιστήμονας, υποψήφιος διδάκτωρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου