Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ- ο Βουδούρης και η «αλληλουχία των νοημάτων»… / Π. Κοσμάς

Η διήμερη συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το Σαββατοκύριακο έγινε σε πραγματικά συγκρουσιακή ατμόσφαιρα. Η νέα «μεγάλη αφήγηση» κεντρικών στελεχών του τελευταίου διαστήματος (που συνιστά αποφασιστική στροφή δεξιά), κάποιες από τις προτάσεις για υποψήφιους περιφερειάρχες με ισχυρό πολιτικό συμβολισμό, αλλά και η διαδικασία μέσα από την οποία προέκυψαν αυτές οι προτάσεις, υπήρξαν αντικείμενο σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης, καθώς σηματοδοτούν μια...

νέα -και άκρως επικίνδυνη- φάση της πορείας δεξιάς προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ στην παραμονή σημαντικών πολιτικών εξελίξεων. Η Αριστερή Πλατφόρμα (Αριστερό Ρεύμα και ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ) έδωσε μάχη και στα τρία αυτά «μέτωπα», αναδεικνύοντας μέσα απ’ όλα αυτά την «αλληλουχία των νοημάτων» που σηματοδοτεί ακριβώς τη νέα αυτή φάση δεξιάς προσαρμογής.

Η υπο­ψη­φιό­τη­τα Βου­δού­ρη

Η πρό­τα­ση για την υπο­ψη­φιό­τη­τα του Οδυσ­σέα Βου­δού­ρη συ­μπύ­κνω­σε το νόημα όλης της αντι­πα­ρά­θε­σης. Στο όνομα του να ση­μα­το­δο­τη­θεί η βού­λη­ση για «πο­λι­τι­κή διεύ­ρυν­ση», προ­τά­θη­κε για υπο­ψή­φιος πε­ρι­φε­ρειάρ­χης Πε­λο­πον­νή­σου ένα στέ­λε­χος-γυ­ρο­λό­γος (ξε­κί­νη­σε από το ΠΑΣΟΚ και συ­νέ­χι­σε στη ΔΗΜΑΡ, για να «υιο­θε­τη­θεί» τώρα από την ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ), που ψή­φι­σε το πρώτο μνη­μό­νιο, ύστε­ρα, τον Ιού­νιο του 2011 ψή­φι­σε το πε­ρι­βό­η­το Με­σο­πρό­θε­σμο και τέλος έδωσε ψήφο εμπι­στο­σύ­νης στην τρι­κομ­μα­τι­κή υπό τον Σα­μα­ρά. Πρό­κει­ται για κά­ποιον που όταν τα μέλη και αγω­νι­στές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, της υπό­λοι­πης Αρι­στε­ράς και του κι­νή­μα­τος μά­τω­ναν στις μάχες με τα μνη­μό­νια, βρέ­θη­κε «απέ­να­ντι». Αλλά δεν πρό­κει­ται μόνο γι’ αυτό: εξαι­τί­ας αυτού του βιο­γρα­φι­κού του, είναι «ανε­πι­θύ­μη­τος» από τα μέλη και στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Πε­λο­πόν­νη­σο (όλες οι ορ­γα­νώ­σεις και οι Νο­μαρ­χια­κές ορ­γα­νώ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Πε­λο­πόν­νη­σο κα­τα­ψή­φι­σαν την υπο­ψη­φιό­τη­τά του), ενώ είναι «κόκ­κι­νο πανί» και για τον αρι­στε­ρό κόσμο που απο­δε­σμεύ­τη­κε από το ΠΑΣΟΚ. Συν τοις άλ­λοις, δη­λα­δή, είναι και μια υπο­ψη­φιό­τη­τα εκλο­γι­κής ήττας…

Προ­φα­νώς όμως, υπήρ­χαν σο­βα­ροί λόγοι για την επι­μο­νή της ηγε­σί­ας στο πρό­σω­πό του. Κά­ποιας στε­λέ­χη της πλειο­ψη­φί­ας κα­τέ­θε­σαν μια «με­σαί­ου βε­λη­νε­κούς» πο­λι­τι­κή υπο­στή­ρι­ξη της πρό­τα­σης: πρέ­πει να ση­μα­το­δο­τη­θεί η βού­λη­ση για διεύ­ρυν­ση, ενό­ψει μά­λι­στα και επι­κεί­με­νων ρα­γδαί­ων πο­λι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων. Με λίγα λόγια, πρέ­πει να κά­νου­με «πο­λι­τι­κό νεύμα» στη ΔΗΜΑΡ και σε όσους (για στε­λέ­χη μι­λώ­ντας) απο­δε­σμεύ­ο­νται από το ΠΑΣΟΚ, για τη διεύ­ρυν­ση των πο­λι­τι­κών συμ­μα­χιών. Στη βάση αυτή, η Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα κα­τη­γο­ρή­θη­κε για… σε­χτα­ρι­σμό και έλ­λει­ψη «ανοι­χτού πνεύ­μα­τος» στο θέμα των συμ­μα­χιών…

Ο Ν. Βού­τσης και ο Αρ. Μπαλ­τάς, ωστό­σο, κα­τέ­θε­σαν ένα πιο στρα­τη­γι­κό σκε­πτι­κό: Ακόμη και με αυ­το­δυ­να­μία, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα εκ­φρά­ζει μια -ευ­ρεία έστω- κοι­νω­νι­κή μειο­ψη­φία. Η Αρι­στε­ρά δεν μπο­ρεί να κυ­βερ­νή­σει χωρίς την υπο­στή­ρι­ξη, ανοχή ή συ­ναί­νε­ση άλλων κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των, που εκ­προ­σω­πού­νται πο­λι­τι­κά από το «με­σαίο χώρο» που σκιρ­τά­ει σε αντι­μνη­μο­νια­κή κα­τεύ­θυν­ση. Λίγο πολύ, μας ει­ση­γή­θη­καν τη στρα­τη­γι­κή του ιτα­λι­κού ΚΚ της δε­κα­ε­τί­ας του ’70, όταν με επι­κε­φα­λής του Μπερ­λί­γκου­ερ έκανε τον ιστο­ρι­κό συμ­βι­βα­σμό με τον ιτα­λι­κό κα­πι­τα­λι­σμό…

             

Η νέα «με­γά­λη αφή­γη­ση» της δε­ξιάς προ­σαρ­μο­γής

Μια τέ­τοια ρότα ιστο­ρι­κού συμ­βι­βα­σμού με το εγ­χώ­ριο και διε­θνές σύ­στη­μα φαί­νε­ται ότι δρο­μο­λο­γούν οι δη­λώ­σεις κε­ντρι­κών στε­λε­χών του λε­γό­με­νου «οι­κο­νο­μι­κού επι­τε­λεί­ου» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (Δρα­γα­σά­κης, Στα­θά­κης, Μη­λιός) το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα. Ένας συν­δυα­σμός νέων θέ­σε­ων όπως πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα και ισο­σκε­λι­σμέ­νος προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός, δη­μο­σιο­νο­μι­κή εξυ­γί­αν­ση, απο­κα­τά­στα­ση του αξιό­χρε­ου του ελ­λη­νι­κού Δη­μο­σί­ου και έξο­δος στις αγο­ρές, «ανα­διάρ­θρω­ση του συσ­σω­ρευ­μέ­νου χρέ­ους», μι­νι­μά­ρι­σμα (5%) του απε­χθούς χρέ­ους κ.λπ., και όλα αυτά εντός Ευ­ρω­ζώ­νης και Ε.Ε., δη­λα­δή στο πλαί­σιο του νέου ευ­ρω­παϊ­κού υπερ-μνη­μο­νί­ου, απο­τε­λούν την πλήρη ανα­τρο­πή προς τα δεξιά της πο­λι­τι­κής γραμ­μής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αυτή η πο­λι­τι­κή γραμ­μή πάντα δια­κρι­νό­ταν από δο­μι­κή αμ­φι­ση­μία (αφού στους κόλ­πους του υπάρ­χουν από δυ­νά­μεις του δε­ξιού ευ­ρω­κομ­μου­νι­σμού μέχρι δυ­νά­μεις της επα­να­στα­τι­κής αρι­στε­ράς), αλλά αν επι­κρα­τή­σουν αυτές οι αντι­λή­ψεις η αμ­φι­ση­μία θα λυθεί με την ορι­στι­κή επι­κρά­τη­ση μιας γραμ­μής ιστο­ρι­κού συμ­βι­βα­σμού με το εγ­χώ­ριο και διε­θνές σύ­στη­μα. 

  

Σε αυτό το θέμα κα­τα­γρά­φη­κε στη δι­ή­με­ρη συ­νε­δρί­α­ση της Κ.Ε. το εξής πα­ρά­δο­ξο: στο «πυρ ομα­δόν» από τα στε­λέ­χη της Πλατ­φόρ­μας ενά­ντια στη νέα «με­γά­λη αφή­γη­ση» του ιστο­ρι­κού συμ­βι­βα­σμού, η πλειο­ψη­φία φυ­γο­μά­χη­σε θε­α­μα­τι­κά. Κα­νείς δεν βγήκε να υπε­ρα­σπι­στεί τη νέα γραμ­μή, ενώ τα στε­λέ­χη του λε­γό­με­νου «οι­κο­νο­μι­κού επι­τε­λεί­ου» είτε δεν πά­τη­σαν κα­θό­λου στη συ­νε­δρί­α­ση (Δρα­γα­σά­κης, Στα­θά­κης) είτε ήρθαν αλλά δεν μί­λη­σαν (Μη­λιός).

Η ερ­μη­νεία αυτής της φυ­γο­μα­χί­ας είναι διπλή: Από τη μια, δεν θέ­λουν να υπε­ρα­σπι­στούν ανοι­χτά τέ­τοιες θέ­σεις σε κομ­μα­τι­κά όρ­γα­να, γιατί θα φέ­ρουν σε δύ­σκο­λη θέση κομ­μά­τια της πλειο­ψη­φί­ας. Από την άλλη, αρ­κού­νται στο να υπο­βαθ­μί­ζουν τη ση­μα­σία της Κ.Ε. και της Π.Γ., υπο­βι­βά­ζο­ντάς τες σε διεκ­πε­ραιω­τι­κό ρόλο και «πα­ρέ­χο­ντας έδα­φος» για εκτό­νω­ση της κρι­τι­κής και των δυ­σα­ρε­σκειών. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, προ­τι­μούν να κρα­τούν το «δι­καί­ω­μά» τους να εκ­φω­νούν αυτή τη γραμ­μή προς τα έξω, μέσα από τα αστι­κά ΜΜΕ… Όμως σε επί­πε­δο κόμ­μα­τος αυτή η φυ­γο­μα­χία δη­μιουρ­γεί ήδη με­γά­λες πιέ­σεις σε κομ­μά­τια της πλειο­ψη­φί­ας.

Στην ψη­φο­φο­ρία για τις υπο­ψη­φιό­τη­τες, η πλειο­ψη­φία κα­τέ­θε­σε πρό­τα­ση για ψή­φι­σή τους «πα­κέ­το» (13 για τις πε­ρι­φέ­ρειες + 1 για το δήμο της Αθή­νας), πρό­τα­ση πρω­το­φα­νής που δο­κί­μα­σε την ενό­τη­τα της πλειο­ψη­φί­ας. Έτσι στη σχε­τι­κή ψη­φο­φο­ρία το απο­τέ­λε­σμα ήταν 92 υπέρ και 67 κατά συν αρ­κε­τές απο­χές. Η πρό­τα­ση δεν εξα­σφά­λι­σε την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία (η Κ.Ε. έχει 201 μέλη και η πλειο­ψη­φία έχει το 74%...).

Το κόμμα, εκλο­γι­κός μη­χα­νι­σμός;

Όλα αυτά, αλλά και η γε­νι­κό­τε­ρη γραμ­μή του «ώρι­μου φρού­του» και της καλ­λιέρ­γειας μειω­μέ­νων προσ­δο­κιών στον κόσμο, έχουν απο­συ­σπει­ρω­τι­κές, δια­λυ­τι­κές και απο­σα­θρω­τι­κές επι­πτώ­σεις πάνω στο μη­χα­νι­σμό του κόμ­μα­τος. Οι Ορ­γα­νώ­σεις Μελών (ΟΜ) δεν λει­τουρ­γούν, χά­νουν τα κι­νη­μα­τι­κά τους ανα­κλα­στι­κά, ενώ δέ­χο­νται τε­ρά­στια πίεση από φαι­νό­με­να πα­ρα­γο­ντι­σμού ενό­ψει των επερ­χό­με­νων εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων και της προσ­δο­κί­ας με­γά­λης αύ­ξη­σης των εκλο­γι­κών «κτή­σε­ων».

Από τη μεριά της, η πλειο­ψη­φία κάνει ό,τι μπο­ρεί για να υπο­βαθ­μί­σει τις δια­δι­κα­σί­ες των κε­ντρι­κών ορ­γά­νων. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι για τη συ­νε­δρί­α­ση της Κ.Ε. με θέ­μα­τα τις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές, τις ευ­ρω­ε­κλο­γές και την πο­λι­τι­κή κα­τά­στα­ση, δεν υπήρ­χε ει­σή­γη­ση της Γραμ­μα­τεί­ας μέχρι το Σάβ­βα­το το με­ση­μέ­ρι, οπότε κα­τα­σκευά­στη­κε μία εκ του προ­χεί­ρου. Τις προ­τά­σεις για πε­ρι­φε­ρειάρ­χες και το δήμο της Αθή­νας τα μέλη της Κ.Ε. τις έμα­θαν από τον ΣΚΑΪ και τον πάντα καλά πλη­ρο­φο­ρη­μέ­νο κ. Κω­βαίο του «Βή­μα­τος». Και όπως κα­ταγ­γέλ­θη­κε από πολ­λούς ομι­λη­τές, στη δια­δι­κα­σία της δια­μόρ­φω­σης των προ­τά­σε­ων, πα­ρα­κάμ­φθη­καν όλες οι κα­τα­στα­τι­κές προ­βλέ­ψεις (που είχαν ψη­φι­στεί μόλις πριν 6 μήνες στο ιδρυ­τι­κό συ­νέ­δριο) περί δια­βού­λευ­σης και ρόλου στην ανά­δει­ξη των υπο­ψη­φί­ων των Ορ­γα­νώ­σε­ων Μελών, των Νο­μαρ­χια­κών Επι­τρο­πών, των Πε­ρι­φε­ρεια­κών επι­τρο­πών, των δη­μο­τι­κών σχη­μά­των… Το ιδε­ώ­δες του «κόμ­μα­τος των μελών», στο όνομα του οποί­ου ζη­τή­θη­κε εκ­βια­στι­κά πριν έξι μήνες η «αυ­το­διά­λυ­ση» των συ­νι­στω­σών (δη­λα­δή των αρι­στε­ρών τά­σε­ων, συ­νι­στω­σών και συ­σπει­ρώ­σε­ων μέσα στο κόμμα), με­τα­τρέ­πε­ται στο ναυά­γιο του κόμ­μα­τος εκλο­γι­κού μη­χα­νι­σμού, που χάνει τα κι­νη­μα­τι­κά και πα­ρεμ­βα­τι­κά του χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και πο­λιορ­κεί­ται από πα­ρά­γο­ντες οι οποί­οι εφορ­μούν στο «σκά­φος της εξου­σί­ας», ενώ τα ηγε­τι­κά όρ­γα­να υπο­βαθ­μί­ζο­νται. 

Η «αλ­λη­λου­χία των νοη­μά­των» είναι φα­νε­ρή, όπως και τα κα­θή­κο­ντα με τα οποία επω­μί­ζο­νται οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας και ακόμη πιο ιδιαί­τε­ρα της επα­να­στα­τι­κής αρι­στε­ράς μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

rproject