Ο Άρχοντας Κουροπαλάτης και ο Παπά-Σούρας / Τ. Μαστρογιαννόπουλος

του Τ. Μαστρογιαννόπουλου

Η συμμετοχή του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Β. Διαμαντόπουλου σε καρναβαλικές εκδηλώσεις στο Άργος Ορεστικό, στις οποίες είχε μεταμφιεσθεί σε «Παπά-Σούρα», προκάλεσε την αγανάκτηση των απανταχού εκπροσώπων του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Οι διάφοροι Φαήλοι -το Φαήλος δεν είναι όνομα είναι πλέον ιδιότητα- ζήτησαν την κεφαλή του βουλευτή επί πίνακι. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, γνωστός για τα ακροδεξιά του φρονήματα τον κατηγόρησε για...
«απαίσια βλάσφημη κατάσταση και τεράστιο ηθικό ζήτημα» και ζήτησε από τον ΣΥΡΙΖΑ να τον διαγράψει. Στο θέμα αυτό συμφώνησε απόλυτα με το συγκρότημα Λαμπράκη, που ως γνωστόν είναι από τους θεματοφύλακες όχι μόνο των απάνθρωπων μνημονιακών πολιτικών αλλά και εσχάτως των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών.

Ο Δ. Μη­τρό­που­λος, μά­λι­στα, στα Νέ­α νό­μι­σε ό­τι βρή­κε την ευ­και­ρία να α­πο­δο­μή­σει τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τα πιο συ­ντη­ρη­τι­κά και χυ­δαία ε­πι­χει­ρή­μα­τα. Η χυ­δαιό­τη­τα, ό­πως και το χιού­μορ της κα­κιάς ώ­ρας, έ­χουν γί­νει πλέ­ον βα­σι­κά στοι­χεία της κρι­τι­κής των δη­μο­σιο­γρά­φων του Συ­γκρο­τή­μα­τος και εν γέ­νει των με­ταλ­λαγ­μέ­νων σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών και πρώην α­ρι­στε­ρών. Ο Δ. Μη­τρό­που­λος ε­ξα­νί­στα­ται για­τί ο βου­λευ­τής Δια­μα­ντό­που­λος «κή­δε­ψε το μνη­μό­νιο με ση­μειο­λο­γία μα­χη­τι­κού τρι­το­κο­σμι­σμού» και πως αυ­τό ή­ταν έ­να «αι­σθη­τι­κό και πο­λι­τι­κό χά­λι». Ετσι, ό­χι μό­νο θεω­ρεί τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ «με­ξι­κα­νι­κό στρα­τό» (sic) αλ­λά και ε­γκα­λεί τον Αλ. Τσί­πρα για­τί δεν προ­χω­ρεί σε δια­γρα­φές, ώ­στε να δη­μιουρ­γή­σει έ­να «υ­πεύ­θυ­νο» κόμ­μα. «Διό­τι η πο­λι­τι­κή δι­δά­σκει, α­πό Ανδρέα της δε­κα­ε­τίας του ’70 ώς Κώ­στα Κα­ρα­μαν­λή του 1998, ό­τι δια­γρα­φές κά­νεις ό­ταν εί­σαι α­ξιω­μα­τι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση για να ντρε­σά­ρεις την ο­μά­δα σου

Πα­ρ’ ό­λα αυ­τά η Πρω­το­χρο­νιά στο Άργος Ορε­στι­κό μας δεί­χνει ό­τι ο πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν έ­χει έ­ξι χρό­νια τώ­ρα κα­θό­λου α­να­πτύ­ξει την ι­κα­νό­τη­τα να μα­ζεύει το κόμ­μα του. Δη­λα­δή να ε­πι­βάλ­λε­ται. Με άλ­λα λό­για, α­ντ’ η­μών Λυ­κό­που­λος».


Αν υ­πάρ­χει πράγ­μα­τι έ­να πο­λι­τι­κό θέ­μα -ό­χι έ­να θέ­μα αι­σθη­τι­κής- στο κόμ­μα, εί­ναι α­κρι­βώς αυ­τό. Για το πώς εμ­φα­νί­σθη­κε α­πό το που­θε­νά ο Μ. Λυ­κό­που­λος, υ­πο­τί­θε­ται συ­ντο­νι­στής της Θε­μα­τι­κής Επι­τρο­πής Θρη­σκευ­μά­των, να δη­λώ­νει, και μά­λι­στα χω­ρίς να ε­νη­με­ρώ­νει κα­νέ­να όρ­γα­νο του κόμ­μα­τος ό­τι «κά­θε άλ­λη συ­μπε­ρι­φο­ρά εν­συ­νεί­δη­τη ή α­συ­νεί­δη­τη, που προ­σβάλ­λει τα Ιε­ρά Μυ­στή­ρια ο­ποιασ­δή­πο­τε θρη­σκείας και συ­να­κό­λου­θα τους πι­στούς της δεν υ­πη­ρε­τεί την πα­ρα­πά­νω αρ­χή και δεν μπο­ρεί να γί­νει α­πο­δε­κτή».

Τρι­το­κο­σμι­κό κι­τς βυ­ζα­ντι­νής με­γα­λο­πρέ­πειας

Μπο­ρεί ο βου­λευ­τής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να ντύ­θη­κε πα­πάς σε καρ­να­βά­λι και αυ­τό να ε­νό­χλη­σε τον «κα­λό κό­σμο» της ελ­λη­νι­κής πο­λι­τι­κής και δη­μο­σιο­γρα­φίας, ου­δό­λως ό­μως ε­νό­χλη­σε ό­λη αυ­τή τη συ­νο­μο­τα­ξία -το α­ντί­θε­το θα έ­λε­γα- η «χει­ρο­θέ­τη­ση του ε­πι­χει­ρη­μα­τία Δ. Με­λισ­σα­νί­δη α­πό τον Οι­κου­με­νι­κό Πα­τριάρ­χη Βαρ­θο­λο­μαίο, στον πα­τριαρ­χι­κό ναό του Αγίου Γεωρ­γίου στο Φα­νά­ρι, σε «Άρχο­ντα Κου­ρο­πα­λά­τη της Αγίας του Χρι­στού Με­γά­λης Εκκλη­σίας». Το ο­φί­κιο του «Άρχο­ντα Κου­ρο­πα­λά­τη» α­πο­νέ­με­ται, ως λέ­γε­ται, για πρώ­τη φο­ρά με­τά το 1453(!).


Η χει­ρο­θε­σία έ­γι­νε, ό­πως α­νέ­φε­ρε και ο Πα­τριάρ­χης, για να τι­μη­θεί ο Δ. Με­λισ­σα­νί­δης για την «ει­λι­κρι­νή α­φο­σίω­ση του στη Μη­τέ­ρα της Εκκλη­σία και για την προ­θυ­μία του στη δια­κο­νία και την προ­σφο­ρά του στα ευ­σε­βή και ευ­γε­νή τέ­κνα του μαρ­τυ­ρι­κού Πό­ντου». Θα ή­ταν για γέ­λια αν δεν ή­ταν για κλά­μα­τα. Εί­ναι χί­λιες φο­ρές προ­τι­μό­τε­ρο να βλέ­πει κα­νεί τον Β. Δια­μα­ντό­που­λο ως «Πα­πά-Σού­ρα» σε καρ­να­βα­λι­κή εκ­δή­λω­ση -οι καρ­να­βα­λι­κές εκ­δη­λώ­σεις εί­ναι έ­ντο­να λαϊκές και α­να­τρε­πτι­κές- πα­ρά τον Δ. Με­λισ­σα­νί­δη να α­να­γο­ρεύε­ται, και μά­λι­στα στον πα­τριαρ­χι­κό ναό, σε «Άρχο­ντα Κου­ρο­πα­λά­τη». Αυ­τό κι αν εί­ναι κι­τς που πα­ρα­πέ­μπει σε βυ­ζα­ντι­νές θρη­σκευ­τι­κές ί­ντρι­γκες.

πηγή: εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ