Οδεύοντας πλέον στον πέμπτο χρόνο της κρίσης δεν υπάρχει χώρος ούτε για
άλλες υποσχέσεις αλλά και ούτε για άλλη αναμονή και υπομονή.
Μισθοί και συντάξεις έχουν μόνο συμβολική αξία, παιδεία, υγεία και
περιβάλλον γίνονται βορά στο ελληνικό και ξένο ιδιωτικό κεφάλαιο, ακόμα και...
τα
βαθύτερα θεμέλια του καπιταλισμού (τώρα και στη χώρα μας) τρίζουν επικίνδυνα,
με τις καταθέσεις και την ακίνητη περιουσία των εργαζομένων να μπαίνει στο
στόχαστρο των ΕΕ-ΔΝΤ και κυβέρνησης. Ως αποτέλεσμα των πολιτικών που
ακολουθούνται η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, σχολεία, πανεπιστήμια,
νοσοκομεία αδυνατούν να ανταπεξέλθουν και κλείνουν, η μετανάστευση εξελίσσεται
σε κοινωνική πανδημία, πολλές οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχιες,
στερούμενες ακόμα και το ηλεκτρικό ρεύμα.
Φυσικά, η κατάσταση στους νέους είναι χειρότερη και από υλικής αλλά ακόμα
περισσότερο και από ψυχολογικής πλευράς. Μια γενιά που ενώ θέλει και είναι
ικανή δεν της επιτρέπετε να δουλέψει (ανεργία ξεπερνά το 65%), μια γενιά που
όχι μόνο βλέπει τα δικά της όνειρα και προσδοκίες να γκρεμίζονται αλλά κοιτά
αμέτοχή και τη χειροτέρευση των όρων διαβίωσης της οικογένειας και των φίλων
της. Μια γενιά που οδηγείται μαζικά στη μετανάστευση, θυμίζοντας τους παππούδες
της. Αυτή είναι η διαμορφούμενη κοινωνική πραγματικότητα από την οποία έρχεται
ο στρατός (έχοντας και ο ίδιος υποστεί τις συνέπειες της κρίσης με περικοπές σε
βασικά είδη, μισθούς, ασυντήρητες εγκαταστάσεις κ.α.) να εντάξει
στις γραμμές του τους νεοσύλλεκτους. Οι ίδιοι οι φαντάροι είναι φορείς αυτής
της κατάστασης καθόλη τη διάρκεια της θητείας τους.
Έτσι, λοιπόν, και τηρώντας πιστά την ιδέα ότι "όσο πιο
άχρηστο για τη ζωή σου είναι αυτό που κάνεις τόσο πιο μεγάλο πρέπει να φαίνεται
"και η προεδρική φρουρά με τη σειρά της έρχεται να τονίσει
αναχρονιστικά και απάνθρωπα χαρακτηριστικά που παράγονται και αναπαράγονται
μέσα στο στρατό. Σύμφωνα, με μαρτυρίες συναδέλφων φαντάρων:
Η 1η
μέρα
Αν ισχύει η λαϊκή παροιμία ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, τότε ο
νέος φαντάρος που εισέρχεται από τις πύλες του στρατοπέδου της προεδρικής
φρουράς μόνο απαισιόδοξος και τρομοκρατημένος μπορεί να είναι. Οι εκπαιδευτές
(4 σειρές παλιότεροι) τον περιμένουν πίσω από την πύλη έτοιμοι να του μάθουν το
αγαπημένο τρίπτυχο της φρουράς, "δε μιλάς, δε γελάς και το κεφάλι να
κοιτάει κάτω". Τον οδηγούν στο «ενυδρείο» όπου και ξεκινάει η παράσταση.
Με το κεφάλι σκυμμένο κάτω και εν μέσω ουρλιαχτών και θορύβων που προκαλούν
χτυπώντας τραπέζια και ντουλάπες τον διατάζουν να στηθεί στον τοίχο ώστε η μύτη
του και οι μύτες των παπουτσιών του να ακουμπούν σε αυτόν, εικόνες που θυμίζουν
τις χειρότερες φυλακές. Εκεί περιμένει φωνάζοντας το όνομά του μέχρι να
τελειώσει η διαδικασία ελέγχου των αποσκευών και παει να συμπληρώσει τα
κατάλληλα χαρτιά. Έπειτα μέσα στους θαλάμους και σε πιο ήπιο κλίμα, με τα
κεφάλια των νέων να είναι σκυμμένα ή ψηλά γίνεται μια σύντομη ενημέρωση για την
εκπαίδευση τους ως υποψήφιοι εύζωνες. Πρώτος και βασικός κανόνας δε κοιτάμε
ποτέ τους εκπαιδευτές στα μάτια.
Από και
προς για φαγητό
Γενικά ακολουθείται ο κανόνας, δεν πας πουθενά χωρίς συνοδεία και φυσικά
όχι μόνο δεν επιτρέπετε να πας αλλά ούτε να κοιτάξεις το μέρος που βρίσκονται
οι θάλαμοι και το προαύλιο των ευζώνων, καθώς και το ΚΨΜ του στρατοπέδου. Όταν
έρθει η ώρα του φαγητού και αφού παραταχθούν, ακολουθούν (πάλι με τα κεφάλια
σκυμμένα και ανάμεσα από φωνές που απαγορεύουν έστω και το λοξοκοίταγμα) τους
εκπαιδευτές τους.
Κατά τη
διάρκεια του φαγητού
Πάλι τα κεφάλια των υποψηφίων πρέπει να είναι σκυμμένα και απαγορεύεται
να μιλάς με το διπλανό σου. Το φαγητό κατά κοινή ομολογία είναι αρκετό και
προσεγμένο, το νερό όμως μόνο μετά από αίτημα φαντάρων μπήκε στο τραπέζι.
Εκπαίδευση
Όπως αναμένονταν ίσως η εκπαίδευση είναι απαιτητική και οι εκπαιδευτές
προσεκτικοί ως προς τη φυσική κατάσταση των υποψηφίων. Μελανό σημείο όμως η
εγκαθιδρυμένη κι εδώ κλασική για των ελληνικό στρατό, λογική της συλλογικής
τιμωρίας. Ένας κάνει κάτι παράτυπο όλοι πληρώνουν το τίμημα.
Άδειες
Όλα
τα Σαββατοκύριακα, ως υποψήφιος εύζωνας τα περνάς εκτός στρατοπέδου. Οι
αξιωματικοί σου δίνουν και την επιλογή να μείνεις μέσα αν θες, αλλά σε
παροτρύνουν να εκμεταλλευτείς το χρόνο που δεν εκπαιδεύεσαι ώστε να ξεκουραστείς
σωματικά και ψυχικά εκτός στρατοπέδου. Αυτό όμως που δε σου φανερώνουν είναι
ότι αυτές οι άδειες καταμετριούνται από τις κανονικές σου. Ως αποτέλεσμα με το
πέρας της εκπαίδευσης να σου έχουν μείνει από τις 15 μέρες οι 8. Από την άλλη η
πολιτική αδειών στο λόχο των Ευζώνων είναι πολύ σφικτή, με τη δικαιολογία της
ομαλής διεξαγωγής των υπηρεσιών, απαγορεύοντας επί της ουσίας στους εύζωνες να
εκμεταλλευτούν τις άδειες που δικαιούνται όπως θέλουν.
Προφανώς
ο τρόπος που δρουν οι εκπαιδευτές αν δεν αποτελεί υλοποίηση συγκεκριμένης
διαταγής των ανωτέρων σίγουρα γίνεται μέσα στο πλαίσιο των ορίων που οι
τελευταίοι θέτουν. Η όλη εκπαίδευση διαπνέεται από τη λογική της ανωτερότητας
των ευζώνων απέναντι σε άλλους στρατιώτες και κυρίως στους εκπαιδευόμενους. Από
κει απορρέουν και φοβέρες τύπου «μην κοιτάς εύζωνα στα μάτια, ποιος νομίζεις
ότι είσαι» καθώς και η απαγόρευση στους υποψηφίους να πατάνε το κόκκινα
πλακάκια της διαδρομής των ευζώνων προς τον άγνωστο στρατιώτη.
Πρόκειται για ακραία γεγονότα προσβολής των συναδέλφων, που απειλούν την
υγεία και την αξιοπρέπεια μας, με αποτέλεσμα να καταγράφονται περιστατικά
αυτοκτονιών.
Εμείς καλούμε τους συναδέλφους να μείνουν μακριά από τη Προεδρική Φρουρά,
να μη δεχτούν καμιά προσβολή, να μην δείξουν ανοχή στη βαναυσότητα και την
αναξιοπρέπεια, στην αυθαιρεσία και στη παραβίαση των δικαιωμάτων μας, που
θεωρείται απαραίτητη προυπόθεση για να παραμείνεις στην συγκεκριμένη μονάδα.
Προεδρική Φρουρά: Στρατιωτάκι Ακούνητο-Αμίλητο-Προσκυνημένο-Υποταγμένο!
ΔΙΚΤΥΟ
ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου