Η Αριστερά και τα μυστήρια… / Παν. Σωτήρης και η απάντηση του Βασ. Ξυδιά (θεολόγος, μέλος ΣΥΡΙΖΑ)

Παν. Σωτήρης

Μεγάλη η συζήτηση που ξέσπασε με αφορμή την αμήχανη στάση του ΣΥΡΙΖΑ (σιωπή στα κομματικά ΜΜΕ, απαράδεκτη ανακοίνωση του συντονιστή της «Θεματικής Επιτροπής Θρησκευμάτων») απέναντι στην επίθεση που δέχτηκε ο βουλευτής Β. Διαμαντόπουλος επειδή μεταμφιέστηκε σε παπά στο πρωτοχρονιάτικο καρναβάλι του Άργους Ορεστικού. 

Απέναντι σε αυτό χρειάζεται να ξαναγυρίσουμε στα βασικά:

Η Αριστερά δεν είναι γενικά και ...

αφηρημένα με το σεβασμό στις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η Αριστερά είναι με τη μαχόμενη αθεΐα, την υλιστική φιλοσοφική στάση και την εγκόσμια ηθική της χειραφέτησης που δεν στηρίζεται σε κανένα μεταφυσικό επέκεινα. Η Αριστερά, επίσης, δεν διακατέχεται από κανέναν α πριόρι σεβασμό στο τι σκέφτονται ή πιστεύουν οι άνθρωποι, γιατί πιστεύει ότι οι συνειδήσεις αλλάζουν μέσα στην πορεία της χειραφέτησης και οι άνθρωποι μπορούν να απαλλαγούν από ιδεολογικές αυταπάτες.

Η Αριστερά οφείλει να κατανοεί ιστορικά και υλιστικά το θρησκευτικό φαινόμενο και γι’ αυτό «σέβεται» το γιατί οι άνθρωποι μπορεί να έχουν θρησκευτική πίστη και βλέπει τις αντιθέσεις και τα διακυβεύματα γύρω από τα θρησκευτικά ερωτήματα. Και γι’ αυτό δεν εφαρμόζει την «από τα πάνω» αθεΐα. Πρέπει, όμως, να δίνει το καλό παράδειγμα.

Η Αριστερά καταλαβαίνει ότι είναι άλλο πράγμα ένας αστυνομικός να προσβάλει το Κοράνι (ή ένας πληρωμένος από τη CIA δημοσιογράφος να «σατιρίσει» τον Προφήτη) και άλλο πράγμα να τηρήσει ένας βουλευτής της Αριστεράς ένα πανάρχαιο έθιμο να σατιρίζεται το παπαδαριό μέσα σε ένα καρναβάλι.

Η Αριστερά δεν ξεχνά ότι η Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία δεν είναι το βασίλειο της πνευματικότητας, αλλά ένας καθεστωτικός μηχανισμός που έχει υπηρετήσει κάθε λογής αφεντάδες, έχει σπείρει το σκοταδισμό και γενικά δεν είναι σύμμαχος, ακόμη και εάν όντως υπήρξαν «φωτισμένοι ιεράρχες». Ως μηχανισμός η Ελλαδική εκκλησία πρέπει να χτυπηθεί, να περιοριστεί, να χάσει προνόμια και προπαντός περιουσία και να έρθει στο προσκήνιο η βαθιά διαφθορά του.

Όσοι είναι όντως πιστοί – και μοιράζονται την υποτιθέμενη αγαπητική διάθεση της Ορθοδοξίας – δεν έχουν πρόβλημα με τη σάτιρα και το χλευασμό, γιατί κάνουν διάκριση ανάμεσα στην ουσία και το φαινόμενο. Οι άλλοι είναι ζηλωτές και αντιδραστικοί.

Ο απλός λαός (που ήταν πιστός) αγάπησε τους κομμουνιστές όχι γιατί πήγαιναν στην εκκλησία αλλά γιατί πήγαιναν στην εκτέλεση παρότι δεν πίστευαν στη μετά θάνατο ζωή.

Έτσι κατοχυρώνεται η Αριστερά και όχι με το «σεβασμό στα μυστήρια».

Παναγιώτης Σωτήρης

...και η απάντηση από τον Θεολόγο, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλη Ξυδιά

“Η Αριστερά είναι με τη μαχόμενη αθεΐα, την υλιστική φιλοσοφική στάση και την εγκόσμια ηθική της χειραφέτησης που δεν στηρίζεται σε κανένα μεταφυσικό επέκεινα”. Κουραφέξαλα. // Αυτό είναι πράγματι η γεννέθλια αφετηρία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του μαρξισμού και της αναρχίας του 19ου αιώνα, που τράβηξαν στα άκρα την αθεΐα του διαφωτισμού, και έβλεπαν τον εαυτό τους σαν συνεπή συνέχεια και ριζοσπαστική μετεξέλιξη των γιακοβίνων. // Όπου δε χαρακτήρισε την πολιτική πράξης της αριστεράς είχε συγκεκριμένα ιστορικά αποτελέσμα και ως προς τα φρικτά που “πέτυχε” (διωγμοί σε ΕΣΣΔ, Κίνα, Χότζα κλπ) και ως προς αυτά που δεν πέτυχε (χρόνιος απομονωτισμός, σεχταρτιστική ιδεολογική δήθεν καθαρότητα). // Σίγουρα πάντως δεν είναι αυτή ούτε η αριστερά του ΕΑΜ και του Άρη Βελουχιώτη, ούτε η σημερινή ηγεμονική αριστερά της Λατινικής Αμερικής, των Σαντινίστας, των Ζαπατίστας, του Τσάβες, του Μοράλες, των ριζοσπαστών ιθαγενών κλπ. Δεν είναι η αριστερά του Λαϊκού Μετώπου του Χαμά Χαμαμί που μάχεται με το αίμα των μαρτύρων του για τη λαϊκή εξουσία στην Τυνησία, ούτε η αριστερά της πολύπαθης Αραβικής Άνοιξης. Δεν είναι η αριστερά των ευρωπαίων Αγανακτισμένων του 2011 ούτε του κινήματος της Γουώλ Στρητ του 2012. // Ειδικά η σύγχρονη, μετά το 68 αριστερά έχει μακρύ φλερτ με τη μεταφυσική και τη θρησκευτική πίστη. Όχι μόνο στον αμερικάνικο ριζοσπαστικό των μαύρων πανθήρων και του Μάρτιν Λούθερ Κιγκ, αλλά και πολύ μετά, στους Γερμανούς Οικολόγους της δεκαετίας του 80 (π.χ. Πέτρα Κέλλυ) κλπ κλπ. // Στην πραγματικότητα η μαχητική αθεΐα και ο αντικληρικαλισμός, έχουν να κάνουν με παλαιότερα, παρωχημένα πλέον, στάδια της πνευματικής διαδρομής του δυτικού κόσμου. // Ειδικά σε ό,τι αφορά την ελληνική αριστερά, εκτός του ότι αποτελούν στοιχεία ιδεολογικού επαρχιωτισμού και ιστορικής καθυστέρησής, είναι ταυτοχρόνως και τα δεσμά που τη δένουν στο άρμα της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας της εποχής μας, του φιλελευθερισμού (και δεν εννοώ τον δεξιό νεοφιλελευθερισμό, αλλά τον κεντρώο ή κεντροαριστερό πολιτικό φιλελευθερισμό – που ξεκινά από τον Τζ. Στ. Μιλλ και φτάνει στον Ρωλς). Είναι χαρακτηριστικό και πολύ ενδιαφέρον ότι οι πιο ριζοσπαστικές εκδοχές αυτού του φιλελεύθερου ρεύματος (π.χ. Χάμπερμας) αναγκάζονται να στραφούν στη θρησκεία προκειμένου να βρουν αναχώματα στην παρακμή του διαφωτιστικού προγράμματος της εκκοσμίκευσης, που το βλέπουν να οδηγείται στην αναίρεση κάθε κοινωνικού και κοινοτικού δεσμού και στην παγκόσμια κυριαρχία του οφελιμιστικού-καταναλωτικού ατομισμού και των αγορών. // Αντίθετα απ’ ό,τι φαντάζονται οι δικοί μας εδώ, αμετανόητοι στη μετεφηβεία τους, επαναστάτες “χωρίς αιτία”, η αριστερά ή θα ανοιχτεί στη μεταφυσική ή δεν θα είναι ριζοσπαστική. (Κι όχι μόνο για λόγους πολιτικής αποτελεσματικότητας, αλλά και για λόγους ουσίας).

πηγή: Η ΛΕΣΧΗ