Για τις επερχόμενες Ευρωεκλογές / Σ. Ανδρονίδης

του Σίμου Ανδρονίδη*

Οι εκλογικές αναμετρήσεις του προσεχούς Mαΐου σηματοδοτούν μία κρίσιμη πολιτική καμπή. Θα διεξαχθούν περίπου δύο χρόνια έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές του 2012, και θα αποτυπώσουν με σαφήνεια την εκλογική, και όχι μόνο, δυναμική των πολιτικών δυνάμεων. Η Νέα Δημοκρατία ως το κύριο κόμμα της...

δικομματικής συγκυβέρνησης, ως ο μείζων κυβερνητικός εταίρος, θα επιδιώξει να κρατήσει τις δυνάμεις της, και ει δυνατόν, να  καταλάβει την πρώτη θέση. Προφανώς και θα επιδιώξει να αποπολιτικοποιήσει και να αποϊδεολογικοποιήσει την εκλογική αναμέτρηση των Ευρωεκλογών, με προφανή στόχο την αποφυγή μίας εκλογικής κατακρήμνισης. Έτσι λοιπόν, η λογική της «χαλαρής», της «ακίνδυνης» ψήφου θα εμφανιστεί και πάλι στο πολιτικό προσκήνιο, με σκοπό τον αφενός μεν τον αποπροσανατολισμό των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων, αφετέρου δε την απόκρυψη των συνεπειών της βαθιάς οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης.

Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα πλέον της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα επιδιώξει να εμφανιστεί ως εναλλακτική λύση, προβάλλοντας ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης της οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης και των συνεπειών της. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα θελήσει να παρουσιάσει ένα ευνοϊκό για αυτόν αποτέλεσμα, ως πρόκριμα και για τις βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Η διαμάχη, η αντιπαράθεση Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ είναι αποπροσανατολιστική, διότι αφορά ακριβώς το μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Ένα μείγμα διαχείρισης που σχετίζεται με την συγκρότηση συμμαχιών με μερίδας και τμήματα του κεφαλαίου, καθώς και με διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Και οι δύο πολιτικές δυνάμεις θα επιδιώξουν μία πολωτική εκλογική αναμέτρηση, προσπαθώντας να περιχαρακώσουν το ακροατήριο τους και να αποφύγουν τυχόν διαρροές προς άλλα κόμματα. Έχει ενδιαφέρον να δούμε και την στρατηγική των υπόλοιπων κομμάτων.  Το ΠΑΣΟΚ, ως ο ελάσσων κυβερνητικός εταίρος, στοχεύει σε μία καλή και αξιοπρεπή εκλογική παρουσία. Προφανώς και μέσω της συμμετοχής του στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, μέσω της συμμετοχής του σε έναν ευρύ Κεντροαριστερό συνασπισμό θα επιδιώξει τον πολιτικό «εξαγνισμό» του. Η «ευρεία Κεντροαριστερά» ως πολιτικός στόχος, ως εν δυνάμει πολιτικός σχηματισμός, δύναται να ιδωθεί και ως η αναγκαία πολιτική «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για το ΠΑΣΟΚ. Έτσι, ο πολιτικός οργανισμός ΠΑΣΟΚ δύναται να προσλάβει «νέα» πολιτικά χαρακτηριστικά. Η Δημοκρατική Αριστερά, μετά την αποχώρηση της από την κυβέρνηση, προσπαθεί να βρει μία συνεκτική και συμπαγή πολιτική «ταυτότητα». Στο εσωτερικό του κόμματος αυτού, παρατηρούμε την ύπαρξη ενός δομικού «δυϊσμού», ενός διπολισμού που δύναται να προσλάβει συγκρουσιακά χαρακτηριστικά, απειλώντας ακόμη και την ενότητα του κόμματος.

Μία διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα στελεχών του κόμματος, αντιτίθεται στις αποφάσεις της πλειοψηφίας του κόμματος περί συγκρότησης του τρίτου «προοδευτικού πόλου» και επιδιώκει την οργανική συμπόρευση και ταύτιση με τους περιώνυμους 58 της Κεντροαριστεράς. Οι επερχόμενες Ευρωεκλογές είναι κρίσιμες για την περαιτέρω λειτουργία και ύπαρξη του κόμματος, στο βαθμό που αφενός μεν θα επηρεάσουν την εν γένει πολιτική του στρατηγική, αφετέρου δε θα φανούν με ενάργεια οι όροι της εκλογικής «αντοχής» και επιβίωσης του κόμματος.

Το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό των επερχόμενων Ευρωεκλογών, αλλά και των αυτοδιοικητικών εκλογών.  Οι δικαστικές διώξεις, οι προφυλακίσεις ηγετικών στελεχών της, δεν φαίνεται να επηρεάζουν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, την δημοσκοπική «αντοχή» της.  Το εργατικό-ταξικό κίνημα πρέπει να απομονώσει το νεοναζιστικό μόρφωμα, πρέπει να τσακίσει το φασισμό παντού. Και στους χώρους δουλειάς, και στους εκπαιδευτικούς χώρους. Λίγους μήνες μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η Χρυσή Αυγή θα επιδιώξει να εμφανίσει ένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα ως το επιστέγασμα της ανοδικής της πορείας. Χρέος του ταξικού κινήματος είναι να μην τους αφήσει. Χρειάζεται συστηματική δουλειά «από τα κάτω» ενάντια στο τέρας του φασισμού-ναζισμού. Το εργατικό-ταξικό κίνημα μπορεί να σταματήσει την περαιτέρω διάχυση του ρατσιστικού-φασιστικού δηλητηρίου.

  

Το ΚΚΕ, σκοπεύει σε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα. υψηλότερο από αυτό των εκλογών του Ιουνίου του 2012. Είναι το μόνο κόμμα που θέτει, μέχρι στιγμής, το πραγματικό διακύβευμα των Ευρωεκλογών, που είναι ακριβώς η συζήτηση γύρω από την πραγματικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ΚΚΕ δίνει την δική του πολιτική πάλη, επιδιώκοντας την συγκρότησης της λαϊκής συμμαχίας για την λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, την μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΟΝΕ με λαϊκή εξουσία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι μία διακρατική αντιδραστική ιμπεριαλιστική συμμαχία κρατών. Στόχος της είναι η προάσπιση των συμφερόντων του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου, των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικές της απέχουν παρασάγγας από τις πραγματικές ανάγκες και αγωνίες των Ευρωπαίων Εργαζομένων. Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων, σημαίνει μνημόνια διαρκείας για τους λαούς. Σημαίνει περικοπή των μισθών, κατίσχυση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι Ευρωπαϊκές πολιτικές ταυτίζονται με τη περαιτέρω νομιμοποίηση και «εμβάθυνση» των εργοδοτικών αυθαιρεσιών.  Η αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, συντελείται πάνω σε έναν Ευρωπαϊκό, εργασιακό και κοινωνικό «ερειπιώνα». Οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, αλλά και χρησιμοποιώντας το όπλο της ψήφου, οφείλουν να δώσουν την δική τους απάντηση. 

*υποψήφιος διδάκτωρ ΑΠΘ