Η «αποκαθήλωση Φλωράκη» - ΤΟ ΚΚΕ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΖΑΝΝΕΤΑΚΗ

Ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Στο κείμενο 

του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος μεταξύ άλλων αναφέρεται 

ότι «η συμμετοχή του ΚΚΕ σε τέτοιες κυβερνήσεις 

(βλέπε κυβέρνηση Τζαννετάκη και οικουμενική Ζολώτα) 

φούντωσε μέσα στο κόμμα τον οπορτουνισμό...» (φωτ. ΑΠΕ)

Του ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ

Ως πορεία αποκατάστασης του επαναστατικού του χαρακτήρα βλέπει το ΚΚΕ την ιστορική μελέτη της δράσης του από τη διάσπαση του 1968 ως την κρίση του 1991, που οδήγησε σε νέα διάσπαση. 

Με σημαία τον πόλεμο «κατά του οπορτουνισμού», μετά την αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη και του Νίκου Ζαxαριάδη, το ΚΚΕ βάζει στο μικροσκόπιο τη...

μεταπολιτευτική στρατηγική του κόμματος, με εκτιμήσεις που έρχονται να απαξιώσουν τις επιλογές της εποχής που γενικός γραμματέας ήταν ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Κι αυτό ακριβώς κάνει το Πολιτικό Γραφείο με κείμενο, που δημοσιεύεται στο θεωρητικό περιοδικό «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΚΟΜΕΠ) και το οποίο επισημαίνει «σοβαρά προβλήματα στρατηγικής», που οδήγησαν σε «παρεκκλίσεις», με αποκορύφωμα τη συγκρότηση του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου».

«Λανθασμένες θέσεις»

Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «όταν διορθώνονται οι λανθασμένες θέσεις με αλλαγές στα ντοκουμέντα, όσο σωστές να είναι, όταν δεν δίνεται συγκεκριμένη απάντηση πού βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος, ποιοι αντικειμενικοί και κυρίως υποκειμενικοί παράγοντες οδήγησαν στην παρέκκλιση, τότε τα λάθη δεν συνειδητοποιούνται βαθιά, δεν βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα». Και το κείμενο συνεχίζει: «Με βάση επίσημα συλλογικά ντοκουμέντα του κόμματος, αλλά και την εμπειρία που ζήσαμε, κατανοούμε ότι υπάρχουν ζητήματα, και μάλιστα κρίσιμα και καθοριστικά, που η διαπάλη με τον οπορτουνισμό το 1968 και στη συνέχεια άφησε στο κόμμα, ενώ βαρίδια παρέμειναν και μετά το 1991».

Αποτιμώνται ως λανθασμένες οι προγραμματικές επεξεργασίες του 9ου και του 10ου συνεδρίου (1973 και 1978 αντίστοιχα), οι επεξεργασίες του 11ου (1982), αλλά και του 12ου, που είχαν προγραμματικό χαρακτήρα. Αποκηρύσσεται η πολιτική συμμαχιών εντός της περιόδου της δικτατορίας, η προσπάθεια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ προ του 1981 και η επιλογή συγκρότησης του Ενιαίου Συνασπισμού το 1989. Τίποτα από την περίοδο του Χ. Φλωράκη δεν εμφανίζεται να αξιολογείται θετικά.

Οι «συμμετοχές»

Επισημαίνεται πως τα προβλήματα στο 10ο συνέδριο του 1973 κορυφώθηκαν στο 12ο το 1987, με αφορμή τη δημιουργία μετώπου αριστερών δυνάμεων. Έντονη κριτική ασκείται για το πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ (1988), που στη συνέχεια οδήγησε στην κυβέρνηση Τζ. Τζαννετάκη και την οικουμενική τού Ξ. Ζολώτα. «Η συμμετοχή σε τέτοιες κυβερνήσεις φούντωσε μέσα στο κόμμα τον οπορτουνισμό, που σήκωσε ανοιχτά κεφάλι με επικεφαλής μέλη της Κ.Ε. και τον τότε γ.γ. της Κ.Ε. Γρηγόρη Φαράκο».

Αυτό που γίνεται σήμερα επί του γ.γ. Δ. Κουτσούμπα είχε ξεκινήσει επί Αλέκας Παπαρήγα. Ο μεν πρώτος είχε εκλεγεί μέλος της Κ.Ε. τον Μάιο του 1987, στο 12ο συνέδριο του κόμματος. Η διάσπαση του 1991 τον βρήκε γραμματέα της Κ.Ο. Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας να στρέφεται κατά της «οπορτουνιστικής ομάδας που πήγε στον ΣΥΝ», όπως αναφέρεται σήμερα στο βιογραφικό του.

Η Αλέκα Παπαρήγα έγινε μέλος του Π.Γ. το 1986 και τον Φεβρουάριο του 1991 εξελέγη γ.γ. της Κ.Ε. διαδεχόμενη τον Χ. Φλωράκη. Για το επίμαχο κείμενο στην ΚΟΜΕΠ φέρεται να έχει συμβάλει και η ίδια.

πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ