ΝΑΡ- Λαϊκός εφιάλτης οι πλειστηριασμοί

Οι τράπεζες επιδιώκουν την απεμπλοκή τους από τη διαχείριση των υποθηκευμένων ακινήτων και τα πουλούν σε επιθετικά αμοιβαία κεφάλαια ελληνικών και υπερεθνικών συμφερόντων (παλιά και νέα που συγκροτούνται για την περίσταση) τα οποία αναζητούν πάνω σε...

αυτά τα ακίνητα νέα πεδία κερδοσκοπίας από την εκμετάλλευσή τους, αναφέρει μεταξύ άλλων το σημείωμα των Ομάδων Γειτονιών του ΝΑΡ. Αποσπάσματα δημοσιεύονται στη συνέχεια.

Οι συνθήκες ζωής της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωµάτων επιδεινώνονται. Μαζί µε την ένταση της εκμετάλλευσης, το επόµενο διάστηµα αναδεικνύεται σε σηµαντική πλευρά της χειροτέρευσης της θέσης των εκµεταλλευόµενων το θέµα της στέγασης, σε βαθµό που να επηρεάζει τους όρους επιβίωσης µεγάλου αριθµού ανθρώπων. Το δικαίωµα της στέγασης αµφισβητείται µε πολλούς τρόπους από κυβέρνηση, κεφάλαιο και τις µνηµονιακές επιταγές ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ.

Το κόστος ενοικίου γίνεται δυσβάστακτο στις συνθήκες της ανεργίας, της µείωσης µισθών, συντάξεων και της συρρίκνωσης των κοινωνικών παροχών, παρά την πτώση των τιµών ενοικίασης. Η κατοίκηση σε ιδιόκτητο σπίτι δυσκολεύει δραµατικά για την εργατική τάξη και τα φτωχά στρώµατα από την επιβολή µεγάλης και πολλαπλής φορολογίας (χαράτσια και µονιµοποίησή τους µε τον επικείµενο ενιαίο φόρο ακινήτων ή όπως αλλιώς ονοµαστεί, δηµοτικά τέλη, δηµοτικοί φόροι, τέλος ακίνητης περιουσίας, κ.ά.), τις κατασχέσεις κατοικιών από τράπεζες, εφορίες, δήµους, ΔΕΗ, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας κ.ά. Αν από 1/1/2014 αρθεί η προστασία από πλειστηριασµούς πρώτης κατοικίας από τράπεζες, θα έχουµε εξώσεις για δεκάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά.

Αυτή η νέα κατάσταση µε την επιδείνωση των συνθηκών ζωής και µε τις επικείµενες µαζικές εξώσεις θα αλλάξει εντελώς το τοπίο. Μπορεί να δηµιουργηθεί µεγάλος αριθµός νεοαστέγων που δεν θα µπορεί να επιβιώσει. Απόγνωση, απελπισία, ατοµική αποµόνωση θα κυριαρχήσει σε όσους πλήττονται, αν δεν µπορέσει το εργατικό κίνηµα και η Αριστερά να προσδώσουν χαρακτηριστικά αγωνιστικής διεξόδου δηµιουργώντας όρους για οικοδόµηση ενός κινήµατος ενάντια σε κατασχέσεις-πλειστηριασµούς-διακοπές ρεύµατος ή νερού και στη λαϊκή φοροµπηξία.

Γι’ αυτά τα λαϊκά προβλήµατα απαιτείται η ανάπτυξη ενός ανατρεπτικού κινήµατος δεµένου µε τους εργατικούς αγώνες, προσανατολισµένου σε γενίκευση της πάλης σε αντικυβερνητική-αντιΕΕ κατεύθυνση. Ενός κινήµατος που ξεκινώντας από τους πλειστηριασµούς και τα χαράτσια, θα τα συνδέει µε όλα τα λαϊκά προβλήµατα (φοροληστεία, περικοπές υγείας, παιδείας, πρόνοιας, αυξήσεις τιµών κοινωνικών αγαθών, ιδιωτικοποιήσεις δηµόσιου πλούτου, κ.ά.) και θα µπορέσει να έχει συνέχεια, που θα µπορέσει να συντονίσει τις συλλογικότητες και τις δράσεις σε αυτή την κατεύθυνση και να δηµιουργήσει µαζικούς όρους πάλης.

Εργαλείο για το συντονισµό αυτόν µπορεί να αποτελέσει ο Συντονισµός Συλλογικοτήτων Αττικής,που ήδη συσπειρώνει είκοσι συλλογικότητες από την Αττική, αλλά απαιτείται να διευρυνθεί µε τη συµµετοχή σε αυτόν και άλλων (πρωτοβουλίες αγώνα, επιτροπές κατοίκων, λέσχες, λαϊκές συνελεύσεις, κοινωνικά πολιτιστικά κέντρα κ.ά.) από περιοχές και εντός Αττικής και της υπόλοιπης Ελλάδας.

Από τα «οικόπεδα με θέα» στα κόκκινα δάνεια

Η Ε.Ε. εκτιµά ότι το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα είναι ψηλό και µη ανεκτό! Τα τελευταία χρόνια βέβαια καταγράφεται µια σταθερή πτώση. Από 84,6% το 2006 (1η θέση µε µέσο όρο της Ε.Ε το 64%,) έπεσε στο 80,1% το 2010 και στο 75% το 2013 (16η θέση). Στις µεταπολεµικές συνθήκες, µε τις µεγάλες µετακινήσεις εργατικού δυναµικού στα αστικά κέντρα, την έλλειψη κοινωνικής πολιτικής στέγασης, τη χρησιµοποίηση της οικοδοµικής δραστηριότητας και της αντιπαροχής σαν «ατµοµηχανή ανάπτυξης» και την παροχή στεγαστικών δανείων, µεγάλο µέρος του εργατικού δυναµικού µπόρεσε να αποκτήσει ιδιόκτητη κατοικία, που τη χρησιµοποιούσε ως πρώτη-κύρια κατοικία. Την περίοδο 1996-2008, µε την πολιτική του «τραπεζικού κεϊνσανισµού» ενισχύθηκε η παροχή στεγαστικών δανείων. Η απόκτηση κατοικίας για την πλειοψηφία των 4,2 εκατοµµυρίων νοικοκυριών αποτελούσε µια πλευρά ενίσχυσης σταθερών συνθηκών ζωής.

Το χρηµατοπιστωτικό κεφάλαιο µε τα στεγαστικά δάνεια, όπως και µε τα καταναλωτικά, µπόρεσε να πολλαπλασιάσει την κερδοφορία του µε τα ψηλά επιτόκια δανεισµού και τα χαµηλά επιτόκια καταθέσεων. Την περίοδο 1996-2001 παρατηρείται συνεχής µείωση των επιτοκίων των στεγαστικών δανείων (η διατήρηση της ψαλίδας µε τα επιτόκια καταθέσεων παραµένει), µε αποτέλεσµα την αύξηση του αριθµού των κτισµάτων κατοικιών και της ιδιοκατοίκησης. Ακόµα όµως και στις περιπτώσεις των δανείων που δίνονταν χωρίς επαρκείς προϋποθέσεις για τη σίγουρη αποπληρωµή τους (ύψος εισοδηµάτων δανειολήπτη), οι τράπεζες είχαν τις εξασφαλίσεις τους µε την υποθήκευση των ακινήτων.

Ταυτόχρονα, µε την εισροή µεταναστευτικών κυµάτων και τις ανάγκες για στέγαση και άλλων κοµµατιών πληθυσµού, ένα µέρος των εργαζοµένων µε την κατοχή, οικοδόµηση ή αγορά και άλλης κατοικίας αποκτούσε πηγή επιπλέον εισοδήµατος πέραν από µισθούς και συντάξεις – εισοδήµατος που καλλιεργούσε µικροαστικές αυταπάτες. Επίδραση στη συνείδηση δηµιουργούσε µε διαφορετικό τρόπο και η κατοχή κύριας κατοικίας, που έδινε, από τη µια, λόγω της εξασφάλισης των στοιχειωδών συνθηκών ζωής, δυνατότητες ενίσχυσης των αγωνιστικών τάσεων για τις εργατικές συνειδήσεις, ενώ από την άλλη ακύρωνε αυτές τις δυνατότητες, όταν η απόκτηση της στέγης συνοδευόταν από δάνεια οι ανάγκες αποπληρωµής των οποίων ήταν ασφυκτικές και επηρέαζαν την απόφαση συµµετοχής σε εργατικές διεκδικήσεις, αγώνες, απεργίες. Με την εντατική και εκτατική οικοδόµηση κτηρίων και για κατοικία είχαµε και τις γνωστές επιπτώσεις µε την υπέρογκη δόµηση και την υποβάθµιση του περιβάλλοντος στα αστικά κέντρα.

Αυτή η οικοδόµηση έφτασε σε ένα όριο που, ειδικά την περίοδο της κρίσης µε την αποχώρηση µεγάλου αριθµού µεταναστών, τη σχετική κάλυψη των αναγκών στέγασης και την εξάντληση σε µεγάλο µέρος των προς οικοδόµηση οικοπέδων, µείωσε την ιδιωτική κατασκευαστική δραστηριότητα, εκµηδένισε την αντίστοιχη επιχειρηµατική κατασκευαστική δραστηριότητα για κατοικίες και επιβράδυνε την κερδοφορία του κατασκευαστικού κεφαλαίου, το οποίο αναζητά συνεχώς νέα πεδία κερδοφορίας. Έτσι έχει δηµιουργηθεί µεγάλο οικιστικό απόθεµα στον αστικό ιστό και στην ύπαιθρο καθώς τα απούλητα νέα ακίνητα υπολογίζονται σε 400.000.

Η υπερφορολόγηση των ακινήτων την περίοδο του µνηµονίου (από 487 εκατ. το 2010 σε 2,75 δισ. το 2013) έχει αντιστρέψει την κατάσταση. Η κατοχή κατοικίας µε την υπέρογκη φορολόγηση έχει µετατραπεί σε βραχνά για την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες και τα νέα φτωχοποιηµένα στρώµατα που είχαν ιδιοκατοίκηση. Βιώνουν τη φορολογία σαν πληρωµή ενοικίου στο κράτος για το σπίτι τους. Η δε κατοχή ακινήτων από όσους τα είχαν προς ενοικίαση έχει γίνει βάρος, όταν δεν υπάρχουν ενοικιαστές οπότε πληρώνουν µόνον έξοδα – ή όταν οι φόροι ακινήτων και εισοδήµατος από ενοίκια εξανεµίζουν ή υπερβαίνουν τα όποια έσοδα από ενοίκιο.

Τα εγχώρια τραπεζικά ταµιακά αποθέµατα, που έχουν υποστεί ζηµιές από το κούρεµα των οµολόγων, τα δανεικά και αγύριστα προς την οικονοµική ολιγαρχία και προς τα αστικά κόµµατα, την εξαγωγή σε τράπεζες του εξωτερικού µεγάλου µέρους των καταθέσεων και τη διοχέτευση µεγάλου µέρους των κεφαλαίων τους σε τραπεζίτες, συµβούλους κ.ά., αναζητούν πέραν των κρατικών ενισχύσεων, των χορηγήσεων από την ΕΚΤ και τη βελτίωση των οικονοµικών τους δεικτών µε την απαλλαγή από τα δάνεια σε καθυστέρηση («κόκκινα»). Μέσο πίεσης για την καλύτερη εξυπηρέτησή των δανείων είναι η πραγµατοποίηση των απειλών για πλειστηριασµούς των ακινήτων, που όµως δεν µπορούν να διαχειριστούν. Ταυτόχρονα, µια σειρά τράπεζες, είτε ήδη έχουν πουλήσει είτε είναι σε διαπραγµατεύσεις για πώληση των κόκκινων δανείων µαζί µε τα υποθηκευµένα ακίνητα ακόµα και στο 25%-40% της αξίας των υπολειπόµενων τοκοχρεολυσίων.

Οι τράπεζες επιδιώκουν την απεµπλοκή τους από τη διαχείριση των υποθηκευµένων ακινήτων και τα πουλούν σε επιθετικά αµοιβαία κεφάλαια ελληνικών και υπερεθνικών συµφερόντων (παλιά και νέα που συγκροτούνται για την περίσταση), τα οποία αναζητούν πάνω σε αυτά τα ακίνητα νέα πεδία κερδοσκοπίας από την εκµετάλλευσή τους. Αγοράζουν κόκκινα δάνεια µαζί µε τις υποθήκες τους (τα προσηµειωµένα ακίνητα) από τις τράπεζες και προσανατολίζονται σε κερδοσκοπικά παιχνίδια µε τις τιµές και την εκµετάλλευση ακινήτων (επιβολή µορφής ενοικίου στους χρεωµένους ιδιοκτήτες) και από τους πλειστηριασµούς (αγοραπωλησίες, κ.ά.), αλλαγή του χαρακτήρα ολόκληρων περιοχών µε υποβάθµιση και αναβάθµιση στη συνέχεια, κ.ά.

Το ΔΝΤ, όπως και σε άλλες χώρες, την περίοδο της κρίσης επιδιώκει µια βίαιη αναδιανοµή του πλούτου µέσα και από την αναδιανοµή της κατοχής γης και κτηρίων και τη συγκέντρωσή τους σε λιγότερους, όπως έγινε σε Αργεντινή. Η Ε.Ε. πιέζει για αναδιαρθρώσεις στη µικρή ιδιοκτησία υπέρ της µεγάλης κατοχής και στον περιορισµό της ιδιοκατοίκησης, όχι µόνο για την εξυπηρέτηση του άµεσου κέρδους του κεφαλαίου, αλλά και έµµεσα για την απεµπλοκή της εργατικής τάξης από σταθερό τόπο κατοικίας µε στόχο την «κινητικότητα στην αγορά εργασίας».

Η κυβέρνηση σε στενή διαπλοκή µε τα πιο επιθετικά τµήµατα του κεφαλαίου επιδιώκει, όχι χωρίς τρανταγµούς και αµφισβητήσεις µέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, να φέρει σε πέρας αυτές τις αναδιαρθρώσεις µε τις κατασχέσεις κατοικιών από το ∆ηµόσιο και την άρση της προστασίας από πλειστηριασµούς τραπεζών της πρώτης κατοικίας, που ισχύει µέχρι σήµερα µε βάση τον «κολοβό» νόµο Κατσέλη.

Στο θέµα των κατασχέσεων, των πλειστηριασµών από εφορίες, τράπεζες και τις διακοπές παροχής υπηρεσιών ∆ΕΚΟ συναντάµε όλο το εύρος των ιδεολογηµάτων του αστικού στρατοπέδου: Φταίει ο αλόγιστος δανεισµός των εργαζόµενων, η υπερκατανάλωση, οι µπαταχτσήδες, όσοι δεν πληρώνουν που µετακυλύουν το κόστος στις τράπεζες, και τελικά στο ∆ηµόσιο, για το δηµόσιο χρέος φταίει το ιδιωτικό, κ.ά.

Για όλα τα παραπάνω, πέρα από την ανάδειξη των πραγµατικών προβληµάτων, δηλαδή της ταξικής λειτουργίας του κράτους και µέσα από τη φορολογία (φοροαπαλλαγές κεφαλαιοκρατών, διαφορετικές κλίµακες), το ρόλο του δηµόσιου χρέους, τη λειτουργία του τραπεζικού συστήµατος και των ∆ΕΚO είναι φανερό ότι πρέπει να ξεδιπλωθεί όλο το αντικαπιταλιστικό πρόγραµµα πάλης που απαντάει πώς και γιατί θα µπορούσε να λειτουργήσει η ικανοποίηση των αναγκών της στέγασης και των συνθηκών ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Το αγωνιστικό πρόγραµµα θα πρέπει να έχει συγκεκριµένο και αδιαπραγµάτευτο πλαίσιο αιτηµάτων που θα περιλαµβάνει: Πρώτον, απόλυτη προστασία της λαϊκής κατοικίας. Κανένας πλειστηριασµός, κανένα λαϊκό σπίτι σε χέρια τραπεζίτη ή κράτους. Η στέγαση δικαίωµα όλων, Ελλήνων και αλλοδαπών. ∆εύτερον, επιδότηση ενοικίου, παραχώρηση κενών κατοικιών (χιλιάδες είναι τα άδεια ακίνητα δήµων, εκκλησιών, φορέων του ∆ηµοσίου και όσα δεν έχουν δηλωθεί µε ιδιοκτήτη στην απογραφή του κτηµατολογίου). Λειτουργία οργανισµού για τη διασφάλιση εργατικής κατοικίας στη βάση των λαϊκών αναγκών. Τρίτο, κατάργηση όλων των φόρων της πρώτης κατοικίας µέχρι 140 τ.µ. και των φόρων των ακινήτων που δεν δηµιουργούν εισόδηµα. Κατάργηση της φοροληστείας του λαού. Φόροι και όχι φοροαπαλλαγές στους πλούσιους. Τέταρτο, διαγραφή χρεών προς το ∆ηµόσιο και τις τράπεζες των µακροχρόνια ανέργων, χαµηλοσυνταξιούχων και φτωχοποιηµένων στρωµάτων. Πέµπτο, παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες ενέργεια, νερό είναι κοινωνικά αγαθά για όλους. Να σταµατήσουν οι διακοπές ρεύµατος και νερού.

Μειώσεις στα τιµολόγια ρεύµατος, νερού, πετρελαίου, φυσικού αερίου. Στο ∆ηµόσιο και όχι σε ιδιώτες αυτές οι υπηρεσίες. Έκτο, όχι κατασχέσεις µισθών, συντάξεων, καταθέσεων για χρέη των λαϊκών στρωµάτων προς το ∆ηµόσιο, τα ασφαλιστικά ταµεία και τις τράπεζες. Έβδοµο, κούρεµα των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών και απαλλαγή τους από το δάνειο, όταν έχει εξοφληθεί ήδη το κεφάλαιο. Λειτουργία στεγαστικής πίστης σύµφωνα µε τις λαϊκές ανάγκες. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας και λειτουργία τους µε εργατικό-λαϊκό έλεγχο και για τις λαϊκές ανάγκες. Όγδοο, άµεση βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωµάτων, κατάργηση όλων των µνηµονιακών νόµων, ανατροπή της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που διαχειρίζεται την επίθεση του κεφαλαίου. ∆ιαγραφή του χρέους µε άµεση στάση πληρωµών στους πιστωτές. Εκδίωξη της τρόικας ΕΚΤ-ΕΕ-∆ΝΤ. Κατάκτηση της εργατικής λαϊκής κυριαρχίας. Έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ. Υπεράσπιση των δηµοκρατικών δικαιωµάτων και ελευθεριών. Υπεράσπιση της φύσης και του περιβάλλοντος από τη ληστρική επιδροµή του κεφαλαίου.

Εντός του 2013 έγιναν 93.330 κατασχέσεις

ΤΟ 84% ΤΩΝ ∆ΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ ∆ΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΤΟ ∆ΑΝΕΙΟ ΤΟΥ

Αν όλα πάνε όπως προγραµµατίζει η κυβέρνηση, θα έχουµε από το 2014 ένα κύµα πλειστηριασµών που θα πλήξει τους ήδη πιο χτυπηµένους (άνεργους, χαµηλοσυνταξιούχους, χαµηλόµισθους, φτωχούς αγρότες, αυτοαπασχολούµενους). Υπολογίζεται ότι 1,5 εκατ. νοικοκυριά έχουν πάρει δάνεια και από αυτά 1 εκατ. έχουν πάρει στεγαστικά. Παρότι από το 2008 και µετά µειώθηκε ο αριθµός των δανείων (-8% τα τελευταία 4 χρόνια), η δυσκολία εξυπηρέτησης των υπολοίπων αυξάνεται φτάνοντας να δηλώνει το 84% όσων έχουν πάρει δάνειο ότι δυσκολεύεται να το εξοφλήσει. Ήδη έχουν συµφωνηθεί κάποιας µορφής ρυθµίσεις µε τις τράπεζες για την αποπληρωµή περίπου 70.000 δανείων. Από τα στεγαστικά το 23% (περίπου 200.000) είναι ήδη σε καθυστέρηση (κόκκινα). Μετά την άρση της προστασίας θα κινδυνεύουν συνολικά 180.000 ακίνητα να βγουν στο σφυρί (το 2014 27.000), αφού σήµερα 8 στις 10 υποθηκευµένες σε κόκκινα δάνεια κατοικίες τυγχάνουν προστασίας επειδή είναι πρώτη κατοικία.

Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στις ήδη 93.330 κατασχέσεις από λογαριασµούς καταθέσεων το πρώτο 10µηνο του 2013 από τις εφορίες για χρέη φόρων. Χρέη που πλέον αφορούν 2,6 εκατ. φυσικά πρόσωπα και περίπου 2 εκατ. νοικοκυριά. Κατασχέσεις που επιβλήθηκαν στην πλειονότητά τους σε καταθέσεις σε τράπεζες, στις οποίες θέλουν να περιορίσουν το όριο προστασίας τους σε 600 ευρώ από 1000 και σε δύο µέρες από την κατάθεση του µισθού ή της σύνταξης.

Οι εφορίες το προηγούµενο διάστηµα δεν δίστασαν να βγάλουν ακόµα και σπίτια ανέργων σε πλειστηριασµό για οφειλή φόρων κάτω από 2.000 ευρώ. Μόνο τον Οκτώβριο του 2013 οι εφορίες έβγαλαν σε πλειστηριασµό 1.553 κατοικίες και οικόπεδα και συνολικά το 10µηνο 14.197 ακίνητα ή 56 σπίτια τη µέρα, που η πλειοψηφία τους προφανώς δεν είναι µεγαλοοφειλετών-µεγαλοεισοδηµατιών.

Παράλληλα, τα ασφαλιστικά ταµεία για αυτοαπασχολούµενους ή αγρότες που έχουν σταµατήσει να πληρώνουν εισφορές διακόπτουν την υγειονοµική και συνταξιοδοτική κάλυψη, προβαίνουν σε εντολές πληρωµής και κατασχέσεις, ακόµα και απειλές πλειστηριασµών.

Επίσης, στη ∆ΕΗ έχουν γίνει διακοπές παροχής ρεύµατος για απλήρωτους λογαριασµούς σε 350.000 κατοικίες και 1 εκατ. είναι οι διακανονισµοί λόγω αδυναµίας πληρωµής. Η ΕΥ∆ΑΠ έχει προχωρήσει ακόµα και σε αναγγελία πλειστηριασµού πρώτης κατοικίας ανέργου από το Πέραµα για χρέος και δήµοι που χειρίζονται ύδρευση ή αποχέτευση έχουν απειλήσει µε κατασχέσεις. Τέλος, ακόµα και η Γουίντ επίσης έχει απειλήσει µε πλειστηριασµό κατοικίας για χρέος 200 ευρώ.