ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ….. / Χρ. Σουλτανίδου

της Χρ. Σουλτανίδου*

Τόσο ανόητη φλυαρία, αλλά και τόσο στοχευμένη, μέσα και έξω από το διαδίκτυο για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου!! Σαράντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, κάποιοι, οι γνωστοί-άγνωστοι διαστρεβλωτές της ιστορίας, και ανάμεσα σ΄αυτούς και η πολιτική μαριονέτα που προΐσταται του Υπουργείου Υγείας, και φυσικά η Χρυσή Αυγή, αναρωτιούνται με «ειλικρινή» απορία αν υπήρξαν νεκροί μέσα στο Πολυτεχνείο, αν ήταν έξω από το Πολυτεχνείο, αν δεν υπήρξαν καθόλου κτλ.

Δεν τους ενδιαφέρουν οι νεκροί και...

αν υπήρξαν. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να αναιρέσουν την ίδια την εξέγερση, να την αποκαθηλώσουν από τη μνήμη κάθε Έλληνα πολίτη, να της αφυδατώσουν το περιεχόμενο, κι αυτό για έναν και μόνον λόγο. Για να μην επαναληφθεί!!

Όλοι αυτοί οι αυτόκλητοι επιλεκτικοί μελετητές της πρόσφατης ιστορίας άλλον καημό έχουν, κι όσο κι αν θέλουν να τον κρύψουν, δεν κρύβεται, όπως ο έρωτας και ο βήχας. Θέλουν να αναστείλουν τις αντιστάσεις του ελληνικού λαού, να ανακόψουν και την παραμικρή δυνατότητα εκείνη η ζοφερή περίοδος της ελληνικής ιστορίας να συσχετιστεί με τη σημερινή, και άρα να υπάρξει μια ανάλογη εξέγερση. Γι αυτό προσπαθούν να την καταστείλουν ιδεολογικά -αφού η πραγματική καταστολή δε φαίνεται να έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα- μιάζοντας το περιεχόμενό της, αγνοώντας σκόπιμα την ηρωική ανάταση όσων, ανώνυμων και κατόπιν επώνυμων συμμετείχαν σ΄αυτήν, αμφισβητώντας τους νεκρούς της. Δεν είναι η πρώτη φορά.

Όμως οι νεκροί υπήρξαν. Όπως υπήρξαν και οι χιλιάδες βασανισμένοι στα κρατητήρια της χούντας, όπως –δυστυχώς για την κρατούσα άποψη- υπήρξαν οι χιλιάδες αγωνιστές ενάντια στη χούντα.

Πολλοί από τους αγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μπορεί να ενσωματώθηκαν κατόπιν στο σύστημα, και να το υπηρέτησαν, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ίδια την εξέγερση, το περιεχόμενό της, το αποτέλεσμά της, ακόμη και την ίδια τη στάση όλων αυτών, εκείνη τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή.

Ας τους βροντοφωνάξουμε λοιπόν. Ναι, όσο κι θέλουν να μας κάνουν να το ξεχάσουμε, να διαγράψουμε την πραγματικότητα, εμείς θα είμαστε πάντα εκεί, με την ιστορική μας μνήμη, να τιμάμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, την ίδια την εξέγερση, και να εμπνεόμαστε από αυτήν, όπως εμπνεόμαστε και από το ΕΑΜ, και από όλες τις λαϊκές εξεγέρσεις και επαναστάσεις.

Ας προσπαθούν, ως θλιβερά έρποντα όντα, να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, ας «ανακαλύπτουν» τις ανακοινώσεις των εκτελεστών των μελών της Χ.Α. μια μέρα πριν από την επέτειο του Πολυτεχνείου, θέλοντας να υπονομεύσουν την επέτειο και το γιορτασμό της, ας ετοιμάσουν όσες προβοκάτσιες θέλουν,εμείς θα είμαστε εκεί.

Θα είμαστε εκεί, όχι μόνον για να τιμήσουμε τους νεκρούς και τους αγωνιστές ενάντια στην απριλιανή χούντα, αλλά για να δώσουμε όρκο τιμής στη μνήμη και στους αγώνες τους ότι θα παλέψουμε ενάντια στο σημερινό ολοκληρωτισμό με κοινοβουλευτικό μανδύα, ενάντια στην εθνική οικονομική υποδούλωση, ενάντια στις ξενόδουλες κυβερνήσεις, ενάντια στα μνημόνια και τις δανειακές τους συμβάσεις, ενάντια στο χρέος και στο ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών, ενάντια …ενάντια…. μέχρι να τους ρίξουμε, απελευθερώνοντας τα λαϊκά στρώματα από το ζυγό της λιτότητας, της ανεργίας, των απολύσεων, της δήμευσης των σπιτιών τους, της κατάργησης της κοινωνικής ασφάλισης κτλ., οδηγώντας τα σε άλλους, ανοικτούς ορίζοντες, μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτό είναι το χρέος μας σήμερα, αυτό θα υπηρετήσουμε, με πίστη, αγωνιστικότητα, χωρίς ταλαντεύσεις, αφήνοντας στους ξενόδουλους εξολοθρευτές αυτού του έθνους το θλιβερό έργο της υποταγής στα ντόπια και ξένα συμφέροντα, της προσπάθειας υποδούλωσης στα οικονομικά και πολιτικά δεσμά ενός ολόκληρου έθνους, του ξεβράσματός τους από όλες τις ηρωικές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Θάμαστε εδώ, παρόντες, αγωνιζόμενοι, και θα ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ, αυτούς του ΝΕΚΡΟΥΣ που τους στοιχειώνουνε τον ύπνο, που τριγυρνάνε σαν Ερινύες στους σκοτεινούς εφιάλτες τους, ζητώντας τη δικαίωσή τους μέσα από τους σημερινούς αγώνες. Αυτούς τους νεκρούς που ……..

Κάτω απ΄το χώμα,

Μες στα σταυρωμένα χέρια τους

Κρατάνε της καμπάνας το σχοινί

Προσμένουν την ώρα,

Προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση.

Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας

Δε μπορεί κανείς να μας το πάρει.

Σώπα όπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες….   (Γιάννης Ρίτσος)

... Στη μνήμη του κυρ-Θανάση από το Νεστόριο Καστοριάς

*Η Χριστίνα Σουτανίδου είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ