Γ. Κατρούγκαλος: Οχι δάκρυα για την ΕΡΤ, τιμή και δόξα της ταιριάζει

Η επέμβαση των ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο επιβεβαίωσε τη ρήση του Μπουρντιέ, ότι όταν αδυνατίζει το αριστερό χέρι του κράτους (αυτό που δίνει τις παροχές και τα κοινωνικά δικαιώματα) δυναμώνει το δεξιό, αυτό που κραδαίνει το κλομπ του...

αυταρχισμού.

Με το success story σμπαράλια, με την ανεργία να πλησιάζει το 28% και το ένα τρίτο, τουλάχιστον, του ελληνικού λαού κάτω από το όριο της φτώχειας, ένας δρόμος έχει απομείνει στην κυβέρνηση: η καλλιέργεια τεχνητής έντασης και η προσπάθεια ανάδειξης του πρωθυπουργού σε Αϊ-Γιώργη της νομιμότητας κατά του δικέφαλου δράκου των δύο άκρων.

Και όμως, στην υπόθεση της ΕΡΤ η συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι η πρωταθλήτρια της ανομίας. Από τον πρωτοφανή τυχοδιωκτισμό του λουκέτου σε ένα δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, που αποδοκιμάστηκε από την αρχή ως ξεκάθαρα αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας, τα ολισθήματα δεν είχαν τελειωμό: μη συμμόρφωση με την προσωρινή διαταγή και μετά την απόφαση αναστολής του Δικαστηρίου, αποστολή άκυρων καταγγελιών των συμβάσεων εργασίας στους εργαζομένους, μη καταβολή των αποζημιώσεών τους, σκανδαλώδης στελέχωση της ψευδεπίγραφης Δ.Τ.

Ακόμη χειρότερα, όμως, είναι τα παιχνίδια με την κοινοβουλευτική τάξη: ακόμη και εάν υπάρχει, τυπικά, χρόνος για την κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), η κυβέρνηση και ο πρόεδρος της Βουλής είναι βαθύτατα εκτεθειμένοι για τη συστηματική παράλειψη εγγραφής στην ημερήσια διάταξη των προτάσεων νόμου ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που προβλέπουν την ακύρωση τόσο της ΠΝΠ όσο και της υπουργικής απόφασης που κατάργησε την ΕΡΤ.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, αντιθέτως, έχουν ήδη νικήσει, ακόμη και εάν καθυστερήσει λίγο η τελική επιστροφή στη θέση εργασίας τους είτε από τα δικαστήρια (όπου εκκρεμούν οι αγωγές τους) είτε από μιαν άλλη κυβέρνηση. Πρωταγωνίστησαν σε ένα παγκόσμιας πρωτοτυπίας πείραμα αυτοδιαχείρισης, που απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι στα Μέσα δεν έχουν ανάγκη από πάτρωνες και αφεντικά για να παράγουν πολιτισμό και ενημέρωση. (Να μην ξεχνάμε ότι οι εργαζόμενοι του ραδιόφωνου του ΦΛΑΣ 961 δίνουν σε αντίξοες συνθήκες μια εξίσου ηρωική μάχη.) Μας έδωσαν μια πραγματικά δημόσια, όχι κρατική, τηλεόραση, ανοιχτή στην κοινωνία και τα ρεύματά της. Οι κατακτήσεις αυτές δεν θα πάνε χαμένες.

Οχι δάκρυα για την ΕΡΤ. Τιμή και δόξα της ταιριάζει.

ΠΗΓΗ: www.enet.gr