Γ. ΕΛΑΦΡΟΣ - Η Αριστερά της νίκης και το 3ο συνέδριο του ΝΑΡ

Toυ Γ. Ελαφρού*

Η Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης και οι Θέσεις επιχειρούν να απαντήσουν από κοινού στο «Τι να κάνουμε» της εποχής μας.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα, με διαφορές σε κάθε ήπειρο και χώρα, με κομμένη την ανάσα ζει μια ποιοτική στροφή σε μια εποχή βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, μεγάλων κινδύνων για την κοινωνική πλειονότητα, αλλά και ανάδυσης νέων...

εξεγερσιακών κύκλων, πολιτικών διεργασιών και θεωρητικών αναζητήσεων που αναδεικνύουν την επαναστατική δυνατότητα των σύγχρονων καιρών». Με αυτές τις λέξεις ξεκινά η εισαγωγή στις Θέσεις της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ για το 3^ο Συνέδριο, που προγραμματίζεται για τον Οκτώβριο. Εποχή της δομικής καπιταλιστικής κρίσης, των μεγάλων κινδύνων για τον λαό και της σύγχρονης επαναστατικής δυνατότητας, χαρακτηρίζει την εποχή μας το ντοκουμέντο που έδωσε στη δημοσιότητα και στο δημόσιο διάλογο η Π.Ε. του ΝΑΡ, σε αδιάσπαστη ενότητα με την Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης. Δύο κείμενα, που επιχειρούν να απαντήσουν από κοινού, με τον διαφορετικό χαρακτήρα που έχει το καθένα στο «Τι να κάνουμε» της εποχής μας.

 

Σε μια συγκυρία που σφραγίζεται διεθνώς από τις εξεγέρσεις στην Τουρκία και στην Βραζιλία κι εσωτερικά από την αγωνιστική ανάταση και την ρωγμή που επέφερε στην κυβέρνηση η μάχη της ΕΡΤ, ενισχύεται η εκτίμηση ότι ο διεθνής εξεγερτικός κύκλος που πυροδότησε η καπιταλιστική κρίση όχι μόνο δεν έχει κλείσει, αλλά θα δημιουργήσει νέα γεγονότα. Στην Ελλάδα μάλιστα, της κανιβαλικής επίθεσης του κεφαλαίου, όπου η ταξική πάλη έχει συχνά φτάσει «στα άκρα» και συμπυκνώνεται στο πολιτικό ζήτημα (δηλαδή το ζήτημα της εξουσίας), οι μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να προετοιμαστούν πολύπλευρα για σκληρές όσο και ελπιδοφόρες αναμετρήσεις.

 

«Η βασική εκτίμηση είναι ότι η δυναμική της περιόδου θα σπρώχνει αντικειμενικά είτε προς αντικαπιταλιστικές ανατρεπτικές απαντήσεις είτε προς μια επικίνδυνη αντιδραστική αναμόρφωση του συνολικού σκηνικού. Θα διαπεράσει όλα τα πολιτικά σχέδια, θα παροξύνει τις αντιφάσεις των ενδιάμεσων τοποθετήσεων και θα επανακαθορίσει τη στρατηγική πρωτοβουλία των κινήσεων. Σήμερα, η οργή και η δυσαρέσκεια της πληττόμενης κοινωνικής πλειονότητας δυσκολεύονται να συγκροτηθούν με όρους ανατροπής. Αλλά και η αστική τάξη δυσκολεύεται, παρά την αυταρχική θωράκιση, να συνεχίσει να ηγεμονεύει και βρίσκεται με μειωμένη δυνατότητα για κοινωνικές συμμαχίες. Με αυτή την έννοια, η αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και της αντιδραστικής καπιταλιστικής ανασυγκρότησης για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του είναι εντός συζήτησης. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να παίξει ισχυρό ρόλο ή και να ηγεμονεύσει, δίνοντας τη δυνατότητα για είσοδο σε επαναστατικά γεγονότα.

 

Η συσπείρωση μιας ευρείας κοινωνικής και πολιτικής αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής πρωτοπορίας, με καθοριστικό ρόλο των δυνάμεων της νέας κομμουνιστικής προοπτικής, αποτελεί το μεγάλο ζητούμενο για τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας και ηγεμονίας και καθορίζει τα άμεσα καθήκοντά μας», αναφέρεται στις Θέσεις.

 

Ακριβώς σε αυτό το πεδίο έρχεται να παρέμβει το ΝΑΡ και η τελική διαδικασία του 3ου συνεδρίου του, ύστερα από δύο Πανελλαδικά Σώματα εργασίας (για την καπιταλιστική κρίση το 2011 και για το επαναστατικό υποκείμενο της εποχής μας το 2012). Το ΝΑΡ θέτει το ζήτημα του μάχιμου στρατηγικού επανεξοπλισμού της Αριστεράς και ειδικά της κομμουνιστικής επαναστατικής Αριστεράς, σε συνδυασμό με την απάντηση στο πάντα κρίσιμο ερώτημα της επαναστατικής τακτικής και της αποτελεσματικής της σύνδεσης με την κομμουνιστική στρατηγική. Ζητούμενο και ο σκοπός και ο δρόμος και η διαλεκτική τους σχέση.

 

Δεν είναι «πολυτέλεια», σε μια περίοδο βάρβαρης επίθεσης σε βάρος του λαού, την ώρα που ο κόσμος αναζητά μια άμεση απάντηση και μια άμεση διέξοδο στο πρόβλημα της επιβίωσης να συζητά η Αριστερά για την επαναστατική στρατηγική και τακτική; Κάθε άλλο! Αυτό θα ίσχυε μόνο στην περίπτωση που αυτή η αναζήτηση γινόταν με όρους απόσπασης από τον αγώνα της εργατικής τάξης για τα ζωτικά της αιτήματα, με όρους ιδεολογικού εργαστηρίου και μικροκομματικού διαχωρισμού. Απεναντίας, στην εποχή της βαθύτατης, δομικής, ιστορικής σημασίας καπιταλιστική κρίση που έχει πλήξει διεθνώς τον κόσμο του κεφαλαίου, στην εποχή που το ερώτημα της δυνατότητας υπέρβασης του καπιταλισμού και μιας σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής επανέρχονται, με υλικούς – πραγματικούς πλέον όρους, είναι απαραίτητο για μια νικηφόρα παρέμβαση στο σήμερα να δοθούν στρατηγικές απαντήσεις, που να ενισχύουν το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και να το συνδέουν με την προοπτική της κομμουνιστικής διεθνιστικής απελευθέρωσης.

 

«Όπως κι αν λέγεται, ο σύγχρονος κοινωνικός πόλεμος του κεφαλαίου, με τα μπλε, πράσινα ή κεντροαριστερά χρώματά του, με όλες τις πολιτικές κατεδάφισης των κοινωνικών κατακτήσεων των σύγχρονων κολασμένων που ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μας, αντιπροσωπεύει τον καπιταλισμό της εποχής μας. Είναι η αντικειμενική σταθερή και μόνιμη τάση της απάνθρωπης υπεραντιδραστικής ανάπτυξης και κρίσης του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Σε αυτό τον επερχόμενο κανιβαλικό καπιταλισμό της πρωτοφανούς επιστημονικής - τεχνολογικής ανάπτυξης και του επελαύνοντος σκοταδισμού, του πλούτου και της ανείπωτης φτώχειας, επιβάλλεται μια πολιτική και αναβιώνουν φαινόμενα παρακμής που παραπέμπουν σε μεσαιωνικού τύπου φρικαλεότητες.

 

Θα επιβάλει η αστική τάξη την «υπεραντιδραστική επανίδρυση» του καπιταλισμού; Θα επιβάλει «επιστροφή» σε μια νέα, πολύ πιο σκληρή, βάρβαρη και εκμεταλλευτική «κανονικότητα», σε ένα Μεσαίωνα της εποχής της πληροφορικής; Θα καταφέρει να διατηρήσει η αστική πολιτική και ιδεολογία την κλονιζόμενη καθολική ηγεμονία; Ή η εργατική πολιτική θα αποσπάσει τελικά την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα επιβάλει την ηγεμονία και τους στόχους της;», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης, όπου τονίζεται: «Σε αυτή τη νέα εποχή του πανίσχυρου τρόμου και της αναγεννώμενης ελπίδας, ο καπιταλισμός, έχοντας εξαντλήσει το περιβάλλον του και έχοντας εξαντληθεί ο ίδιος, επιζεί τρώγοντας τις ίδιες του τις σάρκες! Εντός του όμως υπάρχουν και αναπτύσσονται οι υλικοί όροι για τη μετάβαση στον αμέσως επόμενο κοινωνικό σχηματισμό. Δίχως αυτή την τάση, η εκτίμηση και η πεποίθησή μας ότι «τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς» θα έμοιαζαν θεολογική προφητεία!»

Μιλώντας για την Ελλάδα οι Θέσεις σημειώνουν ότι «είμαστε σε μια περίοδο πρωτοφανούς κοινωνικής καταστροφής, με πρώτο θύμα την εργατική τάξη και ευρύτερα το λαό. Ο αστικός συνασπισμός εξουσίας επιχειρεί να απαντήσει στη βαθιά ιστορική κρίση του ελληνικού καπιταλισμού με μια ποιοτική τομή μακράς πνοής, με τη σημαντικότερη ανασυγκρότηση - αναδιάρθρωση που έκανε μετά τον Εμφύλιο, με μια κοινωνική και πολιτική αντεπανάσταση. Η τομή αυτή πραγματοποιείται με πρωτοφανή σφοδρότητα και ταχύτητα, προωθώντας μια τεράστια συμπίεση των μισθών κάτω και από το όριο φυσικής επιβίωσης, την πλήρη κατάργηση κάθε δικαιώματος στους τόπους δουλειάς, την επικράτηση των νόμων της ζούγκλας στις εργασιακές σχέσεις, την απέραντη διάσπαση της εργατικής τάξης, την ακραία περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και την επιβολή ολοκληρωτικού καθεστώτος στη χώρα. Στην προώθηση αυτής της στρατηγικής τομής συντάσσονται όλες οι δυνάμεις του αστικού συνασπισμού εξουσίας, εθνικές και διεθνικές, με διαφορετικό ρόλο η καθεμιά, αλλά με ενιαία στόχευση, με βάση τη συμμαχία ελληνικής και διεθνούς αστικής τάξης, παραγωγικού και χρηματο-πιστωτικού κεφαλαίου και υπό την ηγεμονία των πολυεθνικών πολυκλαδικών μονοπωλίων.

Η σαρωτική κανιβαλική επίθεση οδηγεί σε μια ταξική πολιτική αναμέτρηση μεγάλης έκτασης και βάθους που ανατρέπει τους παλιούς συσχετισμούς και διαμορφώνει νέους με απίστευτη ταχύτητα. Η μαζική εισβολή στο προσκήνιο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του εργατικού λαϊκού κόσμου, οι μεγάλοι αγώνες και οι πολιτικές ανακατατάξεις που δημιουργήθηκαν είναι σήματα αυτής της δυνατότητας, που αποτελεί τη μεγάλη πρόκληση για το εργατικό κίνημα και την επαναστατική κομμουνιστική Αριστερά».

 

Η Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης τολμά να μιλήσει ανατρεπτικά όχι μόνο για τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας και την κρίση του, αλλά και για τον κομμουνισμό και το κομμουνιστικό κίνημα, για την μεγάλη ανάγκη επαναθεμελίωσής τους στην εποχή μας. Ανοίγει τη συζήτηση για τον κομμουνισμό στον 21ο αιώνα. Προσπαθεί να λύσει τους λογαριασμούς του σύγχρονου κινήματος με το παρελθόν του ως απαραίτητο εισιτήριο για το μέλλον. Αναφέρεται διεξοδικά στην αναγκαιότητα και το άλμα της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, στις τομές της εργατικής δημοκρατίας και της κομμουνιστικής διεθνιστικής απελευθέρωσης. Επιδίωξη του ΝΑΡ είναι αυτή η Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης να γίνει αντικείμενο συζήτησης και δημιουργικής κριτικής όχι μόνο του δυναμικού του, αλλά όλων εκείνων των συντρόφων και συναγωνιστών που αναζητούν και εμπνέονται από το στόχο μιας σύγχρονης κομμουνιστικής Αριστεράς, ενός σύγχρονου κόμματος για την κομμουνιστική απελευθέρωση. 

 

Την επαναστατική τακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της βάρβαρης επίθεσης και της υπεραντιδραστικής ανασυγκρότησης που επιχειρεί το κεφάλαιο για να υπερβεί την κρίση του, τις προϋποθέσεις αυτού του επαναστατικού δρόμου και την προσπάθεια συγκρότησης του κοινωνικού και πολιτικού υποκειμένου της ανατροπής και της επανάστασης, ιχνηλατούν οι Θέσεις. Για την πολύπλευρη ανάπτυξη του Αντικαπιταλιστικού Εργατικού Μετώπου, που είναι το συνολικό υποκείμενο της επαναστατικής τακτικής, ενός νέου εργατικού κινήματος και του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής στο σήμερα, του πολιτικού πόλου της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς (με ελπιδοφόρο βήμα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και ειδικότερα ενός νέου κόμματος κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Ιδιαίτερη σημασία έχει η πρόταση του ΝΑΡ για την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός σύγχρονου κομμουνιστικού κόμματος, σε ρήξη με τους απολογητές ενός καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά και εκείνους του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

 

Η πορεία προς το 3^ο συνέδριο του ΝΑΡ πλησιάζει στην τελική της ευθεία. Φιλοδοξούμε να συζητήσουμε με ανοικτά αυτιά και καθαρή ματιά, με διάθεση αυτοκριτικής και αίσθηση αυξημένης ευθύνης, με όλο το αντικαπιταλιστικό δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τους πρωτοπόρους αγωνιστές της ταξικής πάλης, ιδιαίτερα με τον κόσμο που αναζητά επαναστατικές κομμουνιστικές απαντήσεις.

 

* Δημοσιογράφος, μέλος της ΠΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στέλεχος ΝΑ

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, 23/6/2013