Το απόγευμα της Τετάρτης 17 Απριλίου, 200 μετανάστες εργάτες στις καλλιέργειες φράουλας στη Νέα Μανωλάδα, την ώρα που για πολλοστή φορά διεκδικούσαν τα απλήρωτα μεροκάματα 6 ολόκληρών μηνών από την επιχείρηση “ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΣ Α.Ε" και αφού ενημέρωσαν ότι αν δεν πληρωνόντουσαν θα κατέβαιναν σε στάση εργασίας, δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από τα πρωτοπαλίκαρα-επιστάτες της εργοδοσίας...πυροβολώντας τους εξ επαφής με όπλα στο ψαχνό. Γύρω στους 30 από τους μετανάστες τραυματίσθηκαν και μεταφέρθηκαν στα γύρω νοσοκομεία, τέσσερις από τους οποίους σε κρίσιμη κατάσταση.
Η επίθεση αυτή είναι η φυσική κατάληξη μιας σειράς βίαιων και γκανγκστερικών περιστατικών απέναντι στους μετανάστες από τη μεριά της εργοδοσίας τα τελευταία χρόνια. Δε πάει πολύς καιρός από τότε που τα ίδια άτομα σέρνανε δεμένο ημίγυμνο έναν μετανάστη πίσω από ένα αγροτικό, που η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει εξαπατήσει τους μετανάστες να υπογράψουν χαρτιά για εξόφληση δεδουλευμένων χωρίς ποτέ αυτά να έχουν καταβληθεί είτε να αντικαθιστά με καινούργιους μετανάστες τους προηγούμενους όταν φτάνει η ώρα της πληρωμής. Μέσα σε ένα κλίμα διαρκών απειλών και εκβιασμών οι μετανάστες εργάζονται εξαντλητικά και διαβιώνουν στοιβαζόμενοι σε άθλια παραπήγματα-θερμοκήπια που τους ενοικιάζει η εργοδοσία κρατώντας μέρος των μεροκάματων πείνας. Όλα αυτά συντελούνται με την ανοχή της τοπικής και όχι μόνο κοινωνίας κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς ομερτάς όλα αυτά τα χρόνια.
Ο ”ανεπτυγμένος” δυτικός κόσμος ουσιαστικά ποτέ δεν κατάργησε τη δουλεία και τη στυγνή εκμετάλλευση όλου του υπόλοιπου κόσμου για τη δική του ευημερία. Οι πρώτες μαζικές εισροές μεταναστών τη δεκαετία του ’90 από τις υπό κατάρρευση σοβιετικές χώρες δε στάθηκαν αρκετές να ικανοποιήσουν την όρεξη των καπιταλιστών για φθηνά εργατικά χέρια. Έτσι στις μέρες μας με συνεχείς επεκτατικούς πολέμους, με την πρόφαση του εκδημοκρατισμού, και με νεο-αποικιοκρατικές επεμβάσεις σε Ασία και Αφρική το κεφάλαιο καταληστεύει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές αυτών των περιοχών και την ίδια στιγμή στήνει ένα επικερδές σύγχρονο σκλαβοπάζαρο. Εξαναγκάζοντας χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, που έχουν μετατραπεί σε πεδίο μάχης, ουσιαστικά δημιουργεί μία ανεξάντλητη δεξαμενή ανέξοδου εργατικού δυναμικού. Το κράτος και το κεφάλαιο για να διατηρήσει αυτό που εννοεί ανάπτυξη αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως κάτι αναλώσιμο σε μια μηχανή κέρδους. Χιλιάδες αγαθά, όπως οι φράουλες της Νέας Μανωλάδας, που κατακλύζουν τα ράφια των “supermarkets της αφθονίας” παγκοσμίως, είναι προϊόντα στυγνής και αιματοβαμμένης εκμετάλλευσης.
Τα τελευταία 25 χρόνια οι παραγωγοί και οι εργοδότες “δασκαλεύτηκαν” να θεωρούν ως κάτι φυσιολογικό να εκμεταλλεύονται για 5 και για 10 ευρώ ανθρώπους για να κάνουν τις δουλείες τους και ουσιαστικά συνήθισαν και προετοιμάστηκαν για να αποδεχτούν και να δικαιολογήσουν σήμερα αβίαστα την φρασεολογία των φασιστών για ανωτερότητα ενός ανθρώπου έναντι του άλλου βάση της φυλής και του χρώματος. Ως ενορχηστρωτής όλης αυτής της κατάστασης το κράτος και με πρώτο βιολί τους φασίστες, έρχεται σήμερα προπαγανδίζοντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής να εγκαθιδρύσει ένα αστυνομοκρατούμενο καθεστώς καταστέλλοντας βιαίως κάθε κομμάτι της κοινωνίας που ριζοσπαστικοποιείται και αντιστέκεται. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τρομοκρατεί το λαό, αλλά συγχρόνως διαχέει την ιδέα της μη ανεκτικότητας σε κάθε κοινωνική σχέση νομιμοποιώντας εκ των προτέρων στη συνείδηση του κόσμου, ότι ο εργοδότης μπορεί να πυροβολεί τον εργαζόμενο, ο ελληνάρας να λιντσάρει το μετανάστη και ο δυνατός να τραμπουκίζει τον αδύναμο. Αφού πρώτα οδήγησαν στην ανεργία το λαό τώρα διαφημίζουν ως μονόδρομο για έξοδο από την κρίση, που ίδιοι κατασκεύασαν, μια ανάπτυξη που χωράει επιχειρήσεις σαν του Βαγγελάτου ή σαν τα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής. Στην ίδια λογική τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που στήνει το κράτος σε όλη την επικράτεια επιτρέπουν και στους παρατρεχάμενους επιχειρηματίες να στήνουν τα δικά τους στρατόπεδα εργασίας.
Αυτό που βιώνουνε δίπλα μας αυτή τη στιγμή οι μετανάστες είναι η εικόνα από το μέλλον που περιμένει όλους μας. Μία κοινωνία που ανέχεται και σιωπά μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα, που οδηγούν στον μισανθρωπισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, είναι καταδικασμένη να ταλαντεύεται διαρκώς ανήμπορη από τη θέση του θύματος στη θέση του θύτη. Τέλος τα πολιτικά κόμματα ως υπηρέτες αυτού του συστήματος είναι ξεκάθαρο ότι κάθε ευαισθησία τους έχει ως βαθύτερο κίνητρο την ψηφοθηρία.
Καλούμε την κοινωνία να κατανοήσει ότι βρίσκεται στην ίδια μεριά με τους μετανάστες απέναντι στην επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου.
Διαρκείς αγώνες για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!
αυτοοργανωμένη συλλογικότητα ΑΝΤΑΡΑ / 19-4-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου