Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λούλα

Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή το ταξίδι του Τσίπρα στη Βραζιλία και στην Αργεντινή, χώρες πρότυπα κατά πως φαίνεται για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, από τα ΜΜΕ (του ΣΥΡΙΖΑ) ή το διαδίκτυο ακούμε και διαβάζουμε διάφορους διθυράμβους, ιδιαίτερα για...
την πρώτη.

Και τι δεν ακούμε! Που πέρασε στην έκτη θέση ανάμεσα στις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου, που μπήκε στους ...G 20 (είναι να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα!) αλλά όχι στους G8 αν και έκτη. Που αντιστάθηκε στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές (και 'γω που νόμιζα ότι ο Ομπάμα ήταν πάνω κάτω δικός μας). Με τους Ευρωπαίους όμως εεεε; Άσε με τους Ρώσους! Με αυτούς έφτιαξε την αντιιμπεριαλιστική συμμαχία των BRICS.

 Όσο για το λαό; Μετά από κάμποσα χρόνια (από το 2002 παρακαλώ) η φτώχεια μειώθηκε ...κάπως, όπως και ο αναλφαβητισμός. Βάλτε επιπλέον ότι φτιάχτηκαν και ...κάποιες κοινωνικές υπηρεσίες! Αυτά ακούγονται και γράφονται. Τι άλλο θέλουν οι Βραζιλιάνοι!

Δεν θα ανατρέξω σε όσα κατά καιρούς έχουν αναδημοσιευτεί, και από αυτό το blog, για τις άθλιες συνθήκες ζωής μεγάλων τμημάτων του Βραζιλιάνικου λαού, για τις φαβέλες, ούτε για τις δολοφονίες παιδιών που ...περισσεύουν, ούτε στις δολοφονίες συνδικαλιστών, εργατών και αγροτών, που αγωνίζονται (μάλλον κατά του σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο και δημοκρατία).

Όχι τίποτα από αυτά τα παρωχημένα παλαιοκομμουνιστικά!
Το μόνο που θα μεταφέρω είναι η μαρτυρία ενός φίλου. Από πατέρα Βραζιλιάνο και μάνα Ελληνίδα, γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί, αποφάσισε στα είκοσι τόσα του να έρθει στην Ελλάδα. Έμεινε καναδυό δεκαετίες, δούλεψε παντρεύτηκε και αν και μισθωτός παρέα με τη γυναίκα του που επίσης δούλευε ζούσαν καλά. Με την κρίση τα γνωστά. Ανεργίες, φτώχειες, οι γνωστές σε όλους μας δυσκολίες. Οπότε του τη ...βαράει και αποφασίζει να πάει στη Βραζιλία, τι διάολο ανερχόμενη οικονομία είναι κάτι θα έβρισκε να κάνει. Δεν πείραζε που είχε κόψει κάθε επαφή με τα χρόνια. Αφήνει γυναίκα και παιδί και φεύγει, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Το αποτέλεσμα μετά από λίγους μήνες; Επιστροφή στην Ελλάδα πανικόβλητος! Και με δυσκολίες μιας και δεν είχε λεφτά ούτε για τα εισιτήρια. Η εξαθλίωση πιο μεγάλη απ' ότι την άφησε (πριν καμιά 20αριά χρόνια), δουλειές δεν υπάρχουν και γενικότερα μια κατάσταση που εμείς εδώ στην Ελλάδα ακόμη δεν την έχουμε βιώσει σε όλο της το μεγαλείο. Το ξακουστό Ρίο είναι τρισάθλιο, επικίνδυνο και πεινάει! Έτσι μας τα περιέγραψε και τον πιστεύω. Αυτός την πάτησε που δεν με πίστευε και με θεωρούσε κακόπιστο!
Αυτά για όσους ονειρεύονται κυβερνήσεις σκέτο αριστερές, μεταβατικά αριστερές ή και της ...δικτατορίας του προλεταριάτου ή άλλως λαϊκοεξουσιαστικές.

Προτιμώ να ονειρεύομαι ακόμη επαναστάσεις! Είναι πιο υγιεινό! Αυτουνού του ασπρίσανε τα μαλλιά, όσα του απέμειναν, από αυτά που είδε!

πηγή: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ