Γιατί επιμένετε στην ύπαρξη plan b για το ευρώ; Εκτιμάτε ότι η χώρα θα βρεθεί εκτός ευρωζώνης;
Γιατί όταν το μετεωρολογικό δελτίο προβλέπει ότι μπορεί να έχει μπόρα παίρνουμε την ομπρέλα μαζί μας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση που θέλουν την παραμονή στην Ευρωζώνη με κάθε θυσία γνωρίζουν πολύ καλά ότι η... έξοδος μπορεί να μας επιβληθεί κάθε στιγμή, για δεκάδες λόγους. Το πολιτικό σύστημα καθιστά άλυτα πράγματα που είναι εντελώς απλά στην καθημερινή ζωή. «Ετοιμάζομαι για κάθε ενδεχόμενο». Την περασμένη βδομάδα η Φιλανδία δίνει στη δημοσιότητα το Σχέδιο Β για την Ελλάδα, αλλά και Σχέδιο Β για αποχώρηση της ίδιας της Φιλανδίας από την Ευρωζώνη. Είναι ντροπή.
Με το ευρώ στην τσέπη, κι όχι με τη δραχμή, φτάσαμε στην μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή στην ιστορία μας. Από το 1950, μετά τον εμφύλιο πόλεμο, παρότι οι περισσότερες κυβερνήσεις ήταν της πλουτοκρατίας, με τις τσάπες ο λαός έσκαψε όλο τον καμένο τόπο για να φτάσει με τη δραχμή στο επίπεδο ανάπτυξης του 2000. Δεν θα μπορέσουμε σήμερα με δικό μας νόμισμα όταν έχουμε τα ηλεκτρονικά γεωργικά μηχανήματα, την έρευνα, τη βιοτεχνολογία;
Τόσο τα κόμματα της κυβέρνησης, ωστόσο, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση τάσσονται φανατικά υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αν και ο ευρωσκεπτικισμός εντείνεται. Τι πρέπει να γίνει;
Δημοψήφισμα. Το επαναλαμβάνω: Δημοψήφισμα. Είμαστε σε δραματική κατάσταση ώστε να πάρει οποιοσδήποτε άλλος την ευθύνη, εκτός από τον ίδιο τον λαό. Τον φόβο θα τον νικήσει η σκέψη. Δέστε. Ποιο είναι το υπ’ αριθμόν ένα βασανιστήριο σήμερα; Η ανεργία. Να σας διαβάσω κατά λέξη τι λέει η φιλανδική έκθεση για το Σχέδιο Β για μια Ελλάδα με εθνικό νόμισμα. «Το ποσοστό ανεργίας θα μπορούσε να μειωθεί μέσω ενισχυτικών μέτρων αλλά η χρηματοδότηση για μια ήδη υπερχρεωμένη χώρα είναι δύσκολη». Και για αυτή τη δυσκολία: «Η Ελλάδα θα ανακοινώσει ότι δεν μπορεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις…». Ήδη έχουμε προχωρήσει τις συζητήσεις με πολλούς χώρους για μια πλατειά επιτροπή για το δημοψήφισμα. Και ετοιμαζόμαστε για τη συλλογή υπογραφών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, υπόσχεται και παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και μονομερή κατάργηση και καταγγελία του Μνημονίου. Μπορεί να συμβούν και τα δυο;
Να σας πω όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για την άποψη. Δεν έχει καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα. Η Ευρωζώνη είναι Μνημόνιο. Δεν θα χρειάζεται σε λίγο ειδικές συμφωνίες με τις προβληματικές χώρες. Διαμορφώνει ταχύτατα θεσμικούς «μνημονιακούς» κανόνες. Για σκεφθείτε μια νέα κυβέρνηση με αυτή τη θέση. Ή θα ακολουθήσει τον πεπατημένο λίγο πολύ δρόμο των όρων της τρόικα, όπως είδαμε και με τη ΝΔ και με τη ΔΗΜΑΡ. Ή θα ακυρώσει το μνημόνιο, θα σταματήσει η ροή ευρώ, θα έρθει ουρανοκατέβατα το εθνικό νόμισμα, αλλά με την κοινωνία απροετοίμαστη και μπορεί πανικοβλημένη έξω από τράπεζες και σουπερμάρκετ. Δεν ξέρουμε τι είναι το χειρότερο. Ξέρουμε το καλύτερο: εθνικό νόμισμα που μπορεί να φέρει ρευστότητα, δουλειές, ανοικτά πάλι μαγαζιά.
Οι κινητοποιήσεις για τα μέτρα, κατά κοινή ομολογία, είναι κατώτερες των αναγκών. Τι φταίει και τι πρέπει να γίνει κ. Πρόεδρε;
Η έλλειψη ενός πειστικού πολιτικού σχεδίου σωτηρίας. Σωστά διαισθάνεται ο κόσμος ότι στα πλαίσια της Ευρωζώνης με οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι αδιέξοδο. Έχει αλάνθαστο πολιτικό κριτήριο. Όχι όμως μοιρολατρία, παραίτηση, φυγομαχία. Να αναζητήσουμε άλλο πλαίσιο εκτός Ευρωζώνης. Ξέρετε η αριστερά είναι ταυτισμένη με την απεργίες, τις στάσεις εργασίας, τις πορείες. Χάρη στη δράση αυτή ο κόσμος της εργασίας απέκτησε μια σειρά δικαιώματα που τώρα καταρρέουν. Αυτή η αγωνιστική παρουσία είναι επιτακτική σήμερα. Όμως εγώ τη φαντάζομαι σύντομα αλλιώς, Σε ένα άλλο πλαίσιο, με το δικό μας νόμισμα. Μέσα στα εργοστάσια και τα γραφεία, πρωταγωνιστή σε ένα πυρετό δουλειάς και δημιουργίας, μέσα σε μελίσσια από νέους ανθρώπους, που μένουν στο χώρο εργασίας με τη θέλησή τους μέχρι το βράδυ, γιατί δεν είναι μόνο για τον μισθό, αλλά γιατί οικοδομούν μια νέα Ελλάδα. Όπως μετά τους πολέμους. Και μετά ξεχύνονται στις μπυραρίες και τα ψητοπωλεία και πλημμυρίζει χαρά η ψυχή των γονιών τους.
Το τελευταίο διάστημα, και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένοι κάνουν λόγο για δεξιά στροφή μετά τις εκλογές, ώστε να «γίνουν αποδεκτός από το σύστημα». Για παράδειγμα συζητήθηκε πολύ και η συνάντηση με τον Ράιχενμπαχ. Έχετε την ίδια άποψη;
Επιτρέψτε μου να μη απαντήσω. Για ένα λόγο. Η συζήτηση για τα κόμματα, τις αντιπαραθέσεις τις ίντριγκες εξαφανίζει τη συζήτηση για τις συγκρουόμενες πολιτικές επιλογές. Έφυγε ο Παπανδρέου κι ήρθε ο Σαμαράς, και τι έγινε; Ένα αριστερό κόμμα μπαίνει στην κυβέρνηση, η ΔΗΜΑΡ, και τι έγινε; Χιλιάδες δημοσκοπήσεις και σχόλια είχαν προηγηθεί για αυτά, και τι έγινε; Σήμερα η επιλογή είναι: Με το ευρώ, την τρόικα, την ύφεση, την ανεργία, την βαρβαρότητα; Ή, σε συντεταγμένη πορεία, με το νόμισμά μας, τις δημόσιες τράπεζές μας, τον σχεδιασμό μας, τις διεθνείς σχέσεις που εμάς ωφελούν, τα δικά μας λεμόνια και το δικό μας γάλα, την αλληλεγγύη μας;
Η λύση για την αριστερά σήμερα;
Να είναι δίπλα στον κόσμο. Να βιώνει τον πόνο του. Να του συμπαρίσταται πρακτικά. Όχι να αφήνει ανοικτό το πεδίο γα τους ναζιστές. Και ξέρετε κάτι; Η έξοδος από το ευρώ είναι η μόνη λύση για να ρίξουμε και τα τείχη της Βαστίλης που έχει υψώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για να κάνει την Ελλάδα αποθήκη εξαθλιωμένων, ξένων και Ελλήνων. Γιατί έρχονται εδώ τα κύματα απελπισμένων; Γιατί δεν πάνε στην Τουρκία, με τους ομόθρησκούς τους, που έχει 5% ανάπτυξη κι εμείς 5% ύφεση; Για το ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου