 |
| του Γ. Εμμανουηλίδη |
Το 2013 η συνολική συρρίκνωση του ΑΕΠ της Ελλάδας (2008-2013) θα προσεγγίσει το 25%, ενώ η επίσημη ανεργία θα φθάσει, ίσως, το 30%.
Μέσα σ’ αυτή την...
τραγική κατάσταση, η θατσερική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη πολύ δύσκολα θ’ αντέξει τη λαϊκή οργή (ήδη ο Κουβέλης εκφράζει κάποιες αντιρρήσεις). Λογικά θα γίνουν νέες εκλογές μέσα στο 2013, αλλιώς θα υπάρξουν «ανεξέλεγκτες» καταστάσεις.
Να θυμηθούμε ότι μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (1922), οι βασιλόφρονες παράγοντες Γούναρης, Θεοτόκης, Πρωτοπαπαδάκης κλπ ήθελαν να παραμείνουν κυρίαρχοι στην εξουσία λόγω της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας (1 Νοεμβρίου 1920), αλλά η «ανεξέλεγκτη οργή» τους οδήγησε τελικά στο Γουδί.
Στις πολύ πιθανές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει και θα σχηματίσει κυβέρνηση αυτοδύναμη ή με συμμάχους.
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα αντιμετωπίσει τεράστιες δυσκολίες από την πρώτη μέρα λόγω της βαθύτατης κρίσης της εξαρτημένης αστικής Ελλάδας. Η μεγαλοαστική τάξη και οι νεοφιλελεύθερες –«εκσυγχρονιστικές» ελίτ προσπαθούν ήδη από τώρα να βάλουν εμπόδια με σκοπό να οδηγήσουν στον εκφυλισμό για κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και σε νέα μεγάλη απογοήτευση τον ελληνικό λαό.
Η μεγαλύτερη παγίδα που θα βρει μπροστά της μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι να αναγκαστεί να παίζει συνεχώς μέσα στο γήπεδο των εχθρών της.
Δηλαδή, είναι μεν σωστό αρχικά να γίνει φραστική αποκήρυξη του μνημονίου και άρνηση να εφαρμοστούν μια σειρά σκληρά αντιλαϊκά μέτρα (σχέδιο Α’).
Σε περίπτωση όμως που οι ηγέτες της ευρωζώνης εκβιάζουν και απειλήσουν με οικονομικά αντίμετρα, θα πρέπει η κυβέρνηση να πάρει άμεσα σκληρά μέτρα εναντίον της πλουτοκρατίας, ώστε να επιβιώσουν τα εκατομμύρια των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει έξοδο από την ευρωζώνη (σχέδιο Β’) και σε μια πορεία έξοδο από όλους του οργανισμούς της Δύσης (ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΟΣΑ), που από την πρώτη στιγμή θα ραδιουργούν εναντίον της Αριστερής κυβέρνησης και θα προτείνουν μια σκληρή νεοφιλελεύθερη γραμμή. Αυτό θα είναι το σχέδιο Γ’, που θα εξασφαλίζει την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Μια ανεξάρτητη Ελλάδα είναι η βασική προϋπόθεση ώστε να κινηθούμε αργότερα προς το Σοσιαλισμό.
Η νέα Ελλάδα πρέπει να είναι ελεύθερη να δημιουργήσει μια ισχυρή εθνική βιομηχανία υπό τον έλεγχο του κράτους (χαλυβουργία, βιομηχανία τρακτέρ και φορτηγών αυτοκινήτων, ναυπηγική βιομηχανία κλπ) και να έχει μια δυναμική κοινωνική πολιτική υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.
Αυτό έκανε ο Ούγκο Τσάβεζ στη Βενεζουέλα και γι’ αυτό εκατομμύρια λαού τον στηρίζουν παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες των ΗΠΑ να τον ανατρέψουν.
Το χτύπημα της πλουτοκρατίας (που δεν ξεπερνά το 2-3% του πληθυσμού) και το ισχυρό κοινωνικό κράτος θα συσπειρώσει εκατομμύρια λαού γύρω από την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ο Α. Τσίπρας πρέπει να επισκεφθεί από τώρα Μόσχα, Πεκίνο, Αβάνα, Καράκας, Νέο Δελχί, ακόμα και το Λα Παζ και την Μανάγκουα και να αναπτύξει δεσμούς με πολιτικούς ηγέτες που θα φανούν πολύ χρήσιμοι σε πιθανή εφαρμογή του σχεδίου Β’ ή και Γ’.
Το 2013 το BRIC θα έχει σχεδόν το 55% της παγκόσμιας βιομηχανίας έναντι 38-40% του ΟΟΣΑ-Δύση. Μόνον η Κίνα θα έχει σχεδόν εξαπλάσια βιομηχανία από τη Γερμανία.
Από την έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης πριν από 250 χρόνια, για πρώτη φορά η Δύση έχει χάσει τη «μάχη της βιομηχανίας» διατηρεί όμως την υπεροχή στο ΑΕΠ λόγω μεγάλης κατανάλωσης και μεγάλων… χρεών. Έτσι Κίνα-Ρωσία έχουν δημόσιο χρέος γύρω στο 20% του ΑΕΠ ενώ ο ΟΟΣΑ (Δύση) έχει δημόσιο χρέος στο 110% του ΑΕΠ.
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα έχει λοιπόν μεγάλες δυνατότητες για ελιγμούς. Αλλοίμονο αν αποδεχθεί την προπαγάνδα του Σαμαρά και του Βενιζέλου για «πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη και την ΕΕ». Αυτό θα σήμαινε στήριξη στους δογματικούς νεοφιλελεύθερους των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης.
Η Αριστερά πρέπει να έχει σαν θέση το «πάση θυσία βελτίωση των όρων ζωής του λαού και εξάλειψη της ανεργίας». Και για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξουν οι τάξεις που κυβερνούν.
πηγή: ΙΣΚΡΑ
Να αλλάξει η τάξη στην εξουσία...σωστό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κυβέρνηση "της Αριστεράς" θα γίνει αυτό? Δηλαδή εγώ ως εργάτρια πρέπει να περιμένω να κυβερνήσουν μερικοί μικροαστοί (π.χ. Τσίπρας κλπ) και μετά όταν διορθώσουν τα πάντα θα μου πουνε(σε μενα και στους υπόλοιπους εργαζόμενους της χώρας), έλα να μοιραστούμε την εξουσία;
Σε ποιό σύμπαν γίνονται όλα τόσο ωραία και ρομαντικα;
Από κάτι λίγα που έχω διαβάσει από Μαρξισμό πάντως, καταλαβαίνω οτι ούτε ενδιαμεση εξουσία μπορεί να υπάρξει μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, ούτε ένα κόμμα μπορεί να σου φέρει τον σοσιαλισμό(είτε λεγεται ΣΥΡΙΖΑ, είτε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είτε ΚΚΕ είτε όπως σκατά θέλει), ούτε και μπορούν αυτά τα πράγματα να γίνουν ήρεμα και ειρινικά.
Μόνο εμείς οι ίδιοι ως λαός, ως εργαζόμενοι μπορούμε να το κάνουμε, χρειάζεται οργάνωση και φυσικά δεν θα είναι καθόλου ειρινικό και ρομαντικό.
Το να πάρουμε οι εργαζόμενοι την εξουσία προϋποθέτει αναγκαία σύγκρουση με αυτούς που έχουν τώρα την εξουσία, τους αστούς. Αλλά η εξουσία τους δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις τους, ειναι πολλά παρα πάνω απ'αυτό και δεν ξεμπερδεύεις μαζί τους απλά με μια "κυβέρνηση της Αριστεράς".
Εσείς αν θέλετε περιμένετε μια κυβέρνηση της αριστεράς που θα σας λύσει τα προβλήματα ,
εγώ θα συνεχίσω να παλεύω για οργάνωση των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς, στα πρωτοβάθμεια σωματεία κλπ για να πάρουμε εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την τύχη στα χέρια μας χωρίς ενδιάμεσες μικροαστικές, δήθεν φιλολαϊκές κυβερνήσεις.
Εργάτρια