 |
| του Θαν. Σκαμνάκη |
από τις εφημερίδες και τις δυνάμεις της Αριστεράς, τουλάχιστον εμφανώς, δεν το καθιστά λιγότερο ανατριχιαστικό και επικίνδυνο. Μάλλον το αντίθετο. Η ουσία του δημοσιεύματος που καλύπτει σχεδόν 8 σελίδες της εφημερίδας, δεν βρίσκεται στην είδηση καθεαυτή. Ούτως ή άλλως, τα στοιχεία που παρέθετε ήσαν τόσο ασαφή και γενικόλογα ώστε κανείς σοβαρός αναγνώστης δεν θα τα θεωρούσε βάσιμα. Πως όμως μια, ας πούμε, έγκριτη εφημερίδα ρισκάρει χωρίς έστω μια επίφαση δημοσιογραφικής τεκμηρίωσης; Όχι πως γίνεται πρώτη φορά, αλλά κάθε φορά που γίνεται (επειδή αυτοί οι τύποι του «σοβαρού» Τύπου προσπαθούν να κρατάνε όσο γίνεται τα προσχήματα) υποκρύπτει μια πολύ σοβαρή πολιτική ή οικονομική σκοπιμότητα, τόσο ισχυρή ώστε να αξίζει τον κόπο η φανερή δημοσιογραφική αναξιοπιστία. Επί του προκειμένου, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετείται; Ας το αναζητήσουμε παρακολουθώντας τη λογική του δημοσιεύματος και τις ουσιαστικές διαπιστώσεις του.
Διαπίστωση δεύτερη: Οι κινητοποιήσεις του κόσμου και οι αποδοκιμασίες πολιτικών είναι μέρος του σχεδίου αποσταθεροποίησης. Κι επειδή το σχέδιο εκτυλίσσεται την περίοδο του Οκτωβρίου 2011, τα στοιχεία που αποδεικνύουν(;) την «αλήθεια» του δημοσιεύματος είναι οι αποδοκιμασίες του Π. Μπεγλίτη, τότε υπουργού Άμυνας, στη δοξολογία του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, οι αποδοκιμασίες του Προέδρου της Δημοκρατίας και των πολιτικών στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και οι διαδηλώσεις στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου είχε μεταβεί ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου για τη σύνοδο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Διαπίστωση τρίτη: Οι κινητοποιήσεις αυτές «είχαν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από πυρήνες της Ακροδεξιάς και των λεγόμενων αντιεξουσιαστών πάσης φύσεως». Ιδού λοιπόν οι ένοχοι, τα άκρα που συναντώνται στους ανομολόγητους κοινούς σκοπούς, με πρώτον και κύριο την υπονόμευση της πατρίδας και της δημοκρατίας.
Διαπίστωση τέταρτη: Οι κίνδυνοι αποσταθεροποίησης του συστήματος και οι κίνδυνοι πραξικοπήματος είναι ίδιας σημασίας και ίσως κοινοί. Κάθε έκφραση αντίθεσης στο σύστημα οδηγεί απ' ευθείας, πλέον, μέσω μιας περίεργης λογικής συσχέτισης που μόνο ο συντάκτης μπορεί να καταλάβει στους πραξικοπηματίες αξιωματικούς.
Διαπίστωση πέμπτη: Όλα αυτά τα «ακραία στοιχεία πάσης φύσεως» είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης και η αποσταθεροποίηση που απεργάζονται, αλλά και η παρέμβαση του στρατού, έχει σκοπό να μας οδηγήσει σε αποχώρηση από την ΕΕ και την ΟΝΕ, γεγονότος που από μόνο του συνιστά σύμφωνα με το δημοσίευμα καταστροφή της πατρίδας. Κύριοι υποστηρικτές αυτής της αντιευρωπαϊκής γραμμής είναι οι ακροδεξιού «υπερπατριώτες».
Διαπίστωση έκτη: Αβίαστα ο αναγνώστης του «Βήματος» βγάζει το συμπέρασμα πως οι ακροδεξιοί είναι κατά της ΕΕ και της ΟΝΕ, οι οποίες ταυτίζονται με τη δημοκρατία και την ανάπτυξη (!), κι όποιος άλλος υποστηρίζει κάτι παρόμοιο είναι υπονομευτής και της δημοκρατίας και της ανάπτυξης. «Η έξοδος από το ευρώ και το σενάριο εκτροπής δεν είναι παρά δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, το οποίο δεν είναι άλλο από τη δραχμή».
Διαπίστωση έβδομη: Το τόξο των εμπλεκομένων καλύπτει την άκρα δεξιά, το παραεκκλησιαστικό κύκλωμα, μέχρι τη Λιάνα Κανέλλη, αλλά και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εκτός του τόξου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως διαπιστώνει ο δημοσιογράφος, διότι προφανώς δεν αποτελεί απειλή για το ευρώ, καθώς πλέον ο Α. Τσίπρας έχει πείσει το συγκρότημα Λαμπράκη (και όχι μόνο) πως είναι πλέον ένθερμος υποστηρικτής του ευρώ, άρα και εγγυητής της δημοκρατικής ομαλότητας.
Διαπίστωση όγδοη: Δεν πρόκειται ακριβώς περί απόπειρας πραξικοπήματος, αλλά περί ενός πραξικοπήματος στο μιλητό, το οποίο φυσικά με αυτό τον τρόπο δεν αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία, αλλά ασφαλώς αποτελεί απειλή του Βήματος προς τους πολίτες να καθίσουν καλά, γιατί τα γεράκια παραμονεύουν.
Διαπίστωση ένατη: Στο δημοσίευμα συνδέονται όλα, τα χιλιάδες καλάσνικοφ που έχουν εισαχθεί στην Ελλάδα και είναι κρυμμένα σε διάφορα μέρη, οι μετανάστες που μπορεί κάποια στιγμή να ριζοσπαστικοποιηθούν και να πάρουν τα καλάσνικοφ, οι ακροαριστεροί που κι αυτοί μπορεί να έχουν κάποια σχέση και οι ακροδεξιοί οπωσδήποτε.
Διαπίστωση δέκατη: Όπως υπογραμμίζει ο εκδότης της εφημερίδας στο κεντρικό πρωτοσέλιδο σχόλιο, «η πολιτική κατάσταση στη χώρα είναι τόσο ρευστή ώστε μοιάζει επικίνδυνη», και συνεπώς οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη όσα καταγγέλλονται από τους ευφάνταστους δημοσιογράφους, και συνεπώς να αποφύγουμε τις προκλήσεις και να κάτσουμε σπίτι, αντί να τρέχουμε σε διαδηλώσεις.
Μερικά πραγματικά στοιχεία επί πλέον. Σεβόμενοι τις αρχές περί δημοσιογραφίας σκοπιμότητας οι συντάκτες και ο εκδότης δεν περιέλαβαν στο εκτενές κείμενο τη δήλωση που έκανε στον συντάκτη του άρθρου ο υποστράτηγος ε.α. Νίκου Τόσκα. Το επίμαχο διάστημα ο Ν. Τόσκας ήταν επικεφαλής του γραφείου του υπουργού Άμυνας Π. Μπεγλίτη, και, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ήταν εκείνος που αποκάλυψε τα σκοτεινά σχέδια του τότε αρχηγού ΓΕΕΘΑ Φραγκούλη Φράγκου, του κατονομαζόμενου ως επικεφαλής της συνομωσίας. Και φυσικά η παράλειψη δεν ήταν λόγω έλλειψης χώρου άλλα γιατί δεν «έδενε» με το σενάριο της εφημερίδας, καθώς διέψευδε όλα αυτά που αναφέρονται, μαζί φυσικά και το ρόλο που του έχει αναθέσει το δημοσιογραφικό σενάριο, του σωτήρα της δημοκρατίας. Ο υποστράτηγος Τόσκας την επομένη του δημοσιεύματος επανήλθε κάνοντας μια δήλωση που όχι απλώς περιείχε κατηγορηματική διάψευση του σεναρίου περί πραξικοπήματος, αλλά επί πλέον ανέφερε πως «η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά από τα μνημόνια και από την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας μας στην τρόικα, από την εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού».
Σε όλο το δημοσίευμα δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά σε κάποιες συγκεκριμένες πηγές. Όλο κάποιοι κύκλοι μιλούν, κάποια ανώνυμα ανώτατα στελέχη, κάποιοι προσκείμενοι, κάποιες διαρροές κλπ. Πρόσωπα, υπαρκτά ή ανύπαρκτα τα οποία πάντα μαρτυρούν ό,τι ο συντάκτης χρειάζεται για να δέσει το σενάριό του.
Όμως προσοχή, το γεγονός ότι όλα αυτά αποτελούν προϊόντα φαντασίας δεν σημαίνει πως δεν έχουν σχέση με τη πραγματικότητα. Αντίθετα. Συνδέονται με άλλο τρόπο μαζί της και θέλουν να την επηρεάσουν. Παραθέτοντας ένα προς ένα τα στοιχεία του δημοσιεύματος συνάγεται εύκολα το συμπέρασμα και γίνεται ορατός ο στόχος. Εκείνοι που επιμένουν να αντιστέκονται, που παίρνουν μέρος στις διαδηλώσεις και στις λοιπές δραστηριότητες του μαζικού κινήματος, εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν πως η σημερινή διακυβέρνηση είναι διακυβέρνηση άθλιων υποτακτικών της γερμανικής κυριαρχίας, εκείνοι που πιστεύουν πως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ευρωζώνη και το ΔΝΤ είναι θηλιές στο λαιμό των εργαζομένων, εκείνοι που διακηρύσσουν πως το Κεφάλαιο, ελληνικό και διεθνές, επιτίθεται για να σαρώσει τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος και να υποβαθμίσει την αξία της εργασίας, εκείνοι, πολύ περισσότερο, που ζητούν να ανατραπεί η κατάσταση αυτή, ταυτίζονται με την ακροδεξιά και συνιστούν απειλή για τη δημοκρατία, και αν δεν είναι υποκινούμενοι από υποψήφιους πραξικοπηματίες ή συνεργαζόμενοι, είναι τουλάχιστον εξ αντικειμένου αρωγοί τους. Και άρα υπεύθυνοι για ό,τι μας συμβεί. Κατ' αυτό τον τρόπο ανατρέπονται οι ρόλοι και επί πλέον θολώνει το τοπίο ώστε να μη γίνεται ορατό το διαρκές και σταδιακό πραξικόπημα που συντελείται, με τις παραβιάσεις του Συντάγματος, με την καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών, αλλά ακόμα και με την υποβάθμιση των ήδη εξαρθρωμένων κοινοβουλευτικών θεσμών. Να τρώμε αμάσητες τις κυβερνήσεις Παπαδήμων, τα βασανιστήρια που ξανάρχισαν στην Ασφάλεια, τους Ρόμποκοπ που καταστέλλουν οποιαδήποτε λαϊκή διαμαρτυρία.
Εν τέλει, αφού το πολιτικό προσωπικό απαξιώνεται συνεχώς και οι εναλλακτικές πολιτικές λύσεις δεν πείθουν τους εξαντλημένους Έλληνες, αναλαμβάνουν απ' ευθείας ρόλο οι «νονοί» της πολιτικής ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου