Η πολιτική πρόταση του ΝΑΡ για το πολιτικό 2ημερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΛΑΪΚΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΕΕ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

 

Η ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ, ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ... ΠΕΡΑΣΟΥΝ

• ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ-ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΤΩΡΑ.
  
• ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ, ΜΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΒΑΣΗΣ, ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
  
• ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΊΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΑΝΕΝΔΟΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΒΟΗΤΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ, ΣΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ & ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ, ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

1. Εδώ και μερικά χρόνια η ελληνική κοινωνία είναι αντιμέτωπη με την πιο βίαιη, βαθειά και υπεραντιδραστική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού στη χώρα μας που όμοιά της δεν έχει υπάρξει από την κατοχή και μετά. Η επιδίωξη αυτή προωθείται με μια διαρκή αντεπανάσταση μέσα στο ίδιο το σάπιο σύστημα και έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, στην λιτότητα και την μαζική φτώχια, στην μετατροπή των εργαζομένων σε δουλοπάροικους, στην διάλυση και το ξεπούλημα των δημόσιων υπηρεσιών και αγαθών, στην απόγνωση εκατομμυρίων ανθρώπων και σε αρκετές περιπτώσεις σε ανθρωπιστική κρίση. Οι κυβερνήσεις τους εφαρμόζουν μια βαθιά ταξική πολιτική. Την επιβάλλουν οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες, οι γιγάντιοι πολυεθνικοί και πολυκλαδικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, οι καναλάρχες, οι δανειστές και οι διεθνείς τους προστάτες. Την επιβάλλει μια πανίσχυρη ταξική συμμαχία του ελληνικού κεφαλαίου με τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΔΝΤ

Το αστικό πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, είναι ταγμένο στην υπεράσπιση και την με κάθε μέσο επιβολή αυτής της πολιτικής. Τα κόμματα του κεφαλαίου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και οι σύμμαχοί τους. Φθαρμένοι και βρωμεροί, διαπλεκόμενα τσιράκια των κέντρων εξουσίας πρέπει να πληρώσουν για τα εγκλήματα τους. Μαζί τους το δικαστικό σύστημα και οι κυβερνητικές-κρατικές δυνάμεις καταστολής με την αλληλοσυμπληρούμενη δράση των φασιστών.

2. Στρατηγείο της επιχειρούμενης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και δύναμη κρούσης στην ιστορική επίθεση ενάντια στον λαό αποτελεί αναμφίβολα η ΕΕ. Τα δύο από τα τρία μέλη της τρόικα αποτελούν θεσμικές της εκφράσεις. Με το αντιδραστικό πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο της δεν είναι παρά η πανευρωπαϊκή πολιτική έκφραση των τραπεζιτών, των πολυεθνικών και των δανειστών. Φτιαγμένη για να επιβάλλει σε όλη την Ευρώπη την δικτατορία των πολυεθνικών.

Το περιβόητο ¨κοινό νόμισμα¨, το ευρώ αποδείχτηκε ότι δεν είναι ένα καταφύγιο προστασίας από την παγκόσμια κρίση. Με τις αντιδραστικές συνθήκες (Μάαστριχτ, Λισαβόνα κλπ) και το δημοσιονομικό Νταχάου που το συνοδεύουν από την γέννησή του, με τους μηχανισμούς επιβολής που οπλίστηκε (ανεξαρτησία της ΕΚΤ κλπ), με τις ισοτιμίες που δημιουργήθηκε, αποτελεί ένα ισχυρό όπλο στα χέρια των πολυεθνικών και των τραπεζιτών για την επιβολή της βάρβαρης πολιτικής τους σε όλη την Ευρώπη, ένα όπλο κυριαρχίας των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων πάνω στους λαούς και τα φτωχότερα έθνη.

Καμιά απολύτως φιλολαϊκή, αριστερή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο του ευρώ και της ΕΕ, χωρίς ρήξη και αποδέσμευση, χωρίς γραμμή ανατροπής της συνολικής υπεραντιδραστικής αστικής στρατηγικής αναδιοργάνωσης του καπιταλισμού.

3. Τα βάρβαρα μέτρα που εφαρμόζονται βίαια στην Ελλάδα, προωθούνται και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν αποτελούν «ελληνική ιδιομορφία». Είναι το αιματηρό αποτέλεσμα της κρίσης του καπιταλισμού, που εδώ και 4 χρόνια σφραγίζει τις μοίρες και τις προοπτικές λαών και χωρών σε όλο τον πλανήτη. Μια κρίση υπερσυσσώρευσης που εκδηλώθηκε στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μετατράπηκε σε «κρίση χρέους» και ξαναγύρισε εκεί που ξεκίνησε, στην παραγωγή, για να δημιουργήσει την τεράστια ύφεση που ζούμε σήμερα. Το κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση του, για να κερδίσει μια μονάδα κέρδους, δεν διστάζει μπροστά σε κανένα εμπόδιο και καμιά συμφορά. Μέσα στην ιστορική του παρακμή, το μόνο αναλλοίωτο στοιχείο του παραμένει η «σταγόνα αίμα στο μάγουλο» που σφράγισε την γέννησή του.

Μόνο η επαναστατική κατάργηση του καπιταλισμού και η αντικατάστασή του από μια άλλη κοινωνία μπορεί να σώσει τους λαούς από τα ανείπωτα βάσανα και τις καταστροφές. Μια νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική κοινωνία, που αντικαθιστά την καπιταλιστική ιδιοκτησία με την κοινωνική, το ατομικό καπιταλιστικό κέρδος με το συλλογικό κοινωνικό όφελος, την βία και την δεσποτεία της εργοδοσίας στην παραγωγή με τον εργατικό έλεγχο και την αυτοδιαχείριση. Τις ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις με την ελεύθερη συνένωση λαών και εθνών, την πολεμική απειλή με την ειρήνη. Την καταστροφή της φύσης, του «ανόργανου σώματος του ανθρώπου» από τον πλήρη σεβασμό της. Η οικοδόμηση ενός ρεύματος νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής δεν είναι ζήτημα του μέλλοντος. Είναι επιτακτική απαίτηση του τώρα. Για να έχουν προοπτική οι αγώνες. Για να σπάσουν οι μονόδρομοι που θέλουν να κλείσουν την ζωή και την σκέψη μας στα όρια του καθεστώτος της εκμετάλλευσης, του σάπιου πολιτικού συστήματος και της κοινοβουλευτικής ευρω-δικτατορίας, της υποταγής της κοινωνίας στην αγορά.

4. Αυτό που κρίνεται σήμερα είναι η ίδια η επιβίωση και η υπόσταση της εργατικής τάξης και του λαού. Κρίνεται το αν θα ανατραπούν τα μέτρα, η πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ αλλά και η ίδια η τρικομματική κυβέρνηση. Το αν επιτέλους θ’ απαλλαγούμε από την Ευρωκηδεμονία και την φυλακή του ευρώ και της ΕΕ. Το αν ο λαός μας θα έχει πλέον το δικαίωμα ν’ αποφασίζει ο ίδιος για τις τύχες της χώρας. Το αν θα έχει τις λαϊκές ελευθερίες του και αν θα συντρίψει τη «σιδερένια φτέρνα» των κυρίαρχων , τη βία κυβέρνησης-κράτους, φασιστών και εργοδοτών, Το αν θα βαθύνει η πολιτική κρίση του συστήματος, αν θα επιβληθεί ένα ρήγμα στην αστική πολιτική, ένας κλονισμός της κυριαρχίας των δυνάμεων του κεφαλαίου και, εντέλει, μια ριζική, πολιτική στροφή προς όφελος του λαού.

5. Παλεύουμε να μη περάσουν τα μέτρα και να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ. Μονομερής καταγγελία των μνημονίων, της αποικιοκρατικής δανειακής σύμβασης και όλων των εφαρμοστικών νόμων. Διαγραφή του χρέους, όχι στα περιβόητα δάνεια τους. Ρήξη και αποδέσμευση από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Να περάσουν ουσιαστικά στο Δημόσιο, χωρίς αποζημίωση και καμιά επιβάρυνση για το λαό και με εργατικό έλεγχο η Τράπεζα της Ελλάδας, όλες οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας Άμεση άρση όλων των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις που επιβλήθηκαν από το Γενάρη του 2010 και χορήγηση αυξήσεων στο ύψος του αθροίσματος του πληθωρισμού των ετών 2009-2012. Να διαγραφούν άμεσα τα χρέη προς τις τράπεζες όλων των ανέργων και των φτωχών. Πλήρης κοινωνική προστασία των ανέργων. Βαριά φορολογία του κεφαλαίου και του πλούτου. Να μειωθεί δραστικά η άμεση φορολογία και να καταργηθεί για τα είδη πρώτης ανάγκης. Δραστική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών. Να τσακίζεται κάθε είδους οικονομική βία σε βάρος των εργαζόμενων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων (κεφαλικοί φόροι, κατασχέσεις, πλειστηριασμοί, διακοπή ρεύματος και νερού, τοκογλυφία, μαυραγοριτισμός, ενεχυροδανειστήρια).

Ανατρεπτική αλληλεγγύη για την υπεράσπιση κάθε εργαζόμενου, ειδικά των παιδιών, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας και φύλου, όχι με λογική φιλανθρωπίας ούτε με την «κοινωνική επιχειρηματικότητα» που προωθεί η ΕΕ αλλά με την αγωνιστική δημοκρατική διεκδίκηση και συμμετοχή.

Διαρκής πάλη για τις Λαϊκές Ελευθερίες και Δικαιώματα της εποχής μας, ενάντια στη «σιδερένια φτέρνα» που θέλει να επιβάλλει η αστική εξουσία, ενάντια στην τρομοκρατία της ΕΕ, της κυβέρνησης και κράτους, της εργοδοσίας, και των φασιστών, της «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ». Να μη περάσει ο φασιστικής έμπνευσης νόμος της κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις. Άμεση και συστηματική αποκάλυψη του πολιτικού συστήματος της διαπλοκής κράτους-αστών πολιτικών – επιχειρηματιών, της κρατικής διαφθοράς, ενίσχυση των λαϊκών θεσμών της δημοκρατίας των κάτω παντού και πρώτα από όλα στην παραγωγή. Ετοιμότητα για την μαζική παλλαϊκή αντιμετώπιση κάθε είδους βασανιστηρίων και κρατικών απαγωγών των αγωνιστών καθώς και κάθε λογής απότομης αντιδημοκρατικής στροφής στη χώρα.

Ανατροπή της «ευρωχούντας» που οδηγεί στην καταπάτηση του δικαιώματος του λαού ν’ αποφασίζει ο ίδιος για τις τύχες του και σε πρωτοφανείς επεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας. Όχι στην επικίνδυνη συμμαχία Ελλάδας -Ισραήλ, άμεση απόσυρση όλων των ελληνικών στρατευμάτων από το εξωτερικό, να κλείσουν οι ΝΑΤΟϊκές βάσεις. Καμιά εμπλοκή της χώρας σε συρράξεις και πολέμους. Αποδέσμευση από το διεθνές πλέγμα του σύγχρονου ιμπεριαλισμού.

6. Αυτό το γενικό πλαίσιο στόχων είναι ασυμφιλίωτο με την αυταπάτη ενός «ανθρώπινου» καπιταλισμού. Είναι αναγκαίο όμως για να ζήσει ο λαός με αξιοπρέπεια. Αποτελεί, τον αναγκαίο κρίκο για να υπάρξει πραγματική στροφή στους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς. Να ανοίξει ο δρόμος της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια αυτών που τον παράγουν. Για την εργατική χειραφέτηση και δημοκρατία.

Η επιβολή αυτών των στόχων απαιτεί τον ανένδοτο, πραγματικά απειλητικό, σταθερά ανυποχώρητο, πολιτικό εκβιασμό της εργατικής - λαϊκής πάλης. Ένα νέο-ταξικό-ανατρεπτικό στηριγμένο στις συνελεύσεις βάσης - εργατικό κίνημα. Ένα ρωμαλέο κοινωνικοπολιτικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής της επίθεσης στους εργαζόμενους λόγω της υπεραντιδραστικής αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού στη χώρα. Την ύπαρξη και δράση της ανυπότακτης αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Την κοινή δράση των δυνάμεων που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, που αρνούνται την διαχείριση του καπιταλισμού της εποχής μας, που πιστεύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην δύναμη του ταξικού αγώνα και της εργατικής χειραφέτησης..

Η επιβολή τέτοιων στόχων, ειδικά στην χώρα μας, θα περάσει μέσα από οξυμμένες σκληρές ταξικές αναμετρήσεις και από κρίσιμες καμπές. Προϋποθέτει την ύπαρξη λαϊκού πλειοψηφικού ρεύματος με υψηλό βαθμό αυτοτελούς και χειραφετημένης από αστικά κέντρα, οργάνωσης. Ο ταξικός αντίπαλος, εγχώριος και διεθνής, αδίστακτος και βίαιος όσο ποτέ, δεν πρόκειται να παραχωρήσει την κυβερνητική και πολύ περισσότερο την πολιτική εξουσία μέσα από ένα ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο. Τα ζητήματα αυτά λύνονται μόνο με τον επαναστατικό αγώνα. Με την οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού σε ανεξάρτητα όργανα αγώνα και επιβολής της θέλησής του που θα οικοδομούν, από σήμερα τα όργανα της επανάστασης και της εργατικής λαϊκής εξουσίας.

7. Από τη σκοπιά αυτή στη συζήτηση για την κυβερνητική εξουσία δεν χωράνε αυταπάτες. Η πραγματική εξουσία, η δυνατότητα να αποφασίζει μια τάξη και να επιβάλλει την θέλησή της δεν λειτουργεί κυρίως στους διαδρόμους των κυβερνητικών επιτελείων. Πραγματοποιείται ουσιαστικά στα πολυτελή επιτελεία των βιομήχανων τραπεζιτών, στα γραφεία των συγκροτημάτων του τύπου, στο βαθύ κράτος των κατασταλτικών μηχανισμών, του στρατού και της αστυνομίας. Στα κέντρα της ΕΕ, στους τραπεζίτες της Φραγκφούρτης και του καλοπληρωμένους φονιάδες με κοστούμι των Βρυξελλών και του ΔΝΤ.

Οι προτάσεις για «αντιμνημονιακή προοδευτική ανατροπή» και «αριστερή κυβέρνηση» εντός του ευρώ και της ΕΕ, μέσα στους ολοκληρωτικούς της θεσμούς, μέσα στα πλαίσια του καθεστώτος του κεφαλαίου και των πολυεθνικών δεν μπορεί να λύσει κανένα από τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα. Με βάση, μάλιστα, το σημερινό επίπεδο του λαϊκού κινήματος, είναι καταδικασμένη να διαχειριστεί, με διαφορετικούς ίσως ρυθμούς, την αστική επίθεση.

8. Κρίσιμο ζήτημα της περιόδου είναι ο αποφασιστικός πολιτικός διαχωρισμός από τον κυβερνητικό, εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό σε όλα τα επίπεδα και ειδικά των ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ. Καμιά ανοχή δεν μπορεί να υπάρξει σε απόπειρες εναγκαλισμού με διάφορα τμήματα του για «τις καρεκλες» και την ανασυγκρότηση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Η ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος, η ανάπτυξή ενός κινήματος βάσης, στους κλάδους, αλλά και στις γειτονιές και τις πόλεις, στηριγμένο στις συνελεύσεις, τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις επιτροπές αγώνα και τις άλλες μορφές λαϊκής οργάνωσης, τον δημοκρατικό τους συντονισμό είναι πιο καθοριστικό από ποτέ.

Σε αυτόν τον δρόμο του αγώνα και της ανατροπής είναι σήμερα αναγκαία η πιο πλατιά ενότητα. Η ενότητα όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων, όλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς. Δεν υπάρχει περιθώριο αναμονής οποιασδήποτε κυβερνητικής εναλλαγής. Αυτό που σήμερα απαιτείται είναι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου μαζικού κέντρου αγώνα, όλων των δυνάμεων, πρωτοβάθμιων σωματείων, συνδικαλιστικών δυνάμεων και κινήσεων που ξεπερνάνε την γραμμή των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και θέλουν να παλέψουν ανένδοτα ως το τέρμα, χωρίς συμβιβασμούς για την ανατροπή της επίθεσης.

9. Οι πολιτικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην ελληνική κοινωνία με τους αγώνες του λαού καθιστούν επιτατική την ανάγκη για την κοινή δράση στο μαζικό κίνημα αλλά και τη συσπείρωση σε κοινωνικοπολιτικές πρωτοβουλίες όλων των δυνάμεων που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, που αρνούνται την διαχείριση του καπιταλισμού, που πιστεύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην δύναμη του ταξικού αγώνα και της εργατικής χειραφέτησης. Για να αντιμετωπιστούν συνολικά τα στρατηγικά ζητήματα που θέτει ο αντίπαλος: «ευρώ ή χάος», «αποδοχή των μνημονίων ή έξοδος από την ΕΕ», «υποταγή στις αγορές και τους νόμους τους ή επιστροφή στην εποχή των σπηλαίων». Η αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να δοθούν λύσεις στα εκρηκτικά προβλήματα του λαού εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ, με «φιλολαϊκή» διαχείριση της καπιταλιστικής αναδιοργάνωσης, υποτάσσει το λαϊκό κίνημα στα όρια της αστικής πολιτικής. Από την άλλη πλευρά η ανιστόρητη κατηγορηματική άρνηση από το ΚΚΕ της υιοθέτησης καίριων αιτημάτων-κρίκων της αντικαπιταλιστικής πάλης από το μαζικό κίνημα και παραπομπή τους στο ακαθόριστο μέλλον της λαϊκής εξουσίας και η άρνησή του να συμβάλλει σε ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο για την ανατροπή της επίθεσης, είναι παράγοντες που αδυνατίζουν το κίνημα και την αριστερά και εμποδίζουν σοβαρά μια πραγματική αριστερή αντικαπιταλιστική στροφή στην ελληνική κοινωνία.

Μόνο αν το πλατύ αγωνιστικό αντιμνημονιακό ρεύμα, μετασχηματιστεί και σε ρεύμα ρήξης με το ευρώ, την ΕΕ, με βασικούς πυλώνες της πολιτικής τους και τελικά με τον ίδιο τον καπιταλισμό, σε ρεύμα κοινωνικής χειραφέτησης, μπορεί να νικήσει έναν πολύ πιο δυνατό σήμερα αντίπαλο, να δικαιωθούν πολιτικά οι αγώνες, να ανασάνει και να ανοίξει τους δικούς του δρόμους ο κόσμος της δουλειάς.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει ενωτικά αποφασιστικά, με ενιαίο σχεδιασμό να συμβάλλει ώστε να ανέβει ο πολιτικός ρόλος του κινήματος, και να προωθηθούν οι πρωτοβουλίες κοινής δράσης όλων των δυνάμεων που κινούνται στην παραπάνω λογική. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να ενισχύσει το μέτωπό σε δυνάμεις που αναφέρονται στην «αντικαπιταλιστική αριστερά» και κινούνται με οργανωμένο τρόπο σε ανταγωνιστικά σχέδια που οδηγούν σε ηγεμόνευση από τις ρεφορμιστικές λογικές και αυταπάτες.

10. Την πολιτική πρόταση που απευθύνει το ΝΑΡ προς όλες τις δυνάμεις που αναφέρονται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού. Στις μαχητικές πτέρυγες του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Στις πλατιές δυνάμεις του αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Σε όλους όσους εμπνέονται από μια νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Έτσι πιστεύουμε ότι μπορεί να προχωρήσουν τα πιο ζωτικά συμφέροντα του κόσμου της δουλειάς, να ενισχυθεί η προοπτική της αριστεράς, ν’ ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία αντάξια των ανθρώπων της δουλειάς.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που αποτελεί μια σημαντική συνεισφορά σε αυτήν την μεγάλη υπόθεση, πρέπει να πάρει τολμηρές πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα σε αυτήν την κατεύθυνση.

Νέο Αριστερό Ρεύμα, Οκτώβριος 2012