Ημέρες 100 στο γυμνάσιο της Δημοκρατίας

του
Κ. Γιοβανόπουλου*

Νυν δε απολοφυράμενοι ον προσήκει εκάστω άπιτε.

Θουκυδίδη  Επιτάφιος

 

Άλλο άθλημα λέμε! Ή είσαι πλασμένος γι’ αυτό ή υποφέρεις. Ξεκινάς με την ορμή του ταύρου, με τη δύναμη του κόσμου, στο μαγικό χαλί της δημοκρατίας… και φτάνεις ισορροπιστής μεταξύ λογικής και παράνοιας, νύχτα σε ένα πυκνό δάσος εγγράφων, απορημένος απ’ την κοινοβουλευτική κωφαλαλία.

 Τα ψυχολογικά θα τα λύσω...

μόνος μου. Οι άνθρωποι εδώ είναι στο δικό τους διαστημόπλοιο κι είναι φορές που οι κομματικές διάλεκτοι είναι ολωσδιόλου ακατανόητες. Συνεννοούνται με τα μάτια (ενίοτε και κλειστά), δεν συμφωνούν ποτέ στα επίσημα γήπεδα, η γεωμετρία που αντιλαμβάνονται είναι σε ασύμβατες καμπύλες, γεμάτες σάλια και σκουληκότρυπες προς το παρελθόν.

Θα επιζήσω, ούτε κουβέντα. Έχω έναν Πρόεδρο παλλήκαρο (δεν γλύφω, μη φοβάστε), βρήκα δυο-τρεις βουλευτικές ψυχές εμπιστοσύνης και συγκρατιόμαστε ο ένας με τον άλλο σε σχέση μπετόν αρμέ, σιγά - σιγά θα έρθει κι ο ρυθμός. Νιώθω τα μάτια της Ημαθίας πάνω μου, πώς να ψηφίσεις μέτρα που σφίγγουν ασαπούνιστη τη θηλιά στους λαιμούς των συνελλήνων! Άσε τις θέσεις των Ανεξάρτητων που συμπίπτουν, από ντροπή και μόνο οφείλω να στέκομαι ακλόνητος σαν άγαλμα στην εντολή που έλαβα στις εκλογές. Είμαι το χέρι κι η φωνή σας, έτσι θα πορευτώ.

Ούτε καν σπίτι δεν πρόλαβα να ψάξω στην Αθήνα, στα ξενοδοχεία σέρνομαι αρκεί να προφταίνω τις Επιτροπές, τις Ολομέλειες, τις Ερωτήσεις, τις Κραυγές των αδικημένων, ένας ελεύθερος πολιορκημένος. Κάθε καρυδιάς καρύδι να σε χτυπά στην πλάτη, αιτήματα άλλα δίκαια κι άλλα εξωφρενικά, αντοχή και κρίση θέλει, το καθήκον δεν νερώνεται.

 Άντεξα. Αυτή ήταν μια πρώτη νίκη. Μου ζητήθηκαν μεταθέσεις, αποσπάσεις, διορισμοί, ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑ, ήταν το προσωπικό μου στοίχημα, πέτυχα να μην κάνω ούτε μία. Θα πείτε …μεγάλο πράγμα! Κι όμως συμπολίτες, πιστέψτε το, μέχρι να το συνηθίσουμε όλοι πως ο βουλευτής είναι για άλλες αποστολές, θα δώσουμε μάχες πειθούς. Κι όσους δυσαρέστησα, ήδη γνωρίζουν πως από φιλοσοφία το έπραξα, καμία στενοκεφαλιά ή διπλοπροσωπία.

 Τα μεγάλα είναι μπροστά, τις πρώτες καταιγίδες τις απόλαυσα ως σχολείο, προπόνηση στα βασικά βήματα. Έρχονται σημεία και τέρατα, μας περιμένουν εικονικά διλήμματα και κρυμμένοι γκάνγκστερ, τα κόκκινα ταπισερί κρύβουν σκουπίδια ετών καλοσκεπασμένα. Ας ξεκινήσουμε με τα αυτονόητα, να προσδιορίσουμε το σημερινό εχθρό : Είναι το δίδυμο αφενός των άπληστων τζογαδόρων και αφετέρου οι ανίκανοι κυβερνήτες. Αυτό το ένοχο ζευγαράκι δεν θα ξεριζωθεί εύκολα, δεν θα παραδώσει τα μαύρα του όπλα, έχει καταπιεί και τη χλιδόσκονη που τους κάνει αόρατους τόσες δεκαετίες τώρα. Σ΄ αυτό το μέτωπο αφιερώνομαι τα βράδια της μελέτης, χαρτογραφώ τα ναρκοπέδια, έτσι πέρασαν 100 νύχτες τώρα.

Το άλλο όμως δράμα, το φοβερό, η δυστυχία στις αυλές μας που καλούμαι να διαχειριστώ, με φλέγει κάθε αυγή. Την παρακμή, την ανεργία, τη φτώχεια, τα ερείπια, θα τα νικήσουμε. Θεσμικά όμως, όχι σαν ψευτόμαγκες, όχι βαρβαρότητες, με σύνεση οικουμενική, με Παύλεια αγάπη και με Αλεξανδρινές στρατηγικές. Θα φτερουγίσουμε Ημαθιώτες, μην το βάζετε κάτω. Θα βρούμε το δικό μας Περικλή να φωνάξει μέσα στη θλίψη Άπιτε, και να μας οδηγήσει στης μέλλουσας Ιστορίας το λαμπερό πεπρωμένο. Μέχρι τότε συνεχίζω να μαθαίνω, πυρίμαχα Βικελαίος. 

2 Οκτωβρίου 2012      

Βουλευτής Ημαθίας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ