ΟΚΔΕ- Να αποτελειώσουμε τα Μνημόνια και τους υπηρέτες τους

Διαδηλώνουμε στη ΔΕΘ – 8/9, 6:00 μμ, άγαλμα Βενιζέλου

 Για πέμπτη συνεχή χρονιά, η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση οδηγώντας τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στην απόγνωση. Τα απανωτά μέτρα όχι μόνο δεν αναστρέφουν την κατασταση αλλά την επιδεινώνουν. Η επίσημη ανεργία ανέβηκε στο 23,1% (στο 30% εκτιμάται η πραγματική), περίπου το 35% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, η πτώση στην βιομηχανία αγγίζει ποσοστά πολεμικής περιόδου (-28% στην τετραετία 2008-2011), το δημόσιο χρέος... άρχισε πάλι να αυξάνει μετά το «κούρεμα», τα έσοδα του Προϋπολογισμού έχουν βουλιάξει προδικάζοντας νέα έκτακτα μέτρα. Συνολικά η πτώση του ΑΕΠ από το 2008 κυμαίνεται στο –20%, δηλαδή έχει ξεπεράσει την Αργεντινή του 2001-2002.

Δεν είναι πολύ καλύτερη η κατάσταση στην ΕΕ και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, όπου η μια χώρα μετά την άλλη βυθίζεται στην ύφεση, ενώ για Ισπανία και Ιταλία απλώς αναζητείται μια φόρμουλα για να οδηγηθούν στο ΔΝΤ και στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ. Ακόμη και οι χώρες του Βορρά και η ίδια η Γερμανία παρουσιάζουν μόνο αναιμική «ανάπτυξη» ή έχουν «κατρακυλήσει» στην ύφεση. Η ΕΕ διέρχεται μια τεράστια, δομική κρίση, που απειλεί σοβαρά την ίδια την ύπαρξη του Ευρώ.

Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, η ντόπια τρόικα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ δηλώνει την αφοσίωσή της στην καταστροφική πολιτική των Μνημονίων. Δια στόματος Σαμαρά, δίνουν εγγυήσεις προς τους δανειστές-τραπεζίτες ότι θα πάρουν τα χρήματά τους και παράλληλα σκάβουν τον λάκκο των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων με νέα σαρωτικά μέτρα (ξεκίνησαν από 11,5 δις και κανείς δεν ξέρει μέχρι που θα τα φτάσουν). Περισσότερο από κάθε προηγούμενη χρονιά, θα ζήσουμε φέτος την πλήρη διάλυση και κατάρρευση της παιδείας, ασφάλισης, υγείας, όλων των κοινωνικών υπηρεσιών. Οι συγχωνεύσεις/κλεισίματα σχολείων, σχολών, νοσοκομείων θα πάρουν χαρακτήρα χιονοστιβάδας, ενώ ό,τι απομείνει θα υπολειτουργεί αδυνατώντας να καλύψει τις απολύτως βασικές ανάγκες. Νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, ανεργία-καρκίνος, νέες φοροεπιδρομές εξαπλώνουν παντού την φτώχεια και την εξαθλίωση. Η ανθρωπιστική κρίση παίρνει απειλητικές διαστάσεις, η επιβίωση μετατρέπεται σε καθημερινή μάχη για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, τους άνεργους, τους φτωχούς.

Περίοπτη θέση στο κυβερνητικό «πρόγραμμα» έχουν οι ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή το ξεπούλημα όσων φιλέτων απόμειναν στο δημόσιο (νερό, ενέργεια, σιδηρόδρομοι, λιμάνια, συγκοινωνίες, τράπεζες, δημόσια γη, ακτές). Τι λεφτά όμως θα αποφέρει αυτό και για ποιους; Ακόμα κι αν βρεθιύν αγοραστές (ενώ η φυγή κεφαλαίων και επιχειρήσεων από την Ελλάδα μεγαλώνει), οι τιμές θα είναι εντελώς εξευτελιστικές. Αλλά κι αυτά τα λεφτά δεν θα πάνε για μισθούς–συντάξεις, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ. αλλά θα δεσμευτούν στον περίφημο «ειδικό λογαριασμό», δηλαδή στην αποπληρωμή των δανειστών–τοκογλύφων.

Μπροστά στην κατάρρευση

Όλα αυτά δεν συνιστούν κανένα «πρόγραμμα», παρά μόνο έναν κατάλογο μέτρων, παραγγελμένων από την Τρόικα, που φέρνουν τα πάντα πιο κοντά στην χρεοκοπία, δημόσιο και ιδιωτικό τομεά, τράπεζες, δήμους, ασφαλιστικά ταμεία... Είναι για γέλια και για κλάματα οι πρωταίτιοι της χρεοκοπίας, με τις ίδιες και χειρότερες συνταγές, να μιλάνε για «ανάπτυξη». Η ανάπτυξη είναι αδύνατη:

- Με τις πολιτικές της μαζικής ανεργίας και φτώχειας, που εκμηδενίζουν τη ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών, φέρνοντας ακόμα περισσότερα λουκέτα, απολύσεις, αδυναμία είσπραξης εσόδων.

- Με την ανακύκλωση του αστικού πολιτικού προσωπικού, που δεν έχει κανένα εναλλακτικό σχέδιο από την πλήρη απαλλοτρίωση-ληστεία μισθών, συντάξεων, ασφαλιστικών ταμείων, δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου.

- Όσο ο τεράστιος όγκος χρήματος που λιμνάζει στα χέρια των ιδιωτών-καπιταλιστών δεν επενδύεται και μάλιστα συνεχίζεται η φυγή κεφαλαίων.

- Με την παραμονή στο ζουρλομανδύα του Ευρώ, γιατί είναι ένα υπερτιμημένο νόμισμα για μια καταρρέουσα οικονομία όπως η ελληνική.

Γι’ αυτό έρχεται με μαθηματική ακρίβεια όχι μόνο η επισημοποίηση της χρεοκοπίας αλλά και η έξοδος/αποπομπή της Ελλάδας από το Ευρώ, όπως πλέον ομολογείται ανοιχτά και από πολλούς κύκλους της ευρωπαϊκής ελίτ. Εξελίξεις που θα είναι ένα ακόμα οδυνηρό σοκ για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

Όχι στο κράτος «έκτακτης ανάγκης»

Η κυβέρνηση συγκροτήθηκε υφαρπάζοντας την ψήφο του λαού με απειλές και ψέματα περί «επαναδιαπραγμάτευσης» του Μνημονίου και χάρη στα ροζ δεκανίκια του Κουβέλη. Στην πραγματικότητα δεν έχει κοινωνική στήριξη, είναι μια κυβέρνηση αδύναμη και θνησιγενής. Γι αυτό όμως και επικίνδυνη! Θα επιχειρήσει να γαντζωθεί στην εξουσία επιβάλλοντας ένα κράτος «έκτακτης ανάγκης»:

- με την σκλήρυνση των μέτρων καταστολής (εκτοξευτήρες νερού, πλαστικές σφαίρες, σκυλιά κ.λπ.), την περιστολή των δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων, την κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών

- τα ρατσιστικά πογκρόμ της αστυνομίας και της συμμορίας της Χρυσής Αυγής ενάντια στους μετανάστες, αλλά και ενάντια σε όλους όσους αντιστέκονται

Μέσα στην αδυναμία της, καλλιεργεί ένα κλίμα διαίρεσης και φόβου, τρομοκρατίας των εργαζομένων και της νεολαίας, αποθάρρυνσής τους για να εξαπολύσουν την αντεπίθεσή τους.

Να προετοιμαστούμε για την τεράστια σύγκρουση που είναι μπροστά μας

Η κατάρρευση του ελλ. καπιταλισμού, το οικονομικό-πολιτικό χάος σε Ε.Ε./Ευρωζώνη, η νέα διεθνής όξυνση της κρίσης, δεν επιτρέπουν αυταπάτες. Ή θα επιτρέψουμε στους υπεύθυνους της χρεοκοπίας να διαχειριστούν την επερχόμενη κατάρρευση, ενώ θα βουλιάζουμε σε μια βαρβαρότητα χωρίς προηγούμενο – ή θα χαράξουμε πορεία σύγκρουσης μ’ αυτό το σάπιο σύστημα, για να επιβάλλουμε τις δικές μας λύσεις.

Έχουμε την εμπειρία από το προηγούμενο κύμα αγώνων: τεράστιες γενικές απεργίες, ανυπακοπή στα χαράτσια, «αγανακτισμένοι» στις πλατείες, απεργίες και καταλήψεις χώρων δουλειάς, συγκρουσιακά- γεγονότα όπως στις 12 Φλεβάρη. Και ακόμα, τα μηνύματα αγώνα από την Ευρώπη και τον κόσμο, από τους Ισπανούς ανθρακωρύχους μέχρι τις αραβικές εξεγέρσεις/επαναστάσεις, που δείχνουν ότι σιγά-σιγά διαμορφώνονται δυνατότητες για ένα νέο επαναστατικό κύμα.

Στηριζόμενοι σ’ αυτά, να ενισχύσουμε τη νέα συνείδηση και πρακτική που σιγά-σιγά διαμορφώνεται. Τίποτα δεν έχουμε να περιμένουμε από την άθλια συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που ακόμα και τώρα συμμετέχει σε «κοινωνικούς διαλόγους». Από το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, με την ακραία διασπαστική, σεχταριστική πολιτική τους, που οδηγεί μόνο σε ήττες και απογοήτευση. Από τις αυταπάτες για «κυβέρνηση της Αριστεράς» γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ, που δήθεν θα μετριάσει, θα ανακόψει την κατάρρευση χωρίς να συγκρουστεί με τον καπιταλισμό ή με «υπευθυνότητα», μέσα από τους θεσμούς του αστικού κράτους, δίνοντας πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στους εκπροσώπους του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.

Μέσα από τη δική μας οργάνωση και αγώνα παντού, πρέπει να αντισταθούμε σε κάθε επίθεση της κυβέρνησης και των αφεντικών, να οργανώσουμε την ταξική/κοινωνική αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια απέναντι στην κρίση, την απόκρουση των ρατσιστικών πογκρόμ και των συμμοριών της Χρυσής Αυγής, την αυτοάμυνα του κινήματος απέναντι στους μηχανισμούς καταστολής. Να προβάλλουμε ένα πρόγραμμα σωτηρίας της οικονομίας και της κοινωνίας, με βασικούς άξονες: Διαγραφή του Χρέους – Ρήξη με Ευρώ και Ε.Ε. – Εθνικοποίηση των τραπεζών και των τομέων-κλειδιών της οικονομίας κάτω από Εργατικό ‘Έλεγχο – Συντακτική Συνέλευση, για να έρθουμε σε ρήξη με τους σάπιους θεσμούς αυτού του σάπιου συστήματος και να θέσουμε την οργάνωση της οικονομίας, της πολιτικής, της κοινωνίας σε ριζικά διαφορετικές βάσεις.

Η νίκη δεν θα έρθει με λόγια στη Βουλή – Ανυπακοή & Εξέγερση Παντού

Για να σώσουν το σύστημά τους, η Ε.Ε. και η Τρόικα, η ντόπια «συμμορία του ευρώ» και οι μεγαλοκαπιταλιστές, ξέρουν ότι η ώρα της σύγκρουσης πλησιάζει. Ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν τους κρατικούς μηχανισμούς (αστυνομία και στρατό, ελληνικά και ευρωπαϊκά), φτάνοντας ακόμα και στις πιο σκοτεινές λύσεις και σε «έκτακτες» καταστάσεις.

Γι’ αυτό, ο δρόμος για να σωθούμε οδηγεί υποχρεωτικά σε ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα. Δεν υπάρχει άλλη, «εύκολη» λύση. Χρειάζε­ται καταρχήν να φύγουμε από τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Να εξαπλώσουμε την Ανυπακοή και την Εξέγερση Παντού. Να επιβάλλου­με μια Επαναστατική Κυ­βέρνηση των Εργαζομέ­νων. Ν’ ανοίξουμε τον δρόμο για τον Σοσιαλισμό: για μια οικονομία με επίκεντρο τις ανθρώπινες ανάγκες, ένα καθεστώς βασισμένο στον έλεγχο, τη συμμε­τοχή, τις αποφάσεις όλων των «από κάτω», στην επέ­κταση και όχι τον περιορισμό των ελευθεριών, στο δημοκρατικό σχεδιασμό όλων των βασι­κών επιλογών. Στην ελεύ­θερη συνεργασία των λαών της Ενωμένης Σοσιαλιστι­κής Ευρώπης και όχι στο «πειθαρχείο» της καπιταλι­στικής Ε.Ε. Αυτή είναι η μόνη διέ­ξοδος – και για να την επιβάλλουμε πρέπει να χτίσουμε μια επαναστατική δύναμη που θα συγκρουστεί νικηφόρα με την αστική τάξη και το κράτος της.

                      

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ

Ø      Κατάργηση των Μνημονίων, της Δανειακής Σύμβασης, των βάρβαρων μέτρων

Ø      ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Ε.Ε. – Πάλη για μια Ευρώπη των εργαζομένων, ενωμένη, δημοκρατική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική

Ø      Εθνικοποίηση των τραπεζών και τομέων-κλειδιών της οικονομίας με Εργατικό Έλεγχο

Ø      Συντακτική Συνέλευση