Ομως ο σχολιασμός για τον “ακραίο” ΣΥΡΙΖΑ των “συνιστωσών” που φέρνει την “καταστροφή” είναι...
πλέον πεπαλαιωμένος. Η ομιλία του Τσίπρα στη ΔΕΘ δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προσαρμόζεται με ραγδαίους ρυθμούς όλο και πιο -“ρεαλιστικά”- δεξιά και έχει διπλό αποδέκτη:
Aπό τη μια τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων που ελπίζουν στην “ανατροπή” την οποία υποσχέθηκε ο Τσίπρας στην ομιλία του. Και από την άλλη, τους τραπεζίτες, την τρόικα και τους καπιταλιστές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα μπορούσε να είναι η “υπεύθυνη λύση” για την επόμενη διακυβέρνηση.
Μιλώντας προς την τρόικα, ο Τσίπρας έκανε ξεκάθαρο ότι η “ακύρωση του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση” (ένα νέο μνημόνιο δηλαδή), είναι ο μόνος τρόπος οι δανειστές να συνεχίσουν να παίρνουν τα λεφτά τους: “Πρόκειται για τη μόνη αξιόπιστη και βιώσιμη δυνατότητα, να βγει η χώρα από τον Καιάδα της ύφεσης. Για να χρηματοδοτηθεί αποτελεσματικά η ανάκαμψη. Και να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους μέσα από την ανάπτυξη. Διαφορετικά ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Με το Μνημόνιο και η Ελλάδα θα καταρρεύσει και οι δανειστές θα χάσουν τα χρήματά τους” είπε χαρακτηριστικά, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει όρους της τρόικας όπως η “μείωση της ελλειμματικότητας της οικονομίας”.
Μιλώντας προς το ελληνικό κεφάλαιο θύμισε ότι η Ελλάδα “από την 7η θέση το 2007 και την 90η πέρσι, βρέθηκε στην 96η θέση, ανάμεσα σε 144 χώρες στον δείκτη ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ” τονίζοντας πως χρειάζεται η “ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας”. Σε αυτήν την κατεύθυνση δεσμεύθηκε να αξιοποιήσει “δημιουργικά τη γεωστρατηγική σημασία της χώρας μας. Από ανενεργό εθνικό κεφάλαιο θα τη μετατρέψουμε σε ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα για την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση” - υποσχέθηκε δηλαδή να φέρει πίσω στον ελληνικό καπιταλισμό τα χαμένα του κέρδη σε Βαλκάνια, Ανατολική Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Εγγυήθηκε επίσης τη “δημιουργία των απαραίτητων όρων για την επιστροφή καταθέσεων και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος”. Και υποσχέθηκε “την περαιτέρω ενίσχυση της ναυτιλίας, με σύναψη εθνικής προγραμματικής συμφωνίας με τον κλάδο της ναυτιλίας και τον εφοπλιστικό κόσμο” με “επανεξέταση των φοροαπαλλαγών τους”.
Στους στόχους του “ρεαλιστικού”, “εφαρμόσιμου” προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την ανασυγκρότηση ο στόχος της στήριξης της “επιχειρηματικότητας” τίθεται ξανά και ξανά:
Ιδιωτικοποίηση μέσω ΣΔΙΤ
“Αντί για τις ιδιωτικοποιήσεις προωθούμε επιχειρηματικές συμπράξεις και αναπτυξιακές κοινοπραξίες με διακρατικές συμφωνίες” λέει το πρόγραμμα για την ενέργεια – παρά το ότι οι ιδιωτικοποιήσεις μέσω ΣΔΙΤ δεν είναι κάτι καινούργιο - εφαρμόζονται ήδη χρόνια, από τον ΟΛΠ μέχρι τους ΟΤΑ - και δεν ωφέλησαν πουθενά τους εργαζόμενους και το λαό.Το πρόγραμμα προβλέπει στήριξη της “πράσινης” επιχειρηματικότητας “σε κλάδους και επιχειρήσεις που συμβάλλουν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής”. Της “κοινωνικής επιχειρηματικότητας”, σαν “ένα εναλλακτικό μοντέλο εκτός κράτους και ιδιωτών”. Της μικρής επιχειρηματικότητας “με προσαρμοσμένη πιστοδοτική πολιτική στις ανάγκες των μικρών επιχειρήσεων (microfinance) σε κλάδους που παρουσιάζουν θετικές προοπτικές στις διεθνείς αγορές και προάγουν τον οικολογικό και ενεργειακό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας” και με την “ίδρυση τράπεζας ειδικού σκοπού για τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων”.
Δίπλα σε αυτό το “πρόγραμμα”, κομμένο και ραμμένο πάνω στα προγράμματα της ΕΕ σε βαθμό που να που θυμίζει ΓΑΠ το 2009, εντύπωση προκαλεί η ταυτόχρονη καλπάζουσα αποδέσμευση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από οτιδήποτε έχει να κάνει με το κίνημα και την άμεση προοπτική ανατροπής του μνημονίου σήμερα, από τα κάτω.
Την ίδια στιγμή που ο κόσμος ετοιμάζεται να δώσει ένα ακόμα απεργιακό γύρο, αυτή τη φορά ενάντια στις απάνθρωπες περικοπές στη συγκυβέρνηση Σαμαρά, ο Τσίπρας καλούσε τον κόσμο από τη ΔΕΘ να πάρει μέρος “στις περιφερειακές συνδιασκέψεις των κοινωνικών και επιστημονικών φορέων, που θα οργανώσουμε σε όλη τη χώρα, για τη διαμόρφωση περιφερειακών προγραμμάτων ανάπτυξης” - πότε αλήθεια, όταν δεν θα έχει μείνει τίποτε; Ενώ την επόμενη μέρα, στη συνέντευξη τύπου δεν τόλμησε καν να θέσει ζήτημα ανατροπής της κυβέρνησης, λέγοντας ότι « εκλογές έγιναν” και “αν θέλαμε εκλογές θα το λέγαμε χωρίς περιστροφές”.
Οι αυταπάτες ενός νέου “κοινωνικού συμβολαίου” μαζί “με τις δυνάμεις της παραγωγής και της δημιουργίας”, η ακλόνητη πίστη στην συνοχή της Ευρωζώνης και τον “ευρωπαϊκό προσανατολισμό” και η αναμονή μέχρι η συγκυβέρνηση Σαμαρά να πέσει από μόνη της σαν ώριμο φρούτο χαρακτηρίζουν όλο και περισσότερο τη συνεχιζόμενη δεξιά στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Λεκτικές επιλογές
Σε ολόκληρη τη μακροσκελή ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε τρεις φορές τη λέξη “αριστερά”. Αλλες τρεις χρησιμοποίησε τη λέξη “αγώνες” (και οι τρεις όταν μιλούσε για την αγωνιστική παράδοση της Θεσσαλονίκης).Δεν ανέφερε ούτε μια φορά τη λέξη: “Απεργία”. Τις λέξεις “σοσιαλισμός” ή “κομμουνισμός”. Τις λέξεις “μετανάστες” ή “ρατσισμός”, (παρά μόνο μιλώντας για τον κίνδυνο της “μετανάστευσης” εννοώντας τη μετανάστευση προς τα έξω και όχι προς τα μέσα).
Αντίθετα χρησιμοποίησε 43 φορές τη λέξη “Ελλάδα” (πολλές από αυτές με τον επιθετικό προσδιορισμό “νέα”. Χρησιμοποίησε δέκα φορές τη λέξη “εθνικός”: “εθνικό σχέδιο”, “εθνική κυριαρχία”, “εθνική ανεξαρτησία”, “εθνική επιταγή”, “εθνικό κεφάλαιο”, “εθνικός πλούτος” - και κυρίως “εθνική στρατηγική”
Κάλεσε σε “πατριωτικό και δημοκρατικό προσκλητήριο” προτάσσοντας στη σειρά της ομιλίας του τα λεγόμενα “εθνικά” θέματα. Απευθύνθηκε ξανά και ξανά “σε κάθε Ελληνίδα, σε κάθε Έλληνα”, χωρίς να πει έστω και μια κουβέντα για νομιμοποίηση-άσυλο για τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που ζουν και εργάζονται σε αυτή τη χώρα
εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου