Κ. Μακρυκώστας |
Ανακουφιζόμασταν όλοι όταν ήταν εφημερία, γνωρίζαμε ότι η Μονάδα ήταν σε άριστα χέρια.
Κατόπιν υπηρέτησε στο ΚΙΧΝΕ της Βέροιας όπου και εκεί άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Τον τραγικό του θάνατο τον πληροφορήθηκα από τον τέως διοικητή του ο οποίος δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η μοίρα χτύπησε τόσο βαριά τέτοιο άνθρωπο.
Σαν γαστρεντερολόγος κατόπιν, πέρα από εξαιρετικός επιστήμονας, ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Στην κηδεία του στην Φυτειά άκουσα πολλούς να διηγούνται πόσο αδιάφορο τον άφηναν τα χρήματα μπορστά στην υγεία των ασθενών του. Δούλευε σκληρά για ν' αντιμετωπίσει τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες του κόσμου που καταλαβαίνοντας το ποιόν του συνέρρε στο ιατρείο του. Παράλληλα συνεργαζόταν με το Πανεπιστήμιο ώστε να κρατά επαφή με τις ιατρικές εξελίξεις ενώ δίδασκε και σε λύκειο της Βέροιας. Πάντα διαθέσιμος όταν του ζητούσαν διάφοροι μη κερδοσκοπικοί σύλλογοι να δώσει μιά ομιλία ή να παρέχει κάποια άλλη είδους βοήθεια...
Και ξαφνικά μια μέρα όλα χάθηκαν. Γιατί πρέπει οι καλοί να φεύγουν νωρίς; Τι να πούμε για ν' απαλύνουμε τον πόνο των συγγενών του, των φίλων του, των ασθενών του; Απίστευτα φτωχές οι λέξεις....
Άνθρωποι σαν τον Κώστα είναι σπάνιοι. Ποτέ του δεν προβλήθηκε, ποτέ του δεν αναζήτησε τίποτε περισσότερο από την επιστήμη του και το καλό των ασθενών του.
Φίλε και συνάδελφε Κώστα, καλό ταξίδι, καλό παράδεισο. Σ' ευχαριστούμε που μας έδωσες την τιμή να σε γνωρίσουμε και να εμπνευστούμε από το ήθος σου και την καρδιά σου. Το έργο σου δεν θα πάει χαμένο. Τα θερμότερα συλληπητήρια στους συγγενείς σου, ελπίζω αυτό το σημείωμα να τους δώσει μια μικρή ανακούφιση.
Αιωνία σου η μνήμη φιλε μας, θα ζεις πάντα μες τις καρδιές μας....
Αντώνιος Λιόλιος
Παθολόγος
Βέροια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου