«μπλόφα». Τότε αν όντως ο παίκτης έχει κατεβάσει άλλα φύλλα από αυτά που δήλωσε, παίρνει στα χέρια του όλα τα φύλλα που βρίσκονται κάτω. Αλλιώς τα σηκώνεις εσύ και φορτώνεσαι με ένα μάτσο φύλλα για να ξεφορτωθείς.
Η μπλόφα λοιπόν είναι βασικός όρος με τον οποίον χαράσσει την πολιτική του ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ απέναντι στην Ευρώπη. Η Ευρωζώνη δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αμφισβητήσει βασικές πτυχές των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων υπάρχει η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σωστά τονίζει τη μια πλευρά των ανακοινώσεων αυτού του τύπου, που δεν είναι άλλη από την προσπάθεια τρομοκράτησης του κόσμου και αποστροφής του από μια αριστερή πορεία. Από την άλλη, θεωρεί ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει, ότι πρόκειται απλά για μία μπλόφα.
Συγκεκριμένα, η μπλόφα αυτή τεκμηριώνεται στο γεγονός ότι η Ευρώπη θα έχει τεράστιο οικονομικό κόστος από το να διώξει την Ελλάδα από το Ευρώ. Διάφορα ποσά σε δισεκατομμύρια ευρώ καταγράφονται στην σχετική αρθρογραφία, προσπαθώντας να πείσουν ότι σε μια Ευρώπη που το μόνο που τη νοιάζει είναι η τσέπη της, αν η τσέπη της είναι να πονέσει τότε δε θα προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση. Το δεύτερο επιχείρημα που τεκμηριώνει τη μπλόφα από πλευράς Ευρώπης είναι ο ισχυρισμός ότι δεν προβλέπεται νομικά από πουθενά το ενδεχόμενο αποπομπής μιας χώρας από το Ευρώ, άρα και πάλι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει: οι Ευρωπαίοι είναι παγιδευμένοι στο χρυσό κλουβί τους και αρκεί μια ισότιμη, τσαμπουκαλίδικη, γενναία εξωτερική πολιτική για να υποχωρήσουν.
Υπάρχει περίπτωση όμως να φωνάξει «μπλόφα» μετεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και να του έρθουν όλα τα φύλλα στο χέρι; Πιστεύω πως ναι. Το κόστος της εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ μπορεί οικονομικά να μετριέται σε μερικές δεκάδες δις ευρώ (ποσό καλό για επικοινωνιακά κόλπα, ελάχιστο μπροστά στα πραγματικά ποσά που έχουν πάρει οι τράπεζες ή που θα πάρει η Ισπανία για να διασωθεί), το πολιτικό και μακροπρόθεσμα οικονομικό κόστος από το να αποδεχτεί η Ευρώπη μια φιλολαϊκή πολιτική εντός Ευρώ θα είναι τεράστιο και ανυπολόγιστο: αν εδώ, στην Ελλάδα, που διεξάγεται ένα κοινωνικό και πολιτικό πείραμα κινεζοποίησης της Ευρωπαϊκής περιφέρειας, γίνει έτσι απλά αποδεκτό ένα πρόγραμμα άρσης της λιτότητας, σκεφτείτε τι θα γίνει σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία κλπ που θα διεκδικήσουν αντίστοιχες αλλαγές στη βάση του δεδικασμένου.
Το επιχείρημα με το νομικό σκέλος μάλλον στέκει (αν και αυτά αλλάζουν με μια έκτακτη σύνοδο). Οκ, δε θα σε αποπέμψουν από το Ευρώ στο ενδεχόμενο που αποφασίζεις φιλολαϊκά αντιμνημονιακά μέτρα. Όμως θα κλείσουν τις χρηματικές ροές. Τέρμα πια στην εισροή ευρώ από την Ευρώπη, τη δανειοδότηση και τη ρευστότητα (τουλάχιστον μέχρι να κάνεις πίσω). Οι επιλογές θα είναι δύο και σκληρές: ή θα συρθείς σε ένα πρόγραμμα λιτότητας για να ξαναανοίξει η κάνουλα των χρημάτων, ή θα επιλέξεις – χωρίς όρους – να φύγεις εσύ από το ευρώ. Εκεί, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ όχι απλά δεν έχει σχέδιο, όχι απλά επαναλαμβάνει σε κάθε τόνο ότι «θα κάνουμε τα πάντα για την παραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ», αλλά δεν προετοιμάζει καν τον κόσμο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Χαρακτηριστικές οι σημερινές (2/6) δηλώσεις Παπαδημούλη: «Γελοίο, επικίνδυνο και ύποπτο το παιχνίδι με το δίλημμα - ευρώ ή δραχμή».
Όλα αυτά φυσικά δεν είναι αποτέλεσμα παραλογισμών, δεν έρχονται από το πουθενά, ούτε είναι προϊόν λαϊκισμού. Προέρχονται από την αντίληψη που έχει αυτό το κομμάτι της Αριστεράς για το τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη, για το κατά πόσο οι αντιθέσεις τις είναι δομικές και ακόμα ακόμα για το χαρακτήρα της ίδιας της οικονομικής κρίσης. Αυτά είναι αρκετά για να αναλυθούν εδώ, κάτι που θα προσπαθήσω τμηματικά να κάνω σε επόμενα κείμενα.
ΒΑBUSHKA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου