Η αξιολόγηση, παιδαγωγική μέθοδος που στις μέρες μας τείνει να γίνει δεύτερη φύση του εκπαιδευτικού συστήματος και σπάνια υφίσταται κριτική, πρέπει επιτέλους να αναλυθεί βαθύτερα, καθώς οι αρνητικές της επιπτώσεις έχουν...
επιμελώς υποβαθμιστεί. (Οδυσσέας) Η σημερινή κοινωνία, η οποία είναι αναξιοκρατικά δομημένη, ενισχύει την απονομή αριστείων και βραβείων […] Εξάλλου, αν κάθε κοινωνία, μικρή ή μεγάλη, ήταν πλήρως αξιοκρατική και όλα τα άτομα δρούσαν για το καλό του συνόλου, δεν θα υπήρχε λόγος ανάδειξης και τιμητικής διάκρισης κάποιων από αυτούς. (Ζωή)
Το αριστείο ίσως να έχει απομυθοποιηθεί στις μέρες μας, καθώς πολλές φορές είναι κάτι εντελώς τυπικό. […] Δεν έχω ξεκάθαρη γνώμη για το αριστείο, πάντως, προσωπικά, δεν μ’ ενδιαφέρει πολύ. Δεν μου λέει τίποτα αν θα με συγχαρεί ο διευθυντής στην τελετή απονομής αριστείων , ή αν γενικά θα βραβευτώ οπουδήποτε αλλού, αν αυτό δεν μου ανοίξει κάποιο δρόμο παραπέρα (όπως περισσότερες ευκαιρίες). […] Δεν πρέπει οι μαθητές να προσπαθούν για το «μπράβο» αλλά για την παραπάνω γνώση. (Γρηγορία)
Ανέκαθεν υπήρξε γνώρισμα της Δημοκρατίας να αναδεικνύει, μετά από δίκαιη κρίση, τους πιο άξιους. Άλλωστε αυτό είναι το ουσιαστικό νόημα της έννοιας «αξιοκρατία». Όμως είναι σωστό σε μια μικρή κοινωνία, όπως αυτή του σχολείου, ένα από τα κύρια γνωρίσματά της να αποτελεί αυτός ο θεσμός που οξύνει τις διαφορές μεταξύ των μελών της μαθητικής κοινότητας και προάγει – ίσως χωρίς πρόθεση – τον αθέμιτο ανταγωνισμό; (Δημήτρης)
Σήμερα, το εκπαιδευτικό σύστημα επικεντρώνεται μόνο στην παροχή γνώσεων, χωρίς να καλλιεργεί την πολύπλευρη προσωπικότητα των μαθητών, με αποτέλεσμα αυτοί να μην ανακαλύπτουν και άλλες πτυχές του εαυτού τους.[…] Πρέπει να υπάρξει ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θα δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους τους μαθητές και θα καλλιεργεί σωστούς πολίτες. (Στέλιος)
Οι μαθητές, προκειμένου να κατακτήσουν ένα μεγάλο βαθμό, απομακρύνονται από το δρόμο και το «κυνήγι» της γνώσης και οδηγούνται στη θήρα των βαθμών. Αλλά και οι ίδιοι οι καθηγητές συμβάλλουν στην προώθηση αυτού του βαθμοθηρικού συστήματος. Προωθούν άτομα τα οποία ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους, με αποτέλεσμα να περιθωριοποιούνται οι υπόλοιποι μαθητές που διαθέτουν κλίση σε άλλους τομείς, όπως μουσική , ζωγραφική. […] Ο κάθε μαθητής αποτελεί, για μένα, ένα «παιδί-θαύμα». (Εμμανουέλα)
Πρέπει να αναλογιστούμε ότι κάποιοι μαθητές χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να δεχθούν τη γνώση αφού δεν έχουν όλοι τις ίδιες δυνατότητες. Το μόνο που επιτυγχάνει ένα τέτοιο σύστημα είναι να μειώνει την αυτοπεποίθηση των μαθητών και να μην τους ωθεί να γίνουν καλύτεροι. (Δήμητρα) Πράγματι, πολλά παιδιά βιώνουν το αίσθημα της διάκρισης και της περιθωριοποίησης. Επειδή ορισμένοι μαθητές είναι περισσότερο χαρισματικοί σε κάποιους τομείς, σε αντίθεση με άλλα παιδιά που υστερούν κατά κάποιο τρόπο σ’ αυτούς, συμβαίνει οι τελευταίοι να παραμερίζονται από τους καθηγητές τους και να θεωρούνται μηδαμινοί. Έτσι τους δημιουργείται το αίσθημα της απογοήτευσης και της πλήρους αποτυχίας σε κάθε τους προσπάθεια. (Αγγελική)
Πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ο τρόπος που βιώνουν την αρνητική αξιολόγηση οι μαθητές. Πολλοί απ’ αυτούς εσωτερικεύουν την αποτυχία και συχνότατα την κουβαλούν μέσα τους για όλη τους τη σχολική ζωή ή και μετά απ’ αυτήν. Αυτό τους αποθαρρύνει από το να θέσουν μεγάλους στόχους και να τους κυνηγήσουν, καθώς και από το να εντείνουν τις προσπάθειές τους. (Οδυσσέας)
Το ερώτημα είναι τι γίνεται στην περίπτωση όπου το άτομο κατακτά μια θέση χωρίς να την αξίζει, αφού τα πτυχία και οι τίτλοι σπουδών δεν καθορίζουν τον «ευφυή» άνθρωπο. Γι’ αυτό το λόγο θεωρώ πως η επιλογή ενός ατόμου για την κατάληψη μιας θέσης πρέπει να προκύψει μέσα από αξιοκρατική αναζήτηση, διαφορετικά ο ανταγωνισμός γίνεται άδικος και ποιοι θα πετύχουν στη ζωή τους και ποιοι όχι είναι προκαθορισμένο. (Ζαχαρένια)
Ο ρόλος του σχολείου δεν είναι να βγάλει καλούς μαθητές [..] Ρόλος του είναι να βοηθήσει τους μαθητές να ανοίξουν τα μάτια τους προς τον κόσμο, να μάθουν να σκέφτονται, να επικοινωνούν, να συνεργάζονται, να τους βοηθήσει να ολοκληρωθούν ως προσωπικότητες. (Γρηγορία)
Δεν είναι σωστό η σκέψη να τοποθετείται σε συγκεκριμένα πλαίσια, οι ορίζοντες πρέπει να διευρύνονται μέσω συνεχούς αναζήτησης και όχι να περιορίζονται στους τέσσερις τοίχους του σχολείου. Έξυπνος κατά τη γνώμη μου θεωρείται εκείνος ο οποίος καλλιεργεί τη σκέψη του καταφεύγοντας και σε εκτός σχολείου πηγές πληροφόρησης (πχ. ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων, πλοήγηση σε επιμορφωτικές σελίδες του διαδικτύου). (Ιφιγένεια)
Κάθε άνθρωπος θα πρέπει να αφοσιώνεται και να εμβαθύνει στο έργο του για την προσωπική του ισορροπία και ευχαρίστηση σε πρώτο επίπεδο και σε δεύτερο για την κοινωνική πρόοδο, χωρίς να σκέφτεται την ενδεχόμενη βράβευσή του από τους άλλους (Ζωή) Δεν θα πω, λοιπόν, ότι είμαι υπέρ ή κατά της αριστείας, αλλά ότι είμαι υπέρ της ισότητας ευκαιριών, του ταλέντου, της προσπάθειας, της ευγενούς άμιλλας και κατά της αναξιοκρατίας. (Ζαχαρένια)
Για την αντιγραφή:
Παναπακίδου Ηλιάνα-Θεοδωρίδης Κώστας
Δάσκαλοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου