 |
| του Γ. Σαπουνά* |
Καθώς κορυφώνεται η προεκλογική αντιπαράθεση η εντύπωση που δημιουργείται σε πολύ κόσμο είναι πως με διαχωριστική γραμμή το «μνημόνιο» τα κόμματα διακρίνονται πρώτα απ’ όλα σε «μνημονιακά» και «αντιμνημονιακά» αφήνοντας σαν δεύτερη σκέψη να εννοηθεί ότι έτσι συγκροτούνται και οι ομάδες κομμάτων που εν δυνάμει μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Είναι... όμως έτσι;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι! Η πραγματική διάκριση βρίσκεται ανάμεσα στα κόμματα που με διάφορους τρόπους και προεκλογικές ρητορείες προσπαθούν να προσελκύσουν ψηφοφόρους, ωστόσο είναι πραγματικά στηρίγματα του συστήματος, εξυπηρετούν, στηρίζονται και χρηματοδοτούνται από μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου και απ’ την άλλη τα κόμματα της αριστεράς.
Φυσικά η διάκριση αυτή δεν είναι πάντα εύκολο να γίνει ιδιαίτερα στις μέρες μας όπου με εργαλείο την πατριδοκαπηλία και την δήθεν υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας εμφανίζονται θολά μορφώματα με αντιμνημονιακό ακόμη και αντισυστημικό λόγο να διεκδικούν την πολιτική έκφραση της δίκαιης οργής μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Και φυσικά δεν μιλάμε για τη Νέα Δημοκρατία της οποίας η «αντιμνημονιακή» δημαγωγία κάηκε με την υπογραφή της δεύτερης δανειακής σύμβασης και την συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ που είναι ούτως ή άλλως πολιτογραφημένα στις συνειδήσεις της πλειοψηφίας ως κόμματα - υπηρέτες της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής της ΕΕ και του ΔΝΤ αλλά και ξεκάθαρα διαπλεγμένα με σκάνδαλα ολκής.
ΑΚΡΟΔΕΞΙΆ ΜΕ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΌ ΜΑΝΔΎΑ
Ο μεγάλος κίνδυνος ελλοχεύει πίσω από τα κόμματα της ακροδεξιάς που εμφανίζονται ως εχθροί του κατεστημένου και φαύλου πολιτικού συστήματος και «φίλοι» του λαού είτε με τη μορφή των ακραίων εθνικιστών όπως η Χρυσή Αυγή είτε ως δήθεν πολυσυλλεκτικό κόμμα «όλων των Ελλήνων» όπως το κόμμα του Π. Καμένου.
Για την Χρυσή Αυγή πολλά έχουν δει το φως της δημοσιότητας που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές πως είναι μια νεοναζιστική εγκληματική συμμορία που υμνεί ανοιχτά τα ιδεώδη του Χίτλερ και λειτουργεί με εργαλείο την άμεση βία απέναντι σε μετανάστες αλλά και ντόπιους αγωνιστές της αριστεράς, συνδικαλιστές και εν γένει όποιον/α δημοκράτη τους στέκεται εμπόδιο ή τους κάνει κριτική. Την συμμορία αυτή την έθρεψε το ίδιο το σύστημα δίνοντάς της την δυνατότητα να διεισδύσει και στα σώματα της αστυνομίας. Θάπρεπε από χρόνια να έχει κηρυχτεί εκτός νόμου καθώς έχει εμπλακεί αποδεδειγμένα σε δεκάδες περιστατικά βίας όχι μόνο με πολιτικό κίνητρο αλλά και με όρους του κοινού ποινικού δικαίου και πολλά στελέχη της έχουν διαβεί την πόρτα της φυλακής με κατηγορίες ακόμη και ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Μια πολύ χρήσιμη και αποκαλυπτική έρευνα – μεταξύ πολλών – είναι αυτή:
ΑΝΕΞΆΡΤΗΤΟΙ (;) ΈΛΛΗΝΕΣ
Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Π. Καμένου αποτελούν νέο «φρούτο» στο πολιτικό σκηνικό με έντονο «αντιμνημονιακό» λόγο και συμμετοχές στα ψηφοδέλτιά τους ανθρώπων όπως ο Μαριάς και ο Δημαράς που έδωσαν, από ανοησία ή άκρατο καιροσκοπισμό, φύλο συκής σ’ αυτό το λαϊκιστικό δεξιό μόρφωμα με ακροδεξιά στοιχεία. Η μέθοδος δεν είναι καινούργια. Πριν τον Π. Καμένο αντίστοιχη προσπάθεια είχε κάνει ο ίδιος ο σημερινός αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Α. Σαμαράς με την Πολιτική Άνοιξη και την χρήση «αριστερών μαϊντανών» όπως ο Α. Λεντάκης. Ποιος είναι ο Α. Σαμαράς είναι σήμερα προφανές.
Που όμως βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στην αντιμνημονιακή στάση της αριστεράς και αυτή των «Ανεξάρτητων Ελλήνων»; Στο ζήτημα της Δημοκρατίας! Στο πρόγραμμα τους βλέπουμε μια σειρά από στοιχεία που περιγράφουν μια κοινωνία έντονα αντιδημοκρατική, όπως συνοπτικά: (α) την πολιτική όπου πχ προτείνεται (i) η αποπολιτικοποίηση του στρατηγικού σχεδιασμού ο οποίος ανατίθεται σε ειδικά Συμβούλια και (ii) η ενίσχυση του κράτους με αναβάθμιση του ρόλου της αστυνομίας, του στρατού και των δικαστηρίων, (β) την κοινωνία, πχ στο μεταναστευτικό ή τις φυλακές, (γ) την ιδεολογία πχ με προτάσεις για την αναμόρφωση του περιεχομένου των σχολικών βιβλίων ή την πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου (δ) την οικονομία, όπου η ενίσχυση του κεφαλαίου δεν αφορά «αλλοδαπά» κεφάλαια και όπου καταργείται το υπουργείο περιβάλλοντος. Χωρίς να λέγεται ρητά, προκύπτει με σαφήνεια ότι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» πιστεύουν ότι η έξοδος από την πολυεπίπεδη κρίση της ελληνικής κοινωνίας απαιτεί αναβάθμιση του ρόλου της αστυνομίας, του στρατού και των δικαστηρίων.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ
Στα κρίσιμα ζητήματα της τρέχουσας συγκυρίας όπως και σε κάθε πολιτικό πρόβλημα υπάρχουν πάντα δύο κατηγορίες απαντήσεων, μία απ’ τα δεξιά και μία απ’ τ’ αριστερά.
Τί τις διαφοροποιεί; Εν προκειμένω πρωτίστως το ζήτημα της δημοκρατίας στα πιο ουσιαστικά της περιεχόμενα: στην κοινωνική οργάνωση, στα δικαιώματα, στην ίδια την παραγωγή, την οικονομία, την διανομή του πλούτου.
Για την αριστερά γενικά και τον ΣΥΡΙΖΑ πιο συγκεκριμένα, η δημοκρατία βρίσκεται στον πυρήνα όλων των πολιτικών απαντήσεων και προτάσεων.
Η δημοκρατία ως αίτημα λαϊκής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Μόνο απ’ αυτή την σκοπιά έχουν νόημα τα αιτήματα της ανεξαρτησίας από τις τρόικες και τους επίτροπους, από την σκοπιά του κυρίαρχου λαού και κατά προτεραιότητα του κόσμου της εργασίας που μπορεί ανά πάσα στιγμή να καθορίσει την πορεία της κοινωνίας με βάση το συμφέρον και την θέλησή του.
Η δημοκρατία ως αίτημα των παλλαϊκών κινητοποιήσεων της μνημονιακής διετίας. «Η χούντα δεν τελείωσε το ’73» ήταν το σύνθημα που καθόρισε τους μεγάλους αγώνες και τις συγκεντρώσεις είτε των πολλών γενικών απεργιών, είτε των πλατειών, των λαϊκών συνελεύσεων και της Πλατείας Συντάγματος. Η «χούντα» δεν χωρά πολλές ερμηνείες. Είναι καθεστώς ολοκληρωτικό που επιβάλλεται στον λαό με την καταστολή μέσω του στρατού, της αστυνομίας και άλλων παρακρατικών μηχανισμών.
Οι ίδιες οι εκλογές της 6 Μάη δεν αποτελούν αναμφισβήτητα συστημική επιλογή αλλά αποτέλεσμα της κοινωνικής απαίτησης και διεκδίκησης.
Η δημοκρατία ως απάντηση στην κρατική βία, την αστυνομοκρατία και τον αυταρχισμό. Η ένταση και συχνά ο παροξυσμός της αστυνομικής βίας ενάντια στις λαϊκές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας όλη αυτή την διετία συνιστά ποιοτική αλλαγή στην λειτουργία των μηχανισμών καταστολής και βρίσκεται στο επίκεντρο της λαϊκής οργής και καταγγελίας.
Η δημοκρατία ως κοινωνικός και εργατικός έλεγχος της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής γενικότερα. Στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και θεσμών η απάντηση της αριστεράς έρχεται με την διεκδίκηση της διεύρυνσης της δημοκρατίας με νέους θεσμούς συλλογικότητας και συνεταιρισμού, με θεσμούς άμεσης συμμετοχής και ελέγχου του κόσμου της εργασίας, της νεολαίας και του λαού γενικότερα σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής και πρώτ’ απ’ όλα στην ίδια την οικονομία.
Η δημοκρατία ως μόνη διασφάλιση της πραγματικής αναδιανομής του πλούτου και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Κάθε υπόσχεση για αναδιανομή του πλούτου και γενικότερα κοινωνικής δικαιοσύνης που δεν συνοδεύεται από την ίδια την συμμετοχή του λαού στην διασφάλισή της αλλά αντίθετα προτείνεται ως παροχή απ’ τα πάνω, απ’ την «ηγεσία του έθνους» αποτελεί μεταμφίεση των ακριβώς αντίθετων προθέσεων όπως η Ιστορία έχει καταγράψει πολλάκις. Πίσω από τα «φιλολαϊκά» συνθήματα των ακροδεξιών μορφωμάτων που προτείνουν το σιδερένιο κράτος του νόμου, της τάξης και εν τέλει της άγριας καταστολής κρύβεται το μακρύ χέρι του ίδιου συστήματος που σήμερα έχει φέρει την τρόικα, τα μνημόνια και όλα τα σχετικά μέτρα.
Η δημοκρατία ως ιστορική μνήμη. Η Ιστορία , παγκόσμια, ευρωπαϊκή αλλά και τούτου εδώ του τόπου είναι γεμάτη τραγικά παραδείγματα για το τι σημαίνει δικτατορία, φασισμός, ναζισμός, ολοκληρωτισμός. Όλα, επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου μέσα στις εποχές των καπιταλιστικών κρίσεων όταν το σύστημα της αστικής, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν εξασφάλιζε πια την κοινωνική συναίνεση, όταν ο κόσμος της εργασίας και η λαϊκή πλειοψηφία έμπαινε ορμητικά και μαζικά στο πολιτικό προσκήνιο διεκδικώντας τα δικαιώματά του.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΩΣ ΣΥΜΠΎΚΝΩΣΗ ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΑΞΙΏΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΆΣ.
Γιατί εν τέλει το πιο ουσιαστικό νόημα της πραγματικής δημοκρατίας έρχεται να ταυτιστεί με το όραμα μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την καταπίεση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, με το όραμα της ανατροπής του καπιταλισμού και της επιβολής του κέρδους επάνω στις ανθρώπινες ανάγκες και ζωές, με το όραμα του πραγματικού Σοσιαλισμού που είναι το ζητούμενο για την ανθρωπότητα στον 21ο αιώνα.
*Yποψήφιος ΣΥΡΙΖΑ Β΄Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου