 |
| της Τ. Χριστοδουλοπούλου* |
Παρά τις περί του αντιθέτου θριαμβολογίες της Ε.Ε. και της...
κυβέρνησης, το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο. Έτσι, εφόσον δεν μπορεί να αποφύγει τις εκλογές, θα δώσει τη μάχη, με στόχο να έχει τις λιγότερες απώλειες. Υποσχέσεις δεν μπορεί να δώσει ούτε η Ν.Δ. ούτε το ΠΑΣΟΚ. Το μετεκλογικό κυβερνητικό πρόγραμμα για τα κόμματα του συστήματος είναι δεσμευτικό. Ακόμα και η ΔΗΜ.ΑΡ., δεν χάνει ευκαιρία να το επισημαίνει. Η εκστρατεία αποπροσανατολισμού, με την επιτυχία του «κουρέματος» και της ανάπτυξης που έρχεται, δεν είναι πειστική, αφού ακόμα και τα μνημονιακά ΜΜΕ ζητούν εξηγήσεις.
Η νέα μεταπολίτευση, που επιδιώκεται να οργανωθεί με φτώχεια, ανεργία, αυταρχισμό, κράτος έκτακτης ανάγκης, δεν μπορεί να είναι θελκτική παρά μόνο σε μια μικρή πολιτική και κοινωνική ελίτ. Εξάλλου, η κοινωνική ρευστότητα και η αναζήτηση πολιτικής εκπροσώπησης από ποικίλα και αντιφατικά κοινωνικά στρώματα εμποδίζει και την ανεύρεση πιο στρατηγικών επιλογών σε συνθήκες κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, το σύστημα είναι υποχρεωμένο να αναβάλει τους φιλόδοξους στόχους του και αναζητά για την επιβίωσή του τρόπους από το παλιό και δοκιμασμένο οπλοστάσιο του μετεμφυλιακού κράτους των εθνικοφρόνων.
Όσο οι σφυγμομετρήσεις επίμονα ανεβάζουν τα ποσοστά της Αριστεράς και εμποδίζουν το πολιτικό σύστημα να αναδιαταχθεί, το αντιαριστερό μέτωπο ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. θα δυναμώνει, ως μονόδρομος. Η προσπάθεια που καταβάλλεται είναι να φοβίσουν ένα τμήμα του εκλογικού σώματος με την ακυβερνησία, τις ταραχές και την αβεβαιότητα. Γιʼ αυτό η Ν.Δ. επιμένει στην αυτοδυναμία και το ΠΑΣΟΚ καθησυχάζει με κυβέρνηση συνεργασίας.
Σε ένα άλλο μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος, καταβάλλεται η προσπάθεια να πειστεί ότι και η Αριστερά είναι εντός του πολιτικού συστήματος διαχείρισης, με τις ευθύνες που της αναλογούν, ώστε μπαίνοντας και η Αριστερά στο κάδρο, όπως τον πρώτο καιρό των αντιδράσεων, να ενισχύσουν το ρεύμα της αποχής, που ωφελεί στην αυτοδυναμία. Παράλληλα, θα εξαντληθεί ό,τι συκοφαντικό και κυπατζίδικο διαθέτουν, με προβοκάτσιες σε πρόσωπα και πρακτικές, ώστε να δυσφημήσουν τον χώρο της Αριστεράς.
Απέναντι σε αυτές τις προσπάθειες, η Αριστερά πρέπει να δώσει τη μάχη χωρίς υποστολή λόγων και έργων, με πλήρη επίγνωση του σχεδίου που βρίσκεται σε εξέλιξη. Κάθε υποστολή σημαίνει ότι πέτυχαν στο σημερινό σχέδιο και άρα και στο αυριανό, που ακόμα δεν γνωρίζουμε. Η προεκλογική περίοδος αποτελεί για την Αριστερά προνομιακή περίοδο για να βρεθεί και στο τελευταίο χωριό. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, που τον τελευταίο χρόνο βρέθηκε παντού και ενίσχυσε τους δεσμούς του με όλες τις κοινωνικές κατηγορίες, οι οποίες πλήττονται από την κυβέρνηση και τα Μνημόνια. Κάθε αυθεντική κοινωνική διαμαρτυρία που θα διεξαχθεί σε αυτό το διάστημα πρέπει να έχει την άμεση στήριξη και συμμετοχή των δυνάμεων της Αριστεράς.
Ταυτόχρονα, ο διαχωρισμός από διαμαρτυρίες εθνικο-πατριωτικές, ακροδεξιού χαρακτήρα και αρώματος, ανεξάρτητα πόσους συγκεντρώνουν, πρέπει να είναι κάθετος. Η τάση μετατόπισης της πολιτικής σκηνής όλο και πιο δεξιά δεν θα είναι μόνο προεκλογική. Δεν θα είναι για να πάρει ο Σαμαράς τις ψήφους του Καρατζαφέρη και ο Καρατζαφέρης τις ψήφους της Χρυσής Αυγής.
Η υποτίμηση του ακροδεξιού κινδύνου σήμερα και η πολιτική ανοχής που απολαμβάνει πρέπει να μετατραπεί σε πολιτική απονομιμοποίησής του, ιδιαίτερα όταν η αντιαριστερή ρητορική θα αποτελέσει κεντρικό περιεχόμενο του προεκλογικού αγώνα.
* Η Τασία Χριστοδουλοπούλου είναι δικηγόρος, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου