Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012
video- Συμφωνεί με την απώλεια της κυριαρχίας και τα Μνημόνια ο Νταλάρας- Δε μας χ... ρε Νταλάρα
Ως οικειοθελής συνήγορος του Θεόδωρου Πάγκαλου εμφανίστηκε ο Γιώργος Νταλάρας σε συνέντευξη που έδωσε στην τηλεόραση. Υποστήριξε ότι συμφωνεί με το...
ενδεχόμενο εκχώρησης των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων!
Πριν ακόμα ολοκληρώσει το ερώτημά της η κ. Πόπη
Τσαπανίδου, ο γνωστός καλλιτέχνης έσπευσε να συμφωνήσει με την άποψη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Θεόδωρου Πάγκαλου περί εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας λέγοντας: «Συμφωνώ αλλά δεν υπερβάλλω»!
Ο κ. Γιώργος Νταλάρας είπε επί λέξει: «Συμφωνώ γιατί κατ' ανάγκη πρέπει να συμφωνήσω. Αν και τα Μνημόνια είναι κατακριτέα επί της ουσίας. Δεν θέλαμε ποτέ να τα ζήσουμε αυτά. Πρέπει να δούμε ποιοι μας οδήγησαν σ' αυτά τα Μνημόνια και ποιοι φταίνε από τους κυβερνήτες μας, ποια κόμματα, ποιοι απέχουν, ποιοι δεν δουλεύουν γι' αυτά, ποιοι μένουν με την ασπίδα της "μη συμμετοχής" και δεν δουλεύουν γι' αυτό ενώ θα έπρεπε να ήμαστε ενωμένοι». Έφθασε μάλιστα να υιοθετήσει πλήρως τις απόψεις που έχει διατυπώσει επανειλημμένως ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος επέλεξε τη σύζυγό του Άννα Νταλάρα στην ηγετική ομάδα που στήριξε την κυβέρνηση που οδήγησε τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στον ασφυκτικό έλεγχο της τρόικας.
Υιοθετεί ρητορική Παπανδρέου
«Δεν συμφωνώ με τα Μνημόνια αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Είναι: Ή Μνημόνιο ή καταστροφή», σημείωσε ο κ. Νταλάρας επιβεβαιώνοντας τη γνωστή τακτική διλημμάτων που έθεσε επανειλημμένως κατά την προηγούμενη διετία ο κ. Παπανδρέου
κείμενο: rovespieros1789
τίτλος: ΧΡΟΝΙΚΑ
Αυτοι ειναι οι τεραστιοι ανθρωποι της αντιστασης. Αυτοι και οι υπολοιποι του πολυτεχνειου. Αυτοι κατεστρεψαν την χωρα. Οι δηθεν της αντιστασεως. Πατωντας πανω σε πτωματα αγωνιστων, απολαμβανουν πλεον. Ελα που και η ωρα τους ερχεται...
ΑπάντησηΔιαγραφή.ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Σε ευθεία αντιπαράθεση στον κλασικό φιλελεύθερο όραμα, βρίσκεται το σοσιαλιστικό, ή αυτοκρατορικό όραμα για την Ευρώπη, υπερασπιζόμενο από πολιτικούς όπως ο Jacques Delors και Francois Mitterrand. Ένας συνασπισμός κρατικίστικων συμφερόντων των εθνικιστών σοσιαλιστών και συντηρητικών, κάνει ότι είναι δυνατόν για να προωθήσει το πρόγραμμά του. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζεται σαν μια αυτοκρατορία ή ένα φρούριο: προστατευτισμού προς τα έξω και παρεμβατισμού προς τα μέσα. Αυτοί οι κρατιστές επιθυμούν διακαώς ένα συγκεντρωτικό κράτος διοικούμενο από αποτελεσματικούς τεχνοκράτες. Η ατζέντα του σοσιαλιστικού οράματος είναι να παρέχει όλο και περισσότερη δύναμη στο κεντρικό κράτος, δηλαδή στις Βρυξέλλες. Το σοσιαλιστικό όραμα για την Ευρώπη είναι το ιδανικό της πολιτικής τάξης, των γραφειοκρατών, ομάδων που ασκούν πιέσεις, των προνομιούχων, καθώς και των επιδοτούμενων τομέων, που θέλουν να δημιουργήσουν ένα ισχυρό κεντρικό κράτος, το οποίο να υπηρετεί τον προσωπικό πλουτισμό τους. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης παρουσιάζουν το ευρωπαϊκό κράτος ως αναγκαιότητα, και το θεωρούν καθαρά θέμα χρόνου. Σύμφωνα με την σοσιαλιστική οδό, το ευρωπαϊκό κεντρικό κράτος θα γίνει μια μέρα τόσο δυνατό, που τα κυρίαρχα κράτη-μέλη θα υποταχθούν σε αυτό. (Πλέον μπορούμε να δούμε ενδείξεις μιας τέτοιας εξέλιξης – υποταγής - στην περίπτωση της Ελλάδας. Η Ελλάδα συμπεριφέρεται σαν προτεκτοράτο των Βρυξελλών, που υπαγορεύουν στην κυβέρνηση της, πώς να διαχειριστεί το έλλειμμά της.) Ο πολιτικός ανταγωνισμός αντιμετωπίζεται ως εμπόδιο για το κεντρικό κράτος, το οποίο επιμένει να βρίσκεται εκτός δημοσίου ελέγχου, με αυτή την έννοια το κεντρικό κράτος στο σοσιαλιστικό όραμα γίνεται όλο και λιγότερο δημοκρατικό, καθώς η δύναμη ολοένα μετακινείται προς τους γραφειοκράτες και τους τεχνοκράτες. (Ένα παράδειγμα παρέχεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το εκτελεστικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι επίτροποι δεν εκλέγονται, αλλά διορίζονται από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών.) Από τακτικής απόψεως, οι καταστάσεις κρίσης συγκεκριμένα, χρησιμοποιούνται από τους υποστηρικτές του σοσιαλιστικού οράματος για τη δημιουργία νέων θεσμών (όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή πιθανώς, στο μέλλον, ένα Ευρωπαϊκό Υπουργείο Οικονομικών), καθώς και για να επεκτείνουν τις αρμοδιότητες των υφιστάμενων θεσμών όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή η ΕΚΤ. «Το σχέδιο του ευρώ ……είναι μια ιστορία ίντριγκας, οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Είναι μια συναρπαστική ιστορία στην οποία οι πολιτικοί μάχονται για την εξουσία, την επιρροή.…….και το προσωπικό τους εγώ» . Αποό το βιβλίο "Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ", του Philipp Bagus master της οικονομίας του Universidad Rey Juan Carlos της Μαδρίτης.
ΑπάντησηΔιαγραφή