«Το Πολυνομοσχέδιο του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση αποτελεί πλέον πραγματικότητα με πολλές και επικίνδυνες διαστάσεις για κάθε πολίτη, αλλά και για την ίδια την χώρα μας η οποία μπαίνει πλέον σε μια τροχιά αβέβαιου μέλλοντος.
Σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για την κοινωνία, θα ήθελα να εκφράσω την προσωπική μου αγωνία, χωρίς να αποποιούμαι τις ευθύνες που μου αναλογούν. Θα ήθελα επίσης να καταγράψω και να σας μεταφέρω, μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές, τον δραματικό αντίκτυπο που θα έχουν οι αλλαγές και τα νέα μέτρα του πολυνομοσχεδίου σε όλους μας.
Δεν θα ήθελα να φανώ περισσότερο κοινωνικά ευχάριστος, ούτε βέβαια περισσότερο κοινωνικά ευαίσθητος. Θα ήθελα, όμως, να εκφράσω, για μια ακόμη φορά, την αντίθεσή μου στη διαγραφόμενη πολιτική της κυβέρνησης και στο φαύλο κύκλο αβεβαιότητας που αυτή επιφέρει.
Η Κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο που ψήφισε κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που επιβάλλουν οι Δημοσιονομικές ανάγκες της χώρας, αλλά και οι προκλήσεις εξόδου από την κρίση. Η πλήρης αδυναμία της να πετύχει έστω και έναν από τους στόχους που έθεσε διαδοχικά σε συνεννόηση και συμφωνία με την Τρόικα, την οδήγησε στη σημερινή τραγικού χαρακτήρα παρέμβαση και στην υποθήκευση του μέλλοντος της χώρας. Και αυτό γιατί δεν υπήρχε ουσιαστική και αποτελεσματική δόμηση των θέσεών της, παρά μόνο επιμονή στην ίδια αδιέξοδη πολιτική που κινείται πάντοτε γύρω από την εξασφάλιση της επόμενης δόσης.
Τα τελευταία 2 χρόνια η Κυβέρνηση :
Δεν κατάφερε να υλοποιήσει ούτε μια αποκρατικοποίηση.
Δεν πέτυχε την αξιοποίηση ούτε ενός Ακινήτου της Δημόσιας Περιουσίας.
Δεν συγκράτησε της προσλήψεις στο συμφωνημένο όριο, αλλά διόρισε πάνω από 25.000 νέους υπαλλήλους.
Δεν κατάφερε να μειώσει αποτελεσματικά τις σπατάλες του κράτους, γι’ αυτό και το έλλειμμα παρέμεινε και το 2011 σε επίπεδα εισόδου στο Μηχανισμό Στήριξης (8,5%) και όχι σε εξισορρόπηση των πρωτογενών ελλειμμάτων.
Αυτή είναι η αιτία για την εσπευσμένη λήψη τόσο σκληρών αντικοινωνικών και αντιοικονομικών μέτρων. Και δυστυχώς, ούτε τα μέτρα αυτά ούτε και οι περικοπές θα είναι τα τελευταία.
Παραθέτω λοιπόν ορισμένα παραδείγματα τα οποία, με απλά λόγια, σκιαγραφούν και προδιαγράφουν τις πραγματικές επιπτώσεις των ρυθμίσεων του πολυνομοσχεδίου στο μέλλον όλων μας οι οποίες κρύβονται πίσω από το στόχο της δήθεν διάσωσης της χώρας:
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ.
Δραστικές περικοπές στους Μισθούς των Υπαλλήλων του Δημόσιου και Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. Για παράδειγμα, ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός θα παίρνει 660 ευρώ, ο νεοδιορισμένος με ασφάλεια ΙΚΑ 575 ευρώ, ενώ ο εκπαιδευτικός με 12 χρόνια υπηρεσίας θα παίρνει 1000 ευρώ. Θίγεται λοιπόν βάναυσα τόσο η αξιοπρέπεια όσο και το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι μπαίνουν πια στο περιθώριο ενώ παράλληλα στήνεται σε βάρος τους ένας ολόκληρος μηχανισμός κατασυκοφάντησης, με σκοπό να τους εκθέσει στα μάτια της υπόλοιπης κοινωνίας.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΟ.
Ανενδοίαστη προσπάθεια Κομματικού Ελέγχου της Δημόσιας Διοίκησης από το ΠΑΣΟΚ υπό το κέλυφος της Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αποδεικνύει την προχειρότητα και την επικινδυνότητα του νομοσχεδίου αποτελεί η μείζονα παρέμβαση όχι μόνο στο μισθολόγιο αλλά και στο βαθμολόγιο των Δημοσίων υπαλλήλων με την εισαγωγή της αξιολόγησης βάσει στόχων και τη διαδικασία της στοχοθεσίας σε όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ.
Σημαντικές μειώσεις Κύριων Συντάξεων, Επικουρικών Συντάξεων, Μερισμάτων, Εφάπαξ αποζημιώσεων. Δηλαδή, μειώσεις όλων των συντάξεων κατά 20% για το πάνω από 1000 ευρώ ποσό. Μείωση των συντάξεων των συνταξιούχων που είναι κάτω των 55 ετών κατά 40% για το πάνω από τα 1000 ευρώ ποσό. Μειώνεται κατά 30% το ποσό της Επικουρικής Σύνταξης του ΙΚΑ. Μειώνονται οι επικουρικές όλων των άλλων Ταμείων κατά 15%. Μειώνεται το εφάπαξ βοήθημα των Συνταξιούχων του Δημοσίου και της ΔΕΗ κατά 15% και 25% αντίστοιχα.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑ.
Μαζικές απολύσεις, μέσα από την εφεδρεία και το προσυνταξιοδοτικό καθεστώς. Χάνεται πρόωρα μια γενιά έμπειρων και πολύτιμων στελεχών της Διοίκησης. Είναι σαφές ότι όλοι όσοι μπαίνουν σε εφεδρεία προορίζονται για απόλυση από την διάταξη που αναφέρει ρητά ότι «η ένταξη στο καθεστώς εργασιακής εφεδρείας λογίζεται ως προαναγγελία απόλυσης για κάθε έννομη συνέπεια…». Η κατάργηση κενών θέσεων ιδιωτικού δικαίου και εργασιακή εφεδρεία γίνεται αυθαίρετα. Πρώτα τίθεται το προσωπικό σε καθεστώς Εργασιακής Εφεδρείας και στη συνέχεια επιλαμβάνεται το ΑΣΕΠ. Η απομάκρυνση χιλιάδων μονίμων δημοσίων υπαλλήλων, υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. και ΟΤΑ που έχουν συμπληρώσει 33 έτη υπηρεσίας οδηγεί αυτούς και τις οικογένειές τους στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση. Και αυτά είναι μόνο η αρχή, διότι φοβάμαι πως έπεται συνέχεια και μάλιστα πιο οδυνηρή.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.
Πρωτοφανής φορολογική αφαίμαξη μέσα από τη δραματική μείωση του αφορολόγητου στα 5000 ευρώ. Στην ουσία, πρόκειται για το «ψαλίδισμα» των φοροαπαλλαγών και τον καθορισμό νέου αφορολόγητου, όταν αυτό είχε καθοριστεί στα 12000 ευρώ, γιατί η φοροδιαφυγή είχε υπολογιστεί εκεί γύρω. Εισάγεται επίσης η φορολόγηση των εισοδημάτων της φτώχειας. Με το όριο της φτώχειας να είναι γύρω στα 7000 ευρώ, ο φτωχός θα πρέπει να πληρώσει 200 στον ταγό της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ακόμη, το νέο φορολογικό έκτρωμα φορολογεί υπέρμετρα όσους έχουν παιδιά, τους τρίτεκνους και τους πολύτεκνους, όσους έχουν χαμηλά και μεσαία εισοδήματα από 12.000 έως 30.000 ευρώ, αυτούς που έχουν στεγαστικά δάνεια ή δαπάνες για ενοίκια, ιατρικά έξοδα, φροντιστήρια και ασφάλιστρα, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο όσους έχουν μεγάλα εισοδήματα.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.
Αναστέλλεται για δύο χρόνια η επέκταση των Κλαδικών Συμβάσεων, ενισχύεται ο νέος θεσμός των Επιχειρησιακών Συμβάσεων, καταργείται η κυριαρχία της Ευνοϊκότερης Σύμβασης σε συρροή. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι το πολυνομοσχέδιο μειώνει χωρίς όρια προς τα κάτω τους μισθούς των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, καταργώντας ουσιαστικά τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ταυτόχρονα οδηγεί τους εργαζόμενους αυτούς στην ανεργία.
Δηλώνω, λοιπόν, ότι δεν θα στηρίξω καμία πολιτική που συμβάλλει στην οικονομική αφαίμαξη και εξαθλίωση των υπαλλήλων, των συνταξιούχων, των πολυτέκνων, των ευαίσθητων οικονομικά και κοινωνικά ομάδων και της αγοράς.
Ως άτομο που γνωρίζει την πολιτική, αλλά βιώνει πολύ καλύτερα την καθημερινότητα, καταθέτω το βαθμό ευθύνης που μου αναλογεί στο να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές την χαμένη μας αξιοπιστία και αξιοπρέπεια για το καλό όλων».
εαν το καταλαβες οτι εχεις και εσυ ευθυνη να σηκωθεις να φυγεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήαιντε ουστ.