Πολιτική δήλωση Άρη Σειρηνίδη για τη συνεχιζόμενη δίκη εναντίον του

Με αφορμή τη δίκη μου που ξεκίνησε κατ’ ουσίαν σήμερα 28/9, κρίνω σκόπιμο να (επανα)τοποθετηθώ σε ζητήματα που οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μεθοδεύτηκε η δεύτερη δίωξη μου όσο και η δαμόκλειος σπάθη μιας βαρύτατης καταδίκης και της απαγγελίας νέων κατηγοριών που επικρεμόταν κατά τη διάρκεια της 14μηνης φυλάκισης μου, δεν μου επέτρεψαν να κάνω με τον τρόπο που κατά τη γνώμη μου άρμοζε πολιτικά.
Κατανοώ εκ των προτέρων ως δικαιολογημένη την κριτική που ενδεχομένως θα μου ασκηθεί από όσους/ες μου στάθηκαν αλληλέγγυοι, για την...αναντιστοιχία που εμφανίζει από την προηγούμενη, η τωρινή μου προσέγγιση στη συγκεκριμένη υπόθεση. Ζητώ όμως να με κρίνουν, αναλογιζόμενοι την αντικειμενική δυσκολία που παρουσίαζε κατά την περίοδο της ομηρίας μου, η ανάδειξη από μέρους μου της πολιτικής και αξιακής επιλογής να σταθώ αλληλέγγυος στον καταζητούμενο σύντροφο Σ. Σεϊσίδη, γεγονός που σε συνδυασμό με το ειδεχθές κρατικό έγκλημα που διαπράχθηκε εναντίον του αποτελεί και τον πολιτικό πυρήνα της επερχόμενης δίκης
.
Ένας αγωνιστής άλλωστε που βρίσκεται στα χέρια του κράτους, αντιμετωπίζει υπό εξαιρετικά δυσχερή θέση τον αστυνομικό-δικαστικό μηχανισμό που έχει την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων και είναι ικανός να αιφνιδιάζει ακόμα και με μεθοδεύσεις σαν και αυτή που με οδήγησε στη φυλακή. Υπό αυτήν την οπτική νομίζω ότι μπορεί να γίνουν αντιληπτοί, οι λόγοι για την ερμηνεία που έδωσα σχετικά με την παρουσία μου το βράδυ της 3ης Μάη στην περιοχή του Κεραμεικού όσο και της σιωπής που επέλεξα να τηρήσω για τη συντροφική επαφή μου με τον Σίμο κατά την περίοδο της φυγοδικίας του. Στο βαθμό, μάλιστα, που αυτή η αλλαγή της στάσης μου δεν συνιστά παρέκκλιση από τον πολιτικό προσανατολισμό του κινήματος αλληλεγγύης, εκτιμώ ότι είναι θεμιτή και ότι ανταποκρίνεται στις αυξημένες πολιτικές απαιτήσεις μιας τέτοιας δίκης.
Για το κράτος το πολιτικό διακύβευμα αυτής της δίκης είναι σαφές. Μια καταδίκη του Σίμου για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του αστυνομικού που τον πυροβόλησε θα νομιμοποιήσει ουσιαστικά την πισώπλατη απόπειρα δολοφονίας που δέχθηκε και τον ακρωτηριασμό του ποδιού του που ακολούθησε. Θα επικυρώσει ακόμα το ανθρωποκυνηγητό που στήθηκε εναντίον του από το Γενάρη του 2006, το νομικό έρεισμα του οποίου έχει ανεπανόρθωτα τρωθεί ύστερα από την αθωωτική για αυτόν δικαστική απόφαση για όλες τις κατηγορίες από τις οποίες φυγοδικούσε. Και βέβαια θα ανοίξει το δρόμο για την μακροχρόνια παραμονή του στο κάτεργο του νοσοκομείου των φυλακών Κορυδαλλού και τη φυσική του εξόντωση. Τέλος, μια καταδίκη, του Σ. Σεϊσίδη θα αποτελέσει και ένα ξεκάθαρο μήνυμα του κράτους προς τους άλλους δύο καταζητούμενους συντρόφους (τον Μ. Σεϊσίδη και τον Γ. Τσιρώνη), το αναρχικό κίνημα και όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία για το βαρύ τίμημα που έχουν οι επιλογές της αντίστασης και της αλληλεγγύης.
Από τον μακρινό Φλεβάρη του 1995, όταν ο Σίμος βασανιζόταν στην αντιτρομοκρατική για να ομολογήσει τον εμπρησμό ενός αυτοκινήτου, μέχρι το κυνήγι κεφαλών με έπαθλο 600.000 ευρώ που στήθηκε τον Οκτώβρη του 2009, και από τον ακρωτηριασμό του ποδιού του που επέβαλε ο ασφαλίτικος συρφετός με την παρακώλυση της ιατρικής του νοσηλείας ως την επερχόμενη δίκη, στο στόχαστρο της καταστολής μπαίνει πάντα η ίδια αγωνιστική ορμή ενός ανυπότακτου προλετάριου. Αυτού που γνώρισα ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90, στην αφετηρία της πολιτικής μου διαδρομής, και με τον οποίο, όπως και με πολλούς ακόμα συντρόφους, διένυσα μια μακρά αγωνιστική πορεία που συνεχίζεται και που καμιά δικαστική απόφαση και κανένας τοίχος φυλακής δεν θα μπορέσει ποτέ να ανακόψει. «Αναλαμβάνω λοιπόν την ευθύνη» για την παρουσία μου το βράδυ της 3ης Μάη 2010 στην περιοχή του Κεραμεικού, στο πλευρό του συναγωνιστή Σίμου Σεϊσίδη.
Η αλληλεγγύη στον φυγόδικο σύντροφο εκτός από αξιακή επιλογή που υπαγορεύτηκε από τα βαθιά αισθήματα αγάπης και φιλίας που του τρέφω, υπήρξε μια πράξη αντίστασης στη μεθοδευμένη επιχείρηση εξόντωσης του από το αστυνομικό-δικαστικό σύμπλεγμα και ταυτόχρονα η υπεράσπιση των κοινών, με δεκάδες ακόμα αγωνιστές, πολιτικών σχεδιασμών για την ανάπτυξη της κοινωνικής και ταξικής σύγκρουσης.
Ήταν μια πράξη διάρρηξης του καθεστώτος απομόνωσης του από τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της εποχής και διάνοιξης μιας ασφαλούς οδού επικοινωνίας με το κίνημα και τις διαδικασίες του. Για αυτήν ακριβώς τη δράση κατηγορούμαι από την αστική δικαιοσύνη στην τρέχουσα δίκη. Άρης Σειρηνίδης 28/9/2011 Η δήλωση στο δικαστήριο Βρίσκομαι σήμερα εδώ για να υπερασπιστώ τη διαδρομή σύγκρουσης με την αστική εξουσία, που από κοινού με το Σίμο και δεκάδες άλλους συντρόφους διανύουμε από την εφηβική μας ηλικία Την ιστορία των αγώνων στους οποίους συμμετείχαμε, το αίμα που χύσαμε, τους συντρόφους που χάσαμε.
Υπερασπίζομαι το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής μου. Τους πολιτικούς σχεδιασμούς μας για την ανάπτυξη της κοινωνικής και ταξικής πάλης, τον αγώνα για την αναρχία και τον κομμουνισμό. Τις στοχεύσεις μας αυτές σημάδευαν πάντοτε τα όπλα του κράτους, είτε αυτά ήταν τα γκλομπ, τα δακρυγόνα και οι σφαίρες της αστυνομίας, είτε οι φυλακίσεις και οι επικηρύξεις της αστικής δικαιοσύνης, είτε οι πένες της καθεστωτικής δημοσιογραφίας.
Η αλληλεγγύη στο Σ. Σεϊσίδη κατά τη περίοδο της φυγοδικίας του υπήρξε ένας κομβικός σταθμός αυτής της διαδρομής. Μια αξιακή επιλογή που υπαγορεύτηκε από τα βαθιά αισθήματα αγάπης και φιλίας που τρέφω για αυτόν και βέβαια μια πολιτική πράξη αντίστασης στη μεθοδευμένη επιχείρηση εξόντωσης του από το αστυνομικό-δικαστικό σύμπλεγμα και ρήξης με το καθεστώς απομόνωσης από τους κοινωνικούς αγώνες που του είχε επιβληθεί.

ιντιμιντια