ΑΡΘΡΟ: Ας μιλήσουμε πολιτικά για την υπόθεση "Special Olympics"

του Α.Σκορδίλη
Πολλά και διάφορα γράφονται και λέγονται για τα Special Olympics τους τελευταίους μήνες, με αφορμή την αφαίμαξη του δημόσιου κορβανά (σε ύψος περί τα 30 εκ. ευρώ) για την διοργάνωση στην Ελλάδα των φετινών παγκόσμιων αγώνων. Σάββατο 25 Ιουνίου τελέστηκε με πάσα επισημότητα (και με ... ξήλωμα υπερβαίνον τα επτά εκατομμύρια)....
η τελετή έναρξης των αγώνων, η στιγμή είναι μάλλον κατάλληλη για να αποκωδικοποιήσουμε τα σημαίνοντα της σχετικής με τα Special Olympics δημόσιας συζήτησης.
Ας ξεκινήσουμε με τα πρόσωπα. Η επικεφαλής των ελληνικών Special Olympics, λοιπόν, μεσήλιξ, τεχνητή ξανθιά, φιγουρίνι της μόδας φιλάνθρωπος κυρία Γ. Δεσποτοπούλου, είναι πατενταρισμένη δεξιά, ευνοούμενη της Καραμανλικής πλευράς της ΝουΔού. Υπήρξε γραμματέας πρόνοιας της πρώτης περιόδου ΝεοΚαραμανλικής διακυβέρνησης, εποχές υπέρμετρης ευφορίας και γαλάζιας παντοκρατορίας ελέω - μεταξύ άλλων - και των ποδοσφαιρικών επιτυχιών στο Euro 2004. Εχοντας παραστεί σε συνεντεύξεις τύπου στο υπουργείο υγείας, ως Αντώνης Σκορδίλης με την ελάχιστη πιθανώς επιρροή που μπορεί η υπογραφή μου να συνεπάγεται, δηλώνω ότι αναφορικά με θέματα προνοιακής πολιτικής και δη διεκδικήσεων των ατόμων με αναπηρία η εν λόγω κυρία δεν ήξερε τι της γίνεται. Επρόκειτο και προφανώς συνεχίζει να πρόκειται (κάποιες θεμελιώδεις ανθρώπινες ιδιότητες δεν αλλάζουν) περί τυπικού δεξιού UFO της καλής κοινωνίας, εξοικειωμένου πλήρως με τις δημόσιες σχέσεις του σαλονιού και παντελώς αδαούς με τα καθημερινά θέματα του ... λαουτζίκου. Για αυτού του (γραφικού) είδους τα πρόσωπα, τα παιδιά με νοητική αναπηρία είναι αντιληπτά ως ντεκόρ της δημόσιας εικόνας. Νομοτέλεια η ως άνω αντίληψη και επ’ αυτού όποιος έχει ενστάσεις ας εγκαταλείψει ευθύς αμέσως την ανάγνωση του παρόντος.

Γιατί γράφω τα παραπάνω που μπορούν να εκληφθούν από τους αβαθείς και ως προσωπική επίθεση προϊόν αντιπάθειας προς το συγκεκριμένο πρόσωπο; Προφανώς, όχι λόγω αντιπάθειας, την οποία άλλωστε στην πολιτική εκδοχή της ευθύς αμέσως παραδέχομαι δίχως κανένα ενδοιασμό (ΝΑΙ, την αντιπαθώ σφόδρα, την ίδια και όσα πολιτικά εκπροσωπεί). Τα γράφω για να υπενθυμίσω ότι η συγκεκριμένη κυρία έχει ΔΕΞΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και μάλιστα του πιό ακραίου και αντιπαθούς τύπου. Ανήκει στην σκληρή εκείνη εκδοχή της δεξιάς που αγνοεί και αρνείται βαθιά κάθε έννοια δικαιωματικής προσέγγισης των θεμάτων αναπηρίας, αντιλαμβάνεται την αναπηρία ως απόκλιση από την (δεξιά) κανονικότητα και τους ανθρώπους με αναπηρία ως αντικείμενα φιλανθρωπίας ή αλλιώς ως φιλανθρωπικό ντεκόρ της εικόνας που φιλοτεχνούν οι (δεξιοί) φιλάνθρωποι. Ε, λοιπόν, αυτής της κυρίας το ντεκόρ χρηματοδοτεί η κυβέρνηση Παπανδρέου με χρήματα του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή του ελληνικού λαού, κομμάτι του οποίου είναι οι άνθρωποι με αναπηρία.

Σε απλούστερα ελληνικά: Η δεξιά κυβέρνηση Καραμανλή εύλογα υπέγραψε τη Σύμβαση Χρηματοδότησης των εν Ελλάδι παγκόσμιων Special Olympics, εύλογα χρηματοδότησε το φιλάνθρωπο “πολιτικό παιδί” της, την πρώτη σεμνή και ταπεινή γραμματέα πρόνοιας που διόρισε στο υπουργείο υγείας της, για να υποδέχεται τα πρωϊνά “ντυμένη στο γάντι” τους αναπηρικούς φορείς και τους εκπροσώπους τους και να τους μοιράζει ... αγκαλιές, χαμόγελα και ασυνάρτητες απαντήσεις (συνήθως ... παπαγαλία από γραπτό κείμενο), αγνοώντας προκλητικά τα θέματα που τις ετίθεντο (προκαλώ τους συναδέλφους Ελληνες δημοσιογράφους να τις θέσουν στοιχειωδέστατα ερωτήματα για θέματα προνοιακής πολιτικής, τους διαβεβαιώ ότι θα μείνουν άναυδοι από την ... αδαοσύνη της κάποτε γραμματέος πρόνοιας). Το παράλογο, ή αλλιώς η παραβίαση των κρίσιμων για την συστημική πολιτική ισορροπία προσχημάτων, έγκειται στην χρηματοδότηση του φιλανθρωπικού προφίλ της πατενταρισμένης δεξιάς κυρίας από τη νυν κυβέρνηση, μάλιστα δε σε ένα πολιτικό timing πολύ πιό ... ακατάλληλο. Οταν για το λεγόμενο σύστημα προνοιακών παροχών δεν υπάρχει ... σάλιο, όταν αναζητώνται δανεικά με ... επαχθείς όρους για να διασώσουν τα εναπομείναντα προσχήματα προνοιακού κράτους στην Ελλάδα.

Εδωσαν και πήραν οι ακροδεξιές ηλιθιότητες περί ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ που αποτελούν φοβερά και τρομερά παραδείγματα προς μίμηση κατά την διάρκεια της glamorous τελετής έναρξης των αγώνων. Τα αθώα, χαμογελαστά παιδιά με νοητική αναπηρία από όλο τον κόσμο, ανύποπτο ντεκόρ της προκλητικής ηλιθιότητας, στο επίκεντρο του οποίου “δέσποζε η Δεσπό” αποστάπτουσα, ιερά μεσήλιξ παρθένα της φιλανθρωπικής προσφοράς περιτυλιγμένη με άσπρα πολυτελή υφάσματα. Χμμμ, τι δουλειά έχει μιά φερόμενη ως ... σοσιαλιστική κυβέρνηση με τη πλούσια χρηματοδότηση ενός τέτοιου ντεκόρ, σε περιόδους μάλιστα που με “πόνο καρδιάς” γεμίζει φασούλι το φασούλι το σακκούλι των δανεικών για να ... σώσει τους υπηκόους από την πτώχευση; Ο νους μου τρέχει σε αμερικάνικης έμπνευσης αντίστοιχα ανθρωπο – ντεκόρ που φιλοτεχνούσαν τους προεκλογικούς πολιτικούς (;) λόγους του νυν πρωθυπουργού. Στη μέση του κάδρου ο φιλάνθρωπος πρωθυπουργός, πίσω του αμφιθεατρικά χαμογελαστά πρόσωπα κρεμάμενα από τα χείλη του, διατεταγμένα ως κερκίδα, ετοιμοπόλεμα για χειροκρότημα όποτε οι επικοινωνιακές απαιτήσεις το αξιώνουν. Ιδια σύλληψη, με αυτήν των τηλεοπτικών εκπομπών στις οποίες δεσπόζει η έτερη σοσιαλιστική διάννοια (πρώην υποψήφιος σωτήρας του αγροτικού κόσμου της Λάρισας) Λιάγκας. Αρα, ναι, έχει δουλειά η ... σοσιαλιστική κυβέρνηση με την πλούσια χρηματοδότηση ντεκόρ που υποδηλώνουν ακροδεξιά κουλτούρα, έχει δουλειά εδώ και κάμποσα χρόνια. Η φάμπρικα δεν είναι σημερινή ή χθεσινή, κρατεί καλά επί χρόνια.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Σημαίνουν, καταρχάς, ότι ακόμα και αν η όποια Δεσποτοπούλου θεωρητικά αποκαθηλωθεί (για λόγους δεξιού τύπου ενδοκομματικών προστριβών, ή επειδή διόλου δεν αποκλείεται να αποταμιεύει και το κατιτίς της για τους φιλανθρωπικούς της κόπους ή για τους πύρινους περί ΗΡΩΩΝ λόγους της), το Μοντέλο Δεσποτοπούλου είναι το συνειδητά επελεγέν μοντέλο διαχείρισης του μέλλοντος του προνοιακού συστήματος στη χώρα μας. Το υπενθυμίζουμε: Παντελής αδαοσύνη για τα θέματα προνοιακών πολιτικών, υψηλή ραπτική και χρηματοδότηση ντεκόρ με χαμογελαστους ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, μετακύλιση των ευθυνών και του κόστους για τα προνοιακά “αυτονόητα” στις οικογένειες , με μοναδικό ... πολύτιμο αντίτιμο την δυνατότητα κάποιων χαμόγελων από παιδιά που μετέχουν διατεταγμένα ως κερκίδα σε ντεκόρ για φιλανθρωπικές φιέστες.

Είναι τραγικά μα την αλήθεια τα σημαίνοντα. Η πολιτική τους μετάφραση: Από μιά αληθώς προοδευτική κυβέρνηση θα έπρεπε η κρισιμότητα των καιρών να αξιοποιηθεί ως ευκαιρία για να αντιμετωπιστούν οι βαθιές παθογένειες του συστήματος προνοιακών παροχών, να αξιολογηθούν έντιμα και ρεαλιστικά οι υφιστάμενες υπηρεσίες και το ανθρώπινο δυναμικό, να καταπολεμηθεί η διάχυτη διαφθορά και οι εστίες της, να επιδιωχθεί η αποκατάσταση της σχέσης κόστους - ωφέλειας σε ορίζοντα τόσο βραχυπρόθεσμο όσο και μεσοπρόθεσμο. Ομολογουμένως δύσκολη με πολιτικούς όρους Ελλάδας μιά τέτοιου χαρακτήρα πολιτική στάση, όμως το πολιτικό δυστύχημα έγκειται στο ότι ούτε καν επιδιώχτηκε, ούτε καν υποννοήθηκε από τους έχοντες την κυβερνητική ευθύνη. Αντ’ αυτού, σπασμωδικές επικοινωνιακές κινήσεις και ενοχικές απαντήσεις παντρεμένες με πρόδηλα ψευδείς διαβεβαιώσεις για την διατήρηση κεκτημένων ταγμένες στην πράξη να διαψεύδονται διαρκώς, αναδεικνύουν και αποδεικνύουν το χειρότερο δυνατό σενάριο για τα επικείμενα: Η παντελώς αποτυχημένη παρούσα κυβέρνηση της Ελλάδας, σε ότι αφορά τις προνοιακές πολιτικές και τα θέματα ευρύτερα των ανθρώπων με αναπηρία, ανοίγει τον δρόμο στην ακροδεξιά φιλανθρωπίζουσα ηλιθιότητα και στους κάθε είδους εκφραστές της. Ακόμα και οι λίγοι “πονεμένοι” γονείς που στο όνομα ενός αθώου χαμόγελου του υπέροχου παιδιού τους από το ακριβό φιλανθρωπικό χειροκρότημα, σήμερα διατρανώνουν Πίστη σε αυτούς που θέλουν τα άτομα με αναπηρία ντεκόρ της δημόσιας φιλανθρωπικής εικόνας τους, στο πολύ κοντινό αύριο θα συνειδητοποιήσουν ότι εξαπατήθησαν. Ο πήχυς των διεκδικήσεων των ανθρώπων με αναπηρία, ήταν είναι και πρέπει να παραμείνει πολύ υψηλότερος από τις απαιτήσεις ενός οριζόντιου μηδενικού ύψους φιλανθρωπικού κάδρου. Για να εξακολουθεί να υπάρχει....

truerespect