Δεν λένε να τελειώσουν οι επιθέσεις του μεγαλύτερου ποταμού της χώρας, του Αλιάκμονα. Ενώ σχεδόν καταφέραμε να σταματήσουν απολύτως οι παράνομες αμμοληψίες κι ενώ συνεχίζουν να υφίστανται οι παράνομες χωματερές στις όχθες του, νέο «μέτωπο» μένει ανοιχτό με πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην φυσιολογία του ποταμού.
Εδώ και μια εβδομάδα, απαγορεύθηκε το ψάρεμα με κάθε μέσο, για λόγους αναπαραγωγής των ψαριών. Αυτή λοιπόν είναι και η περίοδος που λαθραλιείς, βρήκαν πεδίο ανοιχτό να αφανίσουν ότι κινείται μέσα στο νερό του ποταμού. Μέρα και νύχτα και ιδιαίτερα νύχτα, βρίσκονται στις λίμνες που δημιουργήθηκαν από παράνομες αμμοληψίες, στα όρια του Δήμου Βεργίνας και Βέροιας. Με βάρκες, μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα, με προβολείς, με απαγορευμένα δίχτυα, με καμάκια και με ρεύμα. Ιδιαίτερη καταστροφή γίνεται με το ρεύμα. Από μια κοινή μπαταρία 12 VOLT, παίρνουν ρεύμα 220 VOLT, με τον ανάλογο μετατροπέα της τάσης. Δηλαδή προκαλούν ηλεκτροπληξία στα ψάρια σε μία ακαθόριστη έκταση, βυθίζοντας τους δύο ακροδέκτες στο νερό. Με απόχη μαζεύουν ότι μπορούν να δούν στην επιφάνεια και όσα δεν βλέπουν, μπορεί να τα δεί κάποιος κατά δεκάδες νεκρά στην επιφάνεια.
Η ασυδοσία δεν σταμάτησε στον Αλιάκμονα. Η ανύπαρκτη Διοίκηση και η παντελής απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών, κοστίζουν ακόμη πολύ στο περιβάλλον και την όποια μελλοντική ανάπτυξη του τόπου μας.
Το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα, είναι η Διοίκηση. Σε όλες τις μορφές της.
Εδώ και μια εβδομάδα, απαγορεύθηκε το ψάρεμα με κάθε μέσο, για λόγους αναπαραγωγής των ψαριών. Αυτή λοιπόν είναι και η περίοδος που λαθραλιείς, βρήκαν πεδίο ανοιχτό να αφανίσουν ότι κινείται μέσα στο νερό του ποταμού. Μέρα και νύχτα και ιδιαίτερα νύχτα, βρίσκονται στις λίμνες που δημιουργήθηκαν από παράνομες αμμοληψίες, στα όρια του Δήμου Βεργίνας και Βέροιας. Με βάρκες, μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα, με προβολείς, με απαγορευμένα δίχτυα, με καμάκια και με ρεύμα. Ιδιαίτερη καταστροφή γίνεται με το ρεύμα. Από μια κοινή μπαταρία 12 VOLT, παίρνουν ρεύμα 220 VOLT, με τον ανάλογο μετατροπέα της τάσης. Δηλαδή προκαλούν ηλεκτροπληξία στα ψάρια σε μία ακαθόριστη έκταση, βυθίζοντας τους δύο ακροδέκτες στο νερό. Με απόχη μαζεύουν ότι μπορούν να δούν στην επιφάνεια και όσα δεν βλέπουν, μπορεί να τα δεί κάποιος κατά δεκάδες νεκρά στην επιφάνεια.
Η ασυδοσία δεν σταμάτησε στον Αλιάκμονα. Η ανύπαρκτη Διοίκηση και η παντελής απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών, κοστίζουν ακόμη πολύ στο περιβάλλον και την όποια μελλοντική ανάπτυξη του τόπου μας.
Το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα, είναι η Διοίκηση. Σε όλες τις μορφές της.
Ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή